Το Τουρκικό μοντέλο για την Κύπρο θα μπορούσε να καταστρέψει τη διεθνή φιλελεύθερη τάξη. Συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο. Το Τουρκικό επιχείρημα ότι υπήρξε παρέμβαση για να προστατευθεί ο μουσουλμανικός κυπριακός πληθυσμός, είναι ψευδές.
Του Michael Rubin για το National Security Journal
Μετάφραση CosmoStatus
Η μεγάλη αρπαγή γης από την Τουρκία, περισσότερο από το ένα τρίτο του νησιού, έγινε μετά το τέλος της κρίσης και στο πλαίσιο των ειρηνευτικών συνομιλιών της Γενεύης.
Τον περασμένο Μάρτιο, ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είπε δυνατά στους Τούρκους στρατιωτικούς, αυτό που λεγόταν στα κρυφά: «Ίσως αν είχαμε πιέσει προς τον νότο και το λέω αυτό ως σημερινό παιδί, δεν θα υπήρχε πια νότος και βορράς και η Κύπρος θα ήταν μόνο δικής μας».
Το αποτέλεσμα δεν ήταν η προστασία των Τουρκοκυπρίων, αλλά μάλλον ο πολιτιστικός τους θάνατος. Οι Τούρκοι ηγέτες διαδοχικά, ξερίζωσαν ολόκληρα χωριά της Ανατολίας και δώρισαν στους κατοίκους τους τα Ελληνικά χωριά στα οποία έκαναν εθνοκάθαρση οι Τουρκικές δυνάμεις.
Η Τουρκική κυβέρνηση μπορεί να αντιμετωπίζει τους Τούρκους και τους Τουρκοκύπριους ως κάτι συνώνυμο, αλλά και οι δύο έχουν ξεχωριστούς πολιτισμούς και διαλέκτους. Οι Τούρκοι της Ανατολίας, όπως ο ίδιος ο Ερντογάν, τείνουν να είναι πολύ πιο συντηρητικοί θρησκευτικά. Αντίθετα, οι Τούρκοι της Κύπρου, συνηθισμένοι να ζουν σε ένα νησί γεμάτο από τους χριστιανούς αδελφούς τους, είναι πολύ λιγότερο δογματικοί και πιο ανεκτικοί στις άλλες πρακτικές και θρησκείες.
Σήμερα, στην τουρκοκρατούμενη ζώνη υπάρχει συστηματική άρνηση στους ιθαγενείς Κυπρίους στην ουσιαστική πολιτική εκπροσώπηση, καθώς οι ντόπιοι αξιωματούχοι που είναι πιο πιστοί στην Τουρκία παρά στην Κύπρο, διαχειρίζονται τη βόρεια ζώνη.
Μεταξύ των διπλωματών που υπηρετούν για διετία και των Αμερικανών που θεωρούν οτιδήποτε παλαιότερο της δεκαετίας ως αρχαία ιστορία, η διαίρεση της Κύπρου μπορεί να φαίνεται μόνιμη. Εάν η διεθνής κοινότητα δεν μπορεί να ανατρέψει την κατοχή της Τουρκίας, γιατί να μην αναγνωρίσει απλώς τη νέα πραγματικότητα; Ο Ερντογάν πιέζει σκληρά για ένα τέτοιο αποτέλεσμα, ενώ το Στέιτ Ντιπάρτμεντ τον ενθαρρύνει, αρνούμενο να χρησιμοποιήσει την λέξη «κατοχή» για να περιγράψει τις ενέργειες της Τουρκίας.
Το να επιτραπεί στην Τουρκία να επωφεληθεί από το Κυπριακό μοντέλο θα ήταν καταστροφή, για τρεις λόγους:
Πρώτον, δικαιολογεί τη χρήση από την Τουρκία του μοντέλου κατοχής της Κύπρου αλλού. Δεύτερον, νομιμοποιεί την τακτική της Ρωσίας να αποσπά παράνομα εδάφη από τους γείτονές της, όπως τη Γεωργία, τη Μολδαβία και την Ουκρανία. Τρίτον, δημιουργεί χώρους στους οποίους ευδοκιμούν η τρομοκρατία και το ξέπλυμα χρήματος.
Η Τουρκική κατοχή της Κύπρου ξεκίνησε ως μια διαδικασία που εκτυλίχθηκε με την πάροδο των ετών. Η εθνοκάθαρση ακολούθησε άμεσα την αρχική εισβολή. Οι Τούρκοι διέγραψαν την Ελληνική γλώσσα και κατέστρεψαν τις Ελληνικές εκκλησίες. Η Άγκυρα προσπάθησε να οργανώσει τον τοπικό αυτόχθονα πληθυσμό, αλλά τον απέκλεισε πλήρως από τη συμμετοχή του στο Τουρκικό αυτοκρατορικό σχέδιο. Επίσης, η Τουρκία άρχισε τη μεταφορά εποίκων στην περιοχή.
Η Τουρκία άρχισε επίσης να συνδέει την κατεχόμενη ζώνη με την ίδια την Τουρκία, επιβάλλοντας το Τουρκικό νόμισμα, συνδέοντας την κατεχόμενη ζώνη με το ταχυδρομικό σύστημα της Τουρκίας, καθιστώντας τα Τουρκικά ως επίσημη γλώσσα, επιβάλλοντας το κρατικό πρόγραμμα σπουδών της Τουρκίας, ιδρύοντας τοπικά παραρτήματα των πανεπιστημίων της Τουρκίας και επιτρέποντας τα ταξίδια χωρίς βίζα. Ενώ η Τουρκική ζώνη κήρυξε επίσημα την ανεξαρτησία της μόλις το 1983, παραμένει αποικία. Η Vichy της Γαλλίας, είχε περισσότερη ανεξαρτησία από τη Γερμανία από όση η λεγόμενη Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου από την Τουρκία.
Οι κίνδυνοι ασφάλειας για την Ευρώπη, την ευρύτερη Δύση, τα μετριοπαθή αραβικά κράτη και το Ισραήλ αυξάνονται. Όχι μόνο η υπό Τουρκική κατοχή ζώνη είναι πλέον κόμβος ξεπλύματος μαύρου χρήματος και αποφυγής κυρώσεων τόσο για τις Ρωσικές όσο και για τις τρομοκρατικές ομάδες της Μέσης Ανατολής, αλλά χρησιμεύει επίσης και ως σταθμός για τη Χεζμπολάχ και άλλες τρομοκρατικές ομάδες που επιδιώκουν να σκοτώσουν Εβραίους ή να διεισδύσουν στην Ευρώπη.
Ο κίνδυνος να περάσει ο χρόνος και να ξεπλυθούν οι Τουρκικές ενέργειες είναι εμφανής σήμερα, τόσο στη Συρία όσο και στο Ιράκ. Το 2018, η Τουρκία εισήλθε στην κουρδική επαρχία της Αφρίν της Συρίας και άρχισε αμέσως να διώχνει τους Κούρδους, να καταστρέφει την πολιτιστική τους κληρονομιά, να εισάγει εποίκους, να εκδίδει νέες τουρκικές ταυτότητες, να ανοίγει ταχυδρομεία, να αλλάζει τα σχολικά προγράμματα και να δημιουργεί πανεπιστημιακά παραρτήματα. Σήμερα, το Αφρίν είναι ταυτόχρονα μια τουρκική σατραπεία και γόνιμο έδαφος για τις ένοπλες οργανώσεις Ισλαμικό Κράτος και Αλ Κάιντα, που υποστηρίζει ο Ερντογάν, αλλά αρνείται ότι έχει οποιαδήποτε σχέση.
Η Τουρκία έχει εφαρμόσει το μοντέλο της Κύπρου και στο Ιρακινό Κουρδιστάν. Από τις 15 Ιουνίου 2024, έχει προχωρήσει σε περισσότερους από 380 βομβαρδισμούς για να αναγκάσει τους Κούρδους να εγκαταλείψουν τα χωριά τους, ενώ οι Τουρκικές δυνάμεις έχουν κάψει περισσότερα από 250 τετραγωνικά μίλια γεωργικών εκτάσεων. Ο Τουρκικός στρατός έχει επίσης δημιουργήσει σημεία ελέγχου που υπονομεύουν το εμπόριο που δεν εγκρίνεται από την Τουρκία. Οι Τούρκοι αξιωματούχοι διεκδικούν ανοιχτά τα κοιτάσματα πετρελαίου εντός του Ιρακινού εδάφους. Ενώ η Τουρκία υποστηρίζει ότι οι εισβολή γίνεται για να αντιμετωπιστεί η κουρδική τρομοκρατία, η Τουρκική κυβέρνηση δεν μπόρεσε να αποδείξει ότι υπάρχουν επιθέσεις που προέρχονται από το Ιρακινό Κουρδιστάν, ώστε να δικαιολογηθεί η κατοχή της.
Εν τω μεταξύ, η Τουρκία αρνήθηκε να αποσύρει τα στρατεύματά της, αφήνοντας χιλιάδες κατοίκους των κουρδικών και αραβικών περιοχών να παραπονιούνται για σχεδόν συνεχή κακοποίηση.
Ενώ οι Κούρδοι του Ιράκ κρατούσαν την τάξη, σήμερα, όλοι εκτός από την Τουρκική υπηρεσία πληροφοριών παραμένουν τυφλοί απέναντι στην τρομοκρατία που φέρνουν στην περιοχή οι πολιτοφύλακες που εισάγονται από την Τουρκία.
Εξίσου μεγάλος κίνδυνος είναι η προσπάθεια για μόνιμη διχοτόμηση και αναγνώριση της Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου ως νόμιμο κράτος. Το Αζερμπαϊτζάν και το Πακιστάν φαίνονται έτοιμα να αναγνωρίσουν την κατεχόμενη ζώνη ως ανεξάρτητη και ο Ερντογάν πιέζει το Καζακστάν και το Ουζμπεκιστάν να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους. Εάν το κάνουν, θα δημιουργήσουν ένα προηγούμενο που θα μπορούσε να ισχύσει και για την Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία, που απέσπασαν από τη Γεωργία τα Ρωσικά στρατεύματα το 2008 και το κράτος-μαριονέτα της Υπερδνειστερίας που η Ρωσία δημιούργησε στο έδαφος της Μολδαβίας.
Δεδομένων των υπονοούμενων του Ερντογάν ότι επιδιώκει το Κυπριακό Anschluss στην Τουρκία (σ.σ. ένωση – σύνδεση), οποιαδήποτε αναγνώριση θα προωθούσε επίσης τη στρατηγική της Ρωσίας στην Ουκρανία, όπου αρχικά υποστήριξε την ανεξαρτησία των Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ και στη συνέχεια υποστήριξε δημοψηφίσματα για να ενταχθούν επίσημα στη Ρωσία.
Η επιβράβευση της Τουρκίας, έστω και μισό αιώνα μετά το γεγονός, θα εξαπέλυε χάος στη διεθνή τάξη καθώς ιμπεριαλιστικά κράτη όπως η Ρωσία και η Τουρκία υποστηρίζουν ψεύτικα αυτονομιστικά κινήματα ως μέσο για την εκπλήρωση των αυτοκρατορικών τους ονείρων.
Αντί να αντιδράσουμε μετά το γεγονός, τώρα είναι η ώρα να ενημερώσουμε το Αζερμπαϊτζάν, το Καζακστάν, το Ουζμπεκιστάν και το Πακιστάν, ότι οποιαδήποτε αναγνώριση της βόρειας Κύπρου θα οδηγήσει σε διακοπή της βοήθειας των ΗΠΑ.
Η αποδοχή οποιασδήποτε Τουρκικής ή Ρωσικής δωροδοκίας από το Καζακστάν σε αντάλλαγμα την αναγνώριση της βορείου Κύπρου, θα μπορούσε να είναι εθνική αυτοκτονία, ειδικά δεδομένης της ευαισθησίας στον Ρωσικό αυτονομισμό.
Το Πακιστάν, επίσης, πρέπει να κατανοήσει ότι οποιαδήποτε υποστήριξη της διχοτόμησης της Κύπρου θα μπορούσε να οδηγήσει σε ξένη υποστήριξη που αμφισβητεί τη δική του κυριαρχία στο Βαλουχιστάν ή στη Σίνδ.
Δεν είναι πολύ αργά για να ανακόψουμε τους αυτοκρατορικούς στόχους της Τουρκίας και να αποκαταστήσουμε την ενότητα στην Κύπρο. Δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος εθνοκάθαρσης ή κοινοτικής βίας στην Κύπρο σήμερα. Η απαίτηση της αποχώρησης των Τουρκικών δυνάμεων από την Κύπρο θα πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα της Αμερικής και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και προϋπόθεση για οποιαδήποτε οικονομική ή στρατιωτική βοήθεια προς την Τουρκία.
Ούτε είναι αδύνατο να γίνει διάκριση μεταξύ νόμιμων Κυπρίων και Τούρκων εποίκων. Όταν οι κάτοικοι της κατεχόμενης ζώνης κάνουν αίτηση για Κυπριακά διαβατήρια, θα πρέπει να μπορούν να αποδείξουν τους δεσμούς τους με το νησί μέσω μητρώων γέννησης και γάμου. Εάν η Τουρκία μπορεί να ξοδεύει εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια για να επιδοτεί τζιχαντιστικές ομάδες από την Αφρική στο Αζερμπαϊτζάν και από τη Βεγγάζη στο Μπακού, τότε σίγουρα μπορεί να αντέξει οικονομικά να μετεγκαταστήσει τους παράνομους Τούρκους εποίκους πίσω στην Ανατολία. Πράγματι, οι κολλητοί του Ερντογάν θα μπορούσαν να απολαύσουν τα επακόλουθα κατασκευαστικά έργα που θα απαιτούσε μια τέτοια κίνηση.
Αναπαραγωγή του άρθρου μπορεί να γίνει μόνο με ευδιάκριτη αναφορά στην πηγή CosmoStatus και χρήση live link
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου