Εάν η Τουρκία μπορεί να αναγνωρίσει αναδρομικά την Παλαιστίνη, η διεθνής κοινότητα μπορεί να αναγνωρίσει το Κουρδιστάν.
Του Michael Rubin για το Middle East Forum.
Μετάφραση CosmoStatus
Μιλώντας ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έθιξε τρία βασικά θέματα. Το πρώτο ήταν η δαιμονοποίηση του Ισραηλινού πρωθυπουργού Βενιαμίν Νετανιάχου και ο ταυτόχρονος εναγκαλισμός της Χαμάς. Το δεύτερο ήταν η υπεράσπιση της ανεξαρτησίας της τουρκοκρατούμενης βόρειας Κύπρου και το τρίτο, το συνηθισμένο του αίτημα, για μεταρρύθμιση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.
Στον Ερντογάν αρέσει να περιγράφει τον εαυτό του ως ειρηνοποιό. Ίσως η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να τον λάβει υπόψη του και να εφαρμόσει όσα ζητάει ο Ερντογάν, στις συγκρούσεις που αφορούν την Τουρκία.
Ξεκινήστε πρώτα με την ανάγνωση των διεθνών υποθέσεων. Ο Ερντογάν δήλωσε: «Όπως ο Χίτλερ ανακόπηκε από μια συμμαχία της ανθρωπότητας πριν από 70 χρόνια, ο Νετανιάχου και το δίκτυο δολοφονιών του πρέπει να σταματήσουν από μια συμμαχία της ανθρωπότητας».
Ο Ερντογάν θυμάται λάθος την ιστορία. Η Τουρκία παρέμεινε ουδέτερη στον αγώνα κατά του Χίτλερ και των Ναζί μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου 1945, πολύ μετά την απελευθέρωση του Παρισιού από τους Συμμάχους και λίγες εβδομάδες πριν από την εισβολή των Συμμάχων στη Γερμανία. Αν η Τουρκία δεν προμήθευε τη Γερμανική πολεμική μηχανή με χρωμίτη και άλλα στρατιωτικά βιομηχανικά υλικά, το τέλος του Χίτλερ μπορεί να είχε έρθει ακόμη νωρίτερα. Στη Μέση Ανατολή σήμερα, ο Ερντογάν κάτι σαν τον Χίτλερ.
Το Ισραήλ διεξάγει αμυντικό πόλεμο. Αναλογικά με τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, μοιάζει περισσότερο με την Πολωνία, μια δημοκρατική χώρα που περιβάλλεται από χώρες που επιδιώκουν την εξαφάνισή του από τον χάρτη.
Η Τουρκία είναι αλυτρωτική, διεκδικώντας Ελληνικό, Βουλγαρικό, Ιρακινό και Συριακό έδαφος, ενώ μεταχειρίζεται τη βόρεια Κύπρο όπως η Σουδητία. Τον Μάρτιο του 2024, ο Ερντογάν παραπονούνταν ότι τα Τουρκικά στρατεύματα δεν είχαν πιέσει περαιτέρω στην Κύπρο κατά τη διάρκεια της εισβολής του 1974. «Ίσως αν είχαμε πιέσει προς το νότο και το λέω αυτό ως παιδί του παρόντος» είπε ο Ερντογάν, «δεν θα υπήρχε πια νότος και βορράς και η Κύπρος θα ήταν μόνο δική μας».
Σημείωση CosmoStatus: για την Σουδητία διαβάστε ΕΔΩ.
Ο Ερντογάν βλέπει την Κύπρο μόνο μέσα από το πρίσμα του Τουρκικού ιμπεριαλισμού, αλλά οι δηλώσεις του δημιουργούν προηγούμενα πολύ πέρα από το νησί. Στα Ηνωμένα Έθνη, δήλωσε: «Υπάρχουν δύο ξεχωριστά κράτη και δύο ξεχωριστοί λαοί στο νησί. Σήμερα, καλώ για άλλη μια φορά τη διεθνή κοινότητα να αναγνωρίσει την Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου και να δημιουργήσει μαζί της διπλωματικές, πολιτικές και οικονομικές σχέσεις».
Αρκετά δίκαιο, αλλά αν υπάρχουν δύο λαοί στην Κύπρο, τότε τι γίνεται στη Σομαλία; Η Σομαλιλάνδη ήταν ανεξάρτητη για λίγο το 1960 και είναι de facto ανεξάρτητη από το 1991. Ο λαός της θέλει διεθνή αναγνώριση, ωστόσο η Τουρκία πουλάει όπλα στο Μογκαντίσου και παρεμβαίνει διπλωματικά για να υπονομεύσει την ελευθερία της Σομαλιλάνδης.
Στην πραγματικότητα, η κατανόηση του Ερντογάν για την Κύπρο μειώνεται σταδιακά. Οι Τούρκοι έποικοι δεν είναι συνώνυμοι με τους Τουρκοκύπριους. Όταν οι έποικοι και τα Τουρκικά στρατεύματα φύγουν, η επανένταξη του νησιού ως κοσμοπολίτικος κόμβος φυσικού αερίου και τραπεζών για τη Μεσόγειο θα γίνει εύκολη υπόθεση.
Ωστόσο, υπάρχει σοφία στη φιλοσοφία του Ερντογάν, αλλά μόνο εάν εφαρμοστεί καλύτερα. Οι Κούρδοι της Τουρκίας είναι ολοένα και περισσότερο ένας λαός που διαφέρει. Ο Ερντογάν μπορεί να έχει δίκιο ότι ο κόσμος δεν αναγνώρισε ποτέ το Κουρδιστάν, αλλά ιστορικά, οι Κούρδοι έχουν μεγαλύτερη αξίωση για ξεχωριστό έδαφος και πολιτισμό από ό,τι οι Παλαιστίνιοι. Οι Κούρδοι έχουν αυτοπροσδιοριστεί ως Κούρδοι πριν από το 1948, ενώ οι Παλαιστίνιοι Άραβες θεωρούσαν σε μεγάλο βαθμό τους εαυτούς τους Σύριους. Ωστόσο, το ότι το Κουρδιστάν δεν ήταν ποτέ ανεξάρτητο δεν έχει πλέον σημασία.
Εάν η Τουρκία μπορεί να αναγνωρίσει αναδρομικά την Παλαιστίνη, ομοίως μπορεί και η διεθνής κοινότητα να αναγνωρίσει το Κουρδιστάν, από το Μαρντίν έως τη Μαλάτια και την Ούρφα έως το Ιγκντίρ, με πρωτεύουσα το Ντιγιαρμπακίρ.
Ο Ερντογάν μπορεί να παραπονεθεί ότι μια τέτοια κίνηση ανταμείβει την τρομοκρατία του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK), αλλά αυτό το επιχείρημα δεν τον ευνοεί, όταν αγκαλιάζει τη Χαμάς.
Το επιχείρημα του Ερντογάν για τη μεταρρύθμιση του ΟΗΕ είναι διακριτικό. Ο κόσμος έχει αλλάξει πολύ από την ίδρυση των Ηνωμένων Εθνών το 1945. Ίσως ο κόσμος θα μπορούσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της φράσης: «ο κόσμος είναι μεγαλύτερος από τους πέντε».
Η Τουρκία μπορεί να έχει σχεδόν 90 εκατομμύρια ανθρώπους σήμερα, αλλά μετά την ανεξαρτησία του Κουρδιστάν, θα είναι μια σκιά του σημερινού της εαυτού. Η Ελλάδα, ωστόσο, είναι διάδοχος ενός αρχαίου πολιτισμού και θα μπορούσε να εκπροσωπεί καλά την Ανατολική Μεσόγειο ως μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας. Η ένταξη του Ισραήλ θα μπορούσε επίσης να προσθέσει την απαραίτητη ισορροπία και να επαναπροσανατολίσει τον ΟΗΕ προς την ειρήνη και όχι προς τα ρητορικά πογκρόμ.
Λοιπόν, ναι, κύριε Ερντογάν. Σας ευχαριστώ για τις ιδέες σας. Ο καλύτερος τρόπος για να δοκιμάσετε την αρετή και την αξία των ιδεών σας είναι να τις εφαρμόσετε αλλού. Ίσως ακόμη και να επισκεφτείτε την Ακρόπολη του Ντιγιάρμπακιρ όταν ο Αμπντουλά Οτσαλάν υψώσει τη σημαία του Κουρδιστάν πάνω από το νεότερο ανεξάρτητο κράτος του κόσμου.
Αναπαραγωγή του άρθρου μπορεί να γίνει μόνο με ευδιάκριτη αναφορά στην πηγή CosmoStatus και χρήση live link
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου