Την λύση των δύο κρατών στην Τουρκία προτείνει ο γνωστός αρθρογράφος Michael Rubin. Γνωστός όχι μόνο για τα πολύ σημαντικά του άρθρα, αλλά και για τις καυστικές θέσεις του κατά της Τουρκίας και του Ταγίπ Ερντογάν.
Του Michael Rubin για το Middle East Forum
Μετάφραση CosmoStatus
Πίσω από τη λογική των Συμφωνιών του Αβραάμ βρισκόταν η αναγνώριση της υπόθεσης ότι η Παλαιστινιακή ηγεσία έπρεπε να κατηγορήσει τον εαυτό της για την έλλειψη κράτους και κανέναν άλλο. Η ύπαρξη του Ισραήλ είναι πραγματικότητα. Η απόρριψη από τους Παλαιστίνιους των προσφορών για δημιουργία κράτους από το 1947, έπεισε τους Άραβες ηγέτες ότι η θυσία που έκαναν δίνοντας προτεραιότητα στην Παλαιστινιακή υπόθεση ήταν ένα χαμένο στοίχημα. Το 2008 ήταν μια χρονιά κλειδί. Εάν ο Παλαιστίνιος Πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς μπορούσε να απορρίψει την Ιερουσαλήμ, τη Γάζα και το μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Όχθης, με Ισραηλινή παρουσία δίπλα στις γραμμές κατάπαυσης του πυρός του 1949 που αντισταθμίζονται από ανταλλαγές εδαφών, τότε πώς θα μπορούσε να είναι ειλικρινής;
Το ξέσπασμα του πολέμου μεταξύ Ισραήλ και Γάζας έχει μετατοπίσει τη διπλωματική προσοχή μακριά από την ευρύτερη ειρήνη σε μια στενή εστίαση σε Παλαιστινιακό κράτος. Λιγότερο από τρεις εβδομάδες μετά την επίθεση της Χαμάς στο νότιο Ισραήλ, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες δήλωσε: «Οι Παλαιστίνιοι πρέπει να δουν τις νόμιμες φιλοδοξίες τους για ένα ανεξάρτητο κράτος να πραγματοποιούνται». Ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ανέλαβε ηγετικό ρόλο στην υπεράσπιση του Παλαιστινιακού κράτους.
Δεν είναι σαφές εάν ο Ερντογάν είναι ειλικρινής για μια λύση δύο κρατών ή μάλλον, εάν απλώς επιδιώκει την καταστροφή του Ισραήλ. Ενώ η Τουρκία ήταν το πρώτο μουσουλμανικό κράτος που αναγνώρισε το Ισραήλ, σήμερα ο Ερντογάν ανταγωνίζεται τον Ανώτατο Ηγέτη του Ιράν Αλί Χαμενεΐ για να ηγηθεί της ομάδας που απορρίπτει το Ισραήλ. Ο Ερντογάν εξόπλισε την Αλ Κάιντα και υποστήριξε το Ισλαμικό Κράτος στο πλαίσιο του εμφυλίου πολέμου στη Συρία. Σήμερα η Τουρκία επιδιώκει να στείλει όπλα στη Χαμάς και προσφέρει στους ηγέτες της διαβατήρια και ασφαλές καταφύγιο.
Διπλωματικά, ο Ερντογάν έχει περάσει στην επίθεση για να παραμερίσει τις δεσμεύσεις των Παλαιστινίων στο πλαίσιο των Συμφωνιών του Όσλο τόσο για τη διαπραγμάτευση του κράτους όσο και για την τρομοκρατία. Επίσης, ενθαρρύνει μονομερείς διακηρύξεις κράτους. Την περασμένη εβδομάδα, το δεξί του χέρι είπε ότι η αναγνώριση της Παλαιστίνης αποτελεί πλέον προϋπόθεση για την άρση της Τουρκίας για την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ.
Ο Ερντογάν έχει αρνηθεί την αναγνώριση της Χαμάς ως τρομοκρατική ομάδα και τις φρικαλεότητες που διέπραξε κατά των Εβραίων γυναικών και παιδιών. Ακολουθεί τη νοοτροπία των Αδελφών Μουσουλμάνων. Αφού το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο απήγγειλε κατηγορίες στον Σουδανό πρόεδρο Ομάρ αλ-Μπασίρ για γενοκτονία στο Νταρφούρ, ο Ερντογάν εξήγησε την υποδοχή του με κόκκινο χαλί στην Άγκυρα λέγοντας: «Δεν είναι δυνατόν ένας μουσουλμάνος να διαπράξει γενοκτονία».
Ο Ερντογάν, ωστόσο, επιδιώκει να είναι κριτής και ένορκος για το τι είναι το Ισλάμ. Οι ερμηνείες του δεν αφήνουν περιθώρια για διαφωνίες. Το μέτρο και ο μυστικισμός ξεφεύγουν από τα όρια της επιτρεπόμενης πίστης. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μισεί τον θεολόγο Φετουλάχ Γκιουλέν: Ο Γκιουλέν ερμηνεύει το Ισλάμ μέσα από το πρίσμα του Σουφισμού της Ανατολίας και όχι με τη σκληρότητα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Για τον Ερντογάν, οι Κούρδοι μοιράζονται αυτό το προπατορικό αμάρτημα. Η ρητορική του Τουρκικού καθεστώτος απεικονίζει τους Κούρδους ως αποστάτες επειδή απέρριψαν τη σκληρότητα του Ερντογάν και τη συνένωση του Τουρκικού εθνικισμού με τον σουνιτικό εξτρεμισμό.
Ενώ ο Ερντογάν ασκεί πολεμική ρητορική κατά του Ισραήλ, αγνοεί τη δική του υποκρισία. Ο Τουρκικός στρατός έχει σκοτώσει πολύ περισσότερους Κούρδους από όσους Παλαιστίνιους έχει σκοτώσει ο Ισραηλινός στρατός. Για κάθε επίθεση που εξαπολύουν οι Κούρδοι στα σύνορα της Τουρκίας, σημειώνονται αρκετές εκατοντάδες Τουρκικές αεροπορικές επιδρομές σε κουρδικά αγροκτήματα, χωριά και πόλεις στη Συρία και το Ιράκ. Στην πράξη, ο Τουρκικός στρατός δεν κάνει διάκριση μεταξύ μαθητών, αγροτών ή Γεζίντι παλιννοστούντων και ένοπλων μαχητών. Ενώ ο Ερντογάν ισχυρίζεται ότι η Τουρκία είναι δημοκρατία, φυλακίζει τους ηγέτες του νόμιμου Κουρδικού πολιτικού κόμματος και καθαιρεί εκλεγμένους Κούρδους δημάρχους.
Η πραγματικότητα είναι ότι ο Ερντογάν αντέστρεψε τη συμφιλίωση που επιχείρησαν Τούρκοι πρόεδροι όπως ο Τουργκούτ Οζάλ, για να τερματίσουν δεκαετίες συστηματικού ρατσισμού κατά των Κούρδων. Δεν υπάρχει παραδοχή. Οι Κούρδοι επεδίωξαν διαπραγματεύσεις και ο Ερντογάν τους πρόδωσε. Δεν μπορούν να εμπιστευτούν την Τουρκία ποτέ ξανά.
Είναι λοιπόν πιθανή η ειρήνη εντός της Τουρκίας; Απολύτως, αλλά δεν θα έρθει με τις πλάτες των Τούρκων στρατιωτών ή, όπως τους αποκαλεί ο Ερντογάν, τον Στρατό του Μωάμεθ, αλλά μάλλον μέσω της διχοτόμησης της Τουρκίας. Υπάρχει μια ειρωνεία ότι ενώ το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) εγκατέλειψε τον αυτονομισμό, υπέρ του φεντεραλισμού, ο Ερντογάν σήμερα οδηγεί τους Τούρκους Κούρδους προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Ο Ερντογάν έχει δίκιο για τη λύση δύο κρατών, αλλά είναι τυφλός για τα κράτη. Είναι καιρός να δημιουργηθεί η Αρχή του Κουρδιστάν για να διαπραγματευτεί το διαζύγιο. Θα πρέπει να εκλέγει ηγέτες, να αποκηρύσσει την τρομοκρατία και να αναγνωρίζει το δικαίωμα ύπαρξης της Τουρκίας. Τελικά, το μέλλον είναι ξεκάθαρο: ένα Κουρδικό κράτος με αιώνια πρωτεύουσα το Ντιγιαρμπακίρ. Ο Ερντογάν δεν μπορεί να αντισταθεί, γιατί με τις πράξεις του το έχει ήδη υποστηρίξει.
Αναπαραγωγή του άρθρου μπορεί να γίνει μόνο με ευδιάκριτη αναφορά στην πηγή CosmoStatus και χρήση live link
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου