Τα ανιστόρητα λεγόμενα του Ταγίπ Ερντογάν για την καταστροφή της Σμύρνης, αναγκάζουν τους Έλληνες να διαβάσουν Ιστορία, ώστε να μπορούν με επιστημονικό τρόπο να ξεμπροστιάσουν τον παραχαράκτη Τούρκο Πρόεδρο.
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σε ομιλία του στο εμπορικό Επιμελητήριο της Σμύρνης, παραχάραξε την Ιστορία λέγοντας:
«Το μεγαλύτερο χτύπημα που δόθηκε σε αυτή την ωραία πόλη (σ.σ. Σμύρνη) ήταν από τους Έλληνες στρατιώτες, που έκαψαν τη Σμύρνη την ώρα που υποχωρούσαν.
Μην κοιτάζετε που λένε ότι το έκαναν οι Τούρκοι. Τα πιο μεγάλα χτυπήματα τα έκαναν αυτοί που θεωρούν τον εαυτό τους πολιτισμένο σε αυτή την περιοχή».
Απάντηση στα ψέματα του Ερντογάν έχουν δώσει Αμερικανοί και Βρετανοί Ιστορικοί και Διπλωμάτες εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Ο Αμερικανός ιστορικός William Stearns Davis (1877 – 1930), έγραψε στο βιβλίο του A Short History of the Near East στη σελίδα 393:
«Οι Τούρκοι προέλαυναν κατευθείαν προς τη Σμύρνη, την οποία κατέλαβαν στις 9 Σεπτεμβρίου 1922 και στη συνέχεια την πυρπόλησαν».
Ο Βρετανός δημοσιογράφος, συγγραφέας, ιστορικός και διπλωμάτης, λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, sir Valentine Chirol (1852 – 1929), έγραψε στο βιβλίο του The Occident and the Orient (1924) στη σελίδα 58:
«Αφού οι Τούρκοι συνέτριψαν τον Ελληνικό στρατό, έκαναν στάχτη την Ελληνική ουσιαστικά πόλη (σ.σ. τη Σμύρνη) ως απόδειξη της νίκης τους».
Ο Αμερικανός Διπλωμάτης και συγγραφέας George Horton, που έζησε την καταστροφή της Σμύρνης, στο βιβλίο του The blight of Asia (Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ: 1922 – Η Μικρασιατική Καταστροφή, εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ 2016), έγραψε:
«Αυτή η δύσμοιρη πόλη πυρπολήθηκε μεθοδικά από τους στρατιώτες του Μουσταφά Κεμάλ για να ξεριζωθεί ο χριστιανισμός από τη Μικρά Ασία και να γίνει αδύνατη η επιστροφή των χριστιανών. Οι Τούρκοι στρατιώτες έβαλαν φωτιά στη Σμύρνη στις 13 Σεπτεμβρίου του 1922.
Ιστορικοί και αρχαιολόγοι έχουν δηλώσει ότι γνωρίζουν μόνο ένα γεγονός στα παγκόσμια χρονικά που να μπορεί να συναγωνιστεί την καταστροφή της Σμύρνης και του χριστιανικού πληθυσμού της από τους Τούρκους σε αγριότητα και έκταση και σε όλα τα στοιχεία της φρίκης, της σκληρότητας και του ανθρώπινου πόνου και αυτό ήταν η καταστροφή της Καρχηδόνας από τους Ρωμαίους».
Για τον Τζωρτζ Χόρτον, τα κύρια γεγονότα σε σχέση με την πυρπόληση της Σμύρνης, ήταν τα εξής:
1. Οι Τούρκοι φρουροί, δεν επέτρεπαν σε κανένα να μπει στην Αρμενική συνοικία της Σμύρνης, όσο διαρκούσαν οι σφαγές
2. Οπλισμένοι Τούρκοι, ανάμεσα τους και πολλοί στρατιώτες, μπήκαν στη συνοικία και άρχισαν τις λεηλασίες, τις σφαγές και τις καταστροφές. Έβαζαν φωτιά σε διάφορα μέρη, τοποθετώντας τενεκέδες με πετρέλαιο ή άλλα εύφλεκτα υλικά μέσα στα σπίτια ή ρίχνοντας δεσμίδες από κουρέλια που είχαν βουτήξει σε πετρέλαιο, από τα παράθυρα των σπιτιών.
3. Τοποθέτησαν μικρές βόμβες κάτω από τις πλάκες των πεζοδρομίων, για να ολοκληρώσουν το έργο της καταστροφής από το πετρέλαιο με το οποίο Τούρκοι στρατιώτες είχαν ραντίσει τους δρόμους! Το πετρέλαιο εξάπλωσε τη φωτιά και την οδήγησε στην ευρωπαϊκή συνοικία όπου οι βόμβες τράνταξαν τους ετοιμόρροπους τοίχους.
4. Πυρπόλησαν την αρμενική συνοικία στις 13 Σεπτεμβρίου 1922 (σ.σ. ο Χόρτον χρησιμοποιεί το νέο ημερολόγιο). Οι τελευταίοι Έλληνες στρατιώτες είχαν περάσει από την Σμύρνη στις 8 Σεπτεμβρίου. Οι Τούρκοι είχαν για πέντε μέρες τον έλεγχο της πόλης. Στο χρονικό αυτό διάστημα λεηλατούσαν, βίαζαν και σκότωναν. Οι Χριστιανοί, έντρομοι, κρύβονταν στα υπόγεια των σπιτιών τους.
5. Οι Τούρκοι έβαλαν φωτιά στο άκρο της αρμενικής συνοικίας, ενώ φυσούσε δυνατός άνεμος προς το χριστιανικό τμήμα και μακριά από το τουρκικό. Σ’ όλη τη διάρκεια της καταστροφής, η μωαμεθανική συνοικία ήταν φωτισμένη και ο κόσμος γιόρταζε χορεύοντας και τραγουδώντας…
6. Οι Τούρκοι στρατιώτες οδήγησαν τη φωτιά στο καλοχτισμένο σύγχρονο Ελληνικό και ευρωπαϊκό τμήμα της Σμύρνης ρίχνοντας στους στενούς δρόμους πετρέλαιο ή κάποιο άλλο εξαιρετικά εύφλεκτο υλικό.
Ακόμα και το Αμερικανικό Προξενείο επιχείρησαν να πυρπολήσουν.
7. Τούρκοι στρατιώτες έγδυσαν τον δόκτορα Αλεξάντερ Μακλάχλαν, Πρόεδρο του Αμερικανικού Κολεγίου και αφαίρεσαν ένα μέρος της στολής ενός λοχία των Αμερικανών πεζοναυτών και τους έδειραν με ραβδιά. Μια διμοιρία Αμερικανών πεζοναυτών δέχθηκε πυρά.
Για όσα έγιναν στη Σμύρνη από το βράδυ της 9ης Σεπτεμβρίου 1922, οπότε οι Τούρκοι μπήκαν στη Σμύρνη, παραθέτουμε ακόμη μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο του Τζωρτζ Χόρτον:
«Το βράδυ της 9ης Σεπτεμβρίου άρχισαν οι λεηλασίες και οι σκοτωμοί. Όλη νύχτα ακούγονταν πυροβολισμοί από διάφορα μέρη της πόλης και το επόμενο πρωί εκ γενετής Αμερικανοί, άντρες και γυναίκες, άρχισαν να αναφέρουν ότι είδαν πτώματα να κείτονται στους δρόμους στο εσωτερικό της πόλης… Είδα εγώ ο ίδιος πολίτες οπλισμένους με δίκαννα να παρακολουθούν τα παράθυρα σπιτιών χριστιανών έτοιμοι να ρίξουν σε όποιο κεφάλι εμφανιζόταν. Είχαν τον αέρα κυνηγούν που κρύβονταν και καραδοκούν για να ρίξουν στη λεία τους. Εκείνο όμως που μου έκανε αξέχαστη εντύπωση ήταν η έκφραση στα πρόσωπά τους. Ήταν μία έκφραση εκστατικού μίσους και αγριότητας. Υπήρχε επίσης ένα στοιχείο θρησκευτικής αγαλλίασης, αλλά δεν ήταν ευχάριστο, ήταν η θρησκεία των Δυνάμεων του Σκότους».
Στο κεφάλαιο του βιβλίου του για την καταστροφή της Σμύρνης, ο Τζωρτζ Χόρτον, ξεκινά ως εξής:
«Η τελευταία πράξη στο τρομερό δράμα της εξόντωσης των χριστιανών στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήταν ο εμπρησμός της Σμύρνης από τα στράτευμα του Μουσταφά Κεμάλ… Ο αφανισμός της Αρμενικής φυλής ουσιαστικά είχε ολοκληρωθεί το 1915 – 1916 και οι εύπορες και πολυάνθρωπες Ελληνικές αποικίες, με εξαίρεση την ίδια τη Σμύρνη, είχαν καταστραφεί με θηριώδη τρόπο. Έκτοτε κυκλοφόρησε ευρέως μια ιδέα που φαίνεται να γίνεται όλο και πιο πιστευτή, ότι οι Τούρκοι άλλαξαν φύση από τη μια μέρα στην άλλη.
Όμως η καταστροφή της Σμύρνης έγινε το 1922 και καμία πράξη που διαπράχθηκε ποτέ από την Τουρκική φυλή σε όλη την αιματοβαμμένη ιστορία της δεν είχε πιο απάνθρωπο και πρωτόγονο χαρακτήρα, ούτε και προκάλεσε σε μεγαλύτερο βαθμό τις χειρότερες μορφές ανθρώπινων δεινών που έχουν επιβληθεί σε ανυπεράσπιστους και άοπλους ανθρώπους.
Ήταν ένα μακάβριο και σατανικό φινάλε στην όλη φρικτή τραγωδία».
Ο κορυφαίος μετεωρολόγος Δημήτρης Ζιακόπουλος, έγραψε για το θέμα της Σμύρνης:
«Οι Τούρκοι μπήκαν στη Σμύρνη στις 27-8-1922 (παλαιό ημερολόγιο).
Η φωτιά εκδηλώθηκε στις 31-8-1922 στην αρμενική συνοικία της πόλης.
Αν η φωτιά έμπαινε σε οποιοδήποτε σημείο της πόλης στο διάστημα από τις 27 ως τις 30-8-1922 με τους Β-ΒΑ ανέμους που θα επικρατούσαν, η συνοικία που σίγουρα θα ήταν η Τουρκική.
Και κάτι άλλο: την ημέρα που εκδηλώθηκε η φωτιά στη Σμύρνη δεν υπήρχαν στην πόλη Ελληνικά στρατεύματα.
Πέρα από αυτό, οι Έλληνες και οι Αρμένιοι κάτοικοί της δεν είχαν κάποιο όφελος να κάψουν τα σπίτια τους, στα οποία ήθελαν να παραμείνουν, αν τους το επέτρεπαν οι κεμαλικές δυνάμεις».
Ο George Horton, ήταν Αμερικανός διπλωμάτης, λογοτέχνης και φιλέλληνας. Γεννήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 1859 στο Ferville της Νέας Υόρκης.
Ακολούθησε κλασικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν.
Μετά την αποφοίτησή του, το 1878, ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία στις εφημερίδες Chicago Times Herald και Chicago American.
Έγραψε 18 λογοτεχνικά έργα, η πλοκή των περισσοτέρων από τα οποία διαδραματίζεται στην Ελλάδα.
Υπήρξε πρόξενος των Η.Π.Α. στην Αθήνα (1893 – 1898 και 1905 – 1906), στη Θεσσαλονίκη (1910 – 1911) και στη συνέχεια στη Σμύρνη (1911 – 1917 και 1917 – 1922).
Υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας της καταστροφής της Σμύρνης, στην οποία παρέμεινε μέχρι που ξέσπασε η μεγάλη φωτιά στις 13 Σεπτεμβρίου 1922, συμβάλλοντας στη διάσωση και μεταφορά των Μικρασιατών στα γειτονικά Ελληνικά νησιά του Αιγαίου.
Μετά την καταστροφή της Σμύρνης, τοποθετήθηκε πρόξενος των Η.Π.Α. στη Βουδαπέστη όπου παρέμεινε ως τη συνταξιοδότησή του, το 1924.
Το 1909 παντρεύτηκε, στον τρίτο του γάμο, την Αικατερίνη Σακοπούλου, κόρη του διπλωμάτη Νικόλαου Σακόπουλου και της Σμυρνιάς Ουρανίας Ηλιάδη.
Πέθανε στις Η.Π.Α. το 1942.
Με πληροφορίες από άρθρο του Μιχάλη Στούκα για το Πρώτο Θέμα
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σε ομιλία του στο εμπορικό Επιμελητήριο της Σμύρνης, παραχάραξε την Ιστορία λέγοντας:
«Το μεγαλύτερο χτύπημα που δόθηκε σε αυτή την ωραία πόλη (σ.σ. Σμύρνη) ήταν από τους Έλληνες στρατιώτες, που έκαψαν τη Σμύρνη την ώρα που υποχωρούσαν.
Μην κοιτάζετε που λένε ότι το έκαναν οι Τούρκοι. Τα πιο μεγάλα χτυπήματα τα έκαναν αυτοί που θεωρούν τον εαυτό τους πολιτισμένο σε αυτή την περιοχή».
Απάντηση στα ψέματα του Ερντογάν έχουν δώσει Αμερικανοί και Βρετανοί Ιστορικοί και Διπλωμάτες εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Ο Αμερικανός ιστορικός William Stearns Davis (1877 – 1930), έγραψε στο βιβλίο του A Short History of the Near East στη σελίδα 393:
«Οι Τούρκοι προέλαυναν κατευθείαν προς τη Σμύρνη, την οποία κατέλαβαν στις 9 Σεπτεμβρίου 1922 και στη συνέχεια την πυρπόλησαν».
Ο Βρετανός δημοσιογράφος, συγγραφέας, ιστορικός και διπλωμάτης, λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου, sir Valentine Chirol (1852 – 1929), έγραψε στο βιβλίο του The Occident and the Orient (1924) στη σελίδα 58:
«Αφού οι Τούρκοι συνέτριψαν τον Ελληνικό στρατό, έκαναν στάχτη την Ελληνική ουσιαστικά πόλη (σ.σ. τη Σμύρνη) ως απόδειξη της νίκης τους».
Ο Αμερικανός Διπλωμάτης και συγγραφέας George Horton, που έζησε την καταστροφή της Σμύρνης, στο βιβλίο του The blight of Asia (Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ: 1922 – Η Μικρασιατική Καταστροφή, εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ 2016), έγραψε:
«Αυτή η δύσμοιρη πόλη πυρπολήθηκε μεθοδικά από τους στρατιώτες του Μουσταφά Κεμάλ για να ξεριζωθεί ο χριστιανισμός από τη Μικρά Ασία και να γίνει αδύνατη η επιστροφή των χριστιανών. Οι Τούρκοι στρατιώτες έβαλαν φωτιά στη Σμύρνη στις 13 Σεπτεμβρίου του 1922.
Ιστορικοί και αρχαιολόγοι έχουν δηλώσει ότι γνωρίζουν μόνο ένα γεγονός στα παγκόσμια χρονικά που να μπορεί να συναγωνιστεί την καταστροφή της Σμύρνης και του χριστιανικού πληθυσμού της από τους Τούρκους σε αγριότητα και έκταση και σε όλα τα στοιχεία της φρίκης, της σκληρότητας και του ανθρώπινου πόνου και αυτό ήταν η καταστροφή της Καρχηδόνας από τους Ρωμαίους».
Για τον Τζωρτζ Χόρτον, τα κύρια γεγονότα σε σχέση με την πυρπόληση της Σμύρνης, ήταν τα εξής:
1. Οι Τούρκοι φρουροί, δεν επέτρεπαν σε κανένα να μπει στην Αρμενική συνοικία της Σμύρνης, όσο διαρκούσαν οι σφαγές
2. Οπλισμένοι Τούρκοι, ανάμεσα τους και πολλοί στρατιώτες, μπήκαν στη συνοικία και άρχισαν τις λεηλασίες, τις σφαγές και τις καταστροφές. Έβαζαν φωτιά σε διάφορα μέρη, τοποθετώντας τενεκέδες με πετρέλαιο ή άλλα εύφλεκτα υλικά μέσα στα σπίτια ή ρίχνοντας δεσμίδες από κουρέλια που είχαν βουτήξει σε πετρέλαιο, από τα παράθυρα των σπιτιών.
3. Τοποθέτησαν μικρές βόμβες κάτω από τις πλάκες των πεζοδρομίων, για να ολοκληρώσουν το έργο της καταστροφής από το πετρέλαιο με το οποίο Τούρκοι στρατιώτες είχαν ραντίσει τους δρόμους! Το πετρέλαιο εξάπλωσε τη φωτιά και την οδήγησε στην ευρωπαϊκή συνοικία όπου οι βόμβες τράνταξαν τους ετοιμόρροπους τοίχους.
4. Πυρπόλησαν την αρμενική συνοικία στις 13 Σεπτεμβρίου 1922 (σ.σ. ο Χόρτον χρησιμοποιεί το νέο ημερολόγιο). Οι τελευταίοι Έλληνες στρατιώτες είχαν περάσει από την Σμύρνη στις 8 Σεπτεμβρίου. Οι Τούρκοι είχαν για πέντε μέρες τον έλεγχο της πόλης. Στο χρονικό αυτό διάστημα λεηλατούσαν, βίαζαν και σκότωναν. Οι Χριστιανοί, έντρομοι, κρύβονταν στα υπόγεια των σπιτιών τους.
5. Οι Τούρκοι έβαλαν φωτιά στο άκρο της αρμενικής συνοικίας, ενώ φυσούσε δυνατός άνεμος προς το χριστιανικό τμήμα και μακριά από το τουρκικό. Σ’ όλη τη διάρκεια της καταστροφής, η μωαμεθανική συνοικία ήταν φωτισμένη και ο κόσμος γιόρταζε χορεύοντας και τραγουδώντας…
6. Οι Τούρκοι στρατιώτες οδήγησαν τη φωτιά στο καλοχτισμένο σύγχρονο Ελληνικό και ευρωπαϊκό τμήμα της Σμύρνης ρίχνοντας στους στενούς δρόμους πετρέλαιο ή κάποιο άλλο εξαιρετικά εύφλεκτο υλικό.
Ακόμα και το Αμερικανικό Προξενείο επιχείρησαν να πυρπολήσουν.
7. Τούρκοι στρατιώτες έγδυσαν τον δόκτορα Αλεξάντερ Μακλάχλαν, Πρόεδρο του Αμερικανικού Κολεγίου και αφαίρεσαν ένα μέρος της στολής ενός λοχία των Αμερικανών πεζοναυτών και τους έδειραν με ραβδιά. Μια διμοιρία Αμερικανών πεζοναυτών δέχθηκε πυρά.
Για όσα έγιναν στη Σμύρνη από το βράδυ της 9ης Σεπτεμβρίου 1922, οπότε οι Τούρκοι μπήκαν στη Σμύρνη, παραθέτουμε ακόμη μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο του Τζωρτζ Χόρτον:
«Το βράδυ της 9ης Σεπτεμβρίου άρχισαν οι λεηλασίες και οι σκοτωμοί. Όλη νύχτα ακούγονταν πυροβολισμοί από διάφορα μέρη της πόλης και το επόμενο πρωί εκ γενετής Αμερικανοί, άντρες και γυναίκες, άρχισαν να αναφέρουν ότι είδαν πτώματα να κείτονται στους δρόμους στο εσωτερικό της πόλης… Είδα εγώ ο ίδιος πολίτες οπλισμένους με δίκαννα να παρακολουθούν τα παράθυρα σπιτιών χριστιανών έτοιμοι να ρίξουν σε όποιο κεφάλι εμφανιζόταν. Είχαν τον αέρα κυνηγούν που κρύβονταν και καραδοκούν για να ρίξουν στη λεία τους. Εκείνο όμως που μου έκανε αξέχαστη εντύπωση ήταν η έκφραση στα πρόσωπά τους. Ήταν μία έκφραση εκστατικού μίσους και αγριότητας. Υπήρχε επίσης ένα στοιχείο θρησκευτικής αγαλλίασης, αλλά δεν ήταν ευχάριστο, ήταν η θρησκεία των Δυνάμεων του Σκότους».
Στο κεφάλαιο του βιβλίου του για την καταστροφή της Σμύρνης, ο Τζωρτζ Χόρτον, ξεκινά ως εξής:
«Η τελευταία πράξη στο τρομερό δράμα της εξόντωσης των χριστιανών στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήταν ο εμπρησμός της Σμύρνης από τα στράτευμα του Μουσταφά Κεμάλ… Ο αφανισμός της Αρμενικής φυλής ουσιαστικά είχε ολοκληρωθεί το 1915 – 1916 και οι εύπορες και πολυάνθρωπες Ελληνικές αποικίες, με εξαίρεση την ίδια τη Σμύρνη, είχαν καταστραφεί με θηριώδη τρόπο. Έκτοτε κυκλοφόρησε ευρέως μια ιδέα που φαίνεται να γίνεται όλο και πιο πιστευτή, ότι οι Τούρκοι άλλαξαν φύση από τη μια μέρα στην άλλη.
Όμως η καταστροφή της Σμύρνης έγινε το 1922 και καμία πράξη που διαπράχθηκε ποτέ από την Τουρκική φυλή σε όλη την αιματοβαμμένη ιστορία της δεν είχε πιο απάνθρωπο και πρωτόγονο χαρακτήρα, ούτε και προκάλεσε σε μεγαλύτερο βαθμό τις χειρότερες μορφές ανθρώπινων δεινών που έχουν επιβληθεί σε ανυπεράσπιστους και άοπλους ανθρώπους.
Ήταν ένα μακάβριο και σατανικό φινάλε στην όλη φρικτή τραγωδία».
Ο κορυφαίος μετεωρολόγος Δημήτρης Ζιακόπουλος, έγραψε για το θέμα της Σμύρνης:
«Οι Τούρκοι μπήκαν στη Σμύρνη στις 27-8-1922 (παλαιό ημερολόγιο).
Η φωτιά εκδηλώθηκε στις 31-8-1922 στην αρμενική συνοικία της πόλης.
Αν η φωτιά έμπαινε σε οποιοδήποτε σημείο της πόλης στο διάστημα από τις 27 ως τις 30-8-1922 με τους Β-ΒΑ ανέμους που θα επικρατούσαν, η συνοικία που σίγουρα θα ήταν η Τουρκική.
Και κάτι άλλο: την ημέρα που εκδηλώθηκε η φωτιά στη Σμύρνη δεν υπήρχαν στην πόλη Ελληνικά στρατεύματα.
Πέρα από αυτό, οι Έλληνες και οι Αρμένιοι κάτοικοί της δεν είχαν κάποιο όφελος να κάψουν τα σπίτια τους, στα οποία ήθελαν να παραμείνουν, αν τους το επέτρεπαν οι κεμαλικές δυνάμεις».
Ο George Horton, ήταν Αμερικανός διπλωμάτης, λογοτέχνης και φιλέλληνας. Γεννήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 1859 στο Ferville της Νέας Υόρκης.
Ακολούθησε κλασικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν.
Μετά την αποφοίτησή του, το 1878, ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία στις εφημερίδες Chicago Times Herald και Chicago American.
Έγραψε 18 λογοτεχνικά έργα, η πλοκή των περισσοτέρων από τα οποία διαδραματίζεται στην Ελλάδα.
Υπήρξε πρόξενος των Η.Π.Α. στην Αθήνα (1893 – 1898 και 1905 – 1906), στη Θεσσαλονίκη (1910 – 1911) και στη συνέχεια στη Σμύρνη (1911 – 1917 και 1917 – 1922).
Υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας της καταστροφής της Σμύρνης, στην οποία παρέμεινε μέχρι που ξέσπασε η μεγάλη φωτιά στις 13 Σεπτεμβρίου 1922, συμβάλλοντας στη διάσωση και μεταφορά των Μικρασιατών στα γειτονικά Ελληνικά νησιά του Αιγαίου.
Μετά την καταστροφή της Σμύρνης, τοποθετήθηκε πρόξενος των Η.Π.Α. στη Βουδαπέστη όπου παρέμεινε ως τη συνταξιοδότησή του, το 1924.
Το 1909 παντρεύτηκε, στον τρίτο του γάμο, την Αικατερίνη Σακοπούλου, κόρη του διπλωμάτη Νικόλαου Σακόπουλου και της Σμυρνιάς Ουρανίας Ηλιάδη.
Πέθανε στις Η.Π.Α. το 1942.
Με πληροφορίες από άρθρο του Μιχάλη Στούκα για το Πρώτο Θέμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου