Η μη εκλεγμένη πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, σκέφτηκε μια φαϊνή νέα ιδέα στην προσπάθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης να καταπνίξει τη Δημοκρατία στην ήπειρο: Την «Ασπίδα της Ευρωπαϊκής Δημοκρατίας».
Του Robert Williams για το Gatestone Institute
Μετάφραση CosmoStatus
Προτάθηκε για πρώτη φορά από την von der Leyen, στη Σύνοδο Κορυφής για τη Δημοκρατία στην Κοπεγχάγη τον Μάιο του 2024, όπου τόνισε ότι η πρωτοβουλία ήταν απαραίτητη για την «υπεράσπιση» των «δημοκρατικών αξιών» της Ευρώπης από εξωτερικές απειλές.
Η πρωτοβουλία φέρεται να είναι ύψιστης προτεραιότητας για την von der Leyen. Σύμφωνα με την Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος: «Σκοπός της είναι η ενίσχυση της ανθεκτικότητας του κοινού στην παραπληροφόρηση και η καταπολέμηση της χειραγώγησης των πληροφοριών από το εξωτερικό... Η πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αναφέρει ότι η Ασπίδα Δημοκρατίας στοχεύει στην ανίχνευση, ανάλυση και προληπτική καταπολέμηση της παραπληροφόρησης και της χειραγώγησης των πληροφοριών, δημιουργώντας ένα ευρωπαϊκό δίκτυο ελεγκτών γεγονότων που εργάζονται σε όλες τις επίσημες γλώσσες της ΕΕ. Η πρωτοβουλία στοχεύει στην οικοδόμηση της ανθεκτικότητας της κοινωνίας μέσω της αύξησης του ψηφιακού και του επικοινωνιακού γραμματισμού».
Αυτή είναι η τεχνική ορολογία για τη λογοκρισία. Αυτό έκαναν οι «ελεγκτές γεγονότων» στο Facebook και το Twitter εκ μέρους της κυβέρνησης Μπάιντεν και του FBI, μέχρι που ο Έλον Μασκ αγόρασε το Twitter και επανεξελέγη ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι λίγοι Αμερικανοί πιθανότατα γνωρίζουν πόσο συγκλονιστικά αντιδημοκρατικό είναι ολόκληρο το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ακόμη και πριν εφαρμοστεί πλήρως η «Ασπίδα Δημοκρατίας».
Καταρχάς, το εκτελεστικό όργανο της ΕΕ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με επικεφαλής την von der Leyen, είναι ένα τεχνοκρατικό, ελιτίστικο διοικητικό όργανο που αποτελείται από 27 Επιτρόπους, οι οποίοι μπορούν να συγκριθούν με υπουργούς. Αυτοί οι Επίτροποι δεν εκλέγονται, αλλά επιλέγονται με παρασκηνιακές συμφωνίες από τις εθνικές κυβερνήσεις και προέρχονται από τα κορυφαία Ευρωπαϊκά πολιτικά και τεχνοκρατικά στελέχη του κατεστημένου. Η συλλογική Ευρωπαϊκή Επιτροπή υποβάλλεται στη συνέχεια ως ομάδα για έγκριση από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το οποίο φαίνεται να λειτουργεί κυρίως ως σφραγίδα από αυτή την άποψη, όπως περιγράφεται από τον Φειδία Παναγιώτου, τον Κύπριο ευρωβουλευτή, ο οποίος έχει θέσει ως στόχο να αμφισβητήσει τις αντιδημοκρατικές διαδικασίες στην ΕΕ.
Από τα θεσμικά όργανα της ΕΕ, η μη εκλεγμένη Ευρωπαϊκή Επιτροπή (σ.σ. την γνωρίζουμε ως κομισιόν) ασκεί τη μεγαλύτερη εξουσία επί των 400 εκατομμυρίων πολιτών της ΕΕ, έχοντας το αποκλειστικό δικαίωμα να προτείνει νόμους (οι εκλεγμένοι ευρωβουλευτές, παραδόξως, δεν έχουν τέτοιο δικαίωμα), να εφαρμόζει πολιτικές και όλα όσα εμπίπτουν στη διαχείριση των καθημερινών λειτουργιών της ΕΕ. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απασχολεί τουλάχιστον 32.000 γραφειοκράτες για να τη βοηθήσουν να κάνει όλα αυτά.
Το ανώτατο όργανο λήψης αποφάσεων της ΕΕ είναι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το οποίο αποτελείται από τον αρχηγό της κυβέρνησης κάθε κράτους μέλους της ΕΕ, καθώς και τον μη εκλεγμένο Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και τον μη εκλεγμένο Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Εδώ λαμβάνονται ευρείες πολιτικές αποφάσεις και αποφάσεις σχετικά με την ημερήσια διάταξη για τα πάντα, από την εξωτερική και οικονομική πολιτική έως πιο εσωτερικά ζητήματα.
Παρόλο που μπορεί να υποστηριχθεί ότι το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τεχνικά αποτελείται από εκλεγμένους αρχηγούς κρατών, η λήψη αποφάσεων λαμβάνει χώρα κεκλεισμένων των θυρών τις περισσότερες φορές, ενώ το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο φαίνεται να είναι ένας αδύναμος κρίκος που δεν έχει καμία επιρροή σε αυτές τις αποφάσεις, ειδικά όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, την άμυνα και την έγκριση του προϋπολογισμού, δηλαδή τους σημαντικούς τομείς που αποφασίζονται εξ ολοκλήρου από τις μη εκλεγμένες ελίτ.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αν και είναι το μόνο θεσμικό όργανο της ΕΕ με αιρετούς αντιπροσώπους, φαίνεται να λειτουργεί κυρίως ως δημοκρατικό φύλλο συκής, περιοριζόμενο να προτείνει τροποποιήσεις στην προτεινόμενη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Σε όλη την ιστορία του, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει απορρίψει μόνο τρία νομοθετήματα που πρότεινε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Πρόκειται για μια τεχνοκρατική και ελιτίστικη κλίκα κλειστών θυρών. Η κυριαρχία των λίγων μη εκλεγμένων, σε σχεδόν μια ολόκληρη ήπειρο 400 εκατομμυρίων ανθρώπων, σημαίνει ότι οι πρωτοβουλίες της ΕΕ με τεράστιες επιπτώσεις για τους Ευρωπαίους αποφασίζονται χωρίς ούτε ένας Ευρωπαίος να έχει λόγο στο θέμα.
Οι νόμοι της ΕΕ πρέπει να εφαρμόζονται στα κράτη μέλη της ΕΕ, τα οποία είναι υποχρεωμένα να συμμορφώνονται με την τρέλα που πηγάζει από την ΕΕ και να την μετατρέπουν σε εθνικό δίκαιο.
Ο ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αναφέρει:
«Σύμφωνα με τις Συνθήκες της ΕΕ, η Επιτροπή μπορεί να κινηθεί νομικά – διαδικασία επί παραβάσει – κατά μιας χώρας της ΕΕ που δεν εφαρμόζει το δίκαιο της ΕΕ. Η Επιτροπή μπορεί να παραπέμψει το ζήτημα στο Δικαστήριο, το οποίο μπορεί να επιβάλει οικονομικές κυρώσεις».
Αναμφισβήτητα, μία από τις πιο καταστροφικές πρωτοβουλίες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, την οποία κανένας Ευρωπαίος πολίτης δεν έχει ζητήσει, είναι η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία, η οποία οδηγεί τους πολίτες της ΕΕ σε οικονομική καταστροφή και ρίχνει την ΕΕ σε οικονομικό τέλμα, στην προσπάθεια να μετατραπεί σε μια περιοχή «μηδενικών ρύπων» έως το 2050.
«Η κλιματική αλλαγή και η υποβάθμιση του περιβάλλοντος αποτελούν υπαρξιακή απειλή για την Ευρώπη και τον κόσμο» αναφέρει ψευδώς και απροκάλυπτα ο ιστότοπος της ΕΕ.
«Για να ξεπεραστούν αυτές οι προκλήσεις, η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία θα μετατρέψει την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) σε μια σύγχρονη, ανταγωνιστική οικονομία, η οποία θα χρησιμοποιεί αποτελεσματικά τους πόρους της, διασφαλίζοντας:
• μηδενικές καθαρές εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου έως το 2050·
• οικονομική ανάπτυξη αποσυνδεδεμένη από τη χρήση πόρων·
• κανένα άτομο και κανένα μέρος δεν θα μείνει πίσω».
Τρισεκατομμύρια ευρώ των φορολογουμένων της ΕΕ αναγκαστικά χρηματοδοτούν αυτήν την αυτοκαταστροφική κλιματική τρέλα, ενώ οι Ευρωπαίοι είναι αντιμέτωποι με τις πανάκριβες τιμές της ενέργειας - αποτέλεσμα της κλιματικής τρέλας - την κρίση κατοικίας, τις υψηλές τιμές των καταναλωτικών αγαθών και την ανεξέλεγκτη μαζική μετανάστευση από χώρες του τρίτου κόσμου.
Παρόλο που η «πράσινη συμφωνία» της ΕΕ έχει σαφώς αποτύχει και η ΕΕ το γνωρίζει, αντί οι ολιγάρχες της ΕΕ να την εγκαταλείψουν, προσφέρουν επιδοτήσεις στις ευρωπαϊκές βιομηχανίες που αγωνίζονται να παραμείνουν ανταγωνιστικές. Δυστυχώς, τέτοιες επιδοτήσεις δεν θα προσφερθούν στους πολίτες της ΕΕ που αγωνίζονται να επιβιώσουν, δεν ζήτησαν τις επιδοτήσεις, δεν ψήφισαν υπέρ αυτών και δεν είχαν λόγο σ' αυτές.
Η Ewa Zajączkowska-Hernik, Πολωνέζα ευρωβουλευτής που συνδέεται με την συντηρητική Ευρώπη των Κυρίαρχων Εθνών, «κατηγόρησε την von der Leyen ότι χρησιμοποιεί την Πράσινη Συμφωνία ως όπλο κατά της οικονομίας και της γεωργίας της Ευρώπης» λέγοντας:
«Είστε το πρόσωπο της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας και αυτή η Συμφωνία δεν κάνει τίποτα άλλο από το να διαλύει την οικονομική σταθερότητα της Ευρώπης, θυσιάζοντας παράλληλα την κινητήρια δύναμη της γεωργίας μας».
Μια άλλη καταστροφική πρωτοβουλία της ΕΕ για την οποία δεν ζητήθηκε η γνώμη κανενός Ευρωπαίου πολίτη, είναι το νέο Σύμφωνο Μετανάστευσης της ΕΕ, το οποίο θα οδηγήσει σε περαιτέρω επιδείνωση της εθνικής κυριαρχίας και στη συνεχιζόμενη εισροή μεταναστών στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το σύμφωνο, αντί να κλείνει τα εξωτερικά ανοιχτά σύνορα της ΕΕ, απαιτεί από τα κράτη μέλη της ΕΕ να κατανέμουν τους μετανάστες μεταξύ τους υπό την ποινή οικονομικών κυρώσεων. Όμως δεν έγινε καμία δημόσια συζήτηση σχετικά με αυτό.
Στην Ιρλανδία, η βουλευτής Κάρολ Νόλαν δήλωσε: «Έχει ενθαρρύνει η κυβέρνηση να ακουστούν οι φωνές των απλών ανθρώπων σε αυτά τα ζητήματα; Όλοι γνωρίζουμε την απάντηση σε αυτό... Το σύμφωνο είναι ηθικά και πολιτικά χρεοκοπημένο. Είναι προϊόν ενός κατεστημένου της ΕΕ που είναι σάπιο μέχρι το κόκκαλο και το οποίο αντιμετωπίζει τις απόψεις των απλών πολιτών ως πολιτικό δηλητήριο».
Ένας τρίτος κανονισμός της ΕΕ με καταστροφικές επιπτώσεις για τους πολίτες της, είναι ο Νόμος περί Ψηφιακής Ασφάλειας (DSA), ο οποίος με το πρόσχημα της δημιουργίας ενός «ασφαλέστερου και πιο υπεύθυνου ψηφιακού χώρου» στραγγαλίζει ακόμη περισσότερο τα αξιολύπητα απομεινάρια της ευρωπαϊκής ελευθερίας του λόγου.
Σύμφωνα με τους ήδη υπάρχοντες καταπιεστικούς νόμους κατά της ελευθερίας του λόγου, σε αντίθεση με την «ρητορική μίσους» στη Γερμανία, ο DSA απαιτεί από τις διαδικτυακές πλατφόρμες να ακολουθούν αυστηρούς κανόνες, συμπεριλαμβανομένης της απαίτησης για την αφαίρεση ασαφούς και απροσδιόριστου παράνομου περιεχομένου, όπως η «ρητορική μίσους» και η «παραπληροφόρηση». Διαφορετικά θα αντιμετωπίζουν πρόστιμα.
Ο νόμος περί ψηφιακών δεδομένων (DSA), που πλέον αποτελεί νόμο σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, χρησιμοποιείται ως όπλο εναντίον του Έλον Μασκ - τον οποίο οι ευρωπαϊκές ελίτ απεχθάνονται - και της πλατφόρμας X. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρεται να ετοιμάζεται να επιβάλει τεράστια πρόστιμα στον Μασκ για παραβίαση του νόμου περί ψηφιακών δεδομένων, μεταξύ άλλων, αρνούμενη να επιτρέψει σε εξωτερικούς «ελεγκτές γεγονότων» να επισημαίνουν την «παραπληροφόρηση» στην πλατφόρμα του. Ποιος όμως θα ελέγχει τους «ελεγκτές γεγονότων» της ΕΕ;
Αυτή είναι η «νέα γλώσσα» του Τζορτζ Όργουελ με στεροειδή, όπου η λογοκρισία και η ελιτίστικη ολιγαρχική υπερβολή, χαρακτηρίζονται ως «δημοκρατία».
Τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης έφτασαν στο δικό τους δυστοπικό μέλλον, χωρίς να ρωτήσουν τους ενδιαφερόμενους Ευρωπαίους.
Αναπαραγωγή του άρθρου μπορεί να γίνει μόνο με ευδιάκριτη αναφορά στην πηγή CosmoStatus και χρήση live link
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου