Η κατάντια της Ελληνικής διπλωματίας που ασκείται από ευκαιριακούς πολιτικούς και όχι διαχρονικά και υπεροκομματικά από ειδικούς, έχει φτάσει στο μηδέν.
Κόκκινος συναγερμός επικρατεί πλέον στην κυβέρνηση για την Τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο και την Μεσόγειο. Πάλι καλά θα λέγαμε, καθώς μέχρι τώρα όλα έδειχναν πως οι πολιτικοί μας ζούσαν στον αστερισμό του «Διεθνούς Δικαίου» και των «Συμμάχων» μας, που θα έσωζαν την Ελλάδα…
Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας ΕΣΤΙΑ, την προηγούμενη Τρίτη το απόγευμα ο Πρωθυπουργός συνεκάλεσε έκτακτη μυστική σύσκεψη με στενούς του συνεργάτες, πρέσβεις, καθηγητές και κορυφαία στελέχη του Ελληνικού Ινστιτούτου Άμυνας και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ), η οποία έγινε αμέσως μετά από την πολύωρη συνάντηση που είχε με την ηγεσία του ΕΛΙΑΜΕΠ και κορυφαίους Έλληνες αξιωματούχους σε θέματα εθνικής ασφαλείας ὁ Τούρκος πρεσβευτής στην Αθήνα. Συνάντηση η οποία περιείχε εκπλήξεις, αποκαλύψεις και απειλές.
Στην σύσκεψη που συνεκάλεσε ο κ. Μητσοτάκης υπό τον συντονισμό του υφυπουργού Άκη Σκέρτσου, μετείχαν ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας, ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης, ο διευθυντής του γραφείου του Γρηγόρης Δημητριάδης, ο αναπληρωτής σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας και πρώην πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ Θάνος Ντόκος, ο νέος γενικός διευθυντής του ΕΛΙΑΜΕΠ καθηγητής Γιώργος Παγουλάτος, οι πρώην πρέσβεις Γιώργος Κακλίκης και Παύλος Αποστολίδης, Γιώργος Ζέππος, Βασίλης Κασκαρέλης και οι καθηγητές - δραστήρια μέλη του ΕΛΙΑΜΕΠ, Χρήστος Ροζάκης, Ιωάννης Γρηγοριάδης, Αλέξης Ηρακλείδης, Λουκάς Τσούκαλης (πρόεδρος ΔΣ ΕΛΙΑΜΕΠ), Παναγιώτης Τσάκωνας, Αλέξης Ηρακλείδης, Δημήτρης Καιρίδης κ.α.
Από το προφίλ και την προϊστορία ενός εκάστου των προσκεκλημένων ήταν εμφανής και η ταυτότητα της συσκέψεως. Ο πρέσβης Ζέππος υπήρξε επί αρκετά χρόνια διευθυντής του διπλωματικού γραφείου του Γιώργου Παπανδρέου ως υπουργού Εξωτερικών. Ο έμπειρος πρέσβης Αποστολίδης ήταν διοικητής της ΕΥΠ επί κυβερνήσεων Σημίτη.
Ο καθηγητής Ηρακλείδης αξιοποίησε την σύσκεψη που έγινε για εθνικούς λόγους, προκειμένου να επιτεθεί (!) στον πρώην υπουργό Εξωτερικών Πέτρο Μολυβιάτη και να χαρακτηρίσει την διετία της ακινησίας της θητείας του ως «την χειρότερη διετία στην εξωτερική πολιτική της χώρας». Η αναφορά του καθηγητή, έγινε δεκτή με παγωμάρα στο τραπέζι της συσκέψεως.
Ωστόσο, το θέμα της συσκέψεως δεν ήταν αυτό. Το ζήτημα που απασχόλησε ήταν τα νέα πού κόμισε στον Πρωθυπουργό η ηγεσία του ΕΛΙΑΜΕΠ. Το μεσημέρι της ίδιας ημέρας, η ηγεσία του ΕΛΙΑΜΕΠ υπό την ηγεσία του καθηγητή Παγουλάτου έκανε κάτι εξαιρετικά χρήσιμο. Κάλεσε στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας «Κύκλος των Πρεσβευτών» τον Τούρκο πρέσβη στην Αθήνα Burak Özügergin στα γραφεία του Ινστιτούτου στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας 49 για άτυπο διάλογο, ανταλλαγή απόψεων και ενημέρωση.
Η ενημέρωση του Τούρκου πρεσβευτή, ο οποίος θεωρείται first class κατά τα λεγόμενα συναδέλφων του στην Αθήνα, επειδή ξέρει στην λεπτομέρειά τους όλα τα επίμαχα θέματα πού σχετίζονται με το Διεθνές Δίκαιο, την Χάγη, τα θέματα έρευνας διασώσεως, αεροναυτιλίας (FIR) κλπ, ήταν μία ανώμαλη προσγείωση για τους συμμετέχοντες.
Όσα είδαν το φως της δημοσιότητας την Κυριακή, ήταν ελάχιστα σε σύγκριση με όσα ειπώθηκαν. Ο Τούρκος πρεσβευτής απάντησε στα ερωτήματα των συνομιλητών του ευγενώς μεν αλλά με την υπεροψία μιας υπερδυνάμεως της περιοχής που αυτοπροσδιορίζεται ως «χώρα - κέντρο». Όσο και αν αυτό ακούγεται υπερβολικό.
«Δεν μπορείτε να μας διαβάσετε πλέον» είπε ο Τούρκος πρέσβης και ανέλυσε την εξωτερική πολιτική της χώρας του.
Μιας Τουρκίας που διεισδύει στην Αφρική και τις χώρες του μουσουλμανικού κόσμου, διανέμοντας ανθρωπιστική βοήθεια ή παράγει στο έδαφός της φιλμ και σήριαλ με τα οποία κάνει πλύση εγκεφάλου στις χώρες της Ανατολής. Στην πραγματικότητα περιέγραψε τον πολιτισμικό ιμπεριαλισμό της νέας Τουρκίας, εκτός από τον στρατιωτικό.
Στην ερώτηση για το αν η Τουρκία συμφωνεί να παραπέμψουμε τις διαφορές μας στην Χάγη, η Τουρκία διά του πρέσβη της έδωσε μία απάντηση τακτικής. Συμφώνησε αλλά ζήτησε παραπομπή για τα Ίμια, τις «γκρίζες ζώνες», την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου κλπ. Είναι προφανές ότι ο Τούρκος διπλωμάτης έθεσε αυτούς τους όρους για να σταματήσει η δημόσια πίεση των Αθηνών για το Διεθνές Δικαστήριο. Και αφού επανέλαβε τις κατηγορίες ότι η Τουρκία προχώρησε στο τουρκο-λιβυκό μνημόνιο επειδή η Κύπρος την προκάλεσε με τα πολυμερή σχήματα συνεργασίας, στο τέλος έριξε την βόμβα: «Αν συνεχίσουμε έτσι, δεν αποκλείεται κλιμάκωση».
Μετά από αυτά είναι προφανές, γιατί συνεκλήθη το απόγευμα της ίδιας ημέρας η σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου υπό τον Πρωθυπουργό, ο οποίος ρωτούσε και άκουγε κατά βάση. Δεν τοποθετούνταν.
Η εφημερίδα Εστία έχει καλή εικόνα για το τι ειπώθηκε στην σύσκεψη αυτή, για τις συμμαχίες μας, για τις επιπλοκές στις σχέσεις μας με την Ρωσία, για το δέον γενέσθαι (ο καθηγητής Ροζάκης ήταν αναλυτικός). Εθνικοί λόγοι, όμως, δεν μας επιτρέπουν, ούτε θα το κάνουμε, να αποκαλύψουμε τι ειπώθηκε στο πρωθυπουργικό γραφείο.
Η πρακτική Μητσοτάκη να ρωτά τις γνώμες ειδημόνων είναι σωστή. Την ακολούθησε και ως υπουργός Εξωτερικών ο Νίκος Κοτζιάς, ο οποίος συνεκάλεσε μήνες πριν το πραξικόπημα αντίστοιχη σύσκεψη για να αξιολογηθεί σωστά η τουρκική προκλητικότητα. Ωστόσο, στην σύνθεσή της τότε, περιλαμβάνονταν και ρεαλιστές και σκληροί. Όχι μόνο ρεαλιστές, γράφει η εφημερίδα Εστία.
Άραγε, θα παραδοθούμε αμαχητί, έχοντας προχωρήσει σε έναν «υπερήφανο συμβιβασμό» που θα βαφτίσουμε «νίκη»; Αυτή η ερώτηση τίθεται σε άρθρο του Militaire.
Σύμφωνα με το άρθρο, οι Έλληνες πολιτικοί δείχνουν έτοιμοι για την επίλυση των διαφορών με την Τουρκία, όχι υποχρεωτικά σύμφωνα με το Εθνικό συμφέρον.
Ακούγονται νουθεσίες, δημοσιεύονται δημοσκοπήσεις και στρώνεται χαλί για προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Οι δε «φωνές της λογικής» των τηλεοπτικών παραθύρων αναρωτιούνται: «μα τι θέλετε, πόλεμο;».
Όχι, θέλουμε να παραδοθούμε αμαχητί με υπερήφανο συμβιβασμό που θα παρουσιαστεί ως «νίκη» , όπως «νικήσαμε στην ΕΕ με τα μνημόνια», όπως «νικήσαμε στο Μακεδονικό» , ενώ έρχονται «νίκες σε Αιγαίο, Θράκη, Κύπρο, μεταναστευτικό» και αλλού…
Μας διαφεύγει όμως το ιστορικό διαχρονικό γεγονός πως η Τουρκία, όταν πάρει ένα, θέλει δύο και μετά θέλει τρία, τέσσερα … χωρίς όριο.
«Μα θα μας βοηθήσουν οι συμμαχίες μας» λένε πάλι οι φωνές της λογικής, ξεχνώντας πως οι σύμμαχοί μας είναι και σύμμαχοι της Τουρκίας, που κοιτούν πρωτίστως τα συμφέροντά τους και τις ίσες αποστάσεις.
«Έστω, έχουμε όμως τους Γάλλους» αντιτείνουν. Ξεχνούν όμως πως οι Γάλλοι μας στηρίζουν συγκυριακά. Οι Γάλλοι, αφού έκαναν κοινές ασκήσεις με Τουρκικά πλοία, τώρα κάνουν και με Ελληνικά, με σκοπό να δηλώσουν την παρουσία τους στην Ανατολική Μεσόγειο. Μια παρουσία που στοχεύει πρωτίστως τις ΗΠΑ, τη Γερμανία, την Ιταλία, τη Τουρκία, την Αίγυπτο, το Ισραήλ, τη Λιβύη, που δεν «έπαιξαν μπάλα» με τη Γαλλία στη Συρία και εν γένει την Ανατολική Μεσόγειο, οπότε η Γαλλία τους κάνει «ναζάκια».
Είναι μια καλή ευκαιρία για τη Γαλλία να πουλήσει στην Ελλάδα φρεγάτες (αρχικά με leasing).
Από την άλλη, αν η Ελλάδα, κινηθεί τάχα μου δυναμικά, όλοι οι «σύμμαχοί μας» θα σπεύσουν να μας «τραβήξουν τ’ αυτί» επαναφέροντάς μας στην τάξη και το «διεθνές δίκαιο». Κάτι που δεν κάνουν ποτέ με την Τουρκία.
Κοινώς, μπλέξαμε, όντας μια χώρα σε οικονομική αδυναμία (που μας προξένησαν οι σύμμαχοί μας με τη λογική: να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι), με κοινή γνώμη που κατά 62% φοβάται και με στρατιωτικούς συμμάχους που μας έχουν μόνο για τις βάσεις τους, έλεγχο και φιλικό χτύπημα στην πλάτη.
Κατά τα λοιπά εμείς νομίζουμε πως θα πέσει το μάνα εξ ουρανού, θα μας σώσουν οι σύμμαχοί μας, ενώ η κομματοκρατία και η διχόνοια καλά κρατούν.
Τραγικό, αν σκεφτεί κάποιος πως έχουμε εξαιρετικές προσωπικότητες / μονάδες. Όμως, δεν κάνουμε ποτέ ομάδα, δεν βάζουμε ποτέ γκολ. Αντιθέτως τρώμε γκολ συνέχεια.
Συμφωνούμε απολύτως με τα τελευταία λόγια του άρθρου στο Militaire. Δεν είμαστε απαισιόδοξοι. Ρεαλιστές είμαστε και ψάχνουμε λύσεις για να μην χάσουμε αμαχητί, όπως χάνουμε τα τελευταία 45 χρόνια…
Αναπαραγωγή του άρθρου μπορεί να γίνει μόνο με ευδιάκριτη αναφορά στην πηγή CosmoStatus και χρήση live link.
Κόκκινος συναγερμός επικρατεί πλέον στην κυβέρνηση για την Τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο και την Μεσόγειο. Πάλι καλά θα λέγαμε, καθώς μέχρι τώρα όλα έδειχναν πως οι πολιτικοί μας ζούσαν στον αστερισμό του «Διεθνούς Δικαίου» και των «Συμμάχων» μας, που θα έσωζαν την Ελλάδα…
Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας ΕΣΤΙΑ, την προηγούμενη Τρίτη το απόγευμα ο Πρωθυπουργός συνεκάλεσε έκτακτη μυστική σύσκεψη με στενούς του συνεργάτες, πρέσβεις, καθηγητές και κορυφαία στελέχη του Ελληνικού Ινστιτούτου Άμυνας και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ), η οποία έγινε αμέσως μετά από την πολύωρη συνάντηση που είχε με την ηγεσία του ΕΛΙΑΜΕΠ και κορυφαίους Έλληνες αξιωματούχους σε θέματα εθνικής ασφαλείας ὁ Τούρκος πρεσβευτής στην Αθήνα. Συνάντηση η οποία περιείχε εκπλήξεις, αποκαλύψεις και απειλές.
Στην σύσκεψη που συνεκάλεσε ο κ. Μητσοτάκης υπό τον συντονισμό του υφυπουργού Άκη Σκέρτσου, μετείχαν ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας, ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης, ο διευθυντής του γραφείου του Γρηγόρης Δημητριάδης, ο αναπληρωτής σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας και πρώην πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ Θάνος Ντόκος, ο νέος γενικός διευθυντής του ΕΛΙΑΜΕΠ καθηγητής Γιώργος Παγουλάτος, οι πρώην πρέσβεις Γιώργος Κακλίκης και Παύλος Αποστολίδης, Γιώργος Ζέππος, Βασίλης Κασκαρέλης και οι καθηγητές - δραστήρια μέλη του ΕΛΙΑΜΕΠ, Χρήστος Ροζάκης, Ιωάννης Γρηγοριάδης, Αλέξης Ηρακλείδης, Λουκάς Τσούκαλης (πρόεδρος ΔΣ ΕΛΙΑΜΕΠ), Παναγιώτης Τσάκωνας, Αλέξης Ηρακλείδης, Δημήτρης Καιρίδης κ.α.
Από το προφίλ και την προϊστορία ενός εκάστου των προσκεκλημένων ήταν εμφανής και η ταυτότητα της συσκέψεως. Ο πρέσβης Ζέππος υπήρξε επί αρκετά χρόνια διευθυντής του διπλωματικού γραφείου του Γιώργου Παπανδρέου ως υπουργού Εξωτερικών. Ο έμπειρος πρέσβης Αποστολίδης ήταν διοικητής της ΕΥΠ επί κυβερνήσεων Σημίτη.
Ο καθηγητής Ηρακλείδης αξιοποίησε την σύσκεψη που έγινε για εθνικούς λόγους, προκειμένου να επιτεθεί (!) στον πρώην υπουργό Εξωτερικών Πέτρο Μολυβιάτη και να χαρακτηρίσει την διετία της ακινησίας της θητείας του ως «την χειρότερη διετία στην εξωτερική πολιτική της χώρας». Η αναφορά του καθηγητή, έγινε δεκτή με παγωμάρα στο τραπέζι της συσκέψεως.
Ωστόσο, το θέμα της συσκέψεως δεν ήταν αυτό. Το ζήτημα που απασχόλησε ήταν τα νέα πού κόμισε στον Πρωθυπουργό η ηγεσία του ΕΛΙΑΜΕΠ. Το μεσημέρι της ίδιας ημέρας, η ηγεσία του ΕΛΙΑΜΕΠ υπό την ηγεσία του καθηγητή Παγουλάτου έκανε κάτι εξαιρετικά χρήσιμο. Κάλεσε στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας «Κύκλος των Πρεσβευτών» τον Τούρκο πρέσβη στην Αθήνα Burak Özügergin στα γραφεία του Ινστιτούτου στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας 49 για άτυπο διάλογο, ανταλλαγή απόψεων και ενημέρωση.
Η ενημέρωση του Τούρκου πρεσβευτή, ο οποίος θεωρείται first class κατά τα λεγόμενα συναδέλφων του στην Αθήνα, επειδή ξέρει στην λεπτομέρειά τους όλα τα επίμαχα θέματα πού σχετίζονται με το Διεθνές Δίκαιο, την Χάγη, τα θέματα έρευνας διασώσεως, αεροναυτιλίας (FIR) κλπ, ήταν μία ανώμαλη προσγείωση για τους συμμετέχοντες.
Όσα είδαν το φως της δημοσιότητας την Κυριακή, ήταν ελάχιστα σε σύγκριση με όσα ειπώθηκαν. Ο Τούρκος πρεσβευτής απάντησε στα ερωτήματα των συνομιλητών του ευγενώς μεν αλλά με την υπεροψία μιας υπερδυνάμεως της περιοχής που αυτοπροσδιορίζεται ως «χώρα - κέντρο». Όσο και αν αυτό ακούγεται υπερβολικό.
«Δεν μπορείτε να μας διαβάσετε πλέον» είπε ο Τούρκος πρέσβης και ανέλυσε την εξωτερική πολιτική της χώρας του.
Μιας Τουρκίας που διεισδύει στην Αφρική και τις χώρες του μουσουλμανικού κόσμου, διανέμοντας ανθρωπιστική βοήθεια ή παράγει στο έδαφός της φιλμ και σήριαλ με τα οποία κάνει πλύση εγκεφάλου στις χώρες της Ανατολής. Στην πραγματικότητα περιέγραψε τον πολιτισμικό ιμπεριαλισμό της νέας Τουρκίας, εκτός από τον στρατιωτικό.
Στην ερώτηση για το αν η Τουρκία συμφωνεί να παραπέμψουμε τις διαφορές μας στην Χάγη, η Τουρκία διά του πρέσβη της έδωσε μία απάντηση τακτικής. Συμφώνησε αλλά ζήτησε παραπομπή για τα Ίμια, τις «γκρίζες ζώνες», την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου κλπ. Είναι προφανές ότι ο Τούρκος διπλωμάτης έθεσε αυτούς τους όρους για να σταματήσει η δημόσια πίεση των Αθηνών για το Διεθνές Δικαστήριο. Και αφού επανέλαβε τις κατηγορίες ότι η Τουρκία προχώρησε στο τουρκο-λιβυκό μνημόνιο επειδή η Κύπρος την προκάλεσε με τα πολυμερή σχήματα συνεργασίας, στο τέλος έριξε την βόμβα: «Αν συνεχίσουμε έτσι, δεν αποκλείεται κλιμάκωση».
Μετά από αυτά είναι προφανές, γιατί συνεκλήθη το απόγευμα της ίδιας ημέρας η σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου υπό τον Πρωθυπουργό, ο οποίος ρωτούσε και άκουγε κατά βάση. Δεν τοποθετούνταν.
Η εφημερίδα Εστία έχει καλή εικόνα για το τι ειπώθηκε στην σύσκεψη αυτή, για τις συμμαχίες μας, για τις επιπλοκές στις σχέσεις μας με την Ρωσία, για το δέον γενέσθαι (ο καθηγητής Ροζάκης ήταν αναλυτικός). Εθνικοί λόγοι, όμως, δεν μας επιτρέπουν, ούτε θα το κάνουμε, να αποκαλύψουμε τι ειπώθηκε στο πρωθυπουργικό γραφείο.
Η πρακτική Μητσοτάκη να ρωτά τις γνώμες ειδημόνων είναι σωστή. Την ακολούθησε και ως υπουργός Εξωτερικών ο Νίκος Κοτζιάς, ο οποίος συνεκάλεσε μήνες πριν το πραξικόπημα αντίστοιχη σύσκεψη για να αξιολογηθεί σωστά η τουρκική προκλητικότητα. Ωστόσο, στην σύνθεσή της τότε, περιλαμβάνονταν και ρεαλιστές και σκληροί. Όχι μόνο ρεαλιστές, γράφει η εφημερίδα Εστία.
Άραγε, θα παραδοθούμε αμαχητί, έχοντας προχωρήσει σε έναν «υπερήφανο συμβιβασμό» που θα βαφτίσουμε «νίκη»; Αυτή η ερώτηση τίθεται σε άρθρο του Militaire.
Σύμφωνα με το άρθρο, οι Έλληνες πολιτικοί δείχνουν έτοιμοι για την επίλυση των διαφορών με την Τουρκία, όχι υποχρεωτικά σύμφωνα με το Εθνικό συμφέρον.
Ακούγονται νουθεσίες, δημοσιεύονται δημοσκοπήσεις και στρώνεται χαλί για προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Οι δε «φωνές της λογικής» των τηλεοπτικών παραθύρων αναρωτιούνται: «μα τι θέλετε, πόλεμο;».
Όχι, θέλουμε να παραδοθούμε αμαχητί με υπερήφανο συμβιβασμό που θα παρουσιαστεί ως «νίκη» , όπως «νικήσαμε στην ΕΕ με τα μνημόνια», όπως «νικήσαμε στο Μακεδονικό» , ενώ έρχονται «νίκες σε Αιγαίο, Θράκη, Κύπρο, μεταναστευτικό» και αλλού…
Μας διαφεύγει όμως το ιστορικό διαχρονικό γεγονός πως η Τουρκία, όταν πάρει ένα, θέλει δύο και μετά θέλει τρία, τέσσερα … χωρίς όριο.
«Μα θα μας βοηθήσουν οι συμμαχίες μας» λένε πάλι οι φωνές της λογικής, ξεχνώντας πως οι σύμμαχοί μας είναι και σύμμαχοι της Τουρκίας, που κοιτούν πρωτίστως τα συμφέροντά τους και τις ίσες αποστάσεις.
«Έστω, έχουμε όμως τους Γάλλους» αντιτείνουν. Ξεχνούν όμως πως οι Γάλλοι μας στηρίζουν συγκυριακά. Οι Γάλλοι, αφού έκαναν κοινές ασκήσεις με Τουρκικά πλοία, τώρα κάνουν και με Ελληνικά, με σκοπό να δηλώσουν την παρουσία τους στην Ανατολική Μεσόγειο. Μια παρουσία που στοχεύει πρωτίστως τις ΗΠΑ, τη Γερμανία, την Ιταλία, τη Τουρκία, την Αίγυπτο, το Ισραήλ, τη Λιβύη, που δεν «έπαιξαν μπάλα» με τη Γαλλία στη Συρία και εν γένει την Ανατολική Μεσόγειο, οπότε η Γαλλία τους κάνει «ναζάκια».
Είναι μια καλή ευκαιρία για τη Γαλλία να πουλήσει στην Ελλάδα φρεγάτες (αρχικά με leasing).
Από την άλλη, αν η Ελλάδα, κινηθεί τάχα μου δυναμικά, όλοι οι «σύμμαχοί μας» θα σπεύσουν να μας «τραβήξουν τ’ αυτί» επαναφέροντάς μας στην τάξη και το «διεθνές δίκαιο». Κάτι που δεν κάνουν ποτέ με την Τουρκία.
Κοινώς, μπλέξαμε, όντας μια χώρα σε οικονομική αδυναμία (που μας προξένησαν οι σύμμαχοί μας με τη λογική: να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι), με κοινή γνώμη που κατά 62% φοβάται και με στρατιωτικούς συμμάχους που μας έχουν μόνο για τις βάσεις τους, έλεγχο και φιλικό χτύπημα στην πλάτη.
Κατά τα λοιπά εμείς νομίζουμε πως θα πέσει το μάνα εξ ουρανού, θα μας σώσουν οι σύμμαχοί μας, ενώ η κομματοκρατία και η διχόνοια καλά κρατούν.
Τραγικό, αν σκεφτεί κάποιος πως έχουμε εξαιρετικές προσωπικότητες / μονάδες. Όμως, δεν κάνουμε ποτέ ομάδα, δεν βάζουμε ποτέ γκολ. Αντιθέτως τρώμε γκολ συνέχεια.
Συμφωνούμε απολύτως με τα τελευταία λόγια του άρθρου στο Militaire. Δεν είμαστε απαισιόδοξοι. Ρεαλιστές είμαστε και ψάχνουμε λύσεις για να μην χάσουμε αμαχητί, όπως χάνουμε τα τελευταία 45 χρόνια…
Αναπαραγωγή του άρθρου μπορεί να γίνει μόνο με ευδιάκριτη αναφορά στην πηγή CosmoStatus και χρήση live link.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου