Θα έπρεπε το Ισραήλ να χτυπήσει το πυρηνικό εργοστάσιο της Τουρκίας;

Θα πρέπει το Ισραήλ να χτυπήσει το πυρηνικό εργοστάσιο της Τουρκίας όσο αυτό είναι ακόμα εκτός λειτουργίας; Το πυρηνικό εργοστάσιο στο Άκουγιου της Τουρκίας, ίσως ξεκινήσει τη δοκιμαστική του λειτουργία το 2025. Αυτό θα συμβεί μόλις 15 χρόνια αφότου η Τουρκία υπέγραψε τη συμφωνία κατασκευής με τη Ρωσία στην περιοχή της Μερσίνας.

Του Michael Rubin για το 19fortyfive
Απόδοση κειμένου CosmoStatus

Δεν πρέπει να επιτραπεί ποτέ στο πυρηνικό εργοστάσιο να λειτουργήσει.

Η Τουρκία βρίσκεται πάνω σε μια μεγάλη σεισμική ζώνη. Καταστροφικοί σεισμοί χτυπούν την Τουρκία κάθε λίγα χρόνια. Συμπεριλαμβανομένου και του παράγοντα της διαφθοράς στον κατασκευαστικό τομέα της Τουρκίας, το πυρηνικό εργοστάσιο στο Άκουγιου αποτελεί μεγάλο κίνδυνο για όλη την Ευρώπη.

Ένας μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η πιθανότητα η Τουρκία να εργαλειοποιήσει το πυρηνικό εργοστάσιο για να αποκτήσει σχάσιμο υλικό για την κατασκευή πυρηνικών όπλων. Οι Τούρκοι αξιωματούχοι, ακόμα και Αμερικανοί ομόλογοί τους, ίσως υποστηρίξουν ότι από το Άκουγιου δεν θα προκύψουν όπλα. Αλλά αυτό δεν είναι απόλυτο. Όπως και με τον μη στρατιωτικό πυρηνικό αντιδραστήρα του Ιράν στο Bushehr, το πρόβλημα δεν είναι η μετατροπή του εργοστασίου ηλεκτρικής ενέργειας σε στρατιωτικό, αλλά η χρήση του πολιτικού προγράμματος ως κάλυψη για την εκτροπή σε ένα μυστικό (πυρηνικό) πρόγραμμα όπλων.

Ένα πυρηνικό εργοστάσιο στην Τουρκία θα αλλάξει για πάντα την δυναμική της περιοχής. Η Τουρκία είναι ταυτόχρονα μια αλυτρωτική δύναμη, που αμφισβητεί ανοιχτά συμφωνίες αιώνων που καθορίζουν τα σύνορά της και είναι χορηγός της τρομοκρατίας. Μόνο ο επίσημος χαρακτηρισμός της ως χορηγού λείπει. Ο Ερντογάν υποστηρίζει ανοιχτά τόσο τη Χαμάς όσο και τη Χαϊάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ και υπάρχουν άφθονες ενδείξεις ότι έχει βοηθήσει και την Αλ Κάιντα στη Συρία και το Ισλαμικό Κράτος.

Εάν η Τουρκία αποκτήσει πυρηνικά όπλα, θα μπορεί όχι μόνο να απειλεί τα γειτονικά της κράτη, αλλά θα μπορεί επίσης να αισθανθεί ότι βρίσκεται στο απυρόβλητο λόγω του δικού της πυρηνικού αποτρεπτικού μέσου, που θα μπορούσε να αυξήσει την χορηγία της προς την τρομοκρατία χωρίς τον φόβο της τιμωρίας ή του καταλογισμού ευθυνών. Αυτή η πολιτική αντικατοπτρίζει το πως βλέπουν πολλές δυτικές χώρες το ενδεχόμενο απόκτησης πυρηνικών από το Ιράν.

Από την σκοπιά του Ισραήλ, δεν έχει σημασία αν ένα πυρηνικό όπλο προέρχεται από το Ιράν ή την Τουρκία. Εάν ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν συνεχίσει να ζητά να γίνονται επιθέσεις στο εβραϊκό κράτος, το Ισραήλ δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να απαντήσει.

Εδώ, το παρελθόν αποτελεί προηγούμενο. Το 1981, Ισραηλινά αεροσκάφη επιτέθηκαν στον Γαλλικής κατασκευής πυρηνικό αντιδραστήρα Osirak (στο Ιράκ) λίγο πριν την λειτουργία του. Η διπλωματία είχε αποτύχει και οι δυτικοί ηγέτες παρέμειναν βυθισμένοι είτε σε ευσεβείς πόθους σχετικά με την υποτιθέμενη μετριοπάθεια του Ιρακινού Προέδρου Σαντάμ Χουσεΐν είτε απλώς υπολόγιζαν ότι η πιθανότητα ενός Ιρακινού πυρηνικού όπλου δεν θα ήταν πρόβλημα. Το ίδιο ίσχυε για το εργοστάσιο επεξεργασίας πλουτωνίου Al Kabir κοντά στο Deir ez-Zour στην ανατολική Συρία που κατέστρεψαν τα Ισραηλινά αεροσκάφη το 2007. Τα Ισραηλινά αεροσκάφη πέταξαν σχεδόν 1.000 μίλια για να καταστρέψουν το Osirak. Η απόσταση μεταξύ Τελ Αβίβ και Deir ez-Zour ήταν μόλις 400 μίλια, αν και η κυκλική διαδρομή των Ισραηλινών την έκανε ίσως διπλάσια. Η ευθεία απόσταση μεταξύ του Τελ Αβίβ και του εργοστασίου Akkuyu είναι λίγο πάνω από 325 μίλια (≈550km).

Το να επιτεθεί το Ισραήλ στον πυρηνικό αντιδραστήρα της Τουρκίας μπορεί να είναι ευκολότερο από την επιχείρηση στο Ιράκ με αυστηρά στρατιωτική έννοια. Σε αντίθεση με την Τουρκία, το Ισραήλ διαθέτει μαχητικά F-35 και δεν θα χρειαστεί να πετάξει πάνω από ενδιάμεσες χώρες για να χτυπήσει μέσα στην Τουρκία. Τα F-16 της Τουρκίας είναι πολύ καλά στο να επιτίθενται σε άοπλους Κούρδους και Αρμένιους, αλλά η εκκαθάριση των πιλότων από τον Ερντογάν άφησε την Τουρκική Πολεμική Αεροπορία μισή από ότι ήταν. Η Τουρκία μπορεί να διαθέτει αντιαεροπορικά συστήματα, αλλά αυτά ίσως είναι λίγο καλύτερα από εκείνα στα οποία βασίζεται το Ιράν.

Διπλωματικά, οι συνέπειες μιας επίθεσης στην Τουρκία θα ήταν βαθιές, ειδικά με τη ρήτρα συλλογικής αυτοάμυνας του ΝΑΤΟ. Σε περίπτωση που το Ισραήλ (ή οποιαδήποτε άλλη χώρα) επιτεθεί στο Άκουγιου κρυφά και δεν αποδεχτεί την πράξη, θα μπορούν να παρακαμφθούν οι ανησυχίες. Αφού έχει διατυπώσει τόσες πολλές θεωρίες συνωμοσίας και έχει δώσει στους συμμάχους της φακέλους γεμάτους ανακρίβειες, οι ισχυρισμοί της Τουρκίας δεν θα έχουν νόημα.

Το Ισραήλ μπορεί να είναι πιο τολμηρό, αλλά δεν είναι η μόνη χώρα που δεν θέλει να ζήσει σε έναν κόσμο με μια πυρηνική Τουρκία. Άλλες χώρες του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, έχουν επίσης λόγους να φοβούνται το πυρηνικό πρόγραμμα της Τουρκίας. Πολλές χώρες του ΝΑΤΟ, ιδιαίτερα η Σουηδία και η Φινλανδία, έχουν κάθε λόγο να είναι σκληρές με την Τουρκία. Το Ισραήλ μπορεί να είναι ο κύριος ύποπτος, αλλά στην εποχή των drone και της τεχνολογίας stealth, οι διπλωμάτες θα αρνούνταν να ενεργήσουν χωρίς την απόλυτη απόδειξη ότι έφταιγε η Ιερουσαλήμ.

Επίσης, υπάρχουν άλλα μέσα για να τεθεί εκτός λειτουργίας ο πυρηνικός αντιδραστήρας της Τουρκίας. Ο ιός Stuxnet οδήγησε το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν πίσω για πολλά χρόνια. Η Τουρκία δεν είναι απρόσβλητη από κυβερνοεπιθέσεις. Ακόμη και αν το Ισραήλ ήταν υπεύθυνο για την εισαγωγή ενός ιού στο πυρηνικό λογισμικό της Τουρκίας, δεν είναι σαφές ότι το ΝΑΤΟ θα το θεωρούσε ως λόγο αντίδρασης.

Η Τουρκία, φυσικά, θα αντιδρούσε με οργή. Εάν η Τουρκία καταλάβαινε ότι το ΝΑΤΟ δεν θα την υπερασπιστεί, ίσως αναγκαζόταν να βγει από τη συμμαχία. Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια.

Η Τουρκία μπορεί να πιστεύει ότι το 2025 θα λειτουργήσει το Άκουγιου, αλλά το 2025 μπορεί να είναι το έτος που το Άκουγιου θα κλείσει οριστικά.

Αναπαραγωγή του άρθρου μπορεί να γίνει μόνο με ευδιάκριτη αναφορά στην πηγή CosmoStatus και χρήση live link