Ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο δημοσιεύτηκε στην Αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal για το αν η σημερινή Τουρκία ανήκει ή όχι στο ΝΑΤΟ, καθώς είναι η μοναδική χώρα μέλος της Συμμαχίας που αντιδρά στην ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας.
Στο άρθρο της Wall Street Journal που μεταφράστηκε από το CosmoStatus αναφέρεται ρητά ότι «υπό αυτές τις συνθήκες η Τουρκία δεν μπορεί να ανήκει στο ΝΑΤΟ».
Κάθε μέλος του ΝΑΤΟ καλωσόρισε την Φινλανδία και την Σουηδία, εκτός από μία: την Τουρκία, η οποία μπλόκαρε την ψηφοφορία για τις ενταξιακές συνομιλίες.
Για λόγους που είναι πολιτικοί, παρωχημένοι και άσχετοι με την απόφαση, ο Πρόεδρος Ερντογάν διατηρεί σκληρή γραμμή στην προσπάθειά του να εκτροχιάσει τη διαδικασία ένταξης νέων μελών. Αυτό δημιουργεί την ερώτηση για το εάν η Τουρκία του Ερντογάν ανήκει συμμαχία.
Ομοίως, τα μέλη του ΝΑΤΟ έδειξαν σταθερή αποφασιστικότητα από την έναρξη της εισβολής του Πούτιν στην Ουκρανία, εκτός από την Τουρκία. Με την εξαίρεση της άδειας πώλησης μαχητικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών στην Ουκρανία, μια συμφωνία μεταξύ του Κιέβου και της ιδιωτικής εταιρείας Baykar Makina που είχε υπογραφεί πριν την έναρξη του πολέμου, η Άγκυρα έχει προσφέρει μόνο θορυβώδη διπλωματία.
Ο Ταγίπ Ερντογάν έχει προσπαθήσει να παρουσιάσει τον εαυτό του ως ειρηνοποιό μεταξύ της Ουκρανίας και της Ρωσίας, όπως ακριβώς έκανε αναποτελεσματικά πέρυσι, όταν προσφέρθηκε να διαπραγματευτεί μεταξύ των Ταλιμπάν και των ΗΠΑ.
Η προβολή του ειρηνοποιού παρείχε στην Τουρκία κάλυψη για ένα πρότυπο συνεργασίας με τη Μόσχα, συμπεριλαμβανομένης της αγοράς από την Τουρκία του συστήματος πυραυλικής άμυνας S-400 από τη Ρωσία το 2017. Μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, ο Ερντογάν αρνήθηκε να στείλει το σύστημα στην Ουκρανία, αρνήθηκε να συνταχθεί με τα υπόλοιπα μέλη του ΝΑΤΟ στην επιβολή κυρώσεων κατά της Ρωσίας και επέτρεψε στην Τουρκία να γίνει καταφύγιο για Ρώσους ολιγάρχες, τραπεζικούς λογαριασμούς και επενδύσεις.
Η κακοδιαχείριση της Τουρκικής οικονομίας από τον Ερντογάν τον κάνει να έχει ανάγκη από τη Ρωσική οικονομική υποστήριξη. Ενώ ο μέσος πολίτης αντιμετωπίζει το αυξανόμενο κόστος για βασικά αγαθά, συνεχίζει να αναθέτει τεράστιες κρατικές συμβάσεις σε συμμάχους (υποστηρικτές του), συνήθως μέσω μη ανταγωνιστικών διαγωνισμών και συχνά για έργα ματαιοδοξίας. Η Ρωσία στηρίζει το καθεστώς του Ερντογάν και παρέχει στον Τούρκο πρόεδρο έναν αντιδημοκρατικό σύμμαχο.
Η ελευθερία και η διαφάνεια στην Τουρκία υποφέρουν υπό τον Ερντογάν με κάθε τρόπο. Ο παγκόσμιος δείκτης Διαφθοράς για το 2021, κατατάσσει την Τουρκία στην 96η θέση, χειρότερα από την 77η του 2003 όταν ο Ερντογάν έγινε πρωθυπουργός. Ο παγκόσμιος δείκτης Δημοκρατίας, κατατάσσει την Τουρκία για το 2021 στην 103η θέση, έναντι της 88ης το 2006. Η Φινλανδία και η Σουηδία κατατάσσονται στην 1η και την 4η θέση αντίστοιχα στον δείκτη Διαφθοράς και στην 6η και 4η αντίστοιχα στον δείκτη Δημοκρατίας.
Οι ολιγάρχες που βρίσκονται κοντά στον Ερντογάν συστηματικά αποκτούν Τουρκικά ΜΜΕ, ενώ η κυβέρνηση έχει φυλακίσει πολλούς δημοσιογράφους που την αντιπολιτεύονται, μετατρέποντας τα τοπικά ΜΜΕ σε μέσα προπαγάνδας. Τα διεθνή ΜΜΕ έχουν παρενοχληθεί από το Τουρκικό ΕΣΡ. Οι θρησκευτικές και εθνικές μειονότητες αντιμετωπίζουν καθημερινές διώξεις. Τα δικαιώματα των γυναικών καταπατούνται.
Η πολιτική των ανοικτών θυρών του ΝΑΤΟ ορίζει ότι ένταξη είναι ανοιχτή για όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες που μπορούν να συνεισφέρουν στην ασφάλεια της Ευρω-Ατλαντικής περιοχής εφόσον πληρούνται συγκεκριμένα δημοκρατικά κριτήρια. Εκτός από τον Ερντογάν, κανένα άλλο μέλος δεν αντιτίθεται στο γεγονός της εκπλήρωσης των κριτηρίων των δύο Σκανδιναβικών χωρών. Αλλά, πληροί σήμερα τα κριτήρια ένταξης η Τουρκία που εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ το 1952;
Η μεγαλύτερη στρατηγική αποτυχία του ΝΑΤΟ τις δύο τελευταίες δεκαετίες ήταν να υποβαθμίσει τις κακές προθέσεις του Πούτιν υποτιμώντας ταυτόχρονα την ικανότητα των μελών του για συλλογική αποφασιστικότητα. Η συμμαχία διατρέχει τον κίνδυνο να ξανακάνει το ίδιο λάθος με τον Ερντογάν. Η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά υπό τον Ερντογάν δεν πληροί τις αρχές της Συμμαχίας.
Το Άρθρο 13 του ΝΑΤΟ παρέχει έναν μηχανισμό αποχώρησης των κρατών μελών. Ίσως να έφτασε ο χρόνος να τροποποιηθεί το Άρθρο 13 ώστε να δημιουργηθεί ο μηχανισμός αποβολής μίας χώρας από μέλος, επειδή δεν πληροί ούτε τις αρχές ούτε τα πρακτικά κριτήρια για να αποτελεί μέλος του ΝΑΤΟ.
Τις απόψεις αυτές έγραψαν στην Wall Street Journal ο Joe Lieberman, υποψήφιος Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ το 2000 και Γερουσιαστής μεταξύ 1989-2013 και ο Mark Wallace, πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στον ΟΗΕ για τη διαχείριση και τη μεταρρύθμιση επί Προέδρου G.W.Bush. Ο Lieberman είναι σύμβουλος και ο Wallace είναι CEO του Turkish Democracy Project.
Αναπαραγωγή του άρθρου μπορεί να γίνει μόνο με ευδιάκριτη αναφορά στην πηγή CosmoStatus και χρήση live link
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου