Οι ενέργειες της Τουρκίας έχουν ήδη υπερβεί τα όρια και αποτελούν κίνδυνο για τις Αμερικανικές δυνάμεις και τα Αμερικανικά συμφέροντα.
Του Michael Rubin για το Middle East Forum
Απόδοση κειμένου CosmoStatus
Οι εορτασμοί για τον τερματισμό της περισσότερο από μισό αιώνα τυραννίας της οικογένειας Άσαντ στη Συρία τελείωσαν. Βραχυπρόθεσμα, η Ρωσία και το Ιράν είναι οι χαμένοι. Η Τουρκία είναι η νικήτρια. Εξάλλου, η Τουρκία ήταν ο κύριος υποστηρικτής της ανταρτικής ομάδας Hay'at Tahrir al-Sham που σάρωσε τη Συρία.
Η υποτιθέμενη ισχύς της Τουρκίας προσελκύει όσους επιθυμούν να επωφεληθούν από αυτήν. Τα λάθη των Αμερικανών στην Σαουδική Αραβία στα τέλη του 20 αιώνα, επαναλαμβάνονται τώρα σε σχέση με την Τουρκία. Οι δεξαμενές σκέψης και τα πανεπιστήμια επιδιώκουν να συνεχιστεί η χρηματοδότησή τους και προσποιούνται ότι η δουλειά τους παραμένει τίμια. Έτσι δεν αυτολογοκρίνονται σε ερευνητικά θέματα (σ.σ. σε σχέση με την Τουρκία).
Πολλοί επαγγελματίες της άμυνας εξακολουθούν να αγκαλιάζουν την Τουρκία λόγω του ρόλου της στο ΝΑΤΟ. Ήταν μία από τις δύο μόνο χώρες του ΝΑΤΟ που συνόρευαν με τη Σοβιετική Ένωση κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και έχει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό από οποιαδήποτε χώρα του ΝΑΤΟ. Ο αριθμός των στρατευμάτων, ωστόσο, είναι χωρίς νόημα. Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι η δυνατότητα αξιοποίησής τους για αποστολές του ΝΑΤΟ. Ενώ η στρατηγική σημασία της αεροπορικής βάσης Ιντσιρλίκ έχει μειωθεί με το άνοιγμα εναλλακτικών βάσεων στην Ελλάδα και τη Ρουμανία, καθώς και με πιο προηγμένα αμφίβια επιθετικά πλοία ικανά να μεταφέρουν F-35 σχεδόν οπουδήποτε στον κόσμο, η γραφειοκρατική δύναμη του Πενταγώνου αρνείται να σκεφτεί την πιθανότητα να χαθεί η πρόσβαση σε οποιαδήποτε βάση. Στην πραγματικότητα, όπως το Κατάρ με την αεροπορική βάση al-Udeid, η Τουρκία χρησιμοποιεί το Ιντσιρλίκ ως μέσο αποφυγής ευθυνών για τις αμέτρητες φορές που δεν συμπεριφέρεται σωστά. Οι επαγγελματίες της άμυνας υποστηρίζουν ότι ο σταθμός ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης της Τουρκίας στη Μαλάτια είναι απαραίτητος για την ανίχνευση τυχόν εκτόξευσης ενός πιθανού Ιρανικού πυρηνικού όπλου.
Πάρα πολλοί δυτικοί αξιωματούχοι και αναλυτές κάνουν δύο βασικά λάθη όταν πρόκειται για την Τουρκία. Πρώτον, βλέπουν την Τουρκία όπως ήταν ή όπως θέλουν να είναι, παρά όπως είναι. Οι δύο δεκαετίες του Ερντογάν μεταμόρφωσαν τη χώρα αμετάκλητα. Δεύτερον, πιστεύουν ότι επειδή η Τουρκία δεν είναι Ιράν ή Ρωσία, αντιπροσωπεύει μια θετική δύναμη.
Η σχέση του Ιράν με τον Μπασάρ αλ Άσαντ αποτελούσε απειλή. Η Ισλαμική Δημοκρατία αγκάλιασε τους Αλεβίτες της Συρίας ως μηχανισμό δικής της εξαγωγής επανάστασης. Αλλά ένας εξτρεμισμός δεν διαγράφει την απειλή ενός άλλου. Η υποστήριξη της Τουρκίας στα ριζοσπαστικά σουνιτικά κινήματα δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι ανοιχτός προς τη Χαμάς, αλλά υπάρχουν ενδείξεις για διπλωματική και οικονομική, αν όχι στρατιωτική, εμπλοκή του με τα πιο ριζοσπαστικά στοιχεία της σουνιτικής ισλαμιστικής αντιπολίτευσης, μέχρι και την Αλ Κάιντα, ακόμη και σύνδεση με ομάδες του Ισλαμικού Κράτους.
Είναι ψευδές ότι η Τουρκία, μια δήθεν δύναμη, αποτελεί δύναμη σταθερότητας στην περιοχή. Η Τουρκία αποσταθεροποιεί την Κύπρο, στέλνει drone και άλλα όπλα στους ισλαμιστές στη Λιβύη και στη συνέχεια χρησιμοποιεί τους Λίβυους ως μισθοφόρους σε άλλους πολέμους της. Η υποστήριξη της Τουρκίας στις ισλαμιστικές και αντιδημοκρατικές φατρίες στη Σομαλία θέτει σε κίνδυνο όλο και περισσότερο την εύθραυστη σταθερότητα στο Κέρας της Αφρικής. Η υποστήριξή της στη Χαμάς αποτελεί σωσίβια λέμβο σε μια ομάδα που είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για τη θηριωδία της 7ης Οκτωβρίου 2023, τη μεγαλύτερη σφαγή Εβραίων σε μία ημέρα από το Ολοκαύτωμα.
Η ατζέντα της Τουρκίας στη Συρία δεν είναι η σταθερότητα ή μια Συρία σε ειρήνη με την ίδια και τους γείτονές της. Αντίθετα, η Τουρκία αξιοποιεί τους Σύριους ισλαμιστές εναντίον των μειονοτήτων, ιδιαίτερα των Αρμενίων Χριστιανών στο Χαλέπι και των Κούρδων στη βορειοανατολική Συρία. Ο Ερντογάν, για λόγους προφανώς τόσο παράλογους όσο και ρατσιστικούς, απλώς αρνείται να ανεχθεί τη αυτοδιοίκηση της Συρίας και την ύπαρξη Αυτόνομης Διοίκησης της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας. Εκείνοι από την κοινότητα των δεξαμενών σκέψης της Ουάσιγκτον που παπαγαλίζουν την Τουρκική θέση για την περιοχή, ως δήθεν τρομοκρατική βάση για το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) που απειλεί την Τουρκία ή μια φιλοϊρανική σατραπεία, είναι αποκλειστικά εκείνοι που δεν έχουν πάει ποτέ στην περιοχή και αρνούνται να την επισκεφθούν και να ερευνήσουν μόνοι τους.
Ενώ ο Abu Muhammad al-Jawlani μιλάει για ανοχή και ακόμη και για εκλογές, η Τουρκία απαιτεί από τη Hay'at Tahrir al-Sham να υπακούσει στις εντολές της και να στοχοποιήσει τους Κούρδους. Ουσιαστικά, η Τουρκία βλέπει τη Hay'at Tahrir al-Sham όπως το Ιράν βλέπει τη Χεζμπολάχ: μια ομάδα που διεκδικεί την τοπική νομιμότητα και φοράει εθνικιστικό μανδύα, αλλά στην πραγματικότητα λειτουργεί ως αντιπρόσωπος μιας ξένης δύναμης. Ο Ερντογάν δίνει προτεραιότητα στην επιθυμία του να σκοτώσει τους ένοπλους Κούρδους - αυτούς που συμμαχούν και συνεργάζονται με τις Ηνωμένες Πολιτείες για να περιορίσουν και να νικήσουν το Ισλαμικό Κράτος – παρά στον κίνδυνο να σκοτώσει τους Αμερικανούς που συνεργάζονται μαζί τους.
Όταν ένα τουρκικό drone χτύπησε ανεπιτυχώς τον στρατηγό Mazloum Abdi, διοικητή των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων στο Διεθνές Αεροδρόμιο Sulaymaniyah του Ιρακινού Κουρδιστάν τον Απρίλιο του 2023, το λασπωμένο έδαφος έσωσε τους Αμερικανούς που τον συνόδευαν από τον θάνατο καθώς ο πύραυλος εισχώρησε βαθύτερα στο έδαφος πριν εκραγεί.
Τις επόμενες εβδομάδες, καθώς η Τουρκία αύξησε τις αεροπορικές επιδρομές της κατά των κουρδικών περιοχών στη Συρία, υπήρξαν αρκετά περιστατικά στα οποία τα τουρκικά χτυπήματα θα μπορούσαν να έχουν σκοτώσει Αμερικανούς στρατιωτικούς ή εργαζομένους στον τομέα της ανθρωπιστικής βοήθειας.
Η Τουρκία, εν τω μεταξύ, μεταφέρει τις δικές της ειδικές δυνάμεις και τους πράκτορές της στην Hay'at Tahrir al-Sham και σε άλλες ομάδες πληρεξουσίων, αντί των Ιρανών συμβούλων που όμως δεν εμπλέκονταν στις μάχες της Συρίας.
Μπορεί να είναι διπλωματικά απρεπές να το πούμε ευθέως, αλλά εάν οι δυνάμεις που υποστηρίζονται από την Τουρκία ενθαρρύνουν την τρομοκρατία και συνεχίσουν να αποτελούν απειλή για τις Αμερικανικές δυνάμεις που αντιμετωπίζουν το Ισλαμικό Κράτος στην περιοχή, εναπόκειται στις Ηνωμένες Πολιτείες να αποφασίσουν για το εάν θα αποτελέσουν στόχο οι τρομοκρατικές ομάδες που υποστηρίζονται από την Τουρκία. Η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά ένα χτύπημα στον στρατό της εκτός των συνόρων της, δεν θα ενεργοποιούσε τις ρήτρες αυτοάμυνας του ΝΑΤΟ. Ούτε θα πρέπει να υπάρχει οργή σε μια τέτοια συζήτηση, ειδικά όταν οι ενέργειες της Τουρκίας ήδη διασχίζουν τον Ρουβίκωνα και θέτουν σε κίνδυνο τις Αμερικανικές δυνάμεις και συμφέροντα.
Η καλύτερη ευκαιρία για να αποφευχθεί η άμεση σύγκρουση θα ήταν να αναγνωρίσουμε την τροχιά της επιθετικότητας της Τουρκίας έξω από τα σύνορά της και ότι ο αντίκτυπος της τακτικής της σαλαμοποίησης που ακολουθεί, θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τους Αμερικανούς. Επίσης θα πρέπει να ενημερωθεί η Τουρκία, για την αποφυγή σύγκρουσης, για το τι θα είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες έτοιμες να κάνουν για να προστατεύσουν το προσωπικό τους. Εάν η Τουρκία είναι πρόθυμη να σκοτώσει Αμερικανούς που εφαρμόζουν την επίσημη Αμερικανική πολιτική στη Συρία, τότε οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να υιοθετήσουν την ίδια πολιτική και να είναι πρόθυμες να σκοτώσουν Τούρκους έξω από τα σύνορα της Τουρκίας. Είναι μια δύσκολη συζήτηση, αλλά είναι όλο και πιο απαραίτητο να γίνει.
Αναπαραγωγή του άρθρου μπορεί να γίνει μόνο με ευδιάκριτη αναφορά στην πηγή CosmoStatus και χρήση live link
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου