Μια ζοφερή εικόνα για την Ελλάδα και τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, αλλά και για τη φοροκαταιγίδα που περιμένει τους Έλληνες, περιγράφει η ειδική απεσταλμένη της Γαλλικής εφημερίδας Liberation στην Αθήνα, Maria Malagardis.
Στο άρθρο της Liberation διαβάζουμε:
Στο κέντρο της Αθήνας, η πισίνα του ξενοδοχείου Hilton είναι σίγουρα μία από τις πιο όμορφες της Ελληνικής πρωτεύουσας. Την περασμένη εβδομάδα, εμφανίστηκαν εκεί τις πρώτες πρωινές ώρες κάποιες απρόσμενες σιλουέτες, με κοστούμι, γραβάτα και ταγέρ. Σύμφωνα με τα Ελληνικά media, στο Hilton συναντήθηκαν για «μια ανάσα», οι εκπρόσωποι των δανειστών στην Ελλάδα, στο τέλος μιας εξαντλητικής νύχτας διαπραγματεύσεων, η οποία έληξε για άλλη μια φορά με αδιέξοδο.
Δραματική «επανάληψη»
Μια κρίση κρύβει μια άλλη κρίση: στην Ελλάδα, οι μετανάστες ήρθαν στο προσκήνιο από τον Ιανουάριο, κάνοντάς μας να ξεχάσουμε την οικονομική τραγωδία, της οποίας οι πολλαπλές ανατροπές είχαν κρατήσει την Ευρώπη άφωνη όλο το 2015. Όμως αυτή τη Δευτέρα, με την επιστροφή των εκπροσώπων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Αθήνα, στον ορίζοντα είναι ορατή η επανάληψη της δραματικής διαπραγμάτευσης του περασμένου έτους.
Μικρή υπενθύμιση των γεγονότων: τον Ιούλιο, μετά από 6 μήνες στασιμότητας με τους πιστωτές της χώρας, η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, που εκλέχθηκε τον Ιανουάριο του 2015, έκανε πίσω στο 90% του προεκλογικού προγράμματός της και συνθηκολόγησε, με την αποδοχή ενός μνημονίου: μια νέα θεραπεία λιτότητας για τη χώρα. Σε αντάλλαγμα, Αθήνα απέκτησε την υπόσχεση για ένα «σχέδιο διάσωσης» 86 δισεκατομμυρίων ευρώ για περίοδο τριών ετών. Η νέα συμφωνία υπεγράφη τον Αύγουστο του 2015. Και από τότε; Τίποτα.
Από τον Ιούλιο του 2015, επιβλήθηκε το καθεστώς ελέγχου κεφαλαίων (σ.σ. capital control) με τις ατομικές αναλήψεις να περιορίζονται στα 480 ευρώ την εβδομάδα (σ.σ κάνει λάθος η συντάκτρια του άρθρου, καθώς είναι 420 ευρώ την εβδομάδα), η Ελλάδα δεν έχει λάβει ούτε μια δεκάρα από τα χρήματα που της υποσχέθηκαν. Η πρώτη πληρωμή εξαρτάται από την επικύρωση των νέων μεταρρυθμίσεων, αλλά οι συζητήσεις βρίσκονται σε τέλμα εδώ και 8 μήνες, λόγω των συνεχιζόμενων διαφωνιών μεταξύ της Αθήνας και των πιστωτών της.
Περιφρόνηση
Με το νέο αδιέξοδο έρχεται η τιμωρία (σ.σ. για την Ελλάδα) στο ξενοδοχείο Hilton, όπου διαπραγματεύονται τακτικά η Ελληνική πλευρά και οι πιστωτές. Μέχρι στιγμής οι πρωταγωνιστές αυτής της κεκλεισμένων των θυρών συνεδρίασης, στην οποία παίζεται η τύχη της χώρας, είχαν την τάση να υποβαθμίζουν τις διαφορές τους, δείχνοντας αισιοδοξία για την «ταχεία σύναψη της συμφωνίας».
Αλλά αυτή τη φορά κάτι άλλαξε. Εξαιτίας των διαφωνιών μεταξύ του ΔΝΤ και των Ευρωπαίων (συμπεριλαμβανομένης της μείωσης του χρέους που υποστηρίζεται από το ΔΝΤ, αλλά και απορρίπτεται κατηγορηματικά από τον Υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας Wolfgang Schäuble), οι Έλληνες διαπραγματευτές σήκωσαν τους τόνους, επιστρέφοντας για πρώτη φορά στους περιφρονητικούς τόνους του 2015.
«Η κυβέρνηση είναι η κυρίαρχη και είναι αυτή που θα αποφασίσει για το πώς θα επιτευχθούν οι στόχοι του μνημονίου», δήλωνε ο Υπουργός Οικονομίας Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο οποίος ανακοίνωσε την πρόθεσή του να παρουσιάσει αυτή την εβδομάδα στο κοινοβούλιο 2 νομοσχέδια για τη μεταρρύθμιση της φορολογίας και των συντάξεων, χωρίς να περιμένει το πράσινο φως από τους πιστωτές.
Αυτό αποτελεί μια πραγματική πράξη ανυπακοής, αφού στην πραγματικότητα, με τη συνθηκολόγηση του Τσίπρα το καλοκαίρι, οι Έλληνες έχουν παραιτηθεί από μεγάλο μέρος της κυριαρχίας τους.
Μια ρήτρα στη συμφωνία που υπεγράφη τον Αύγουστο φέρνει de facto τη χώρα σε θέση εποπτείας και απαιτεί την έγκριση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου πριν από τη διάπραξη «οποιασδήποτε ενέργειας για την επίτευξη των στόχων» των οικονομικών μεταρρυθμίσεων.
Πώς θα αντιδρούσαν οι πιστωτές σε μονομερείς ενέργειες του Έλληνα Υπουργού Οικονομικών; Δύσκολο να προβλεφθεί, αλλά ένα νέο όριο, επίσημα «απαραβίαστο», ορίστηκε για τις 22 Απριλίου, όταν στη συνεδρίαση του Eurogroup αναμένεται να μπει τέλος στις διαπραγματεύσεις και την καταβολή (σ.σ. προς την Ελλάδα) της αναμενόμενης πρώτης δόσης της οικονομικής βοήθειας.
Ακόμη οι διαφωνίες είναι πολλές: η Αθήνα διαφωνεί κυρίως με τους εκπροσώπους του ΔΝΤ (πίσω από το οποίο κρύβονται για την ώρα οι Ευρωπαίοι) που ζητούν συνεχώς περισσότερα μέτρα για τα Ελληνικά πορτοφόλια:
νέες περικοπές συντάξεων, μείωση του αφορολόγητου ορίου στα 7000 ευρώ (ενώ η Ελληνική κυβέρνηση αρνείται να πάει κάτω από € 9.090), η πώληση των στεγαστικών δανείων από τα 100.000 ευρώ, όταν η Αθήνα θέλει να πωλούνται δάνεια άνω των 160.000 ευρώ.
Έτσι, πολλές «κόκκινες γραμμές» της εκλεγμένης αριστερής κυβέρνησης παραβιάζονται και η δημοτικότητά της καταρρέει με κάθε νέα σύμβαση παραχώρησης - ιδιωτικοποίησης.
«Οι Έλληνες είναι απογοητευμένοι και ζουν μέρα με τη μέρα», λέει ο σερβιτόρος ενός μπαρ στο κέντρο της πόλης. Με τον σχεδόν καλοκαιρινό ήλιο, οι καφετέριες είναι γεμάτες, «αλλά το πλήθος είναι οφθαλμαπάτη - οι περισσότεροι πελάτες περνούν ώρες με μία μπύρα ή έναν καφέ».
Στις συνομιλίες, λίγοι θα στηρίξουν ανοιχτά τον Τσίπρα, αλλά η Ευρώπη και το ΔΝΤ απορρίπτουν εξίσου τις προτάσεις του. Τα ηθικά διδάγματα της Κριστίν Λαγκάρντ, του αφεντικού του ΔΝΤ, η οποία κάλεσε τους Έλληνες «να σταματήσουν να χρονοτριβούν και να πετύχουν τους στόχους», αγανάκτησαν και τον Τύπο, όταν αποκαλύφθηκε ότι το ΔΝΤ το 2010 κέρδισε 2,5 δισεκατομμύρια από τα δάνεια προς την Ελλάδα, εφαρμόζοντας ένα συντελεστή 3,6%, για τις ανάγκες της κάλυψης των εξόδων του, που ήταν μόλις 0,9%.
Στις αρχές Απριλίου, οι αποκαλύψεις του Wikileaks, με την καταγραφή μιας συνομιλίας μεταξύ των δύο κύριων διαπραγματευτών του ΔΝΤ στην Αθήνα, η οποίοι με ψυχρό και κυνικό τρόπο εξέταζαν μια «Ελληνική χρεοκοπία» για το προσεχές καλοκαίρι, έφεραν το διαζύγιο κοντά.
Ένα ερώτημα όμως παραμένει: πώς επιβιώνει η Ελλάδα χωρίς δεκάρα βοήθεια;
Λιγότερο από ένα χρόνο πριν, το Ελληνικό δράμα φάνηκε να συρρικνώνεται σε ένα σενάριο Ημέρας της Κρίσεως και όχι διάσωσης. Τον Ιούλιο, οι κάμερες όλου του κόσμου είχαν στραφεί στην Αθήνα και μετέδιδαν με αγωνιώδη τρόπο την επιβολή του ελέγχουν κεφαλαίων και την επιβολή της χειρότερης τιμωρίας στην χώρα, την έλλειψη φρέσκου χρήματος.
Ωστόσο, (σ.σ. η Ελλάδα) άντεξε για 7 μήνες, χωρίς να έχει πρόσβαση στις χρηματοπιστωτικές αγορές.
«Η Ελλάδα επιζεί επειδή οι άνθρωποί της πεθαίνουν», λέει ο πολιτικός αναλυτής Γιώργος Σεφερζής. Αυτό εξηγεί την αντοχή της χώρας, που γίνεται χάρη στη φοροκαταιγίδα μεταξύ Σεπτεμβρίου και Μαρτίου, που βάζει χρήματα στον κρατικό κορβανά.
«Πάνω από 15 δισεκατομμύρια μπήκαν στα ταμεία το 2015 και αυτό δίνει πίστωση χρόνου» προσθέτει ο Γιώργος Σεφερζής. Εξάλλου, 813 εκατομμύρια ομόλογα αγοράστηκαν την περασμένη εβδομάδα. Αλλά αυτή η ανάσα δεν δείχνει να κρατάει για πολύ.
«Το χρήμα από φόρους τελειώνει, καθώς και τα μετρητά που οι άνθρωποι κρατούσαν στο σπίτι. Προσθέστε σε αυτά, το ότι έρχονται οι νέες δόσεις προς τους δανειστές» καταλήγει.
Μόνιμο σοκ
Ως εκ τούτου, η νέα αναμέτρηση με τους πιστωτές δεν θα γίνει κάτω από τους καλύτερους οιωνούς για την Ελλάδα, που έχει εξαντληθεί από τα ηλεκτροσόκ και τα μόνιμα τελεσίγραφα.
Από την αρχή της κρίσης, ο εκδότης της Εφημερίδας των Συντακτών τόνιζε πως «η πολιτική που επιβλήθηκε στη χώρα δεν είναι παρά ένα τρομερό μόνιμο σοκ», αποδοκιμάζοντας την αποτυχία της στρατηγικής, η οποία έχει ως αποτέλεσμα «να γονατίσει την Ελληνική κοινωνία», χωρίς να μειωθεί η ανεργία (24% του ενεργού πληθυσμού) ή να μειωθεί το κλείσιμο των επιχειρήσεων (πάνω από 250.000 στο σύνολο, συμπεριλαμβανομένων 10.000 από την αρχή του έτους).
«Ποιο είναι το πρόβλημα» αναρωτήθηκε. Δεν είναι το ότι οι πιστωτές μάς ανάγκασαν να αντιμετωπίσουμε τέτοιες κρίσεις, είναι ότι με κάθε νέα καταστροφή, μας ανάγκαζαν να πάρουμε ακόμα σκληρότερα μέτρα.
Εν κατακλείδι: «Τι υπάρχει χειρότερο από την κρίση; Το ότι οι πιστωτές προσπαθούν να μας σώσουν».
Πηγή:
http://www.liberation.fr/planete/2016/04/17/la-grece-survit-car-ses-habitants-se-meurent_1446828
Στο άρθρο της Liberation διαβάζουμε:
Στο κέντρο της Αθήνας, η πισίνα του ξενοδοχείου Hilton είναι σίγουρα μία από τις πιο όμορφες της Ελληνικής πρωτεύουσας. Την περασμένη εβδομάδα, εμφανίστηκαν εκεί τις πρώτες πρωινές ώρες κάποιες απρόσμενες σιλουέτες, με κοστούμι, γραβάτα και ταγέρ. Σύμφωνα με τα Ελληνικά media, στο Hilton συναντήθηκαν για «μια ανάσα», οι εκπρόσωποι των δανειστών στην Ελλάδα, στο τέλος μιας εξαντλητικής νύχτας διαπραγματεύσεων, η οποία έληξε για άλλη μια φορά με αδιέξοδο.
Δραματική «επανάληψη»
Μια κρίση κρύβει μια άλλη κρίση: στην Ελλάδα, οι μετανάστες ήρθαν στο προσκήνιο από τον Ιανουάριο, κάνοντάς μας να ξεχάσουμε την οικονομική τραγωδία, της οποίας οι πολλαπλές ανατροπές είχαν κρατήσει την Ευρώπη άφωνη όλο το 2015. Όμως αυτή τη Δευτέρα, με την επιστροφή των εκπροσώπων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Αθήνα, στον ορίζοντα είναι ορατή η επανάληψη της δραματικής διαπραγμάτευσης του περασμένου έτους.
Μικρή υπενθύμιση των γεγονότων: τον Ιούλιο, μετά από 6 μήνες στασιμότητας με τους πιστωτές της χώρας, η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, που εκλέχθηκε τον Ιανουάριο του 2015, έκανε πίσω στο 90% του προεκλογικού προγράμματός της και συνθηκολόγησε, με την αποδοχή ενός μνημονίου: μια νέα θεραπεία λιτότητας για τη χώρα. Σε αντάλλαγμα, Αθήνα απέκτησε την υπόσχεση για ένα «σχέδιο διάσωσης» 86 δισεκατομμυρίων ευρώ για περίοδο τριών ετών. Η νέα συμφωνία υπεγράφη τον Αύγουστο του 2015. Και από τότε; Τίποτα.
Από τον Ιούλιο του 2015, επιβλήθηκε το καθεστώς ελέγχου κεφαλαίων (σ.σ. capital control) με τις ατομικές αναλήψεις να περιορίζονται στα 480 ευρώ την εβδομάδα (σ.σ κάνει λάθος η συντάκτρια του άρθρου, καθώς είναι 420 ευρώ την εβδομάδα), η Ελλάδα δεν έχει λάβει ούτε μια δεκάρα από τα χρήματα που της υποσχέθηκαν. Η πρώτη πληρωμή εξαρτάται από την επικύρωση των νέων μεταρρυθμίσεων, αλλά οι συζητήσεις βρίσκονται σε τέλμα εδώ και 8 μήνες, λόγω των συνεχιζόμενων διαφωνιών μεταξύ της Αθήνας και των πιστωτών της.
Περιφρόνηση
Με το νέο αδιέξοδο έρχεται η τιμωρία (σ.σ. για την Ελλάδα) στο ξενοδοχείο Hilton, όπου διαπραγματεύονται τακτικά η Ελληνική πλευρά και οι πιστωτές. Μέχρι στιγμής οι πρωταγωνιστές αυτής της κεκλεισμένων των θυρών συνεδρίασης, στην οποία παίζεται η τύχη της χώρας, είχαν την τάση να υποβαθμίζουν τις διαφορές τους, δείχνοντας αισιοδοξία για την «ταχεία σύναψη της συμφωνίας».
Αλλά αυτή τη φορά κάτι άλλαξε. Εξαιτίας των διαφωνιών μεταξύ του ΔΝΤ και των Ευρωπαίων (συμπεριλαμβανομένης της μείωσης του χρέους που υποστηρίζεται από το ΔΝΤ, αλλά και απορρίπτεται κατηγορηματικά από τον Υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας Wolfgang Schäuble), οι Έλληνες διαπραγματευτές σήκωσαν τους τόνους, επιστρέφοντας για πρώτη φορά στους περιφρονητικούς τόνους του 2015.
«Η κυβέρνηση είναι η κυρίαρχη και είναι αυτή που θα αποφασίσει για το πώς θα επιτευχθούν οι στόχοι του μνημονίου», δήλωνε ο Υπουργός Οικονομίας Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο οποίος ανακοίνωσε την πρόθεσή του να παρουσιάσει αυτή την εβδομάδα στο κοινοβούλιο 2 νομοσχέδια για τη μεταρρύθμιση της φορολογίας και των συντάξεων, χωρίς να περιμένει το πράσινο φως από τους πιστωτές.
Αυτό αποτελεί μια πραγματική πράξη ανυπακοής, αφού στην πραγματικότητα, με τη συνθηκολόγηση του Τσίπρα το καλοκαίρι, οι Έλληνες έχουν παραιτηθεί από μεγάλο μέρος της κυριαρχίας τους.
Μια ρήτρα στη συμφωνία που υπεγράφη τον Αύγουστο φέρνει de facto τη χώρα σε θέση εποπτείας και απαιτεί την έγκριση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου πριν από τη διάπραξη «οποιασδήποτε ενέργειας για την επίτευξη των στόχων» των οικονομικών μεταρρυθμίσεων.
Πώς θα αντιδρούσαν οι πιστωτές σε μονομερείς ενέργειες του Έλληνα Υπουργού Οικονομικών; Δύσκολο να προβλεφθεί, αλλά ένα νέο όριο, επίσημα «απαραβίαστο», ορίστηκε για τις 22 Απριλίου, όταν στη συνεδρίαση του Eurogroup αναμένεται να μπει τέλος στις διαπραγματεύσεις και την καταβολή (σ.σ. προς την Ελλάδα) της αναμενόμενης πρώτης δόσης της οικονομικής βοήθειας.
Ακόμη οι διαφωνίες είναι πολλές: η Αθήνα διαφωνεί κυρίως με τους εκπροσώπους του ΔΝΤ (πίσω από το οποίο κρύβονται για την ώρα οι Ευρωπαίοι) που ζητούν συνεχώς περισσότερα μέτρα για τα Ελληνικά πορτοφόλια:
νέες περικοπές συντάξεων, μείωση του αφορολόγητου ορίου στα 7000 ευρώ (ενώ η Ελληνική κυβέρνηση αρνείται να πάει κάτω από € 9.090), η πώληση των στεγαστικών δανείων από τα 100.000 ευρώ, όταν η Αθήνα θέλει να πωλούνται δάνεια άνω των 160.000 ευρώ.
Έτσι, πολλές «κόκκινες γραμμές» της εκλεγμένης αριστερής κυβέρνησης παραβιάζονται και η δημοτικότητά της καταρρέει με κάθε νέα σύμβαση παραχώρησης - ιδιωτικοποίησης.
«Οι Έλληνες είναι απογοητευμένοι και ζουν μέρα με τη μέρα», λέει ο σερβιτόρος ενός μπαρ στο κέντρο της πόλης. Με τον σχεδόν καλοκαιρινό ήλιο, οι καφετέριες είναι γεμάτες, «αλλά το πλήθος είναι οφθαλμαπάτη - οι περισσότεροι πελάτες περνούν ώρες με μία μπύρα ή έναν καφέ».
Στις συνομιλίες, λίγοι θα στηρίξουν ανοιχτά τον Τσίπρα, αλλά η Ευρώπη και το ΔΝΤ απορρίπτουν εξίσου τις προτάσεις του. Τα ηθικά διδάγματα της Κριστίν Λαγκάρντ, του αφεντικού του ΔΝΤ, η οποία κάλεσε τους Έλληνες «να σταματήσουν να χρονοτριβούν και να πετύχουν τους στόχους», αγανάκτησαν και τον Τύπο, όταν αποκαλύφθηκε ότι το ΔΝΤ το 2010 κέρδισε 2,5 δισεκατομμύρια από τα δάνεια προς την Ελλάδα, εφαρμόζοντας ένα συντελεστή 3,6%, για τις ανάγκες της κάλυψης των εξόδων του, που ήταν μόλις 0,9%.
Στις αρχές Απριλίου, οι αποκαλύψεις του Wikileaks, με την καταγραφή μιας συνομιλίας μεταξύ των δύο κύριων διαπραγματευτών του ΔΝΤ στην Αθήνα, η οποίοι με ψυχρό και κυνικό τρόπο εξέταζαν μια «Ελληνική χρεοκοπία» για το προσεχές καλοκαίρι, έφεραν το διαζύγιο κοντά.
Ένα ερώτημα όμως παραμένει: πώς επιβιώνει η Ελλάδα χωρίς δεκάρα βοήθεια;
Λιγότερο από ένα χρόνο πριν, το Ελληνικό δράμα φάνηκε να συρρικνώνεται σε ένα σενάριο Ημέρας της Κρίσεως και όχι διάσωσης. Τον Ιούλιο, οι κάμερες όλου του κόσμου είχαν στραφεί στην Αθήνα και μετέδιδαν με αγωνιώδη τρόπο την επιβολή του ελέγχουν κεφαλαίων και την επιβολή της χειρότερης τιμωρίας στην χώρα, την έλλειψη φρέσκου χρήματος.
Ωστόσο, (σ.σ. η Ελλάδα) άντεξε για 7 μήνες, χωρίς να έχει πρόσβαση στις χρηματοπιστωτικές αγορές.
«Η Ελλάδα επιζεί επειδή οι άνθρωποί της πεθαίνουν», λέει ο πολιτικός αναλυτής Γιώργος Σεφερζής. Αυτό εξηγεί την αντοχή της χώρας, που γίνεται χάρη στη φοροκαταιγίδα μεταξύ Σεπτεμβρίου και Μαρτίου, που βάζει χρήματα στον κρατικό κορβανά.
«Πάνω από 15 δισεκατομμύρια μπήκαν στα ταμεία το 2015 και αυτό δίνει πίστωση χρόνου» προσθέτει ο Γιώργος Σεφερζής. Εξάλλου, 813 εκατομμύρια ομόλογα αγοράστηκαν την περασμένη εβδομάδα. Αλλά αυτή η ανάσα δεν δείχνει να κρατάει για πολύ.
«Το χρήμα από φόρους τελειώνει, καθώς και τα μετρητά που οι άνθρωποι κρατούσαν στο σπίτι. Προσθέστε σε αυτά, το ότι έρχονται οι νέες δόσεις προς τους δανειστές» καταλήγει.
Μόνιμο σοκ
Ως εκ τούτου, η νέα αναμέτρηση με τους πιστωτές δεν θα γίνει κάτω από τους καλύτερους οιωνούς για την Ελλάδα, που έχει εξαντληθεί από τα ηλεκτροσόκ και τα μόνιμα τελεσίγραφα.
Από την αρχή της κρίσης, ο εκδότης της Εφημερίδας των Συντακτών τόνιζε πως «η πολιτική που επιβλήθηκε στη χώρα δεν είναι παρά ένα τρομερό μόνιμο σοκ», αποδοκιμάζοντας την αποτυχία της στρατηγικής, η οποία έχει ως αποτέλεσμα «να γονατίσει την Ελληνική κοινωνία», χωρίς να μειωθεί η ανεργία (24% του ενεργού πληθυσμού) ή να μειωθεί το κλείσιμο των επιχειρήσεων (πάνω από 250.000 στο σύνολο, συμπεριλαμβανομένων 10.000 από την αρχή του έτους).
«Ποιο είναι το πρόβλημα» αναρωτήθηκε. Δεν είναι το ότι οι πιστωτές μάς ανάγκασαν να αντιμετωπίσουμε τέτοιες κρίσεις, είναι ότι με κάθε νέα καταστροφή, μας ανάγκαζαν να πάρουμε ακόμα σκληρότερα μέτρα.
Εν κατακλείδι: «Τι υπάρχει χειρότερο από την κρίση; Το ότι οι πιστωτές προσπαθούν να μας σώσουν».
Πηγή:
http://www.liberation.fr/planete/2016/04/17/la-grece-survit-car-ses-habitants-se-meurent_1446828
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου