Ο Ερντογάν έχει αποφασίσει να εναντιωθεί στη Δύση και να κάνει την Τουρκία περιφερειακή υπερδύναμη, η οποία θα μπορεί να κατασκευάζει μόνη της τα οπλικά συστήματα που θα χρησιμοποιεί.
Ήδη η Τουρκία κατασκευάζει το δικό της άρμα μάχης (Altay), το δικό της επιθετικό ελικόπτερο (T-129 σε συμπαραγωγή με την Ιταλία), δικές της Κορβέτες, αναζητά συμπαραγωγό χώρα για να αναπτύξει το δικό της μαχητικό αεροσκάφος πέμπτης γενιάς και προσπαθεί να αποκτήσει ακόμη και πυρηνικά όπλα (διαβάστε σχετικά εδώ). Φυσικά, η Τουρκία παράγει και πάρα πολλά άλλα όπλα (τα οποία δεν υπάρχει λόγος να αναπτύξουμε τώρα) σύμφωνα με τα σχέδια των Αδελφών Μουσουλμάνων, τους οποίους στοχοποίησαν πολλές μουσουλμανικές χώρες την τελευταία εβδομάδα.
Η Τουρκία στην κρίση του Κατάρ (διαβάστε σχετικά εδώ), αποφάσισε να στείλει στρατό στο Κατάρ για να βοηθήσει την ηγεσία του και να ισχυροποιήσει την ανεξαρτησία του από τη Σαουδική Αραβία. Ας μην ξεχνάμε πως το Κατάρ ήταν προτεκτοράτο της Σαουδικής Αραβίας ως το 1995. Τότε, με το τεράστιο κοίτασμα φυσικού αερίου που ανακάλυψε και από κοινού εκμεταλλεύεται με το Ιράν, απέκτησε υπερβολική χρηματική ρευστότητα και πολύ καλές σχέσεις με το Ιράν.
Έτσι, η Τουρκία επιλέγει για δεύτερη φορά, το μέρος εκείνου που είναι αντίθετος με τις ΗΠΑ, καθώς το Κατάρ κατηγορείται για σύμπλευση με το Ιράν, ενώ η Τουρκία σαφώς συνεργάζεται ολοένα και περισσότερο με τη Ρωσία και δεν συνεργάζεται με τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ και γι’ αυτό αποχωρεί η Γερμανία από το Ιντσιρλίκ (διαβάστε σχετικά εδώ).
Ο Ερντογάν προσπαθεί να βάλει τον εαυτό του στην παγκόσμια ηγεσία, μαζί με το Ιράν και τη Ρωσία και εναντιώνεται στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Αυτό τα κάνει εξαιτίας των τεραστίων οικονομικών συμφερόντων που έχει με το Κατάρ, καθώς υπάρχει ροή 19 δισ. δολαρίων από το Κατάρ προς στην Τουρκία μέσω επενδύσεων, ενώ οι Τουρκικές κατασκευαστικές εταιρείες κέρδισαν συμβόλαια στο Κατάρ αξίας άνω των 10 δισ. δολαρίων. Ας μην ξεχνάμε πως το Κατάρ χρηματοδότησε και την τελευταία προεκλογική καμπάνια του Ερντογάν.
Το κόμμα του Ερντογάν, το ΑΚΡ, αποτελεί ουσιαστικά προέκταση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, την οποία κατηγορούν, λίγο ως πολύ, η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος, το Μπαχρέιν, η Υεμένη και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ως τρομοκρατική οργάνωση, που στηρίζει το Ισλαμικό Κράτος και επιθυμεί την ένωση όλων των Μουσουλμάνων με σκοπό την δημιουργία ενός πανίσχυρου στρατού που θα κατασκευάζει τα δικά του όπλα και μιας πανίσχυρης τράπεζας (με τα χρήματα από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο), που θα έχουν σκοπό να επιβληθούν σε όλο τον κόσμο.
Ταυτόχρονα, ο Ερντογάν βλέπει πως η δημιουργία αρχικά του ανεξάρτητου Κουρδιστάν στο Ιράκ, με διεξαγωγή δημοψηφίσματος ανεξαρτησίας στις 25 Σεπτεμβρίου (διαβάστε σχετικά εδώ) και στη συνέχεια στη Συρία, θα έχει ως αποτέλεσμα, σε μερικά χρόνια και την ανεξαρτητοποίηση των Κούρδων στην Τουρκία και την ένωσή τους σε ένα μεγάλο Κουρδιστάν.
Με τις ιδιαίτερα στενές σχέσεις που αναπτύσσει με την Ρωσία, το Κατάρ και το Ιράν, ο Ερντογάν επιθυμεί να δείξει την δυσαρέσκειά του στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ και ουσιαστικά να τους κατηγορήσει πως αυτοί τον σπρώχνουν στην αγκαλιά τους, ώστε να τον καλέσουν σε διαπραγματεύσεις για να μην φύγει. Όταν θα φτάσουν στο σημείο οι ΝΑΤΟϊκοί να ρωτήσουν τον Ερντογάν «τι θέλει για να μην φύγει», εκείνος θα αραδιάσει μια σειρά από αιτήματα, όπως το Κουρδικό, η Κύπρος, το Αιγαίο, η Θράκη και τα ενεργειακά της Μεσογείου, με σκοπό να κερδίσει όσο περισσότερα μπορεί, για να σταματήσει την προσέγγιση με τη Ρωσία, το Ιράν και το Κατάρ.
Από την πλευρά της η Ελλάδα θα πρέπει να αρχίσει και αυτή να διεκδικεί άμεσα όσο περισσότερα γίνεται και να δημιουργεί ισχυρές σχέσεις και συμμαχίες με τους εχθρούς της Τουρκίας, που θα είναι αδύνατο και ασύμφορο να διαρραγούν, ώστε να μην απολέσει τα συμφέροντά της και την κυριαρχία της στην Ανατολική Μεσόγειο.
Ήδη η Τουρκία κατασκευάζει το δικό της άρμα μάχης (Altay), το δικό της επιθετικό ελικόπτερο (T-129 σε συμπαραγωγή με την Ιταλία), δικές της Κορβέτες, αναζητά συμπαραγωγό χώρα για να αναπτύξει το δικό της μαχητικό αεροσκάφος πέμπτης γενιάς και προσπαθεί να αποκτήσει ακόμη και πυρηνικά όπλα (διαβάστε σχετικά εδώ). Φυσικά, η Τουρκία παράγει και πάρα πολλά άλλα όπλα (τα οποία δεν υπάρχει λόγος να αναπτύξουμε τώρα) σύμφωνα με τα σχέδια των Αδελφών Μουσουλμάνων, τους οποίους στοχοποίησαν πολλές μουσουλμανικές χώρες την τελευταία εβδομάδα.
Η Τουρκία στην κρίση του Κατάρ (διαβάστε σχετικά εδώ), αποφάσισε να στείλει στρατό στο Κατάρ για να βοηθήσει την ηγεσία του και να ισχυροποιήσει την ανεξαρτησία του από τη Σαουδική Αραβία. Ας μην ξεχνάμε πως το Κατάρ ήταν προτεκτοράτο της Σαουδικής Αραβίας ως το 1995. Τότε, με το τεράστιο κοίτασμα φυσικού αερίου που ανακάλυψε και από κοινού εκμεταλλεύεται με το Ιράν, απέκτησε υπερβολική χρηματική ρευστότητα και πολύ καλές σχέσεις με το Ιράν.
Έτσι, η Τουρκία επιλέγει για δεύτερη φορά, το μέρος εκείνου που είναι αντίθετος με τις ΗΠΑ, καθώς το Κατάρ κατηγορείται για σύμπλευση με το Ιράν, ενώ η Τουρκία σαφώς συνεργάζεται ολοένα και περισσότερο με τη Ρωσία και δεν συνεργάζεται με τους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ και γι’ αυτό αποχωρεί η Γερμανία από το Ιντσιρλίκ (διαβάστε σχετικά εδώ).
Ο Ερντογάν προσπαθεί να βάλει τον εαυτό του στην παγκόσμια ηγεσία, μαζί με το Ιράν και τη Ρωσία και εναντιώνεται στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Αυτό τα κάνει εξαιτίας των τεραστίων οικονομικών συμφερόντων που έχει με το Κατάρ, καθώς υπάρχει ροή 19 δισ. δολαρίων από το Κατάρ προς στην Τουρκία μέσω επενδύσεων, ενώ οι Τουρκικές κατασκευαστικές εταιρείες κέρδισαν συμβόλαια στο Κατάρ αξίας άνω των 10 δισ. δολαρίων. Ας μην ξεχνάμε πως το Κατάρ χρηματοδότησε και την τελευταία προεκλογική καμπάνια του Ερντογάν.
Το κόμμα του Ερντογάν, το ΑΚΡ, αποτελεί ουσιαστικά προέκταση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, την οποία κατηγορούν, λίγο ως πολύ, η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος, το Μπαχρέιν, η Υεμένη και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ως τρομοκρατική οργάνωση, που στηρίζει το Ισλαμικό Κράτος και επιθυμεί την ένωση όλων των Μουσουλμάνων με σκοπό την δημιουργία ενός πανίσχυρου στρατού που θα κατασκευάζει τα δικά του όπλα και μιας πανίσχυρης τράπεζας (με τα χρήματα από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο), που θα έχουν σκοπό να επιβληθούν σε όλο τον κόσμο.
Ταυτόχρονα, ο Ερντογάν βλέπει πως η δημιουργία αρχικά του ανεξάρτητου Κουρδιστάν στο Ιράκ, με διεξαγωγή δημοψηφίσματος ανεξαρτησίας στις 25 Σεπτεμβρίου (διαβάστε σχετικά εδώ) και στη συνέχεια στη Συρία, θα έχει ως αποτέλεσμα, σε μερικά χρόνια και την ανεξαρτητοποίηση των Κούρδων στην Τουρκία και την ένωσή τους σε ένα μεγάλο Κουρδιστάν.
Με τις ιδιαίτερα στενές σχέσεις που αναπτύσσει με την Ρωσία, το Κατάρ και το Ιράν, ο Ερντογάν επιθυμεί να δείξει την δυσαρέσκειά του στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ και ουσιαστικά να τους κατηγορήσει πως αυτοί τον σπρώχνουν στην αγκαλιά τους, ώστε να τον καλέσουν σε διαπραγματεύσεις για να μην φύγει. Όταν θα φτάσουν στο σημείο οι ΝΑΤΟϊκοί να ρωτήσουν τον Ερντογάν «τι θέλει για να μην φύγει», εκείνος θα αραδιάσει μια σειρά από αιτήματα, όπως το Κουρδικό, η Κύπρος, το Αιγαίο, η Θράκη και τα ενεργειακά της Μεσογείου, με σκοπό να κερδίσει όσο περισσότερα μπορεί, για να σταματήσει την προσέγγιση με τη Ρωσία, το Ιράν και το Κατάρ.
Από την πλευρά της η Ελλάδα θα πρέπει να αρχίσει και αυτή να διεκδικεί άμεσα όσο περισσότερα γίνεται και να δημιουργεί ισχυρές σχέσεις και συμμαχίες με τους εχθρούς της Τουρκίας, που θα είναι αδύνατο και ασύμφορο να διαρραγούν, ώστε να μην απολέσει τα συμφέροντά της και την κυριαρχία της στην Ανατολική Μεσόγειο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου