Αναλυτικά στοιχεία για τη νομοθεσία που διέπει το διδακτικό και όχι μόνο, ωράριο των εκπαιδευτικών στην Πρωτοβάθμια και στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση δόθηκαν με γραπτή απάντηση του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων Νίκου Φίλη, μετά από ερώτηση 33 Βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι εκπαιδευτικοί των σχολείων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης παραμένουν υποχρεωτικά στο σχολείο τους τις εργάσιμες ημέρες, πέρα από τις ώρες διδασκαλίας, για την προσφορά και άλλων υπηρεσιών που συνδέονται με το γενικότερο εκπαιδευτικό έργο, όπως συμμετοχή σε εορταστικές, αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, ενημέρωση των γονέων και κηδεμόνων, τήρηση των βιβλίων του σχολείου, καταγραφή απουσιών και εκτέλεση διοικητικών εργασιών, που τους έχει ανατεθεί από τα όργανα διοίκησης του σχολείου, δηλαδή από τον Διευθυντή, όπως προκύπτει από το καθηκοντολόγιο (αρ.Φ.350/2/52091-ΦΕΚ 472 τ.Β΄/20-5-1978 Υ.Α.) και τον Σύλλογο Διδασκόντων και όχι πέρα από έξι (6) ώρες την ημέρα ή τριάντα (30) ώρες την εβδομάδα, σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις της παραγράφου 8 του άρθρου 13, καθώς και της παραγράφου 20 του άρθρου 14 τουΝ.1566/1985.
Ουσιαστικά, οι εκπαιδευτικοί καλούνται να βρίσκονται στο σχολείο καθημερινά 8-2.
Όμως, ο νόμος και ο αξιότιμος κ. Υπουργός, δεν απάντησαν σε μία πιο βασική ερώτηση: σε ποια καρέκλα και ποιο γραφείο θα κάθονται οι εκπαιδευτικοί αυτές τις ώρες;
Δεν είναι αστείο, ούτε και «τρολάρισμα», το ότι στα σχολεία, στις αίθουσες των εκπαιδευτικών, τα γραφεία και οι καρέκλες δεν επαρκούν για όλους.
Συνήθως, οι εκπαιδευτικοί μοιράζονται κάποιο γραφείο ή, ειδικά όταν κάποιος εκπαιδευτικός (και είναι πολλοί αυτοί) αναγκάζεται να διδάσκει σε 3 ή 4 ή 5 σχολεία, απλώς βρίσκει μια καρέκλα για να αφήσει τα πράγματά του και να καθίσει την ώρα του διαλείμματος…
Συνήθως, σε ένα σχολείο που ασκούν διδακτικό έργο 40 εκπαιδευτικοί, δεν υπάρχουν περισσότερα από 20-25 γραφεία και 2 υπολογιστές.
Οι εκπαιδευτικοί θέλουν να βρίσκονται στον εργασιακό τους χώρο από τις 8 το πρωί ως τις 2 το μεσημέρι, αλλά πολλοί από αυτούς δεν έχουν που να καθίσουν!!!
Αν το Υπουργείο Παιδείας καταφέρει να βρει τις απαραίτητες αίθουσες, ώστε να τοποθετηθούν για όλους, τα γραφεία, οι καρέκλες και τουλάχιστον δημιουργήσει σε κάθε γραφείο, παροχή internet, παροχή σύνδεσης σε κεντρικό scanner – εκτυπωτή και φυσικά πρίζες ρεύματος, ώστε ο κάθε εκπαιδευτικός να φέρνει από το σπίτι του το δικό του lap top, ώστε να μπορεί να κάνει τη δουλειά του, τότε φυσικά όλοι οι εκπαιδευτικοί θα μένουν στο σχολείο, ίσως και μετά από τις 2 το μεσημέρι, ώστε να κάνουν τη σχολική δουλειά που κάνουν καθημερινά στο σπίτι.
Ας μην ξεχνάμε πως οι περισσότεροι ευσυνείδητοι εκπαιδευτικοί, ασχολούνται – εργάζονται στο σπίτι καθημερινά 2 με 3 ώρες, προετοιμάζοντας τα μαθήματα της επόμενης ημέρας, διορθώνοντας τις ασκήσεις – εργασίες, διορθώνοντας τα τεστ – διαγωνίσματα, ετοιμάζοντας – προσαρμόζοντας τα φυλλάδια με τις ασκήσεις στο κάθε τμήμα – τάξη, ακόμη και με το να περάσουν τις απουσίες στο my school!!!
Γιατί τα κάνουν όλα αυτά από το σπίτι τους;
Μα, γιατί δεν υπάρχουν πάνω από 2-3 υπολογιστές που να δουλεύουν σωστά, ώστε να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της εποχής, για τους 20-40 εκπαιδευτικούς του κάθε σχολείου και γιατί δεν υπάρχουν γραφεία και καρέκλες!!!
Θέματα εκδρομών:
Ποιος έχει την ευθύνη για τις τυχόν εξαλλοσύνες των παιδιών κατά τη διάρκεια μιας σχολικής εκδρομής;
Πως μπορεί να αντιδράσει ένας ευσυνείδητος εκπαιδευτικός στην κρυφή κατανάλωση αλκοόλ από μαθητές;
Πολλά τα ερωτήματα, ελάχιστες οι απαντήσεις.
Η τιμωρία όμως, βαραίνει μόνο τον εκπαιδευτικό.
Το μεγάλο ζήτημα των σχολικών εκδρομών και των ευθυνών που βαραίνουν τις πλάτες των συνοδών εκπαιδευτικών δεν έχει λυθεί ακόμη. Πολλά είναι τα περιστατικά που σημάδεψαν τις σχολικές εκδρομές τα τελευταία 40 χρόνια. Πολλές ζωές έχουν χαθεί κυρίως στην άσφαλτο, πολύ μελάνι έχει χυθεί και πολλές διαταγές έχουν κυκλοφορήσει, προσπαθώντας να κάνουν τις σχολικές εκδρομές ασφαλέστερες. Όμως, η δαμόκλειος σπάθη βρίσκεται συνεχώς πάνω από το κεφάλι των εκπαιδευτικών, σε περίπτωση που κάτι δεν πάει καλά.
Θα έπρεπε όλοι να έρθουν στην θέση των εκπαιδευτικών που συνοδεύουν τα «παιδιά», τους μαθητές, που περιμένουν τις τριήμερες ή πενθήμερες εκδρομές για να … ξεσαλώσουν!!!
Τι μπορεί να κάνει ένας συνοδός εκπαιδευτικός όταν οι μαθητές έχουν κρύψει αλκοόλ στις βαλίτσες τους (μέσα σε πλαστικό μπουκάλι αναψυκτικού έβαλαν βότκα) και το καταναλώνουν αργά το βράδυ ήσυχα στο δωμάτιό τους;
Πως μπορεί να ξέρει ο εκπαιδευτικός τι κουβαλάει μαζί του ο κάθε μαθητής;
Ο εκπαιδευτικός, φρόντισε να «φυλάει σκοπιά» σε μια καρέκλα στο διάδρομο του ξενοδοχείου και δεν κοιμήθηκε όλο το βράδυ, αλλά δεν μπορεί να μπαίνει στα δωμάτια κάθε 10 λεπτά για να ελέγχει τι γίνεται…
Τι θα γίνει εάν κάποιος σε ένα τρίκλινο δωμάτιο μεθύσει με την κρυμμένη βότκα και πέσει από το μπαλκόνι του τρίτου ορόφου; Ποιος θα φταίει και ποιος θα τιμωρηθεί; Ο εκπαιδευτικός που «δεν έκανε σωστά τη δουλειά του» ή οι γονείς που δε φρόντισαν να εξηγήσουν στο «αγγελούδι» τους πως θα πρέπει να ακολουθεί τους κανόνες;
Όλοι αυτοί που κατηγορούν τους εκπαιδευτικούς, προσπάθησαν ποτέ να κουμαντάρουν 30 μαθητές;
Πολλοί γονείς λένε «τι να κάνω, δεν ακούει». Αν δεν ακούει τον γονέα, πως θα ακούσει τον εκπαιδευτικό, που δεν μπορεί (ουσιαστικά) να κάνει τίποτα για να τον «συνετίσει»;
Σκεφθείτε πόσο εύκολο είναι να το σκάσει κάποιος από μία σχολική εκδρομή των 100 μαθητών και να γίνει το κακό.
Και όλα αυτά, τη στιγμή που ο εκπαιδευτικός είναι ουσιαστικά απροστάτευτος, καθώς δεν επιτρέπεται ούτε να αγγίξει ένα μαθητή, καθώς κινδυνεύει να κατηγορηθεί ποικιλοτρόπως…
Οι σχολικές εκδρομές θεσπίστηκαν πριν από 70 χρόνια, όταν υπήρχε η ανάγκη να μπορέσουν οι μαθητές να δούνε τι υπάρχει πέρα από τα στενά όρια της περιοχής που ζούσαν, όταν η επίσκεψη στην Αθήνα ήταν ταξίδι ζωής και πάντοτε στα πλαίσια μια εκπαιδευτικής εκδρομής.
Ποιος είναι ο σκοπός των εκδρομών σήμερα;
Το ξεσάλωμα και η μέθη στα μπουζούκια, με τους εκπαιδευτικούς να τρέμει το φυλλοκάρδι τους μήπως πάει κάτι στραβά;
Να πάνε στα μπουζούκια με τους γονείς τους οι μαθητές και ας κάνουν ό,τι θέλουν.
Μήπως είναι καιρός να αποζημιώνονται οι εκπαιδευτικοί με εκτός έδρας, νυχτερινά και Σαββατοκύριακα, για τις ημέρες που βρίσκονται μακριά από το σπίτι τους, όπως προβλέπεται από τον νόμο για όλους τους εργαζόμενους;
Μήπως είναι καιρός να συνοδεύουν τις εκδρομές υποχρεωτικά και 2 γονείς ανά 30 μαθητές;
Μήπως είναι καιρός να σταματήσουν οι εκπαιδευτικοί να συνοδεύουν τους μαθητές σε «σχολικές εκδρομές»;
Το Υπουργείο Παιδείας ζητάει όλο και περισσότερα από τους εργαζόμενους εκπαιδευτικούς.
Πότε οι συνδικαλιστές εκπαιδευτικοί θα αρχίσουν να διεκδικούν από το Υπουργείο Παιδείας πιεστικά και με επιχειρήματα τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών;
Οι εκπαιδευτικοί των σχολείων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης παραμένουν υποχρεωτικά στο σχολείο τους τις εργάσιμες ημέρες, πέρα από τις ώρες διδασκαλίας, για την προσφορά και άλλων υπηρεσιών που συνδέονται με το γενικότερο εκπαιδευτικό έργο, όπως συμμετοχή σε εορταστικές, αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, ενημέρωση των γονέων και κηδεμόνων, τήρηση των βιβλίων του σχολείου, καταγραφή απουσιών και εκτέλεση διοικητικών εργασιών, που τους έχει ανατεθεί από τα όργανα διοίκησης του σχολείου, δηλαδή από τον Διευθυντή, όπως προκύπτει από το καθηκοντολόγιο (αρ.Φ.350/2/52091-ΦΕΚ 472 τ.Β΄/20-5-1978 Υ.Α.) και τον Σύλλογο Διδασκόντων και όχι πέρα από έξι (6) ώρες την ημέρα ή τριάντα (30) ώρες την εβδομάδα, σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις της παραγράφου 8 του άρθρου 13, καθώς και της παραγράφου 20 του άρθρου 14 τουΝ.1566/1985.
Ουσιαστικά, οι εκπαιδευτικοί καλούνται να βρίσκονται στο σχολείο καθημερινά 8-2.
Όμως, ο νόμος και ο αξιότιμος κ. Υπουργός, δεν απάντησαν σε μία πιο βασική ερώτηση: σε ποια καρέκλα και ποιο γραφείο θα κάθονται οι εκπαιδευτικοί αυτές τις ώρες;
Δεν είναι αστείο, ούτε και «τρολάρισμα», το ότι στα σχολεία, στις αίθουσες των εκπαιδευτικών, τα γραφεία και οι καρέκλες δεν επαρκούν για όλους.
Συνήθως, οι εκπαιδευτικοί μοιράζονται κάποιο γραφείο ή, ειδικά όταν κάποιος εκπαιδευτικός (και είναι πολλοί αυτοί) αναγκάζεται να διδάσκει σε 3 ή 4 ή 5 σχολεία, απλώς βρίσκει μια καρέκλα για να αφήσει τα πράγματά του και να καθίσει την ώρα του διαλείμματος…
Συνήθως, σε ένα σχολείο που ασκούν διδακτικό έργο 40 εκπαιδευτικοί, δεν υπάρχουν περισσότερα από 20-25 γραφεία και 2 υπολογιστές.
Οι εκπαιδευτικοί θέλουν να βρίσκονται στον εργασιακό τους χώρο από τις 8 το πρωί ως τις 2 το μεσημέρι, αλλά πολλοί από αυτούς δεν έχουν που να καθίσουν!!!
Αν το Υπουργείο Παιδείας καταφέρει να βρει τις απαραίτητες αίθουσες, ώστε να τοποθετηθούν για όλους, τα γραφεία, οι καρέκλες και τουλάχιστον δημιουργήσει σε κάθε γραφείο, παροχή internet, παροχή σύνδεσης σε κεντρικό scanner – εκτυπωτή και φυσικά πρίζες ρεύματος, ώστε ο κάθε εκπαιδευτικός να φέρνει από το σπίτι του το δικό του lap top, ώστε να μπορεί να κάνει τη δουλειά του, τότε φυσικά όλοι οι εκπαιδευτικοί θα μένουν στο σχολείο, ίσως και μετά από τις 2 το μεσημέρι, ώστε να κάνουν τη σχολική δουλειά που κάνουν καθημερινά στο σπίτι.
Ας μην ξεχνάμε πως οι περισσότεροι ευσυνείδητοι εκπαιδευτικοί, ασχολούνται – εργάζονται στο σπίτι καθημερινά 2 με 3 ώρες, προετοιμάζοντας τα μαθήματα της επόμενης ημέρας, διορθώνοντας τις ασκήσεις – εργασίες, διορθώνοντας τα τεστ – διαγωνίσματα, ετοιμάζοντας – προσαρμόζοντας τα φυλλάδια με τις ασκήσεις στο κάθε τμήμα – τάξη, ακόμη και με το να περάσουν τις απουσίες στο my school!!!
Γιατί τα κάνουν όλα αυτά από το σπίτι τους;
Μα, γιατί δεν υπάρχουν πάνω από 2-3 υπολογιστές που να δουλεύουν σωστά, ώστε να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της εποχής, για τους 20-40 εκπαιδευτικούς του κάθε σχολείου και γιατί δεν υπάρχουν γραφεία και καρέκλες!!!
Θέματα εκδρομών:
Ποιος έχει την ευθύνη για τις τυχόν εξαλλοσύνες των παιδιών κατά τη διάρκεια μιας σχολικής εκδρομής;
Πως μπορεί να αντιδράσει ένας ευσυνείδητος εκπαιδευτικός στην κρυφή κατανάλωση αλκοόλ από μαθητές;
Πολλά τα ερωτήματα, ελάχιστες οι απαντήσεις.
Η τιμωρία όμως, βαραίνει μόνο τον εκπαιδευτικό.
Το μεγάλο ζήτημα των σχολικών εκδρομών και των ευθυνών που βαραίνουν τις πλάτες των συνοδών εκπαιδευτικών δεν έχει λυθεί ακόμη. Πολλά είναι τα περιστατικά που σημάδεψαν τις σχολικές εκδρομές τα τελευταία 40 χρόνια. Πολλές ζωές έχουν χαθεί κυρίως στην άσφαλτο, πολύ μελάνι έχει χυθεί και πολλές διαταγές έχουν κυκλοφορήσει, προσπαθώντας να κάνουν τις σχολικές εκδρομές ασφαλέστερες. Όμως, η δαμόκλειος σπάθη βρίσκεται συνεχώς πάνω από το κεφάλι των εκπαιδευτικών, σε περίπτωση που κάτι δεν πάει καλά.
Θα έπρεπε όλοι να έρθουν στην θέση των εκπαιδευτικών που συνοδεύουν τα «παιδιά», τους μαθητές, που περιμένουν τις τριήμερες ή πενθήμερες εκδρομές για να … ξεσαλώσουν!!!
Τι μπορεί να κάνει ένας συνοδός εκπαιδευτικός όταν οι μαθητές έχουν κρύψει αλκοόλ στις βαλίτσες τους (μέσα σε πλαστικό μπουκάλι αναψυκτικού έβαλαν βότκα) και το καταναλώνουν αργά το βράδυ ήσυχα στο δωμάτιό τους;
Πως μπορεί να ξέρει ο εκπαιδευτικός τι κουβαλάει μαζί του ο κάθε μαθητής;
Ο εκπαιδευτικός, φρόντισε να «φυλάει σκοπιά» σε μια καρέκλα στο διάδρομο του ξενοδοχείου και δεν κοιμήθηκε όλο το βράδυ, αλλά δεν μπορεί να μπαίνει στα δωμάτια κάθε 10 λεπτά για να ελέγχει τι γίνεται…
Τι θα γίνει εάν κάποιος σε ένα τρίκλινο δωμάτιο μεθύσει με την κρυμμένη βότκα και πέσει από το μπαλκόνι του τρίτου ορόφου; Ποιος θα φταίει και ποιος θα τιμωρηθεί; Ο εκπαιδευτικός που «δεν έκανε σωστά τη δουλειά του» ή οι γονείς που δε φρόντισαν να εξηγήσουν στο «αγγελούδι» τους πως θα πρέπει να ακολουθεί τους κανόνες;
Όλοι αυτοί που κατηγορούν τους εκπαιδευτικούς, προσπάθησαν ποτέ να κουμαντάρουν 30 μαθητές;
Πολλοί γονείς λένε «τι να κάνω, δεν ακούει». Αν δεν ακούει τον γονέα, πως θα ακούσει τον εκπαιδευτικό, που δεν μπορεί (ουσιαστικά) να κάνει τίποτα για να τον «συνετίσει»;
Σκεφθείτε πόσο εύκολο είναι να το σκάσει κάποιος από μία σχολική εκδρομή των 100 μαθητών και να γίνει το κακό.
Και όλα αυτά, τη στιγμή που ο εκπαιδευτικός είναι ουσιαστικά απροστάτευτος, καθώς δεν επιτρέπεται ούτε να αγγίξει ένα μαθητή, καθώς κινδυνεύει να κατηγορηθεί ποικιλοτρόπως…
Οι σχολικές εκδρομές θεσπίστηκαν πριν από 70 χρόνια, όταν υπήρχε η ανάγκη να μπορέσουν οι μαθητές να δούνε τι υπάρχει πέρα από τα στενά όρια της περιοχής που ζούσαν, όταν η επίσκεψη στην Αθήνα ήταν ταξίδι ζωής και πάντοτε στα πλαίσια μια εκπαιδευτικής εκδρομής.
Ποιος είναι ο σκοπός των εκδρομών σήμερα;
Το ξεσάλωμα και η μέθη στα μπουζούκια, με τους εκπαιδευτικούς να τρέμει το φυλλοκάρδι τους μήπως πάει κάτι στραβά;
Να πάνε στα μπουζούκια με τους γονείς τους οι μαθητές και ας κάνουν ό,τι θέλουν.
Μήπως είναι καιρός να αποζημιώνονται οι εκπαιδευτικοί με εκτός έδρας, νυχτερινά και Σαββατοκύριακα, για τις ημέρες που βρίσκονται μακριά από το σπίτι τους, όπως προβλέπεται από τον νόμο για όλους τους εργαζόμενους;
Μήπως είναι καιρός να συνοδεύουν τις εκδρομές υποχρεωτικά και 2 γονείς ανά 30 μαθητές;
Μήπως είναι καιρός να σταματήσουν οι εκπαιδευτικοί να συνοδεύουν τους μαθητές σε «σχολικές εκδρομές»;
Το Υπουργείο Παιδείας ζητάει όλο και περισσότερα από τους εργαζόμενους εκπαιδευτικούς.
Πότε οι συνδικαλιστές εκπαιδευτικοί θα αρχίσουν να διεκδικούν από το Υπουργείο Παιδείας πιεστικά και με επιχειρήματα τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου