Αμερικανοί επικριτές και Τούρκοι προπαγανδιστές στα think tank και στον κόσμο του λόμπινγκ της Ουάσινγκτον συνεχίζουν να επικρίνουν την παρουσία Ρωσικών στρατευμάτων στην Αρμενία ως απόδειξη ότι η Αρμενία είναι Ρωσική σατραπεία και εχθρική προς τα δυτικά συμφέροντα.
Του Michael Rubin για το Mirror Spectator
Μετάφραση CosmoStatus
Πρόκειται για ένα επιχείρημα εκ πρώτης όψεως ψευδές που αγνοεί την ιστορία. Ο Κόκκινος Στρατός ίδρυσε μια στρατιωτική βάση στο Γκιουμρί, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Αρμενίας, στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου για να στεγάσει την 261η Μεραρχία Τυφεκιοφόρων. Μετά την έναρξη του Ψυχρού Πολέμου, η Σοβιετική Αρμενία και τα σύνορα του Ναχιτσεβάν με την Τουρκία ήταν ένα από τα δύο που μοιραζόταν η Σοβιετική Ένωση με το ΝΑΤΟ. Η Μόσχα προσδιόρισε εκ νέου τη μονάδα, πρώτα ως 37η Μεραρχία Τυφεκιοφόρων και στη συνέχεια ως 127η Μηχανοκίνητη Μεραρχία Τυφεκιοφόρων. Με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η Ρωσία προσδιόρισε εκ νέου την εγκατάσταση του Γκιουμρί ως 102η Στρατιωτική Βάση. Η αποστολή της παραμένει η φύλαξη των συνόρων Αρμενίας - Τουρκίας.
Το να αγνοούμε την ιστορία και να υπονοούμε ότι η παρουσία της Ρωσίας σημαίνει ότι η Αρμενία είναι μια Ρωσική μαριονέτα είναι ανάλογο με το να επιμένουμε ότι η Αμερικανική βάση στον κόλπο του Γκουαντάναμο στην Κούβα καθιστά το κομμουνιστικό καθεστώς της Κούβας μια Αμερικανική μαριονέτα. Ένα τέτοιο επιχείρημα θα ήταν εκ των πραγμάτων λανθασμένο.
Η Αρμενία σήμερα βρίσκεται λιγότερο στην τροχιά της Ρωσίας από ό,τι η Γεωργία και το Αζερμπαϊτζάν, εταίρος της Μόσχας σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Η Βελούδινη Επανάσταση της Αρμενίας το 2018 υπονόμευσε την παραδοσιακή επιρροή της Ρωσίας στην Αρμενία. Η αποτυχία της Ρωσίας να προστατεύσει τους Αρμένιους του Ναγκόρνο-Καραμπάχ από τις επιθέσεις του Αζερμπαϊτζάν το 2020 και το 2023 εδραίωσε την δυσπιστία για τη Ρωσία σε λαϊκό επίπεδο. Εν τω μεταξύ, η Ρωσική βάση στο Γκιουμρί δεν είναι καθόλου δημοφιλής μεταξύ των κατοίκων της πόλης λόγω της κακής συμπεριφοράς των Ρωσικών στρατευμάτων, που κορυφώθηκε με τη δολοφονία μιας επταμελούς οικογένειας από τον Βαλέρι Περμιάκοφ τον Ιανουάριο του 2015. Οι Αρμένιοι έχουν αγανακτήσει επειδή οι Ρωσικές δυνάμεις δεν τους παρέδωσαν τον Περμιάκοφ, αλλά αντίθετα επέμειναν να δικαστεί από Αρμενικό δικαστήριο στη βάση. Οι Αρμένιοι αγανάκτησαν που εκτίει την ισόβια ποινή του στη Ρωσία και όχι στην Αρμενία. Ενώ το έγκλημα του Περμιάκοφ ήταν το χειρότερο, η εγκληματικότητα αυτού του είδους είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Οι Αρμένιοι παραπονιούνται ότι Ρώσοι στρατιώτες επιδίδονται σε άτακτη συμπεριφορά και μικροεγκλήματα που μένουν ατιμώρητα. Τον Αύγουστο του 2025, οι Αρμένιοι διαδήλωσαν έξω από τη βάση ζητώντας το κλείσιμό της και την πλήρη αποχώρηση της Ρωσίας.
Η αποχώρηση φαίνεται να είναι θέμα χρόνου, δεδομένης της στροφής της Αρμενίας προς τη δύση, της έλλειψης στρατευμάτων της Ρωσίας και των στρατιωτικών αναγκών της αλλού. Ενώ η Ρωσική μίσθωση της βάσης πρόκειται να λήξει το 2044, φαίνεται απίθανο τα Ρωσικά στρατεύματα να παραμείνουν ως τότε.
Ενώ οι Αρμένιοι δεν θέλουν να έχουν καμία σχέση με τη Ρωσία, ανησυχούν για τα σύνορά τους. Η Τουρκία είναι μια αλυτρωτική δύναμη, που επιδιώκει να επανασχεδιάσει τα σύνορα και να ξαναγράψει συνθήκες αιώνων. Η άρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει τη γενοκτονία των Αρμενίων, αντί να σημάνει την διακοπή της προσπάθειας της Τουρκίας να εξαλείψει την Αρμενία και τους Αρμένιους, η Τουρκική κυβέρνηση καλλιεργεί τέτοιους είδους πεποιθήσεις.
Καθώς η Ρωσία αποχωρεί, η Αρμενία θα πρέπει να στραφεί προς την Ελλάδα για να την αντικαταστήσει. Ως μέλος του ΝΑΤΟ, τα παράπονα της Τουρκίας για ανάπτυξη Ελλήνων θα ακυρώνονταν. Η προσπάθεια της Τουρκίας να αναπτύξει στρατεύματα στη Γάζα θα υπονόμευε κάθε επιχείρημα που θα μπορούσε να έχει σχετικά με το ιστορικό βάρος ή την ακαταλληλότητα των Ελληνικών στρατευμάτων στα σύνορά της. Ως θύμα της γενοκτονίας που διέπραξε η Τουρκία, οι Έλληνες προσεγγίζουν την Αρμενία με συμπάθεια και κατανοούν τους φόβους της. Ενώ η Ρωσία θα δυσανασχετούσε με οποιαδήποτε αντικατάσταση, οι δεσμοί της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας με την Αρμενική και Ρωσική Εκκλησία θα παρέκαμπταν την πολιτισμική ασυμφωνία.
Ούτε θα πρέπει μια Αρμενική κυβέρνηση που έχει δεσμευτεί για την ασφάλεια και την άμυνα της χώρας της να σταματήσει με την Ελλάδα. Καθώς ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ και ο Υπουργός Εξωτερικών Μάρκο Ρούμπιο επιδιώκουν να προωθήσουν την ειρήνη μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν, ο Πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν Ιλχάμ Αλίγιεφ έχει αντιταχθεί σε οποιονδήποτε ρόλο Ευρωπαίων παρατηρητών για την παρακολούθηση των συνόρων και των γραμμών ελέγχου.
Ο Τραμπ και ο Ρούμπιο ενδέχεται να παρακάμψουν το γράμμα, αν όχι το πνεύμα, των επιτηδευμένων ανησυχιών του Αλίγιεφ, αναθέτοντας σε ειρηνευτικά στρατεύματα από την Ινδία να βοηθήσουν στην παρατήρηση και την περιπολία των συνόρων Αρμενίας-Αζερμπαϊτζάν. Εάν ο Αλίγιεφ εκτιμά την ειρήνη, δεν θα έχει πολλούς λόγους να παραπονιέται για την Ινδική παρουσία: οι Ινδοί είναι από τα πιο έμπειρα ειρηνευτικά στρατεύματα και ο στρατός τους είναι επιδέξιος στην περιπολία ορεινών, σκληρών εδαφών. Η πρόσληψη Πακιστανών μισθοφόρων από το ίδιο το Αζερμπαϊτζάν καθιστά υποκριτικό οποιοδήποτε παράπονο για Ινδούς παρατηρητές.
Η εισβολή του Αζερμπαϊτζάν, ο κυνισμός των Ρωσικών ειρηνευτικών δυνάμεων, η προθυμία της Τουρκίας να καταργήσει το προηγούμενο και η απαίτηση του Αζερμπαϊτζάν για τη διάλυση της Ομάδας του Μινσκ μπορεί να φαίνονται σαν εμπόδια στην ειρήνη και την ασφάλεια, αλλά ανοίγουν επίσης νέες ευκαιρίες σε περίπτωση που οι Αρμένιοι διπλωμάτες και η Αρμενική διασπορά στο εξωτερικό, τις ζητήσουν. Το μέλλον για την ασφάλεια των συνόρων της Αρμενίας δεν εξαρτάται τόσο από την ειρήνη με την Άγκυρα και το Μπακού, όσο από τη βοήθεια της Αθήνας και του Δελχί.
Αναπαραγωγή του άρθρου μπορεί να γίνει μόνο με ευδιάκριτη αναφορά στην πηγή CosmoStatus και χρήση live link
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου