Στους πρόποδες της Μυκηναϊκής Ακρόπολης του Θορικού Λαυρεωτικής, που δεσπόζει στον φυσικό λιμένα του Λαυρίου, βρέθηκε ένα περίπλοκο δίκτυο από στοές, φρέατα και δωμάτια. Πρόκειται για το πιο εκτεταμένο και εντυπωσιακό υπόγειο δίκτυο που έχει διερευνηθεί σε αυτό το τμήμα του Αιγιακού κόσμου.
Η ανακάλυψη έγινε από ομάδα Γάλλων αρχαιολόγων και μεταλλειολόγων, στο πλαίσιο ερευνών που διεξάγονται στην περιοχή υπό τη διεύθυνση του Βελγικού Πανεπιστημίου της Γάνδης, σε συνεργασία με το Ολλανδικό Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης και την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ανατολικής Αττικής.
Ερευνήθηκαν περίπου 5 χιλιόμετρα υπογείων αγωγών που είχαν σκαφτεί σε μάρμαρο και σχιστόλιθο. Οι στοές διαμορφώνουν λαβυρίνθους πολύπλοκων μεταλλευτικών έργων, το ύψος των οποίων συχνά δεν ξεπερνά τα 30 εκατοστά.
Τα φρέατα που ανακαλύφθηκαν και συνδέουν δύο κύρια επίπεδα εξόρυξης, είναι άριστα γεωμετρικά αρχιτεκτονήματα, εκτελεσμένα με ακρίβεια χιλιοστού, η δυνατότητα υλοποίησης των οποίων παραμένει αντικείμενο περαιτέρω μελέτης.
Στα φρέατα και τις στοές, η πρόσβαση μπορεί να γίνει μόνο με κατάλληλο σπηλαιολογικό εξοπλισμό, ενώ ορισμένες από τις στοές έχουν παραμείνει ανέπαφες τα τελευταία 5.000 χρόνια!
Άλλες στοές, που σήμερα δεν είναι προσβάσιμες, είναι πλήρεις υλικών από διαδοχικές φάσεις μετάλλευσης. Η έρευνα σε αυτές τις στοές παραμένει δύσκολη ακόμη και για τους έμπειρους αρχαιολόγους, που διαθέτουν υψηλής τεχνολογίας εξοπλισμό, αλλά εργάζονται σε αποπνικτική ατμόσφαιρα με θερμοκρασίες έως 21 βαθμούς.
Τα αρχαιολογικά δεδομένα δείχνουν ότι η μεταλλευτική δραστηριότητα θα μπορούσε να χρονολογηθεί περίπου από το 3200 π.Χ.
Εάν οι μελλοντικές έρευνες επιβεβαιώσουν την αρχική χρονολόγηση, τότε θα αλλάξει ριζικά το χρονολογικό πλαίσιο της εξόρυξης των μεταλλευμάτων στην Αττική και τον Αιγιακό κόσμο γενικότερα.
Η πιο σημαντική φάση είναι η Κλασική, που εντοπίζεται παντού και παρουσιάζει ενδιαφέρον ως προς την κανονικότητα των τομέων των στοών που καλύπτουν ολόκληρη την περιοχή.
Οι δραστηριότητες αυτής της περιόδου τεκμηριώνονται από όστρακα κεραμικής και λύχνων και από μία εγχάρακτη και προσεγμένη επιγραφή σε τοίχο.
Τα χαρακτηριστικά αυτών των ιδιαιτέρως καλά οργανωμένων μεταλλευτικών έργων είναι αγωγοί κατασκευασμένοι με αιχμηρά εργαλεία, τετράγωνου σχήματος, με απόσπαση του βράχου σε διαδοχικά στάδια.
Η συνέχιση των έργων στο τέλος της Κλασικής περιόδου (4ος αιώνας π.Χ.) χρονολογείται από τα ίχνη των εργαλείων στις στοές και από τα όστρακα κεραμικής.
Το μεταλλείο που ανακαλύφθηκε στον Θορικό είναι σημαντικό τόσο ως προς τη διαρρύθμιση όσο και ως προς την έκτασή του. Καταδεικνύει τις φυσικές ικανότητες και δεξιότητες των αρχαίων μεταλλωρύχων, που τους επέτρεψαν να αξιοποιήσουν τα πολύπλοκα κοιτάσματα μετάλλου και να εξασφαλίσουν την επεξεργασία τους έξω από το μεταλλείο, από την Προϊστορική Εποχή.
Τα αρχαία μεταλλεία τεκμηριώνουν μελετημένη στρατηγική και άριστο τεχνολογικό και χωροταξικό έλεγχο της διαδικασίας, εξαιρετική συγκέντρωση των μέσων για την εξόρυξη του αργύρου και επιμελημένο τεχνικό σύστημα, μοναδικό στον αρχαίο κόσμο.
Η εκμετάλλευση των μεταλλείων αργύρου του Λαυρίου ξεκίνησε από την τέταρτη χιλιετία π.Χ. και έως τον τέταρτο αιώνα π.Χ. αποτελούσαν τη σημαντικότερη μεταλλευτική περιοχή της Ελλάδας και τη βάση της Αθηναϊκής ηγεμονίας στον Αιγιακό κόσμο.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Η ανακάλυψη έγινε από ομάδα Γάλλων αρχαιολόγων και μεταλλειολόγων, στο πλαίσιο ερευνών που διεξάγονται στην περιοχή υπό τη διεύθυνση του Βελγικού Πανεπιστημίου της Γάνδης, σε συνεργασία με το Ολλανδικό Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης και την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ανατολικής Αττικής.
Ερευνήθηκαν περίπου 5 χιλιόμετρα υπογείων αγωγών που είχαν σκαφτεί σε μάρμαρο και σχιστόλιθο. Οι στοές διαμορφώνουν λαβυρίνθους πολύπλοκων μεταλλευτικών έργων, το ύψος των οποίων συχνά δεν ξεπερνά τα 30 εκατοστά.
Τα φρέατα που ανακαλύφθηκαν και συνδέουν δύο κύρια επίπεδα εξόρυξης, είναι άριστα γεωμετρικά αρχιτεκτονήματα, εκτελεσμένα με ακρίβεια χιλιοστού, η δυνατότητα υλοποίησης των οποίων παραμένει αντικείμενο περαιτέρω μελέτης.
Στα φρέατα και τις στοές, η πρόσβαση μπορεί να γίνει μόνο με κατάλληλο σπηλαιολογικό εξοπλισμό, ενώ ορισμένες από τις στοές έχουν παραμείνει ανέπαφες τα τελευταία 5.000 χρόνια!
Άλλες στοές, που σήμερα δεν είναι προσβάσιμες, είναι πλήρεις υλικών από διαδοχικές φάσεις μετάλλευσης. Η έρευνα σε αυτές τις στοές παραμένει δύσκολη ακόμη και για τους έμπειρους αρχαιολόγους, που διαθέτουν υψηλής τεχνολογίας εξοπλισμό, αλλά εργάζονται σε αποπνικτική ατμόσφαιρα με θερμοκρασίες έως 21 βαθμούς.
Τα αρχαιολογικά δεδομένα δείχνουν ότι η μεταλλευτική δραστηριότητα θα μπορούσε να χρονολογηθεί περίπου από το 3200 π.Χ.
Εάν οι μελλοντικές έρευνες επιβεβαιώσουν την αρχική χρονολόγηση, τότε θα αλλάξει ριζικά το χρονολογικό πλαίσιο της εξόρυξης των μεταλλευμάτων στην Αττική και τον Αιγιακό κόσμο γενικότερα.
Η πιο σημαντική φάση είναι η Κλασική, που εντοπίζεται παντού και παρουσιάζει ενδιαφέρον ως προς την κανονικότητα των τομέων των στοών που καλύπτουν ολόκληρη την περιοχή.
Οι δραστηριότητες αυτής της περιόδου τεκμηριώνονται από όστρακα κεραμικής και λύχνων και από μία εγχάρακτη και προσεγμένη επιγραφή σε τοίχο.
Τα χαρακτηριστικά αυτών των ιδιαιτέρως καλά οργανωμένων μεταλλευτικών έργων είναι αγωγοί κατασκευασμένοι με αιχμηρά εργαλεία, τετράγωνου σχήματος, με απόσπαση του βράχου σε διαδοχικά στάδια.
Η συνέχιση των έργων στο τέλος της Κλασικής περιόδου (4ος αιώνας π.Χ.) χρονολογείται από τα ίχνη των εργαλείων στις στοές και από τα όστρακα κεραμικής.
Το μεταλλείο που ανακαλύφθηκε στον Θορικό είναι σημαντικό τόσο ως προς τη διαρρύθμιση όσο και ως προς την έκτασή του. Καταδεικνύει τις φυσικές ικανότητες και δεξιότητες των αρχαίων μεταλλωρύχων, που τους επέτρεψαν να αξιοποιήσουν τα πολύπλοκα κοιτάσματα μετάλλου και να εξασφαλίσουν την επεξεργασία τους έξω από το μεταλλείο, από την Προϊστορική Εποχή.
Τα αρχαία μεταλλεία τεκμηριώνουν μελετημένη στρατηγική και άριστο τεχνολογικό και χωροταξικό έλεγχο της διαδικασίας, εξαιρετική συγκέντρωση των μέσων για την εξόρυξη του αργύρου και επιμελημένο τεχνικό σύστημα, μοναδικό στον αρχαίο κόσμο.
Η εκμετάλλευση των μεταλλείων αργύρου του Λαυρίου ξεκίνησε από την τέταρτη χιλιετία π.Χ. και έως τον τέταρτο αιώνα π.Χ. αποτελούσαν τη σημαντικότερη μεταλλευτική περιοχή της Ελλάδας και τη βάση της Αθηναϊκής ηγεμονίας στον Αιγιακό κόσμο.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου