Η ολοένα και πιο δυναμική και αποσταθεροποιητική εξωτερική πολιτική της Τουρκίας παίζει σημαντικό ρόλο στην Ανατολική Μεσόγειο, αποτελώντας σημαντική απειλή για τις γειτονικές χώρες καθώς και για τα συμφέροντα της Δύσης.
Του Gerald Walker για το Modern Diplomacy
Μετάφραση CosmoStatus
Η στρατηγική θέση της Ανατολικής Μεσογείου, οι τεράστιοι ενεργειακοί πόροι και ο συνδυασμός συμμαχιών και αντιπαλοτήτων κατά μήκος των ακτών της, την έχουν καταστήσει κρίσιμο πεδίο για την περιφερειακή ασφάλεια - και η Τουρκία προσπαθεί να επιβληθεί. Ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εργάζεται ενεργά για να υποστηρίξει τρομοκρατικές οργανώσεις και να διαταράξει τις ζωτικές ενεργειακές υποδομές στην περιοχή. Αυτός είναι εν μέρει ο λόγος για τον οποίο η τριμερής συνεργασία μεταξύ Ισραήλ, Ελλάδας και Κύπρου έχει γίνει ακρογωνιαίος λίθος για την περιφερειακή σταθερότητα. Αυτές οι χώρες ελπίζουν ότι μια αμυντική συμμαχία, με την υποστήριξη των ΗΠΑ, θα βοηθήσει στην αντιμετώπιση της επιθετικότητας της Τουρκίας.
Η ανοιχτή υποστήριξη της Τουρκίας σε τρομοκρατικές οργανώσεις, ιδίως η υποστήριξή της σε Σουνιτικές εξτρεμιστικές ομάδες όπως η Μουσουλμανική Αδελφότητα και οι Συριακές πολιτοφυλακές, ομοιάζει με την υποστήριξη του Ιράν σε Σιιτικές ομάδες όπως η Χεζμπολάχ και άλλες. Η Τουρκία έχει επίσης προσφέρει καταφύγιο στη Χαμάς και οι Σύριοι πληρεξούσιοι που υποστηρίζει έχουν κατηγορηθεί για φρικαλεότητες στις περιοχές της Λατάκια και της Ταρτούς της Συρίας. Η Τουρκία χρησιμοποιεί σκόπιμα μη κρατικούς παράγοντες ως στρατηγική για να επεκτείνει την επιρροή της και να αποσταθεροποιήσει τους γείτονές της.
Φυσικά, η Ελλάδα, η Κύπρος και το Ισραήλ θεωρούν αυτήν την περιφερειακή αστάθεια ως άμεση απειλή, καθώς υπονομεύει τις προσπάθειές τους για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και τη διατήρηση της περιφερειακής ειρήνης.
Η Τουρκία συμμετέχει επίσης σε προπαγανδιστικές εκστρατείες, σε πολιτικό λόμπινγκ και σε υποστήριξη δικτύων στο εξωτερικό που ευθυγραμμίζονται με τα γεωπολιτικά συμφέροντα του Ερντογάν. Η Τουρκία υποστηρίζει την Μουσουλμανική Αδελφότητα, της οποίας τα ανώτερα μέλη δραστηριοποιούνται από την Κωνσταντινούπολη. Αυτό είναι ανησυχητικό για την Αίγυπτο, η οποία θεωρεί την εμπλοκή της Άγκυρας ως άμεση απειλή. Η Τουρκία έχει επίσης επηρεάσει τις εσωτερικές υποθέσεις της Λιβύης, καθώς η στρατιωτική επέμβαση της Τουρκίας προς υποστήριξη της Κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας (GNA) άλλαξε την ισορροπία δυνάμεων έναντι των δυνάμεων που υποστηρίζονται από την Αίγυπτο.
Αυτές οι επιχειρήσεις επιρροής δεν περιορίζονται μόνο στη Μέση Ανατολή. Η Τουρκία επιδιώκει ενεργά να διαμορφώσει το αφήγημά της στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, παρουσιάζοντας τον εαυτό της ως θύμα της Δυτικής εχθρότητας, ενώ παράλληλα προωθεί την επεκτατική της ατζέντα. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι τα έθνη της Ανατολικής Μεσογείου ανησυχούν για την αποσταθεροποίηση της περιοχής από την Τουρκία, τόσο μέσω κρυφών όσο και μέσω φανερών ενεργειών.
Οι προκλήσεις της Τουρκίας ώθησαν την Ελλάδα, την Κύπρο και το Ισραήλ να συνεργαστούν στο πλαίσιο της προσπάθειάς τους να αντιμετωπίσουν την εχθρότητα της Τουρκίας στην περιοχή. Βασισμένη κυρίως στην ενεργειακή συνεργασία, η συμμαχία έχει εξελιχθεί σε μια ευρύτερη στρατηγική συνεργασία που περιλαμβάνει την ασφάλεια, την άμυνα και την ανταλλαγή πληροφοριών. Η αυξανόμενη απειλή από την Τουρκία εντείνει την ανάγκη για μια τέτοια συμμαχία με την υποστήριξη του στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών, η οποία θα ενίσχυε την αποτροπή και θα παρείχε ένα ενιαίο μέτωπο κατά της επιθετικότητας της Τουρκίας στην περιοχή.
Η Τουρκία απειλεί άμεσα μεγάλα έργα ενεργειακών υποδομών, όπως τον Great Sea Interconnector και ο αγωγός East Med, τα οποία είναι κεντρικής σημασίας για την οικονομία και την ασφάλεια της περιοχής. Ο Great Sea Interconnector, που στοχεύει στη σύνδεση των δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας του Ισραήλ, της Κύπρου και της Ελλάδας, υπόσχεται να ενισχύσει την ενεργειακή ασφάλεια και να μειώσει την εξάρτηση της Ευρώπης από μη αξιόπιστους προμηθευτές. Ομοίως, ο αγωγός East Med θα μεταφέρει φυσικό αέριο από Ισραηλινά και τα Κυπριακά κοιτάσματα στην Ευρώπη.
Ωστόσο, η Τουρκία θεωρεί αυτά τα έργα ως πρόκληση για τις δικές της περιφερειακές ηγεμονικές φιλοδοξίες. Στην πραγματικότητα, μέσω της θαλάσσιας συμφωνίας του 2019 με την Κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας της Λιβύης (GNA) [Τουρκο-Λιβυκό μνημόνιο] και στην προσπάθεια να διεκδικήσει τον έλεγχο των αμφισβητούμενων υδάτων, η Τουρκία οριοθέτησε αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) που διασχίζει τα Ελληνικά και Κυπριακά ύδατα, αγνοώντας το διεθνές ναυτικό δίκαιο και τα δικαιώματα των Ελληνικών νησιών όπως η Κρήτη και η Ρόδος. Με αυτόν τον τρόπο, η Τουρκία απειλεί άμεσα την οικονομική βιωσιμότητα και την ασφάλεια των ενεργειακών υποδομών της περιοχής.
Στόχος της Τουρκίας είναι να παραγκωνίσει τις περιφερειακές αντίπαλες χώρες και να επιβάλει την πλήρη κυριαρχία της στην Ανατολική Μεσόγειο. Η Ελλάδα, η Κύπρος, το Ισραήλ και η Αίγυπτος, καθώς και η Γαλλία και τα ΗΑΕ, έχουν καταδικάσει τις ενέργειες της Τουρκίας ως παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου. Η στρατιωτική στάση της Τουρκίας αυξάνει τις πιθανότητες άμεσης αντιπαράθεσης με συμμάχους του ΝΑΤΟ, όπως η Ελλάδα.
Οι επιθετικές ενέργειες της Τουρκίας απαιτούν συντονισμένη και ισχυρή απάντηση. Το Ισραήλ, η Κύπρος και η Ελλάδα μπορούν να προσφέρουν σταθερότητα στην περιοχή, αλλά μόνο εάν η συμμαχία τους υποστηριχθεί πλήρως από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό θα αποτρέψει τον Ερντογάν και θα διαφυλάξει τις κρίσιμες ενεργειακές υποδομές από οποιαδήποτε διαταραχή.
Η Τουρκία συνεχίζει να υποστηρίζει τρομοκρατικές οργανώσεις, ενώ παράλληλα αμφισβητεί τους διεθνείς κανόνες. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να αναγνωρίσουν την ανάγκη επιβολής της περιφερειακής ασφάλειας και πρέπει να ενεργήσουν αποφασιστικά χωρίς καθυστέρηση. Διαφορετικά, η Ανατολική Μεσόγειος θα γίνει γρήγορα ζώνη σύγκρουσης αντί για ζώνη συνεργασίας.
Αναπαραγωγή του άρθρου μπορεί να γίνει μόνο με ευδιάκριτη αναφορά στην πηγή CosmoStatus και χρήση live link
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου