Ο αυξανόμενος ανταγωνισμός μεταξύ Τουρκίας και Αιγύπτου έχει εξελιχθεί σε πηγή περιφερειακής έντασης που θα μπορούσε να αποσταθεροποιήσει την Μέση Ανατολή.
Αυτό ισχυρίζεται ο Nicholas Saidel σε άρθρο του στη Wall Street Journal.
Ο αρθρογράφος ισχυρίζεται πως δεν είναι μόνο το Ιράν υπεύθυνο για την ένταση στη Μέση Ανατολή, αλλά και οι κακές σχέσεις ανάμεσα στην Τουρκία και την Αίγυπτο. Οι κακές σχέσεις οφείλονται στον ανταγωνισμό που υπάρχει για την τύχη της Λιβύης και την διαχείριση των φυσικών πόρων της. Στον πολυετή εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης, η Τουρκία βοηθά τον ισλαμιστή Σάραζ και η Αίγυπτος τον Χάφταρ.
Η ένταση που μπορεί να προκληθεί ανάμεσα στις δύο χώρες, θα μπορούσε να δημιουργήσει νέο προσφυγικό κύμα, να διαταράξει τη ναυσιπλοΐα και να ενδυναμώσει τους τρομοκράτες του Ισλαμικού Κράτους.
Στο άρθρο αναφέρεται πως η συμφωνία της Τουρκίας με την κυβέρνηση της Εθνικής Συμφωνίας της Λιβύης για τα θαλάσσια σύνορα, επηρεάζει την ΑΟΖ της Αιγύπτου, της Ελλάδας και της Κύπρου. Επηρεάζεται επίσης και η κατασκευή του υποθαλάσσιου αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου East Med κόστους 6,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Τις σχέσεις Τουρκίας και Αιγύπτου επιδείνωσε και η στρατιωτική συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης. Η ανάπτυξη Τούρκων στρατιωτών και 4.700 Σύριων μισθοφόρων στη Λιβύη, με πρωτοβουλία της Τουρκίας, για να υποστηρίξουν τον Σάραζ, θορύβησε την Αίγυπτο, που υποστηρίζει τον Χάφταρ και τον Λιβυκό Εθνικό Στρατό.
Οι σχέσεις της κυβέρνησης Σάραζ με την Μουσουλμανική Αδελφότητα και η ανάπτυξη ισλαμιστών μισθοφόρων από τη Συρία, ανησυχούν ιδιαίτερα την Αίγυπτο, αναφέρεται στο άρθρο, καθώς ο Αιγυπτιακός στρατός μάχεται την εξέγερση όπως αναφέρεται, των Ισλαμιστών ανταρτών που πρόσκεινται στο Ισλαμικό Κράτος, στην χερσόνησο του Σινά.
Στις 12 Ιανουαρίου, ο Πρόεδρος της Βουλής της Αιγύπτου είπε πως η χώρα του δεν έχει ως προτεραιότητα τις στρατιωτικές λύσεις, αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί ο στρατός για να ανακοπεί η Τουρκική εισβολή στη Λιβύη.
Στο άρθρο τονίζεται πως περεταίρω επιδείνωση των σχέσεων των δύο χωρών θα ισχυροποιήσει τον άξονα Ρωσίας – Τουρκίας στη Μεσόγειο.
Εδώ, ο αρθρογράφος φαίνεται πως δεν έχει λάβει υπόψη του τις ισχυρές διαφωνίες της Τουρκίας και της Ρωσίας στη Συρία και τη Λιβύη.
Τις τελευταίες ημέρες, τα Τουρκικά φυλάκια που δημιουργήθηκαν στο έδαφος της Συρίας δέχονται επιθέσεις από τις δυνάμεις του Άσαντ, που προσπαθούν να απελευθερώσουν τη χώρα από τους ισλαμοφασίστες. Η Τουρκία δεν θεωρείται από τη Συρία ως χώρα που εισήλθε στην επικράτειά της για να βοηθήσει στον τερματισμό του πολέμου, αλλά ως εισβολέας που βοηθά τους τζιχαντιστές και γι’ αυτό πρέπει να εκδιωχθεί.
Η Ρωσία κατηγόρησε την Τουρκία πως δεν έκανε τίποτα για να διαλύσει τους τζιχαντιστές που παραμένουν στην περιοχή της Ιντλίμπ, όπως είχε συμφωνηθεί, την οποία ελέγχουν οι αντάρτες που υποστηρίζονται από την Τουρκία.
Η Τουρκία απάντησε επιθετικά, απαιτώντας από τη Ρωσία να σταματήσει να υποστηρίζει τις δυνάμεις του Άσαντ, οι οποίες προελαύνουν στην Ιντλίμπ και έχουν σκοτώσει αρκετούς Τούρκους στρατιώτες. Η Τουρκία απείλησε πως θα προχωρήσει σύμφωνα με το σχέδιο Β και Γ αν χρειαστεί, δηλαδή αν δεν ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις της.
Επίσης, στη Λιβύη, η Ρωσία βοηθά με μισθοφόρους τον Χαλίφα Χάφταρ που μάχεται τον εκλεκτό της Τουρκίας, Φαγιέζ Αλ Σάραζ.
Οι σχέσεις της Ρωσίας και της Τουρκίας, δεν είναι ρόδινες και σίγουρα δεν μπορεί να γίνεται λόγος για άξονα Ρωσίας – Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Να επισημάνουμε επίσης πως οι κακές σχέσεις Τουρκίας και Αιγύπτου ξεκίνησαν όταν ανατράπηκε ο Ισλαμιστής και μέλος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας ηγέτης της Αιγύπτου, Μοχάμεντ Μόρσι, από τον στρατηγό Αμπντέλ Φατάχ Αλ Σίσι το 2013. Ο Ταγίπ Ερντογάν, που είναι ισλαμιστής και έχει αυτοπροβληθεί ως επικεφαλής των Αδελφών Μουσουλμάνων, δεν μπορεί να αποδεχτεί ηγέτες μουσουλμανικών χωρών που δεν είναι φιλικά προσκείμενοι σ’ αυτόν, για να μην πούμε υποτελείς του…
Τέλος, η τριμερής σχέση Ελλάδας – Κύπρου – Αιγύπτου είναι το κερασάκι στην τούρτα, αυτό που κάνει τον Ερντογάν να ακούσει το όνομα Σίσι και να βγάζει καπνούς.
Αναπαραγωγή του άρθρου μπορεί να γίνει μόνο με ευδιάκριτη αναφορά στην πηγή CosmoStatus και χρήση live link.
Αυτό ισχυρίζεται ο Nicholas Saidel σε άρθρο του στη Wall Street Journal.
Ο αρθρογράφος ισχυρίζεται πως δεν είναι μόνο το Ιράν υπεύθυνο για την ένταση στη Μέση Ανατολή, αλλά και οι κακές σχέσεις ανάμεσα στην Τουρκία και την Αίγυπτο. Οι κακές σχέσεις οφείλονται στον ανταγωνισμό που υπάρχει για την τύχη της Λιβύης και την διαχείριση των φυσικών πόρων της. Στον πολυετή εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης, η Τουρκία βοηθά τον ισλαμιστή Σάραζ και η Αίγυπτος τον Χάφταρ.
Η ένταση που μπορεί να προκληθεί ανάμεσα στις δύο χώρες, θα μπορούσε να δημιουργήσει νέο προσφυγικό κύμα, να διαταράξει τη ναυσιπλοΐα και να ενδυναμώσει τους τρομοκράτες του Ισλαμικού Κράτους.
Στο άρθρο αναφέρεται πως η συμφωνία της Τουρκίας με την κυβέρνηση της Εθνικής Συμφωνίας της Λιβύης για τα θαλάσσια σύνορα, επηρεάζει την ΑΟΖ της Αιγύπτου, της Ελλάδας και της Κύπρου. Επηρεάζεται επίσης και η κατασκευή του υποθαλάσσιου αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου East Med κόστους 6,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Τις σχέσεις Τουρκίας και Αιγύπτου επιδείνωσε και η στρατιωτική συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης. Η ανάπτυξη Τούρκων στρατιωτών και 4.700 Σύριων μισθοφόρων στη Λιβύη, με πρωτοβουλία της Τουρκίας, για να υποστηρίξουν τον Σάραζ, θορύβησε την Αίγυπτο, που υποστηρίζει τον Χάφταρ και τον Λιβυκό Εθνικό Στρατό.
Οι σχέσεις της κυβέρνησης Σάραζ με την Μουσουλμανική Αδελφότητα και η ανάπτυξη ισλαμιστών μισθοφόρων από τη Συρία, ανησυχούν ιδιαίτερα την Αίγυπτο, αναφέρεται στο άρθρο, καθώς ο Αιγυπτιακός στρατός μάχεται την εξέγερση όπως αναφέρεται, των Ισλαμιστών ανταρτών που πρόσκεινται στο Ισλαμικό Κράτος, στην χερσόνησο του Σινά.
Στις 12 Ιανουαρίου, ο Πρόεδρος της Βουλής της Αιγύπτου είπε πως η χώρα του δεν έχει ως προτεραιότητα τις στρατιωτικές λύσεις, αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί ο στρατός για να ανακοπεί η Τουρκική εισβολή στη Λιβύη.
Στο άρθρο τονίζεται πως περεταίρω επιδείνωση των σχέσεων των δύο χωρών θα ισχυροποιήσει τον άξονα Ρωσίας – Τουρκίας στη Μεσόγειο.
Εδώ, ο αρθρογράφος φαίνεται πως δεν έχει λάβει υπόψη του τις ισχυρές διαφωνίες της Τουρκίας και της Ρωσίας στη Συρία και τη Λιβύη.
Τις τελευταίες ημέρες, τα Τουρκικά φυλάκια που δημιουργήθηκαν στο έδαφος της Συρίας δέχονται επιθέσεις από τις δυνάμεις του Άσαντ, που προσπαθούν να απελευθερώσουν τη χώρα από τους ισλαμοφασίστες. Η Τουρκία δεν θεωρείται από τη Συρία ως χώρα που εισήλθε στην επικράτειά της για να βοηθήσει στον τερματισμό του πολέμου, αλλά ως εισβολέας που βοηθά τους τζιχαντιστές και γι’ αυτό πρέπει να εκδιωχθεί.
Η Ρωσία κατηγόρησε την Τουρκία πως δεν έκανε τίποτα για να διαλύσει τους τζιχαντιστές που παραμένουν στην περιοχή της Ιντλίμπ, όπως είχε συμφωνηθεί, την οποία ελέγχουν οι αντάρτες που υποστηρίζονται από την Τουρκία.
Η Τουρκία απάντησε επιθετικά, απαιτώντας από τη Ρωσία να σταματήσει να υποστηρίζει τις δυνάμεις του Άσαντ, οι οποίες προελαύνουν στην Ιντλίμπ και έχουν σκοτώσει αρκετούς Τούρκους στρατιώτες. Η Τουρκία απείλησε πως θα προχωρήσει σύμφωνα με το σχέδιο Β και Γ αν χρειαστεί, δηλαδή αν δεν ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις της.
Επίσης, στη Λιβύη, η Ρωσία βοηθά με μισθοφόρους τον Χαλίφα Χάφταρ που μάχεται τον εκλεκτό της Τουρκίας, Φαγιέζ Αλ Σάραζ.
Οι σχέσεις της Ρωσίας και της Τουρκίας, δεν είναι ρόδινες και σίγουρα δεν μπορεί να γίνεται λόγος για άξονα Ρωσίας – Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Να επισημάνουμε επίσης πως οι κακές σχέσεις Τουρκίας και Αιγύπτου ξεκίνησαν όταν ανατράπηκε ο Ισλαμιστής και μέλος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας ηγέτης της Αιγύπτου, Μοχάμεντ Μόρσι, από τον στρατηγό Αμπντέλ Φατάχ Αλ Σίσι το 2013. Ο Ταγίπ Ερντογάν, που είναι ισλαμιστής και έχει αυτοπροβληθεί ως επικεφαλής των Αδελφών Μουσουλμάνων, δεν μπορεί να αποδεχτεί ηγέτες μουσουλμανικών χωρών που δεν είναι φιλικά προσκείμενοι σ’ αυτόν, για να μην πούμε υποτελείς του…
Τέλος, η τριμερής σχέση Ελλάδας – Κύπρου – Αιγύπτου είναι το κερασάκι στην τούρτα, αυτό που κάνει τον Ερντογάν να ακούσει το όνομα Σίσι και να βγάζει καπνούς.
Αναπαραγωγή του άρθρου μπορεί να γίνει μόνο με ευδιάκριτη αναφορά στην πηγή CosmoStatus και χρήση live link.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου