Οι Άραβες θα συνεχίσουν να κάνουν ό,τι μπορούν για να μείνουν μακριά από τους Παλαιστίνιους. Οι περισσότεροι Άραβες αρχηγοί κρατών θεωρούν ότι οι Παλαιστίνιοι έχουν προκαλέσει ανυπολόγιστη ζημιά όπου κι αν έχουν πάει.
Του Khaled Abu Toameh για το Gatestone Institute
Μετάφραση CosmoStatus
Δεκάδες Παλαιστίνιοι που αφέθηκαν ελεύθεροι από το Ισραήλ στο πλαίσιο της συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός που επιτεύχθηκε τον περασμένο μήνα μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς παραπονέθηκαν ότι «καμία αραβική χώρα δεν έχει συμφωνήσει να μας δεχτεί».
Σύμφωνα με δημοσιεύματα σε αραβικά μέσα ενημέρωσης, 145 Παλαιστίνιοι που έφτασαν στο Κάιρο μετά την απελευθέρωσή τους από ισραηλινή φυλακή «δεν βρήκαν καμία αραβική ή ισλαμική χώρα πρόθυμη να τους φιλοξενήσει».
Οι περισσότεροι από τους πρώην κρατούμενους εξέτιαν μία ή περισσότερες ισόβιες ποινές για θανατηφόρες τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον Ισραηλινών τις τελευταίες δεκαετίες. Πολλοί συνδέονται με τη Χαμάς, την Παλαιστινιακή Ισλαμική Τζιχάντ (PIJ) και την κυβερνώσα παράταξη Φατάχ του Μαχμούντ Αμπάς.
Οι αραβικές χώρες δεν έχουν δώσει καμία επίσημη εξήγηση για τον λόγο που αρνούνται να φιλοξενήσουν τους απελευθερωμένους κρατούμενους.
Ορισμένοι Άραβες ηγέτες, ιδίως γειτονικών χωρών όπως η Ιορδανία, η Αίγυπτος και ο Λίβανος, προφανώς ανησυχούν ότι οι πρώην κρατούμενοι που πέρασαν χρόνο σε ισραηλινές φυλακές για τρομοκρατικές επιθέσεις, θα αποτελούσαν απειλή για την ασφάλεια και την πολιτική τους σταθερότητα.
Υπενθυμίζεται ότι χώρες όπως η Ιορδανία και ο Λίβανος είχαν εξαιρετικά αρνητικές εμπειρίες με την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) και άλλες παλαιστινιακές ένοπλες ομάδες που προσπάθησαν να ανατρέψουν ή να αποσταθεροποιήσουν τις κυβερνήσεις τους (Μαύρος Σεπτέμβριος στην Ιορδανία το 1970 και ο Λιβανέζικος Εμφύλιος Πόλεμος 1975-1990).
Αρκετές αραβικές χώρες όπως η Αίγυπτος, η Ιορδανία, η Σαουδική Αραβία, το Μπαχρέιν και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έχουν απαγορεύσει την Μουσουλμανική Αδελφότητα και την έχουν χαρακτηρίσει τρομοκρατική οργάνωση.
Η Χαμάς αυτοαποκαλείται με υπερηφάνεια ως «μία από τις πτέρυγες της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην Παλαιστίνη». Ορισμένες από αυτές τις αραβικές χώρες ορθώς δεν βλέπουν μεγάλη διαφορά μεταξύ τρομοκρατών που ανήκουν στη Χαμάς, την υποστηριζόμενη από το Ιράν PIJ ή τη Φατάχ.
Η άρνηση των Αράβων να δεχτούν τους Παλαιστίνιους αδελφούς τους δεν θα πρέπει να αποτελεί έκπληξη. Επί δεκαετίες, οι περισσότερες αραβικές χώρες που προσφέρουν τακτικά λεκτική υποστήριξη στους Παλαιστίνιους δεν έχουν αναλάβει ουσιαστική δράση για την επίτευξή της. Αυτές οι υποσχέσεις συχνά θεωρούνται ως ένας τρόπος για τους Άραβες ηγέτες να κατευνάσουν τον λαό τους, πολλοί από τους οποίους φαίνεται να είναι πιο συμπονετικοί προς τους Παλαιστίνιους από ότι οι κυβερνήσεις τους.
Οι Άραβες ηγέτες συχνά κάνουν έντονες δηλώσεις, καταδικάζουν τις ισραηλινές ενέργειες και συμμετέχουν σε υψηλού προφίλ συνόδους κορυφής που εκφράζουν αλληλεγγύη με τους Παλαιστίνιους. Οι χειρονομίες τους, ωστόσο - εκτός από το Ιράν και το Κατάρ - δεν συνοδεύονται από αποφασιστικά βήματα, προς μεγάλη απογοήτευση των Παλαιστινίων που θεωρούν την έλλειψη υποστήριξης από τους Άραβες αδελφούς τους ως μια μορφή προδοσίας.
Οι περισσότεροι Άραβες γύρισαν την πλάτη τους στους Παλαιστίνιους μετά τον Πρώτο Πόλεμο του Κόλπου το 1990. Στη συνέχεια, οι Παλαιστίνιοι υποστήριξαν την εισβολή του Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ και την κατοχή του Κουβέιτ -- η οποία για χρόνια παρείχε στους Παλαιστίνιους εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια σε ετήσια βοήθεια. Μετά την απελευθέρωση του Κουβέιτ, το μικροσκοπικό και πλούσιο σε πετρέλαιο κράτος, άλλα και κράτη του Κόλπου απέλασαν εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιους, κατηγορώντας τους ότι δαγκώνουν το χέρι που τους τάιζε. Οι περισσότερες αραβικές χώρες έχουν επίσης αρνηθεί ή περιορίσει την υπηκοότητα στους Παλαιστίνιους. Αυτές οι χώρες έχουν επικαλεστεί λόγους όπως η επιθυμία για ένα παλαιστινιακό «δικαίωμα επιστροφής» στις πρώην εστίες τους εντός του Ισραήλ. Ενώ η Ιορδανία έχει χορηγήσει υπηκοότητα σε πολλούς Παλαιστίνιους, άλλες χώρες, όπως ο Λίβανος και η Συρία, έχουν επιβάλει περιορισμούς στην απασχόληση και την μετακίνησή τους, εμποδίζοντάς τους να εκπληρώσουν τις επιθυμίες τους για κατοικία και εργασία.
Ο Παλαιστίνιος πολιτικός ακτιβιστής Αλί Αμπού Ριζέκ σχολίασε: «Οι αναφορές που κυκλοφορούν σχετικά με την άρνηση των αραβικών χωρών να δεχτούν τους απελευθερωμένους [Παλαιστίνιους] κρατούμενους στο έδαφός τους είναι δυστυχώς αληθινές και εξαιρετικά οδυνηρές... Η αραβική στάση υποδηλώνει ένα νέο επίπεδο παρακμής και επιδείνωσης που έχει πλήξει το αραβικό πολιτικό σύστημα, στο σύνολό του. Μέχρι στιγμής, καμία χώρα εκτός από την Τουρκία και τη Μαλαισία δεν έχει δεχτεί Παλαιστίνιους κρατούμενους».
Ο Δρ. Φαγιέζ Αμπού Σαμάλα, Παλαιστίνιος ακαδημαϊκός και πρώην δήμαρχος της πόλης Χαν Γιουνίς στη νότια Λωρίδα της Γάζας, επιτέθηκε στις αραβικές χώρες επειδή αρνούνται να φιλοξενήσουν τους απελευθερωμένους κρατούμενους: «Οι Παλαιστίνιοι κρατούμενοι που απελευθερώθηκαν από τις ισραηλινές φυλακές δεν μπορούν να βρουν ούτε μια αραβική χώρα πρόθυμη να τους δεχτεί, σαν να είναι ιός που θα εξαπλωθεί στις χώρες τους».
Ο Μοχάμεντ Αραφάτ, ακτιβιστής των μέσων κοινωνικής δικτύωσης από τη Λωρίδα της Γάζας, έγραψε στο X: «Είναι πραγματικά λυπηρό, πράγματι ντροπιαστικό. Πού είναι η αραβική αλληλεγγύη; Πού είναι η ιπποτισμός;»
Η άρνηση των αραβικών χωρών να απορροφήσουν τους Παλαιστίνιους (συμπεριλαμβανομένων των πρώην κρατουμένων) δεν είναι μόνο ένα ακόμη σημάδι υποκρισίας, αλλά και απόδειξη γιατί θα ήταν λάθος να βασιστούμε στις αραβικές χώρες για να βοηθήσουν στην ανοικοδόμηση και την αποστρατιωτικοποίηση της Λωρίδας της Γάζας.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος φαίνεται να εναποθέτει τις ελπίδες του στους Άραβες για να βοηθήσουν στη χρηματοδότηση και την εγκαθίδρυση μιας νέας κυβέρνησης, καθώς και στην ανάπτυξη μιας διεθνούς δύναμης στη Λωρίδα της Γάζας, πρέπει να έχει κατά νου ότι οι περισσότεροι από τους αρχηγούς κρατών και καθεστώτων των Αράβων στην πραγματικότητα δεν νοιάζονται για τους Παλαιστίνιους.
Μέχρι τώρα, οι περισσότεροι Άραβες αρχηγοί κρατών θεωρούν τους Παλαιστίνιους ως άτομα που έχουν προκαλέσει ανυπολόγιστη ζημιά όπου κι αν έχουν πάει και ως άτομα που έχουν ανταμείψει με προδοσία όποιον τους άπλωσε το χέρι.
Για τους Άραβες ηγέτες, το παλαιστινιακό ζήτημα είναι απλώς ένα ακόμη εργαλείο για να προωθήσουν τους δικούς τους πολιτικούς στόχους, να ενισχύσουν τη λαϊκή τους υποστήριξη στο εσωτερικό ή να ενώσουν διάφορες παρατάξεις εναντίον ενός κοινού εχθρού.
Ο Τραμπ ίσως θυμάται ότι νωρίτερα φέτος, αρκετές αραβικές χώρες όπως η Ιορδανία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και η Αίγυπτος απέρριψαν «σθεναρά» το σχέδιό του για τη μετεγκατάσταση των Παλαιστινίων από τη Λωρίδα της Γάζας. Οι περισσότεροι Άραβες ηγέτες, εν ολίγοις, θα συνεχίσουν να προσποιούνται ότι είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν την κυβέρνηση των ΗΠΑ στις προσπάθειές της να εφαρμόσει το σχέδιο 20 σημείων του Τραμπ για ειρήνη στη Λωρίδα της Γάζας. Στην πραγματικότητα, οι Άραβες θα συνεχίσουν να κάνουν ό,τι μπορούν για να μείνουν μακριά από τους Παλαιστίνιους - εκτός από το να τους βοηθήσουν να ανασυνταχθούν στη Λωρίδα της Γάζας.
Αναπαραγωγή του άρθρου μπορεί να γίνει μόνο με ευδιάκριτη αναφορά στην πηγή CosmoStatus και χρήση live link
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου