Ο τίτλος του δημοσιεύματος του The National Interest είναι «Η κατάρρευση της υπεράκτιας αιολικής ενέργειας είναι μόνο η αρχή». Όμως, στην πραγματικότητα δίνονται στοιχεία για την απάτη των Ευρωπαϊκών και Αμερικανικών φιλελέφτ ελίτ επί του αφηγήματος της «κλιματικής αλλαγής».
Του Benjamin Zycher για το The National Interest
Απόδοση κειμένου CosmoStatus
Η κατάρρευση της υπεράκτιας αιολικής ενέργειας είναι μόνο το πρώτο βήμα για να δείξει γιατί η μετάβαση στην πράσινη ενέργεια δεν είναι ανταγωνιστική σε μια ελεύθερη αγορά.
Η «μετάβαση στην καθαρή ενέργεια» —η αντικατάσταση της συμβατικής (κυρίως από ορυκτά) ενέργειας με αντισυμβατικές τεχνολογίες όπως η αιολική και η ηλιακή ενέργεια— ήταν ο λόγος ύπαρξης πολλών ευκατάστατων που ζουν με άνεση στις δυτικές οικονομίες για πολλά χρόνια. Και τώρα θρηνούν. Γιατί; Διότι αυτή η μετάβαση, υποβοηθούμενη από τις τεράστιες κρατικές επιδοτήσεις και τα εγγυημένα μερίδια αγοράς και άλλες πολιτικές επιδοτήσεων, καταρρέει τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στην Ευρώπη.
Και πάλι γιατί; Γιατί η αντισυμβατική ενέργεια δεν είναι και δεν μπορεί να είναι ανταγωνιστική. Ακόμη και με την τεράστια πολιτική εύνοια που υπήρξε, επιβάλλεται πολύ μεγάλο οικονομικό και περιβαλλοντικό κόστος σε μεγάλο αριθμό απλών εργαζομένων.
Ας ξεκινήσουμε με τις πρόσφατες ακυρώσεις υπεράκτιων έργων αιολικής ενέργειας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τον Ιανουάριο, «η Orsted A/S κατέγραψε απώλειες 1,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων στα κέρδη της, καθώς το κόστος των υπεράκτιων αιολικών πάρκων, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, συνεχίζει να αυξάνεται». Επίσης, τον Ιανουάριο, η Shell αποκάλυψε ζημιές 996 εκατομμυρίων δολαρίων μετά την απόσυρσή της από το έργο Atlantic Shores Offshore Wind. Στις αρχές Φεβρουαρίου, το Συμβούλιο Δημοσίων Υπηρεσιών της Πολιτείας του Νιου Τζέρσεϊ «ακύρωσε τη διαδικασία υποβολής προσφορών για την τέταρτη πρόσκληση για υπεράκτια αιολική ενέργεια της πολιτείας, επικαλούμενη την αβεβαιότητα που οφείλεται στις πρόσφατες ομοσπονδιακές ενέργειες που επηρεάζουν τη βιομηχανία».
Είναι αρκετά εύκολο να κατηγορήσουμε το πρόσφατο εκτελεστικό διάταγμα του Ντόναλντ Τραμπ «απόσυρση από τη διάθεση για μίσθωση αιολικής ενέργειας όλων των περιοχών εντός της υπεράκτιας ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας (OCS)», αλλά αυτό είναι απλό σύμπτωμα μιας πολύ πιο θεμελιώδους πραγματικότητας: Η υπεράκτια αιολική ενέργεια είναι ακριβότερη από άλλες μορφές μη συμβατικής ηλεκτρικής ενέργειας. Σε τελική ανάλυση, το επιπλέον κόστος για όλα αυτά θα πρέπει να πληρωθεί από τους καταναλωτές ηλεκτρικής ενέργειας και τους φορολογούμενους.
Εξετάστε τις εκτιμήσεις της Υπηρεσίας Ενεργειακών Πληροφοριών για το «ισοσταθμισμένο» κόστος παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας (ανά μεγαβατώρα το έτος 2022 σε δολάρια) με εναλλακτικές τεχνολογίες. Παραγωγή φυσικού αερίου συνδυασμένου κύκλου: 42,72 $. «Υπερ-σούπερ κρίσιμος» άνθρακας: 89,33 $. Πυρηνικά: 71,00 $. Φωτοβολταϊκά ηλιακά: 36,27 $. Χερσαία αιολικά: 31,07 $. Υπεράκτια αιολικά: 100,34 $.
Για την ηλιακή και την αιολική ενέργεια, αυτές οι εκτιμήσεις κόστους αγνοούν το κόστος της εφεδρικής παραγωγής - 128,82 $ ανά μεγαβατώρα (MWh) - που απαιτείται για την αποφυγή διακοπών λειτουργίας, επειδή η ηλιακή και η αιολική παραγωγή ενδέχεται να μην είναι διαθέσιμη όταν χρειάζεται. (Τα συστήματα μπαταριών είναι πάρα πολύ ακριβά, που στην πράξη είναι άχρηστα) και αγνοούν το πρόβλημα των «παραγόντων χωρητικότητας», δηλαδή το ποσοστό του χρόνου που οι χερσαίες και υπεράκτιες εγκαταστάσεις αιολικής και ηλιακής ενέργειας αναμένεται να παράγουν ενέργεια, αντίστοιχα, 41%, 44% και 28%. Για τις εγκαταστάσεις συνδυασμένου κύκλου αερίου, άνθρακα και πυρηνικών, αυτά τα στοιχεία είναι αντίστοιχα, 87%, 85% και 90%.
Συνεπώς, η πραγματικότητα είναι ότι τα υπεράκτια αιολικά δεν μπορούν να είναι ανταγωνιστικά. Αυτή είναι η αιτία που οι καταναλωτές στην Καλιφόρνια και τη Νέα Αγγλία πλήττονται με τις υψηλότερες τιμές ηλεκτρικής ενέργειας. Η εξαιρετικά συντηρητική εκτίμησή μου το 2019 για τον πλήρη μετασχηματισμό των «ανανεώσιμων πηγών ενέργειας» στον τομέα της ενέργειας των ΗΠΑ —ακόμα και χωρίς μια τεράστια στροφή προς τα ηλεκτρικά οχήματα— ήταν περίπου 500 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, μόνιμα, ή περίπου 4.000 δολάρια ετησίως ανά νοικοκυριό. Αυτό δεν περιλαμβάνει την περιβαλλοντική ζημιά που συνεπάγεται η μη συμβατική ηλεκτρική ενέργεια: ρύπανση από βαρέα μέταλλα, καταστροφή άγριας ζωής, φαινόμενα θορύβου και να τρεμοσβύματος, μαζική χρήση γης και υποβάθμιση της θέας, προβλήματα υγειονομικής ταφής και άλλα. Η περιγραφή της από την εξουσία ως «καθαρής» είναι η πολιτική προπαγάνδα.
Ας στραφούμε τώρα στην κεντρική αιτιολόγηση της «κλιματικής κρίσης» για μαζικές επιδοτήσεις και άλλες πολιτικές εύνοιας που παρέχονται στην αντισυμβατική ενέργεια. Είναι, επίσης, πολιτική προπαγάνδα, καθώς δεν υπάρχουν ενδείξεις – καμία ένδειξη - για μια κλιματική «κρίση» είτε να διαφαίνεται κάποια. Ακόμη και η Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) στην Έκτη Έκθεση Αξιολόγησης της παραδέχεται σιωπηρά ότι δεν υπάρχει κλιματική κρίση, καθώς κάθε προβλεπόμενη αρνητική επίδραση της αύξησης των ατμοσφαιρικών συγκεντρώσεων αερίων του θερμοκηπίου (GHG) καθοδηγείται από ένα σενάριο. Η IPCC σημειώνει (σελ. 238) ότι «η πιθανότητα σεναρίων υψηλών εκπομπών όπως RCP8.5 ή SSP5-8.5 θεωρείται χαμηλή». Στην πραγματικότητα, το RCP8.5 είναι ουσιαστικά αδύνατο.
Υπάρχει μια μικρή τάση αύξησης στον αριθμό των «καυτών» ημερών από το 1895. Έντεκα από τα δώδεκα χρόνια με τον υψηλότερο αριθμό τέτοιων ημερών συνέβησαν πριν από το 1960. (Αυτό συμβαίνει επειδή η τυπική φυσική της ατμόσφαιρας στα σχολικά βιβλία προβλέπει όχι αύξηση στα υψηλά επίπεδα ρεκόρ, αλλά αντίθετα μείωση στα χαμηλά ρεκόρ.) Τα δεδομένα του Δικτύου Αναφοράς για το Κλίμα των ΗΠΑ δεν δείχνουν καμία τάση αύξησης της θερμοκρασίας κατά τη διαθέσιμη περίοδο αναφοράς 2005–2023. Η παγκόσμια μέση στάθμη της θάλασσας αυξάνεται κατά περίπου 3,3 mm ετησίως από τότε που ξεκίνησαν οι δορυφορικές μετρήσεις το 1993, ή περίπου 33 εκατοστών στη διάρκεια ενός αιώνα, ένα αποτέλεσμα πολύ απίθανο να αποδειχθεί «κρίση».
Ο αρκτικός θαλάσσιος πάγος μειώνεται, αλλά ο βαθμός στον οποίο οι ανθρωπογενείς εκπομπές GHG είναι η αιτία, είναι εντελώς ασαφής. Δεν υπάρχει μακροπρόθεσμη τάση για τους θαλάσσιους πάγους της Ανταρκτικής. Η δραστηριότητα ανεμοστρόβιλων στις ΗΠΑ για όλες τις κατηγορίες κλίμακας EF (Enhanced Fujita) δείχνει διαφοροποίηση από το 1950. Τα δεδομένα για την περίοδο από το 1970 για τους ανεμοστρόβιλους EF-3+ δείχνουν πτωτική τάση. Οι τροπικοί κυκλώνες και η συσσωρευμένη ενέργεια των κυκλώνων δεν παρουσιάζουν καμία τάση από τότε που ξεκίνησαν οι δορυφορικές μετρήσεις στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Ο αριθμός των πυρκαγιών στις ΗΠΑ δεν παρουσιάζει αύξηση από το 1985. Η έκταση των δασικών πυρκαγιών έχει αυξηθεί, αλλά αυτό δεν έχει καμία σχέση με τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου. Είναι αποτέλεσμα κάκιστων πρακτικών διαχείρισης των δασών. Η παγκόσμια έκταση που κάηκε μειώθηκε απότομα την περίοδο 1998-2015 και κατά περίπου 18% για την περίοδο 2003-2015, όπως αναφέρει η NASA.
Ο δείκτης Palmer Drought Severity δεν δείχνει αύξηση για τις Ηνωμένες Πολιτείες από το 1895. Δεν υπάρχει παγκόσμια τάση ξηρασίας τα τελευταία 120 χρόνια και για την περίοδο 1950-2020 η τάση είναι πτωτική. Οι πλημμύρες στις ΗΠΑ τον περασμένο αιώνα δεν συσχετίζονται με τις αυξανόμενες συγκεντρώσεις GHG. Η IPCC στο AR6 αναφέρει χαμηλή τάση (σελ. 1568) στην ευθύνη των ατμοσφαιρικών συγκεντρώσεων GHG για παρατηρούμενες αλλαγές στο μέγεθος ή τη συχνότητα των πλημμυρών σε παγκόσμια κλίμακα. Τα διαθέσιμα δεδομένα δεν υποστηρίζουν τους απανταχού ισχυρισμούς σχετικά με τις τρομερές επιπτώσεις της μείωσης των επιπέδων pH στους ωκεανούς.
Και μετά υπάρχει το βασικό ερώτημα για το όφελος/κόστος: Πόσο θα άλλαζαν οι μελλοντικές θερμοκρασίες εάν εφαρμόζονταν οι διάφορες πολιτικές μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου; Ο ακόλουθος πίνακας παρουσιάζει αυτές τις προβλέψεις από το κλιματικό μοντέλο της Υπηρεσίας Προστασίας του Περιβάλλοντος κάτω από ένα σύνολο υποθέσεων που συνάδουν με τα κεντρικά ευρήματα που αναφέρονται στη βιβλιογραφία που έχει αξιολογηθεί από πανεπιστημιακούς.
Υπάρχει μια μικρή τάση αύξησης στον αριθμό των «καυτών» ημερών από το 1895. Έντεκα από τα δώδεκα χρόνια με τον υψηλότερο αριθμό τέτοιων ημερών συνέβησαν πριν από το 1960. (Αυτό συμβαίνει επειδή η τυπική φυσική της ατμόσφαιρας στα σχολικά βιβλία προβλέπει όχι αύξηση στα υψηλά επίπεδα ρεκόρ, αλλά αντίθετα μείωση στα χαμηλά ρεκόρ.) Τα δεδομένα του Δικτύου Αναφοράς για το Κλίμα των ΗΠΑ δεν δείχνουν καμία τάση αύξησης της θερμοκρασίας κατά τη διαθέσιμη περίοδο αναφοράς 2005–2023. Η παγκόσμια μέση στάθμη της θάλασσας αυξάνεται κατά περίπου 3,3 mm ετησίως από τότε που ξεκίνησαν οι δορυφορικές μετρήσεις το 1993, ή περίπου 33 εκατοστών στη διάρκεια ενός αιώνα, ένα αποτέλεσμα πολύ απίθανο να αποδειχθεί «κρίση».
Ο αρκτικός θαλάσσιος πάγος μειώνεται, αλλά ο βαθμός στον οποίο οι ανθρωπογενείς εκπομπές GHG είναι η αιτία, είναι εντελώς ασαφής. Δεν υπάρχει μακροπρόθεσμη τάση για τους θαλάσσιους πάγους της Ανταρκτικής. Η δραστηριότητα ανεμοστρόβιλων στις ΗΠΑ για όλες τις κατηγορίες κλίμακας EF (Enhanced Fujita) δείχνει διαφοροποίηση από το 1950. Τα δεδομένα για την περίοδο από το 1970 για τους ανεμοστρόβιλους EF-3+ δείχνουν πτωτική τάση. Οι τροπικοί κυκλώνες και η συσσωρευμένη ενέργεια των κυκλώνων δεν παρουσιάζουν καμία τάση από τότε που ξεκίνησαν οι δορυφορικές μετρήσεις στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Ο αριθμός των πυρκαγιών στις ΗΠΑ δεν παρουσιάζει αύξηση από το 1985. Η έκταση των δασικών πυρκαγιών έχει αυξηθεί, αλλά αυτό δεν έχει καμία σχέση με τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου. Είναι αποτέλεσμα κάκιστων πρακτικών διαχείρισης των δασών. Η παγκόσμια έκταση που κάηκε μειώθηκε απότομα την περίοδο 1998-2015 και κατά περίπου 18% για την περίοδο 2003-2015, όπως αναφέρει η NASA.
Ο δείκτης Palmer Drought Severity δεν δείχνει αύξηση για τις Ηνωμένες Πολιτείες από το 1895. Δεν υπάρχει παγκόσμια τάση ξηρασίας τα τελευταία 120 χρόνια και για την περίοδο 1950-2020 η τάση είναι πτωτική. Οι πλημμύρες στις ΗΠΑ τον περασμένο αιώνα δεν συσχετίζονται με τις αυξανόμενες συγκεντρώσεις GHG. Η IPCC στο AR6 αναφέρει χαμηλή τάση (σελ. 1568) στην ευθύνη των ατμοσφαιρικών συγκεντρώσεων GHG για παρατηρούμενες αλλαγές στο μέγεθος ή τη συχνότητα των πλημμυρών σε παγκόσμια κλίμακα. Τα διαθέσιμα δεδομένα δεν υποστηρίζουν τους απανταχού ισχυρισμούς σχετικά με τις τρομερές επιπτώσεις της μείωσης των επιπέδων pH στους ωκεανούς.
Και μετά υπάρχει το βασικό ερώτημα για το όφελος/κόστος: Πόσο θα άλλαζαν οι μελλοντικές θερμοκρασίες εάν εφαρμόζονταν οι διάφορες πολιτικές μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου; Ο ακόλουθος πίνακας παρουσιάζει αυτές τις προβλέψεις από το κλιματικό μοντέλο της Υπηρεσίας Προστασίας του Περιβάλλοντος κάτω από ένα σύνολο υποθέσεων που συνάδουν με τα κεντρικά ευρήματα που αναφέρονται στη βιβλιογραφία που έχει αξιολογηθεί από πανεπιστημιακούς.
Δεν μπορεί να εκπλήξει κανέναν ότι υπάρχει αυξανόμενη πολιτική αντίσταση σε τέτοιες πολιτικές, επειδή δεν μπορούν να ικανοποιήσουν κανένα εύλογο τεστ οφέλους/κόστους. Είναι εξαιρετικά ακριβά. Διαφημίζονται ως «λύση» σε μια υποτιθέμενη «κλιματική κρίση» για την οποία δεν υπάρχουν στοιχεία. Θα είχαν μη ανιχνεύσιμο αντίκτυπο στο κλίμα - η τυπική απόκλιση του ρεκόρ επιφανειακής θερμοκρασίας είναι 0,11°C - μέχρι το τέλος του αιώνα. Είναι παράλογα σε κάθε διάσταση και θα πρέπει να εγκαταλειφθούν, μαζί με την πολιτική ευνοιοκρατία προς την αντισυμβατική ενέργεια.
Σχόλιο CosmoStatus: στην αρχή του άρθρου αποδεικνύεται με στοιχεία ότι τα υπεράκτια (offshore) αιολικά πάρκα είναι ασύμφορα, καθώς παράγουν πανάκριβη ηλεκτρική ενέργεια. Στην Ελλάδα, η κυβέρνηση επιμένει στην δημιουργία υπεράκτιων αιολικών πάρκων. Σύντομα θα ξεκινήσει η κατασκευή ενός στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Αλεξανδρούπολης και Σαμοθράκης.
Η κυβέρνηση των "αρίστων" δεν πληροφορείται για τα παγκόσμια δεδομένα για τα υπεράκτια αιολικά; Η κυβέρνηση των "αρίστων" επιθυμεί το ηλεκτρικό ρεύμα να γίνει ακόμη πιο ακριβό για τους Έλληνες; Γιατί ειπώθηκε στον ΣΚΑΪ από τον βουλευτή Άγγελο Συρίγο (12-2-2024) ότι θα πρέπει να ξεχάσουμε τα πετρέλαια του Αιγαίου; Η εμμονή στις δήθεν ανανεώσιμες πηγές ηλεκτρικής ενέργειας, μόνο δεινά θα φέρει, κυρίως στους Έλληνες.
Αναπαραγωγή του άρθρου μπορεί να γίνει μόνο με ευδιάκριτη αναφορά στην πηγή CosmoStatus και χρήση live link
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου