Η Τουρκία αγοράζει Αμερικανικά όπλα για την Αεροπορία της, το Ναυτικό της και τον Στρατό της. Τα όπλα αυτά πωλούνται στην Τουρκία από τους Αμερικανούς, με το πρόσχημα της ενίσχυσης του ΝΑΤΟ. Όμως, τελικά, η Τουρκία είναι πιθανότερο να χρησιμοποιήσει (και το έχει κάνει) τα Αμερικανικά όπλα εναντίον των Αμερικανών και των συμμάχων στο ΝΑΤΟ, παρά για την άμυνα του ΝΑΤΟ.
Του Michael Rubin για το American Enterprise Institute
Μετάφραση CosmoStatus
Ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν προώθησε την πώληση F-16 και κιτ αναβάθμισης στην Τουρκία με τη λογική ότι η συμφωνία ήταν απαραίτητη για να πείσει τον Πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να σταματήσει την αντίρρησή του για την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ. Πολλοί βουλευτές στο Κογκρέσο, τον προειδοποίησαν ότι ήταν αφελής.
Ενώ οι διπλωμάτες μπορεί να ισχυρίζονται ότι η Τουρκία δεσμεύτηκε να χρησιμοποιεί την αναβαθμισμένη αεροπορική της δύναμη μόνο για την άμυνα του ΝΑΤΟ, αγνόησαν δεκαετίες Τουρκικής ιστορίας, αλυτρωτικούς ισχυρισμούς και χρόνια εξαπάτησης από τον Ερντογάν.
Ωστόσο, Ευρωπαίοι αναλυτές ήταν αντίθετοι στην μεταφορά των F-16 για έναν άλλο λόγο: ο Ερντογάν ήταν πολύ πιο πιθανό να χρησιμοποιήσει τα όπλα αυτά εναντίον των συμμάχων του στο ΝΑΤΟ (ή το Ισραήλ) παρά εναντίον της Ρωσίας. Τα χρόνια πριν από την πώληση, η Τουρκία πετούσε τακτικά με τα F-16 της πάνω από Ελληνικά νησιά και εδάφη, οδηγώντας τον Υπουργό Εξωτερικών Antony Blinken να ζητήσει ως προϋπόθεση για την πώληση από την Τουρκία, να υποσχεθεί ότι θα σταματήσει τις υπερπτήσεις. Τέτοιες εγγυήσεις, ωστόσο, δεν έχουν καμία αξία για τον Ερντογάν.
Ο Μπάιντεν μπορεί να πίστευε ότι ενίσχυε το ΝΑΤΟ φέρνοντας τη Σουηδία και τη Φινλανδία στο μαντρί και κατευνάζοντας τον Ερντογάν, αλλά οι αποφάσεις του έθεσαν σε κίνδυνο τη συμμαχία. Οποιοσδήποτε πόλεμος εντός του ΝΑΤΟ θα μπορούσε να χαλάσει μόνιμα τη συμμαχία. Ένα τέτοιο σενάριο μπορεί να φαίνεται μακρινό στην Ουάσιγκτον. Και πάλι όμως, σχεδόν κάθε «τρέλα» που διαπράττει ο Ερντογάν, έχει τις ρίζες της σε μια ιδέα που το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και η φιλοτουρκική κοινότητα των δεξαμενών σκέψης απορρίπτουν ως απίθανη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, για παράδειγμα, η Τουρκία δεν πλήρωσε ποτέ το τίμημα για την απειλή του συμβούλου του Ερντογάν, Egemen Bagis, το 2011 να χρησιμοποιηθεί το Τουρκικό ναυτικό, ακόμη και εναντίον Αμερικανών που εργάζονται στα υπεράκτια Κυπριακά κοιτάσματα φυσικού αερίου. «Έχουμε εκπαιδεύσει τους πεζοναύτες μας γι’ αυτό. Έχουμε εξοπλίσει το ναυτικό για αυτό. Όλες οι επιλογές είναι στο τραπέζι. οτιδήποτε μπορεί να γίνει» είχε πει ο Egemen Bagis.
Στα τέλη του περασμένου μήνα, καθώς η πολιτική σαπουνόπερα της Ουάσιγκτον αποσπούσε την προσοχή των Αμερικανών και ξέσπασε η κρίση στη Μέση Ανατολή, η Τουρκία άρχισε να παρενοχλεί ένα Ιταλικό σκάφος που εργαζόταν σε πρόγραμμα που χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση για την τοποθέτηση ενός υποβρύχιου καλωδίου για τη σύνδεση των δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας Κρήτης και Κύπρου. Επί 40 ώρες, Ελληνικά και Τουρκικά πλοία ήταν αντιμέτωπα. Οι Τουρκικές εφημερίδες υποστήριξαν ψευδώς, ότι η Ελλάδα είχε συναινέσει στην αναθεώρηση των Ελληνικών χωρικών υδάτων, υπέρ της Τουρκίας.
Αυτό που ούτε οι Τουρκικές δυνάμεις ούτε το Πεντάγωνο αναγνώρισαν ήταν το εξής: Από τα 5 Τουρκικά πολεμικά πλοία που συμμετείχαν στο επεισόδιο της Κάσου, τα 2 ήταν το Gokova (F-496) και το Goksu (F-497). Οι Αμερικανοί μπορεί να γνωρίζουν καλύτερα αυτά τα πλοία με τα προηγούμενα ονόματά τους, το USS Samuel Eliot Morison και το USS Escotin, που αντιπροσωπεύουν το ένα τέταρτο των φρεγατών κατευθυνόμενων πυραύλων κλάσης Oliver Hazard Perry που έχουν δώσει οι Ηνωμένες Πολιτείες στην Τουρκία.
Η Τουρκία μπορεί να είναι μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά είναι καιρός τόσο οι Δημοκρατικοί όσο και οι Ρεπουμπλικανοί να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα: η Τουρκία είναι πιο πιθανό να χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε Αμερικανικό όπλο αποκτήσει, εναντίον των Αμερικανών και των συμμάχων στο ΝΑΤΟ, παρά για την άμυνά της. Οι στρατιωτικές πωλήσεις δεν αφορούν μόνο το κέρδος. Δημιουργούν μια σχέση πολλών δεκαετιών που περιλαμβάνει όχι μόνο την ίδια την πώληση αλλά και την εκπαίδευση και τη συντήρηση που τη συνοδεύουν. Αυτό η διπλωματία λειτουργεί μόνο όταν οι κυβερνήσεις είναι σταθερές και μοιράζονται κοινές αξίες. Ένας καλός εμπειρικός κανόνας είναι ότι εάν η Ουάσιγκτον δεν μπορεί να προβλέψει τη μορφή μιας χώρας ή του συστήματος διακυβέρνησής της την επόμενη δεκαετία, είναι σοφότερο να μην της παρέχει εξελιγμένα όπλα.
Η Τουρκία είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Είναι καιρός να παραδεχτούμε: Με τη μεταφορά όπλων στην Τουρκία, κάθε κυβέρνηση των ΗΠΑ από τον Τζορτζ Μπους, δεν χτίζει σταθερότητα, ούτε ενισχύει το ΝΑΤΟ. Επιτρέπει τον πόλεμο και διακινδυνεύει τη συνοχή του ΝΑΤΟ, αν όχι την ύπαρξή του.
Αναπαραγωγή του άρθρου μπορεί να γίνει μόνο με ευδιάκριτη αναφορά στην πηγή CosmoStatus και χρήση live link
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου