Η Τουρκική πολιτική τα τελευταία 50 χρόνια έχει γίνει επεκτατική, κατακτητική, προσπερνώντας οποιαδήποτε έννοια διεθνούς δικαίου ή πολιτισμού με γνώμονα τον 21ο αιώνα.
Το 1974 η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο (επιχείρηση Αττίλας Ι και ΙΙ). Με την πρόφαση της προστασίας των Τουρκικής καταγωγής πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας, κατέκτησε το 37% της χώρας και λίγα χρόνια μετά δημιούργησε ένα κράτος που αναγνωρίζει μόνο αυτή.
Οι ηγέτες του νέου Τουρκικής δημιουργίας κράτους στην Κύπρο προέρχονταν από πρόσωπα που σήμερα θα ονομάζαμε αντάρτες ή τρομοκράτες, καθώς κινήθηκαν κατά της νόμιμης κυβέρνησης και κατά του κράτους του οποίου ήταν υπήκοοι.
Τα επόμενα χρόνια, οι ηγέτες αυτοί απέκτησαν νομιμοποίηση, καθώς η Κυπριακή Δημοκρατία και η Ελλάδα, τους αναγνώρισε ως ισότιμους συνομιλητές κατά τις προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού προβλήματος, αντί να τους κατηγορήσει ως προδότες.
Το πρόβλημα όμως είναι ένα και το δημιούργησε η Τουρκία: η εισβολή και η κατοχή του 37% του εδάφους της αναγνωρισμένης από τον ΟΗΕ Κυπριακής Δημοκρατίας.
Από το 2016, η Τουρκία ξεκίνησε νέες εισβολές, αυτή τη φορά στη Συρία. Με πρόσχημα την εξεύρεση λύσης στον εμφύλιο πόλεμο, τον οποίο η ίδια εξέθρεψε με σκοπό την ανατροπή του Άσαντ, αλλά στην πραγματικότητα με σκοπό την εξόντωση των Κούρδων, η Τουρκία εισέβαλε στη Συρία το 2016 (επιχείρηση ασπίδα του Ευφράτη), το 2018 (επιχείρηση κλάδος ελαίας) και το 2019 (επιχείρηση πηγή ειρήνης). Η Τουρκία εισέβαλε στη Συρία με σκοπό να προστατέψει και τους Τουρκικής καταγωγής πολίτες στης Συριακής Δημοκρατίας (Τουρκμένοι).
Είναι βέβαιο πως σε λίγο καιρό, εάν δεν καταφέρουν οι δυνάμεις του Άσαντ να ανακτήσουν τον πλήρη έλεγχο της Συρίας, η Τουρκία θα επιβάλει ως συνομιλητές Τουρκμένους, οι οποίοι θα εξυπηρετούν τα δικά της συμφέροντα σε βάρος της Συρίας.
Στην Λιβύη, η Τουρκία άρχισε να βοηθά με όπλα την διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση του Φαγιέζ Αλ Σαράζ, επειδή ανήκει στην Μουσουλμανική Αδελφότητα. Φυσικά, η Τουρκία υποστηρίζει πως ενεπλάκη στον εμφύλιο της Λιβύης επειδή κινδύνεψαν και πολλοί Τουρκικής καταγωγής Λίβυοι (δήλωση Μεβλούτ Τσαβούσογλου) και επειδή η κυβέρνηση του Σαράζ κινδύνευε, από τον τρομοκράτη – αντάρτη όπως θέλει η Τουρκία να ονομάζεται, στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ.
Η Τουρκία θεωρεί τον Χαφτάρ τρομοκράτη – αντάρτη που προσπαθεί να ανατρέψει την διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Λιβύης και μέχρι πρότινος αρνούνταν να τον δεχτεί ως συνομιλητή στα διεθνή φόρα για την ειρήνη στην Λιβύη. Μάλιστα κατηγορούσε την Ελλάδα και την Αίγυπτο κάθε φορά που είχαν επαφές με στελέχη της κυβέρνησης Χαφτάρ ή τον ίδιο. Ακόμη και σήμερα που ο Χαλίφα Χαφτάρ βρίσκεται στην Αθήνα, τα Τουρκικά ΜΜΕ κάνουν λόγο για συνομιλίες της Αθήνας με τρομοκράτες.
Όμως, η Τουρκία αναγκάστηκε να αποδεχτεί τον Χαφτάρ ως συνομιλητή για τη Λιβύη, καθώς έχει καταλάβει το 80% της Λιβύης, ενώ ο Σάραζ παραπαίει. Για την ακρίβεια δεν θα υπήρχε ο Σάραζ, αν δεν τον είχε στηρίξει στρατιωτικά και οικονομικά η Τουρκία, με αντάλλαγμα.
Το αντάλλαγμα ήταν η υπογραφή ενός μνημονίου για κοινά θαλάσσια σύνορα, μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης. Ένα μνημόνιο που στερείται λογικής, καθώς δεν υπολογίζει την ύπαρξη των Ελληνικών νησιών που βρίσκονται μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης. Εντύπωση προκαλεί και το γεγονός πως γεωγραφικά η Τουρκία και η Λιβύη δεν βρίσκονται καν απέναντι, αλλά διαγωνίως!
Επίσης, η Τουρκία ετοιμάζεται να στείλει και στρατό στη Λιβύη, για να στηρίξει τον Σαράζ απέναντι στον Χαφτάρ. Έτσι, θα βάλει πόδι στην Βόρειο Αφρική και θα στηρίξει τα συμφέροντά της.
Τα Τουρκικά επεκτατικά σχέδια και η δημιουργία αργά, σταθερά και μεθοδικά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, εφαρμόζονται. Η αρχή έγινε στην Κύπρο. Ακολούθησε η Συρία και η Λιβύη. Το επόμενο βήμα θα είναι στο Ιράκ και αμέσως μετά στη Ελλάδα.
Αυτό που θα πρέπει να καταλάβουν όλοι οι Έλληνες είναι πως η Τουρκία δεν καταλαβαίνει από διεθνές δίκαιο και συνθήκες. Για την Τουρκία δίκαιο είναι το δίκαιο του στρατιωτικά ισχυρού και εν προκειμένω το δικό της, σύμφωνα με τα συμφέροντά της.
Ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης της Τουρκικής επεκτατικής πολιτικής είναι η ισχύς των όπλων. Μόνο ένας πανίσχυρος Ελληνικός στρατός που θα διαθέτει τελευταίας τεχνολογίας όπλα στην ξηρά, την θάλασσα και τον αέρα, θα αναγκάσει την Τουρκία να παραμείνει εντός των συνόρων της, χωρίς παραβιάσεις, χωρίς παραβάσεις, χωρίς γκρίζες ζώνες, χωρίς αναθεωρήσεις Συνθηκών (Λωζάννη, Μοντρέ κλπ).
«Αν θέλεις ειρήνη, να ετοιμάζεσαι για πόλεμο».
Βιργίλιος
Αναπαραγωγή του άρθρου μπορεί να γίνει μόνο με ευδιάκριτη αναφορά στην πηγή CosmoStatus και χρήση live link.
Διαβάστε επίσης:
Τουρκία του Ερντογάν: ταραχοποιός, άρπαγας, εκβιαστής
Το 1974 η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο (επιχείρηση Αττίλας Ι και ΙΙ). Με την πρόφαση της προστασίας των Τουρκικής καταγωγής πολιτών της Κυπριακής Δημοκρατίας, κατέκτησε το 37% της χώρας και λίγα χρόνια μετά δημιούργησε ένα κράτος που αναγνωρίζει μόνο αυτή.
Οι ηγέτες του νέου Τουρκικής δημιουργίας κράτους στην Κύπρο προέρχονταν από πρόσωπα που σήμερα θα ονομάζαμε αντάρτες ή τρομοκράτες, καθώς κινήθηκαν κατά της νόμιμης κυβέρνησης και κατά του κράτους του οποίου ήταν υπήκοοι.
Τα επόμενα χρόνια, οι ηγέτες αυτοί απέκτησαν νομιμοποίηση, καθώς η Κυπριακή Δημοκρατία και η Ελλάδα, τους αναγνώρισε ως ισότιμους συνομιλητές κατά τις προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού προβλήματος, αντί να τους κατηγορήσει ως προδότες.
Το πρόβλημα όμως είναι ένα και το δημιούργησε η Τουρκία: η εισβολή και η κατοχή του 37% του εδάφους της αναγνωρισμένης από τον ΟΗΕ Κυπριακής Δημοκρατίας.
Από το 2016, η Τουρκία ξεκίνησε νέες εισβολές, αυτή τη φορά στη Συρία. Με πρόσχημα την εξεύρεση λύσης στον εμφύλιο πόλεμο, τον οποίο η ίδια εξέθρεψε με σκοπό την ανατροπή του Άσαντ, αλλά στην πραγματικότητα με σκοπό την εξόντωση των Κούρδων, η Τουρκία εισέβαλε στη Συρία το 2016 (επιχείρηση ασπίδα του Ευφράτη), το 2018 (επιχείρηση κλάδος ελαίας) και το 2019 (επιχείρηση πηγή ειρήνης). Η Τουρκία εισέβαλε στη Συρία με σκοπό να προστατέψει και τους Τουρκικής καταγωγής πολίτες στης Συριακής Δημοκρατίας (Τουρκμένοι).
Είναι βέβαιο πως σε λίγο καιρό, εάν δεν καταφέρουν οι δυνάμεις του Άσαντ να ανακτήσουν τον πλήρη έλεγχο της Συρίας, η Τουρκία θα επιβάλει ως συνομιλητές Τουρκμένους, οι οποίοι θα εξυπηρετούν τα δικά της συμφέροντα σε βάρος της Συρίας.
Στην Λιβύη, η Τουρκία άρχισε να βοηθά με όπλα την διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση του Φαγιέζ Αλ Σαράζ, επειδή ανήκει στην Μουσουλμανική Αδελφότητα. Φυσικά, η Τουρκία υποστηρίζει πως ενεπλάκη στον εμφύλιο της Λιβύης επειδή κινδύνεψαν και πολλοί Τουρκικής καταγωγής Λίβυοι (δήλωση Μεβλούτ Τσαβούσογλου) και επειδή η κυβέρνηση του Σαράζ κινδύνευε, από τον τρομοκράτη – αντάρτη όπως θέλει η Τουρκία να ονομάζεται, στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ.
Η Τουρκία θεωρεί τον Χαφτάρ τρομοκράτη – αντάρτη που προσπαθεί να ανατρέψει την διεθνώς αναγνωρισμένη κυβέρνηση της Λιβύης και μέχρι πρότινος αρνούνταν να τον δεχτεί ως συνομιλητή στα διεθνή φόρα για την ειρήνη στην Λιβύη. Μάλιστα κατηγορούσε την Ελλάδα και την Αίγυπτο κάθε φορά που είχαν επαφές με στελέχη της κυβέρνησης Χαφτάρ ή τον ίδιο. Ακόμη και σήμερα που ο Χαλίφα Χαφτάρ βρίσκεται στην Αθήνα, τα Τουρκικά ΜΜΕ κάνουν λόγο για συνομιλίες της Αθήνας με τρομοκράτες.
Όμως, η Τουρκία αναγκάστηκε να αποδεχτεί τον Χαφτάρ ως συνομιλητή για τη Λιβύη, καθώς έχει καταλάβει το 80% της Λιβύης, ενώ ο Σάραζ παραπαίει. Για την ακρίβεια δεν θα υπήρχε ο Σάραζ, αν δεν τον είχε στηρίξει στρατιωτικά και οικονομικά η Τουρκία, με αντάλλαγμα.
Το αντάλλαγμα ήταν η υπογραφή ενός μνημονίου για κοινά θαλάσσια σύνορα, μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης. Ένα μνημόνιο που στερείται λογικής, καθώς δεν υπολογίζει την ύπαρξη των Ελληνικών νησιών που βρίσκονται μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης. Εντύπωση προκαλεί και το γεγονός πως γεωγραφικά η Τουρκία και η Λιβύη δεν βρίσκονται καν απέναντι, αλλά διαγωνίως!
Επίσης, η Τουρκία ετοιμάζεται να στείλει και στρατό στη Λιβύη, για να στηρίξει τον Σαράζ απέναντι στον Χαφτάρ. Έτσι, θα βάλει πόδι στην Βόρειο Αφρική και θα στηρίξει τα συμφέροντά της.
Τα Τουρκικά επεκτατικά σχέδια και η δημιουργία αργά, σταθερά και μεθοδικά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, εφαρμόζονται. Η αρχή έγινε στην Κύπρο. Ακολούθησε η Συρία και η Λιβύη. Το επόμενο βήμα θα είναι στο Ιράκ και αμέσως μετά στη Ελλάδα.
Αυτό που θα πρέπει να καταλάβουν όλοι οι Έλληνες είναι πως η Τουρκία δεν καταλαβαίνει από διεθνές δίκαιο και συνθήκες. Για την Τουρκία δίκαιο είναι το δίκαιο του στρατιωτικά ισχυρού και εν προκειμένω το δικό της, σύμφωνα με τα συμφέροντά της.
Ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης της Τουρκικής επεκτατικής πολιτικής είναι η ισχύς των όπλων. Μόνο ένας πανίσχυρος Ελληνικός στρατός που θα διαθέτει τελευταίας τεχνολογίας όπλα στην ξηρά, την θάλασσα και τον αέρα, θα αναγκάσει την Τουρκία να παραμείνει εντός των συνόρων της, χωρίς παραβιάσεις, χωρίς παραβάσεις, χωρίς γκρίζες ζώνες, χωρίς αναθεωρήσεις Συνθηκών (Λωζάννη, Μοντρέ κλπ).
«Αν θέλεις ειρήνη, να ετοιμάζεσαι για πόλεμο».
Βιργίλιος
Αναπαραγωγή του άρθρου μπορεί να γίνει μόνο με ευδιάκριτη αναφορά στην πηγή CosmoStatus και χρήση live link.
Τουρκία του Ερντογάν: ταραχοποιός, άρπαγας, εκβιαστής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου