Η μεγάλη συζήτηση έχει ξεκινήσει για την παραμονή ή όχι της Βρετανίας στην ΕΕ. Ο Βρετανός πρωθυπουργός κατάφερε να αποσπάσει προνόμια για τη χώρα του που την καθιστούν χαλαρά εμπορικά διασυνδεδεμένη με την υπόλοιπη Ευρώπη.
Γιατί θα πρέπει όμως οι υπόλοιπες χώρες να είναι δέσμιες των γραφειοκρατών των Βρυξελών που πολλές φορές αποφασίζουν ενάντια στα συμφέροντα κάποιων χωρών και υπέρ κάποιων άλλων;
Για ποιο λόγο και η Ελλάδα να μην απολαμβάνει τα ίδια προνόμια με την Βρετανία;
Για ποιο λόγο απέκτησε ειδικό καθεστώς η Βρετανία με την ΕΕ;
Μετά από μια δραματική σύνοδο κορυφής στις 19 Φεβρουαρίου 2016, η Βρετανία πέτυχε αυτό που ήθελε και το πέτυχε με ομόφωνη απόφαση!
Στη συνέντευξη τύπου που ακολούθησε, ο Ντέιβιντ Κάμερον μίλησε για το ειδικό καθεστώς που πέτυχε με την ΕΕ, κάτι που του επιτρέπει να υποστηρίξει στο δημοψήφισμα που θα γίνει, την παραμονή της Μεγάλης Βρετανίας στην ΕΕ.
Σε αυτό το ειδικό καθεστώς θα διασφαλίζεται ότι οι Βρετανοί φορολογούμενοι δεν θα πληρώσουν ποτέ για να διασώσουν κάποιον στην Ευρωζώνη και ότι η Μεγάλη Βρετανία δεν θα αποτελέσει ποτέ μέρος ενός υπερκράτους της Ευρώπης.
Στη συμφωνία προβλέπεται ότι η ΕΕ αναγνωρίζει ότι δεν έχει ένα μόνο νόμισμα, το ευρώ, καθώς όλα τα νομίσματα θα τυγχάνουν του ίδιου σεβασμού.
Η κυβέρνηση της Βρετανίας θα φροντίσει ώστε οι Βρετανοί επιχειρηματίες να μην αντιμετωπίσουν εμπόδια επειδή η χώρα βρίσκεται εκτός Ευρωζώνης.
Οι μετανάστες στη Βρετανία θα πρέπει να περιμένουν 4 χρόνια για να έχουν πρόσβαση στα επιδόματα.
Η Βρετανία δεν θα μπορεί πλέον να εξαναγκαστεί ποτέ σε πολιτική ένωση με την υπόλοιπη ΕΕ.
Οι αλλαγές στη σχέση της Βρετανίας είναι νομικά δεσμευτικές με βάση το διεθνές δίκαιο και θα κατατεθούν στον ΟΗΕ.
Ας δούμε ποια είναι τα βασικά σημεία της συμφωνίας σύμφωνα με το BBC και την Huffington Post Ελλάδας:
Αλλαγή της Συνθήκης: Δύο από τις πρόνοιες της συμφωνίας πρόκειται να εγγραφούν σε αναθεωρημένα άρθρα της Συνθήκης της ΕΕ: μια ειδική εξαίρεση της Βρετανίας από την περαιτέρω ολοκλήρωσή της, στο πλαίσιο μιας διαδικασίας που αποκαλείται «όλο και πιο στενή ολοκλήρωση» και η δίκαιη αντιμετώπιση των χρηματοπιστωτικών και οικονομικών διευθετήσεων ανάμεσα στην ευρωζώνη και τα κράτη-μέλη της ΕΕ που δεν ανήκουν στην οικονομική και νομισματική ένωση.
Επιδόματα εργαζομένων: Η Βρετανία θα αποκτήσει το δικαίωμα να αρνείται την καταβολή διαφόρων επιδομάτων σε νεοαφιχθέντες εργαζόμενους από άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ για τα πρώτα 4 χρόνια της παραμονής τους στην επικράτειά της και θα αποκτήσει τη δυνατότητα να εφαρμόζει αυτό το μέτρο για τουλάχιστον 7 χρόνια από την ημερομηνία της εφαρμογής του.
Επιδόματα παιδιών: Ένα πανευρωπαϊκό σύστημα καταγραφής που αφορά την καταβολή επιδομάτων παιδιού ή παιδιών που ζουν σε άλλο κράτος μέλος της ΕΕ τίθεται σε εφαρμογή για τους μετανάστες σε άλλο ευρωπαϊκό κράτος άμεσα και για τους πάντες από 1ης Ιανουαρίου 2020. Βάσει του συστήματος αυτού, οι κυβερνήσεις θα αποφασίσουν τα επίπεδα των επιδομάτων που καταβάλλονται.
Χώρες εντός και εκτός Ευρωζώνης: Στο κείμενο τονίζεται η ανάγκη να εφαρμόζονται «ισότιμοι όροι ανταγωνισμού» σε ότι αφορά το ρυθμιστικό πλαίσιο που διέπει τον χρηματοπιστωτικό τομέα και την τραπεζική. Παραχωρεί στη Βρετανία το δικαίωμα να εποπτεύει χρηματοπιστωτικούς θεσμούς και αγορές ώστε να εγγυάται την χρηματοοικονομική σταθερότητα. Αλλά πάντως συμφωνήθηκε «με την επιφύλαξη» των υπαρχουσών δυνατοτήτων των θεσμών της ΕΕ να αναλαμβάνουν δράση για να προασπίζουν την χρηματοοικονομική σταθερότητα.
Η «νέα σχέση» της Μεγάλης Βρετανίας
Η Μεγάλη Βρετανία ζητούσε μια νέα σχέση με την ΕΕ, με περισσότερη αυτονομία για τα εθνικά κοινοβούλια και ευελιξία στην ολοκλήρωση. Ουσιαστικά ζητά «λιγότερη Ευρώπη».
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο έχει εντάξει στις διεκδικήσεις της και επιμέρους θέματα, όπως για παράδειγμα αλλαγές στην παροχή βρετανικών επιδομάτων σε υπηκόους άλλων χωρών της ΕΕ και το νομικό ζήτημα της εξαίρεσης από τη ρήτρα «συνεχώς στενότερης ένωσης».
Η Μεγάλη Βρετανία, βάσει της συμφωνίας που επετεύχθη, δεν είναι πλέον υποχρεωμένη σε περισσότερη πολιτική ολοκλήρωση (λιγότερη Ευρώπη δηλαδή) κάτι που θα αποτυπωθεί και στην επόμενη αλλαγή της Συνθήκης της ΕΕ.
Τα 4 βασικά αιτήματα του Κάμερον
Υπερκράτος: Ρητή δέσμευση από τις Βρυξέλλες ότι η Βρετανία δεν θα συμμετέχει σε καμία κίνηση προς την κατεύθυνση της δημιουργίας ενός Ευρωπαϊκού υπερκράτους και θα εξαιρεθεί από την θεμελιώδη ευρωπαϊκή αρχή της μεγαλύτερης ενοποίησης.
Ευρώ: Ρητή δήλωση ότι το ευρώ δεν είναι το επίσημο νόμισμα της ΕΕ, καθιστώντας σαφώς ότι η Ευρώπη είναι μια πολυνομισματική ένωση.
Γραφειοκρατία: Σύστημα «κόκκινης κάρτας» προκειμένου να σταματήσει η έκδοση ανεπιθύμητων οδηγιών και να επιτραπεί η κατάργηση υφιστάμενων νόμων της ΕΕ.
Μεταρρύθμιση: Νέα δομή για την ίδια την ΕΕ. Το Λονδίνο επιθυμεί την αναδιοργάνωση του μπλοκ των 28 χωρών προκειμένου οι εννέα χώρες που βρίσκονται εκτός Ευρωζώνης να μην κυριαρχούνται από τα 19 κράτη-μέλη, με εγγυημένο καθεστώς προστασίας για το City του Λονδίνου.
Η Βρετανία, ζητούσε να αλλάξει όλο το πλαίσιο πάνω στο οποίο έχει χτιστεί η ΕΕ και το πέτυχε!
Τα υπόλοιπα κορόιδα, θα «ενωθούν» για το «καλό» τους…
Γιατί θα πρέπει όμως οι υπόλοιπες χώρες να είναι δέσμιες των γραφειοκρατών των Βρυξελών που πολλές φορές αποφασίζουν ενάντια στα συμφέροντα κάποιων χωρών και υπέρ κάποιων άλλων;
Για ποιο λόγο και η Ελλάδα να μην απολαμβάνει τα ίδια προνόμια με την Βρετανία;
Για ποιο λόγο απέκτησε ειδικό καθεστώς η Βρετανία με την ΕΕ;
Μετά από μια δραματική σύνοδο κορυφής στις 19 Φεβρουαρίου 2016, η Βρετανία πέτυχε αυτό που ήθελε και το πέτυχε με ομόφωνη απόφαση!
Στη συνέντευξη τύπου που ακολούθησε, ο Ντέιβιντ Κάμερον μίλησε για το ειδικό καθεστώς που πέτυχε με την ΕΕ, κάτι που του επιτρέπει να υποστηρίξει στο δημοψήφισμα που θα γίνει, την παραμονή της Μεγάλης Βρετανίας στην ΕΕ.
Σε αυτό το ειδικό καθεστώς θα διασφαλίζεται ότι οι Βρετανοί φορολογούμενοι δεν θα πληρώσουν ποτέ για να διασώσουν κάποιον στην Ευρωζώνη και ότι η Μεγάλη Βρετανία δεν θα αποτελέσει ποτέ μέρος ενός υπερκράτους της Ευρώπης.
Στη συμφωνία προβλέπεται ότι η ΕΕ αναγνωρίζει ότι δεν έχει ένα μόνο νόμισμα, το ευρώ, καθώς όλα τα νομίσματα θα τυγχάνουν του ίδιου σεβασμού.
Η κυβέρνηση της Βρετανίας θα φροντίσει ώστε οι Βρετανοί επιχειρηματίες να μην αντιμετωπίσουν εμπόδια επειδή η χώρα βρίσκεται εκτός Ευρωζώνης.
Οι μετανάστες στη Βρετανία θα πρέπει να περιμένουν 4 χρόνια για να έχουν πρόσβαση στα επιδόματα.
Η Βρετανία δεν θα μπορεί πλέον να εξαναγκαστεί ποτέ σε πολιτική ένωση με την υπόλοιπη ΕΕ.
Οι αλλαγές στη σχέση της Βρετανίας είναι νομικά δεσμευτικές με βάση το διεθνές δίκαιο και θα κατατεθούν στον ΟΗΕ.
Ας δούμε ποια είναι τα βασικά σημεία της συμφωνίας σύμφωνα με το BBC και την Huffington Post Ελλάδας:
Αλλαγή της Συνθήκης: Δύο από τις πρόνοιες της συμφωνίας πρόκειται να εγγραφούν σε αναθεωρημένα άρθρα της Συνθήκης της ΕΕ: μια ειδική εξαίρεση της Βρετανίας από την περαιτέρω ολοκλήρωσή της, στο πλαίσιο μιας διαδικασίας που αποκαλείται «όλο και πιο στενή ολοκλήρωση» και η δίκαιη αντιμετώπιση των χρηματοπιστωτικών και οικονομικών διευθετήσεων ανάμεσα στην ευρωζώνη και τα κράτη-μέλη της ΕΕ που δεν ανήκουν στην οικονομική και νομισματική ένωση.
Επιδόματα εργαζομένων: Η Βρετανία θα αποκτήσει το δικαίωμα να αρνείται την καταβολή διαφόρων επιδομάτων σε νεοαφιχθέντες εργαζόμενους από άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ για τα πρώτα 4 χρόνια της παραμονής τους στην επικράτειά της και θα αποκτήσει τη δυνατότητα να εφαρμόζει αυτό το μέτρο για τουλάχιστον 7 χρόνια από την ημερομηνία της εφαρμογής του.
Επιδόματα παιδιών: Ένα πανευρωπαϊκό σύστημα καταγραφής που αφορά την καταβολή επιδομάτων παιδιού ή παιδιών που ζουν σε άλλο κράτος μέλος της ΕΕ τίθεται σε εφαρμογή για τους μετανάστες σε άλλο ευρωπαϊκό κράτος άμεσα και για τους πάντες από 1ης Ιανουαρίου 2020. Βάσει του συστήματος αυτού, οι κυβερνήσεις θα αποφασίσουν τα επίπεδα των επιδομάτων που καταβάλλονται.
Χώρες εντός και εκτός Ευρωζώνης: Στο κείμενο τονίζεται η ανάγκη να εφαρμόζονται «ισότιμοι όροι ανταγωνισμού» σε ότι αφορά το ρυθμιστικό πλαίσιο που διέπει τον χρηματοπιστωτικό τομέα και την τραπεζική. Παραχωρεί στη Βρετανία το δικαίωμα να εποπτεύει χρηματοπιστωτικούς θεσμούς και αγορές ώστε να εγγυάται την χρηματοοικονομική σταθερότητα. Αλλά πάντως συμφωνήθηκε «με την επιφύλαξη» των υπαρχουσών δυνατοτήτων των θεσμών της ΕΕ να αναλαμβάνουν δράση για να προασπίζουν την χρηματοοικονομική σταθερότητα.
Η «νέα σχέση» της Μεγάλης Βρετανίας
Η Μεγάλη Βρετανία ζητούσε μια νέα σχέση με την ΕΕ, με περισσότερη αυτονομία για τα εθνικά κοινοβούλια και ευελιξία στην ολοκλήρωση. Ουσιαστικά ζητά «λιγότερη Ευρώπη».
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο έχει εντάξει στις διεκδικήσεις της και επιμέρους θέματα, όπως για παράδειγμα αλλαγές στην παροχή βρετανικών επιδομάτων σε υπηκόους άλλων χωρών της ΕΕ και το νομικό ζήτημα της εξαίρεσης από τη ρήτρα «συνεχώς στενότερης ένωσης».
Η Μεγάλη Βρετανία, βάσει της συμφωνίας που επετεύχθη, δεν είναι πλέον υποχρεωμένη σε περισσότερη πολιτική ολοκλήρωση (λιγότερη Ευρώπη δηλαδή) κάτι που θα αποτυπωθεί και στην επόμενη αλλαγή της Συνθήκης της ΕΕ.
Τα 4 βασικά αιτήματα του Κάμερον
Υπερκράτος: Ρητή δέσμευση από τις Βρυξέλλες ότι η Βρετανία δεν θα συμμετέχει σε καμία κίνηση προς την κατεύθυνση της δημιουργίας ενός Ευρωπαϊκού υπερκράτους και θα εξαιρεθεί από την θεμελιώδη ευρωπαϊκή αρχή της μεγαλύτερης ενοποίησης.
Ευρώ: Ρητή δήλωση ότι το ευρώ δεν είναι το επίσημο νόμισμα της ΕΕ, καθιστώντας σαφώς ότι η Ευρώπη είναι μια πολυνομισματική ένωση.
Γραφειοκρατία: Σύστημα «κόκκινης κάρτας» προκειμένου να σταματήσει η έκδοση ανεπιθύμητων οδηγιών και να επιτραπεί η κατάργηση υφιστάμενων νόμων της ΕΕ.
Μεταρρύθμιση: Νέα δομή για την ίδια την ΕΕ. Το Λονδίνο επιθυμεί την αναδιοργάνωση του μπλοκ των 28 χωρών προκειμένου οι εννέα χώρες που βρίσκονται εκτός Ευρωζώνης να μην κυριαρχούνται από τα 19 κράτη-μέλη, με εγγυημένο καθεστώς προστασίας για το City του Λονδίνου.
Η Βρετανία, ζητούσε να αλλάξει όλο το πλαίσιο πάνω στο οποίο έχει χτιστεί η ΕΕ και το πέτυχε!
Τα υπόλοιπα κορόιδα, θα «ενωθούν» για το «καλό» τους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου