Ευρήματα 7.000.000 ετών στην Σιντική Σερρών, Μυκηναϊκό ανάκτορο στο Ξηροκάμπι Λακωνίας, αλλά και το Ιερό του Αμυκλαίου Απόλλωνα στις Αμύκλες Λακωνίας, είναι οι τρείς τελευταίες σπουδαίες αρχαιολογικές ανακαλύψεις.
Τα σημαντικά παλαιοντολογικά ευρήματα ηλικίας 7.000.000 ετών που ήρθαν στο φως το 1997 στην Θερμοπηγή Σιντικής Σερρών, προκάλεσαν το διεθνές ενδιαφέρον και προβλήθηκαν και από το National Geographic.
Η υπεύθυνη της ανασκαφής, αναπληρώτρια καθηγήτρια Γεωλογίας του Α.Π.Θ Ευαγγελία Τσουκαλά μίλησε στην για την ανακάλυψη και είπε ότι μέχρι στιγμής έχουν βρεθεί απολιθωμένα ιππάρια, καμηλοπαρδάλεις, μαστόδοντες, αντιλόπες, μαχαιρόδοντες και ένα κρανίο ενός γιγαντιαίου ζώου που ονομάζεται Αγκυλοθήριο.
Αυτές τις ημέρες στην περιοχή βρίσκονται 20 φοιτητές από την Αυστρία από το Ινστιτούτο της Βιέννης μαζί με την καθηγήτρια Ντόρις Ντάνκ προκειμένου να βοηθήσουν στην ανασκαφή, που συνεχίζεται με τη βοήθεια εθελοντών που βρίσκονται στο πλευρό της κυρίας Τσουκαλά και των φοιτητών της.
Στόχος είναι η ανάδειξη του παλαιοντολογικού μουσείου της Θερμοπηγής, το οποίο μαρτυρά την προϊστορία του τόπου. Όλα τα ευρήματα αφού πρώτα, εκτίθενται στο πρώην δημοτικό σχολείο της Θερμοπηγής που λειτουργεί πλέον ως Μουσείο Παλαιοντολογίας.
https://www.youtube.com/watch?v=s5SCuzfUb74
Επίσης, ένα νέο μυκηναϊκό ανάκτορο έφεραν στο φως οι αρχαιολογικές έρευνες που πραγματοποιούνται από το 2009 στο λόφο του Αγίου Βασιλείου, κοντά στο χωριό Ξηροκάμπι Λακωνίας.
Κατά την ανασκαφική έρευνα βρέθηκαν πολλές πινακίδες Γραμμικής Γραφής Β’, της πρώτης γραπτής μορφής της Ελληνικής γλώσσας.
Οι γραπτές αυτές μαρτυρίες συνιστούν το πολυτιμότερο εύρημα της ανασκαφής, καθώς εντάσσονται στην πρωτοϊστορία του Ελληνικού χώρου, όπου τα γραπτά τεκμήρια είναι ελάχιστα.
Με την εφαρμογή μεθόδων γεωφυσικής διασκόπησης εντοπίστηκαν θαμμένα οικοδομικά κατάλοιπα με σταθερό προσανατολισμό σε έκταση 35 τουλάχιστον στρεμμάτων.
Η αρχή της εγκατάστασης ανάγεται στην μεταβατική περίοδο από την Μεσοελλαδική στην Υστεροελλαδική-Μυκηναϊκή εποχή (17ος-16ος αι. π.Χ.), στην οποία χρονολογείται το νεκροταφείο κτιστών κιβωτιόσχημων τάφων και απλών λάκκων στην κορυφή του λόφου.
Στην ίδια εποχή χρονολογείται και η πρώτη οικοδομική φάση της εγκατάστασης, η οποία, σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής στοιχεία, καταστράφηκε στα τέλη του 15ου – αρχές 14ου αιώνα π.Χ. πιθανόν από πυρκαγιά.
Μετά την πρώτη καταστροφή, ιδρύονται νέα ισχυρά και εκτεταμένα ανακτορικά κτήρια, που αναπτύσσονται περιμετρικά μιας μεγάλης κεντρικής αυλής, στις δύο πλευρές της οποίας (νότια και δυτική) έχει αποκαλυφθεί στοά επί πεσσοκιονοστοιχίας.
Σε δωμάτιο του ορόφου της Δυτικής Στοάς φυλασσόταν ένα αρχείο του ανακτόρου, η ανασκαφή του οποίου βρίσκεται σε εξέλιξη.
Οι ωμές πήλινες πινακίδες, στις οποίες ήσαν χαραγμένα τα κείμενα σε γραμμική γραφή Β, διατηρήθηκαν χάρη σε πυρκαγιά που επίσης κατέστρεψε τα νέα ανακτορικά κτήρια κατά τον 14ο αιώνα π.Χ.
Το αρχείο περιλαμβάνει πινακίδες όλων των γνωστών από τα άλλα ανακτορικά κέντρα τύπων, φυλλόσχημες και σελιδόσχημες, καθώς και ετικέτες και πήλινα σφραγίσματα.
Στα κείμενα αναφέρονται παροχές αγαθών σε ιερό ή ιερά, ανδρικά και γυναικεία ονόματα, τοπωνύμια και ο τίτλος άναξ στη γενική πτώση, άνακτος.
Με λατρευτικές – θρησκευτικές πρακτικές συνδέεται ένα από τα κτήρια που ανασκάπτονται ανατολικά της αυλής.
Η φωτιά έψησε και διατήρησε σε ικανό ύψος την ωμοπλινθοδομή και την πηλοκονία των εσωτερικών διαχωριστικών τοίχων του, στο οποίο έχουν μέχρι στιγμής ερευνηθεί δέκα δωμάτια.
Αυτά περιείχαν πολλά χαρακτηριστικά λατρευτικά αντικείμενα και σκεύη, όπως πήλινα ειδώλια βοοειδών και ελεφαντοστέινο ειδώλιο ανδρικής μορφής που κρατάει νεαρό μοσχαράκι ή ταύρο, μεγάλο πήλινο ρυτό σε σχήμα κεφαλής ταύρου, λίθινη πρόχους με διπλό χείλος, δύο μεγάλοι τρίτωνες κ.α. Εκτός αυτών βρέθηκαν πολλά μικρά διακοσμητικά αντικείμενα καθώς και σφραγιδόλιθοι, αιγυπτιακοί σκαραβαίοι, κ.α.
Σε ένα δωμάτιο φυλάσσονταν, πιθανόν τακτοποιημένα σε κιβώτιο από οργανικό υλικό, 21 χάλκινα ξίφη, ενώ κάτω από το δάπεδο ενός άλλου, βρέθηκε πυκνό στρώμα από οστά ζώων, αγγεία και πολύτιμα μικροαντικείμενα.
Με το στρώμα αυτό είναι πιθανό να σχετίζονται τα υπολείμματα πυρών που εντοπίστηκαν σε ανοικτό χώρο ανατολικά του κτηρίου.
Μια μεγάλη ποσότητα θραυσμάτων τοιχογραφιών με χαρακτηριστικά μυκηναϊκά θέματα που βρέθηκαν στην επίχωση ενός δεύτερου κτηρίου και σε χώρο απόθεσης απορριμμάτων σε αδόμητη περιοχή, τεκμηριώνει την ύπαρξη τοιχογραφικού διακόσμου στα ανακτορικά οικοδομήματα.
Η Ελλάδα είναι γεμάτη ιστορία και μεγαλεία.
Στο χέρι μας είναι να μεγαλουργήσουμε ξανά, αφήνοντας στην άκρη τις έριδες και τις διαφορές.
Αν δεν ενωθούμε, δεν θα επιβιώσουμε από τη λαίλαπα της Νέας Τάξης Πραγμάτων και της παγκοσμιοποίησης.
Τα σημαντικά παλαιοντολογικά ευρήματα ηλικίας 7.000.000 ετών που ήρθαν στο φως το 1997 στην Θερμοπηγή Σιντικής Σερρών, προκάλεσαν το διεθνές ενδιαφέρον και προβλήθηκαν και από το National Geographic.
Η υπεύθυνη της ανασκαφής, αναπληρώτρια καθηγήτρια Γεωλογίας του Α.Π.Θ Ευαγγελία Τσουκαλά μίλησε στην για την ανακάλυψη και είπε ότι μέχρι στιγμής έχουν βρεθεί απολιθωμένα ιππάρια, καμηλοπαρδάλεις, μαστόδοντες, αντιλόπες, μαχαιρόδοντες και ένα κρανίο ενός γιγαντιαίου ζώου που ονομάζεται Αγκυλοθήριο.
Αυτές τις ημέρες στην περιοχή βρίσκονται 20 φοιτητές από την Αυστρία από το Ινστιτούτο της Βιέννης μαζί με την καθηγήτρια Ντόρις Ντάνκ προκειμένου να βοηθήσουν στην ανασκαφή, που συνεχίζεται με τη βοήθεια εθελοντών που βρίσκονται στο πλευρό της κυρίας Τσουκαλά και των φοιτητών της.
Στόχος είναι η ανάδειξη του παλαιοντολογικού μουσείου της Θερμοπηγής, το οποίο μαρτυρά την προϊστορία του τόπου. Όλα τα ευρήματα αφού πρώτα, εκτίθενται στο πρώην δημοτικό σχολείο της Θερμοπηγής που λειτουργεί πλέον ως Μουσείο Παλαιοντολογίας.
https://www.youtube.com/watch?v=s5SCuzfUb74
Επίσης, ένα νέο μυκηναϊκό ανάκτορο έφεραν στο φως οι αρχαιολογικές έρευνες που πραγματοποιούνται από το 2009 στο λόφο του Αγίου Βασιλείου, κοντά στο χωριό Ξηροκάμπι Λακωνίας.
Κατά την ανασκαφική έρευνα βρέθηκαν πολλές πινακίδες Γραμμικής Γραφής Β’, της πρώτης γραπτής μορφής της Ελληνικής γλώσσας.
Οι γραπτές αυτές μαρτυρίες συνιστούν το πολυτιμότερο εύρημα της ανασκαφής, καθώς εντάσσονται στην πρωτοϊστορία του Ελληνικού χώρου, όπου τα γραπτά τεκμήρια είναι ελάχιστα.
Με την εφαρμογή μεθόδων γεωφυσικής διασκόπησης εντοπίστηκαν θαμμένα οικοδομικά κατάλοιπα με σταθερό προσανατολισμό σε έκταση 35 τουλάχιστον στρεμμάτων.
Η αρχή της εγκατάστασης ανάγεται στην μεταβατική περίοδο από την Μεσοελλαδική στην Υστεροελλαδική-Μυκηναϊκή εποχή (17ος-16ος αι. π.Χ.), στην οποία χρονολογείται το νεκροταφείο κτιστών κιβωτιόσχημων τάφων και απλών λάκκων στην κορυφή του λόφου.
Στην ίδια εποχή χρονολογείται και η πρώτη οικοδομική φάση της εγκατάστασης, η οποία, σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής στοιχεία, καταστράφηκε στα τέλη του 15ου – αρχές 14ου αιώνα π.Χ. πιθανόν από πυρκαγιά.
Μετά την πρώτη καταστροφή, ιδρύονται νέα ισχυρά και εκτεταμένα ανακτορικά κτήρια, που αναπτύσσονται περιμετρικά μιας μεγάλης κεντρικής αυλής, στις δύο πλευρές της οποίας (νότια και δυτική) έχει αποκαλυφθεί στοά επί πεσσοκιονοστοιχίας.
Σε δωμάτιο του ορόφου της Δυτικής Στοάς φυλασσόταν ένα αρχείο του ανακτόρου, η ανασκαφή του οποίου βρίσκεται σε εξέλιξη.
Οι ωμές πήλινες πινακίδες, στις οποίες ήσαν χαραγμένα τα κείμενα σε γραμμική γραφή Β, διατηρήθηκαν χάρη σε πυρκαγιά που επίσης κατέστρεψε τα νέα ανακτορικά κτήρια κατά τον 14ο αιώνα π.Χ.
Το αρχείο περιλαμβάνει πινακίδες όλων των γνωστών από τα άλλα ανακτορικά κέντρα τύπων, φυλλόσχημες και σελιδόσχημες, καθώς και ετικέτες και πήλινα σφραγίσματα.
Στα κείμενα αναφέρονται παροχές αγαθών σε ιερό ή ιερά, ανδρικά και γυναικεία ονόματα, τοπωνύμια και ο τίτλος άναξ στη γενική πτώση, άνακτος.
Με λατρευτικές – θρησκευτικές πρακτικές συνδέεται ένα από τα κτήρια που ανασκάπτονται ανατολικά της αυλής.
Η φωτιά έψησε και διατήρησε σε ικανό ύψος την ωμοπλινθοδομή και την πηλοκονία των εσωτερικών διαχωριστικών τοίχων του, στο οποίο έχουν μέχρι στιγμής ερευνηθεί δέκα δωμάτια.
Αυτά περιείχαν πολλά χαρακτηριστικά λατρευτικά αντικείμενα και σκεύη, όπως πήλινα ειδώλια βοοειδών και ελεφαντοστέινο ειδώλιο ανδρικής μορφής που κρατάει νεαρό μοσχαράκι ή ταύρο, μεγάλο πήλινο ρυτό σε σχήμα κεφαλής ταύρου, λίθινη πρόχους με διπλό χείλος, δύο μεγάλοι τρίτωνες κ.α. Εκτός αυτών βρέθηκαν πολλά μικρά διακοσμητικά αντικείμενα καθώς και σφραγιδόλιθοι, αιγυπτιακοί σκαραβαίοι, κ.α.
Σε ένα δωμάτιο φυλάσσονταν, πιθανόν τακτοποιημένα σε κιβώτιο από οργανικό υλικό, 21 χάλκινα ξίφη, ενώ κάτω από το δάπεδο ενός άλλου, βρέθηκε πυκνό στρώμα από οστά ζώων, αγγεία και πολύτιμα μικροαντικείμενα.
Με το στρώμα αυτό είναι πιθανό να σχετίζονται τα υπολείμματα πυρών που εντοπίστηκαν σε ανοικτό χώρο ανατολικά του κτηρίου.
Μια μεγάλη ποσότητα θραυσμάτων τοιχογραφιών με χαρακτηριστικά μυκηναϊκά θέματα που βρέθηκαν στην επίχωση ενός δεύτερου κτηρίου και σε χώρο απόθεσης απορριμμάτων σε αδόμητη περιοχή, τεκμηριώνει την ύπαρξη τοιχογραφικού διακόσμου στα ανακτορικά οικοδομήματα.
Ακόμη μία σημαντική ανασκαφή διεξάγεται στην ευρύτερη περιοχή της Σπάρτης, είναι αυτή του Ιερού του Αμυκλαίου Απόλλωνα στο λόφο της Αγίας Κυριακής στις Αμύκλες Λακωνίας.
Η ανασκαφή του Ιερού του Αμυκλαίου Απόλλωνα, φέρνει στο φως ένα από τα σημαντικότερα Ελληνικά Ιερά με έναρξη ζωής στα γεωμετρικά χρόνια.
Η ανασκαφή του Ιερού του Αμυκλαίου Απόλλωνα, φέρνει στο φως ένα από τα σημαντικότερα Ελληνικά Ιερά με έναρξη ζωής στα γεωμετρικά χρόνια.
Η ερευνητική ομάδα διαφωτίζει αργά αλλά με επιμονή και υπομονή το θέμα του ναού (Θρόνου) του Απόλλωνα, που έχει απασχολήσει πολλούς επιστήμονες μέχρι σήμερα. Η έρευνα πραγματοποιείται κάτω από δυσχερείς συνθήκες, διότι το Ιερό έχει υποστεί εκτεταμένη καταστροφή κατά το παρελθόν.
Η συστηματική ανασκαφική έρευνα αποκάλυψε τη συνέχεια του περιβόλου κατά
μήκος της δυτικής πλαγιάς του λόφου της Αγίας Κυριακής, όπου βρίσκεται
το ιερό του Αμυκλαίου Απόλλωνα περίπου 5km νοτίως της Σπάρτης.
Σύμφωνα με τις ανακαλύψεις της περιόδου 2009-2013, ολόκληρη η επιφάνεια του λόφου της Αγ. Κυριακής που σχετίζεται με τη λειτουργία και τα μνημεία του ιερού ερευνήθηκε διεξοδικά. Με τις έρευνες αυτές εντοπίστηκαν στην κορυφή του λόφου λείψανα του πρωτοελλαδικού-μεσοελλαδικού οικισμού και προσδιορίστηκε η πρώτη μνημειακή φάση του ιερού στα υστερογεωμετρικά χρόνια με την αποκάλυψη του παλαιότερου περιβόλου.
Ο εντοπισμός της τάφρου θεμελίωσης του ναού, του λεγόμενου θρόνου του Απόλλωνα, δημιουργεί νέα δεδομένα σχετικά με τις διαστάσεις του οικοδομήματος, ενώ την εικόνα του αρχαϊκού ιερού συμπληρώνει βορειοδυτικά ένα μνημειακό πρόπυλο.
Σύμφωνα με τις ανακαλύψεις της περιόδου 2009-2013, ολόκληρη η επιφάνεια του λόφου της Αγ. Κυριακής που σχετίζεται με τη λειτουργία και τα μνημεία του ιερού ερευνήθηκε διεξοδικά. Με τις έρευνες αυτές εντοπίστηκαν στην κορυφή του λόφου λείψανα του πρωτοελλαδικού-μεσοελλαδικού οικισμού και προσδιορίστηκε η πρώτη μνημειακή φάση του ιερού στα υστερογεωμετρικά χρόνια με την αποκάλυψη του παλαιότερου περιβόλου.
Ο εντοπισμός της τάφρου θεμελίωσης του ναού, του λεγόμενου θρόνου του Απόλλωνα, δημιουργεί νέα δεδομένα σχετικά με τις διαστάσεις του οικοδομήματος, ενώ την εικόνα του αρχαϊκού ιερού συμπληρώνει βορειοδυτικά ένα μνημειακό πρόπυλο.
Στο χέρι μας είναι να μεγαλουργήσουμε ξανά, αφήνοντας στην άκρη τις έριδες και τις διαφορές.
Αν δεν ενωθούμε, δεν θα επιβιώσουμε από τη λαίλαπα της Νέας Τάξης Πραγμάτων και της παγκοσμιοποίησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου