Πριν από σχεδόν 25 χρόνια, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επισκέφτηκε την Ουάσιγκτον. Ο τότε αξιωματούχος Richard Perle, που ήταν της εποχής του Ρόναλντ Ρίγκαν, τον έβαλε στον Λευκό Οίκο, επιβεβαιώνοντας τους καλόπιστους της εποχής, ότι πρόκειται για δημοκράτη και αναμορφωτή.
Του Michael Rubin για το ΑΕΙ
Μετάφραση CosmoStatus
Όταν ο Ερντογάν κέρδισε στη συνέχεια τις εκλογές, οι αξιωματούχοι του Λευκού Οίκου και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ τον ενέκριναν.
Ο Πρόεδρος Τζορτζ Μπους, για παράδειγμα, είπε στον Ερντογάν: «Εκτιμώ πάρα πολύ το παράδειγμα που έχει δώσει η χώρα σας για το πώς να είναι μια μουσουλμανική χώρα και ταυτόχρονα μια χώρα που ασπάζεται τη δημοκρατία, το κράτος δικαίου και την ελευθερία». Ο Υπουργός Εξωτερικών Κόλιν Πάουελ, περιέγραψε την Τουρκία ως «μια μουσουλμανική δημοκρατία που ζει ειρηνικά με τους φίλους και τους γείτονές της». Τέτοιοι ευσεβείς πόθοι συνεχίστηκαν για χρόνια καθώς Αμερικανοί αξιωματούχοι περιέγραφαν τον Ερντογάν που επιθυμούσαν να βλέπουν και όχι τον Ερντογάν που έβλεπαν στην πραγματικότητα.
Ενώ μια γενιά Αμερικανών διπλωματών επαίνεσε τις υποτιθέμενες δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις του Ερντογάν, αυτός ξαναέκανε την Τουρκία ένα από τα πιο μοχθηρά αστυνομικά κράτη της Ευρώπης.
Η διπλωματική αμέλεια είχε συνέπειες.
Η Τουρκία έχει την πέμπτη μεγαλύτερη πτώση στην κατάταξη του Freedom House την τελευταία δεκαετία, ακόμη μεγαλύτερη και από το Χονγκ Κονγκ, αφού η κομμουνιστική Κίνα παραβίασε τις εγγυήσεις για την περιοχή. Το ποσοστό δολοφονιών γυναικών (στην Τουρκία) έχει αυξηθεί πάνω από 1.400%. Η ελευθερία του Τύπου (στην Τουρκία) είναι ανύπαρκτη. Αντί (η Τουρκία) να υπερασπίζεται τα Δυτικά συμφέροντα, ο Ερντογάν συμφιλιώνεται με τη Ρωσία και το Ιράν και αγκαλιάζει τους ηγέτες τρομοκρατών (σ.σ. Χαμάς).
Η ερώτηση τώρα είναι, εάν η Ουάσιγκτον και οι Ευρωπαίοι εταίροι της πήραν το μάθημά τους;
Σκεφτείτε την Αλβανία.
Στις 11 Σεπτεμβρίου 2013, ο Έντι Ράμα ανέλαβε καθήκοντα ως ο δωδέκατος πρωθυπουργός της Αλβανίας μετά τον Ψυχρό Πόλεμο. Όταν ο Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα και ο αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν συναντήθηκαν στη με τον Ράμα, επαίνεσαν την ηγεσία του, τις προσπάθειές του για ασφάλεια και σταθερότητα στα Βαλκάνια και την προώθηση της θρησκευτικής ανεκτικότητας.
Ο Υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι ήταν διστακτικός κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στα Τίρανα το 2016. Ο Πρόεδρος Ομπάμα, εγώ και ο αμερικανικός λαός είμαστε πολύ ευγνώμονες για την ηγεσία που προσφέρετε και για τις προσπάθειες της ομάδας σας, όχι μόνο να νοιάζεται για την Αλβανία και τα συμφέροντα της Αλβανίας, αλλά να αγκαλιάσει ένα ευρύ σύνολο αξιών που καθορίζουν όλους μας, είχε πει στον Ράμα.
Τον Φεβρουάριο του 2020, ο Υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο επαίνεσε την υποτιθέμενη υποστήριξη του Ράμα στις δικαστικές μεταρρυθμίσεις.
Όπως και με τον Ερντογάν, ωστόσο, προκύπτουν ερωτήματα για παράνομες δωρεές προς το Αμερικανικό πολιτικό σύστημα.
Υπάρχουν όμως ενδείξεις, ότι ο Ράμα βλέπει τον εαυτό του ως τον νεαρό Ερντογάν.
Εδώ, η περίπτωση του Φρέντι Μπελέρη πρέπει να αποτελεί προειδοποίηση. Στις 12 Μαΐου 2023, δύο ημέρες πριν από τις Δημοτικές εκλογές στην Αλβανία, οι Αλβανικές δυνάμεις συνέλαβαν τον Μπελέρη, έναν Έλληνα υποψήφιο για τη δημαρχία της Χιμάρας, μια πόλη της Αλβανικής Ριβιέρας. Οι κατηγορίες ήταν αίολες. Οι εισαγγελείς από το μηχανισμό του Ράμα κατηγόρησαν τον Μπελέρη ότι επιδίωξε να αγοράσει τέσσερις ψήφους για περίπου 320 δολάρια. Οι ψηφοφόροι θεώρησαν τις κατηγορίες ως μια κυνική προσπάθεια να παραγκωνιστεί ένας υποψήφιος της αντιπολίτευσης και να στερηθεί ο έλεγχος από την αλβανική ελληνική κοινότητα της πολύτιμης ακίνητης περιουσίας που ήλπιζαν ότι θα εκμεταλλευτούν οι συνεργάτες του Ράμα. Ο Μπελέρης κέρδισε, αλλά ο Ράμα αρνήθηκε να του επιτρέψει να αναλάβει τα καθήκοντά του (σ.σ. ως Δήμαρχος).
Οι παραλληλισμοί με την Τουρκία είναι εκπληκτικοί.
Πρώτον, ο Ερντογάν επίσης κατασκεύαζε κατηγορίες οικονομικής κατάχρησης για να εξουδετερώσει τους πολιτικούς του αντιπάλους και να κατασχέσει τις περιουσίες τους. Δεύτερον, χρησιμοποιούσε αμφίβολα δικαστικά μέσα για να εμποδίσει τις εθνικές μειονότητες να πάρουν τα αξιώματα που κέρδισαν.
Για χρόνια, ο Ερντογάν δεν υπέστη διπλωματικές συνέπειες για τις πράξεις του. Πεπεισμένοι για την δική τους αλήθεια, ότι ο Ερντογάν ήταν μεταρρυθμιστής, οι Αμερικανοί διπλωμάτες θα ξέπλεναν ακόμη και την κατάχρηση. Μόλις πριν από μια δεκαετία, για παράδειγμα, ο Ομπάμα επαίνεσε τον Ερντογάν στην εφημερίδα Sabah, αγνοώντας ότι ο Τούρκος ηγέτης μόλις είχε κατασχέσει την εφημερίδα και την είχε μεταβιβάσει στον γαμπρό του. Το λάθος του Ομπάμα δεν ήταν μόνο δικό του. Είχε βασιστεί σε διπλωμάτες που έπιναν το Kool-aid (αναψυκτικό) του Ερντογάν.
Όπως ο Ερντογάν, έτσι και ο Ράμα έχει στρατηγική. Συνειδητοποιεί ότι, όσο οι βασικοί διπλωμάτες και αξιωματούχοι στην Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες τον βλέπουν ως μεταρρυθμιστή, όπως έκαναν κάποτε για τον Ερντογάν, θα του επιτρέπουν να χρησιμοποιεί τα δικαστήρια για να στοχεύει την αντιπολίτευση. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν ότι η πρώην πρέσβειρα Yuri Kim αγνόησε τα σημαντικά παραπτώματα του Ράμα, καθώς ελισσόταν για την επόμενη τοποθέτησή της στην Άγκυρα.
Η Ουάσιγκτον δεν θα πρέπει να κάνει το ίδιο λάθος δύο φορές. Διακυβεύεται κάτι περισσότερο από τη συνεργασία για την ασφάλεια των Βαλκανίων. Ο ανεξέλεγκτος Ερντογανισμός θα κάνει μεταστάσεις και θα ακολουθήσουν καταχρήσεις και αστάθεια. Είναι καιρός να κρίνουμε τον Ράμα από τις πράξεις του και όχι από τους ελιγμούς του και να ανακηρύξουμε τον Μπελέρη πολιτικό κρατούμενο.
Αναπαραγωγή του άρθρου μπορεί να γίνει μόνο με ευδιάκριτη αναφορά στην πηγή CosmoStatus και χρήση live link
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου