Με ένα άρθρο καταπέλτη απάντησε στις νεοφιλελεύθερες και απαράδεκτες θέσεις που εκφράστηκαν από τον συνεργάτη εξ' απορρήτων του Προέδρου της ΝΔ Κυριάκου Μητσοτάκη, ο έγκριτος δημοσιογράφος και φίλος της ΝΔ, Μανώλης Κοττάκης.
Με άρθρο του στην εφημερίδα Δημοκρατία, ο Μανώλης Κοττάκης εύστοχα εξέφρασε τις απόψεις του παραδοσιακού Νεοδημοκράτη, που δεν αντιπροσωπεύονται από τις απαράδεκτες νεοφιλελεύθερες θέσεις που εκφράζουν οι νέοι συνεργάτες του Προέδρου της ΝΔ, Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ο Μανώλης Κοττάκης έγραψε στην εφημερίδα Δημοκρατία, πως μελέτησε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το περασμένο Σαββατοκύριακο το φιλελεύθερο μανιφέστο που έγραψε, υπό μορφήν βιβλίου, ο εξ απορρήτων συνεργάτης του προέδρου της ΝΔ, Θεόδωρος Πελαγίδης και τιτλοφορείται «Μέση Γη» από τις εκδόσεις Παπαζήση.
Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιώς Θεόδωρος Πελαγίδης και πολιτικός φίλος του Ευάγγελου Βενιζέλου, επιχειρηματολογεί θαρραλέα υπέρ της «ζεύξης» της κεντροφιλελεύθερης Ν.Δ. με το κεντροφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ, όπως προσδιορίζει ιδεολογικά τα δύο κόμματα!!!
Εντυπωσιάζει κυρίως γιατί δείχνει ότι αγνοεί σε ποια παράταξη εντάχθηκε, αν κρίνω από τον πρώτο πληθυντικό που κατ’ επανάληψιν χρησιμοποιεί, δίκην παλαιού μέλους («θέλουμε αυτούς τους ανθρώπους δίπλα στην αστική δημοκρατική παράταξη, σε μια νέα Ν.Δ.»), γράφει ο Μανώλης Κοττάκης.
Τρεις είναι οι άξονες του βιβλίου Πελαγίδη σύμφωνα με τον έγκριτο και δηλωμένο Νεοδημοκράτη δημοσιογράφο:
Ο πρώτος είναι η μετατροπή της Ν.Δ. στην «όλη ευρωπαϊκή παράταξη», της οποίας κορμός θα είναι οι ψηφοφόροι της αστικής μεσαίας τάξης, που σήμερα βρίσκονται διάσπαρτοι στο εκλογικό σώμα.
Ο δεύτερος είναι η ενσωμάτωση στη Ν.Δ. πολιτικών προσφύγων που προέρχονται από αυτούς τους χώρους -μιλά για «απογοητευμένους εκσυγχρονιστές, προοδευτικούς και φιλελεύθερους πολίτες, ακόμη και πραγματικούς αριστερούς»-, μέσω της ίδρυσης μιας θυγατρικής τής Ν.Δ. Πρόκειται για έναν ενδιάμεσο φορέα, στον οποίο θα εγγράφονται για να μη νιώθουν ντροπή -λέμε εμείς- για τη συμπόρευσή τους με την κεντροδεξιά παράταξη.
Ο τρίτος είναι η κατάργηση του δωρεάν χαρακτήρα του κοινωνικού κράτους και η τιμολόγηση υπηρεσιών στους τομείς της Παιδείας, της Υγείας κ.λπ., σε συνδυασμό με την κατάργηση σειράς φοροαπαλλαγών.
Ο Μανώλης Κοττάκης σχολιάζει τους άξονες λέγοντας:
Ως προς τον πρώτο άξονα, ο κύριος Πελαγίδης κάνει ένα βασικό λάθος:
Διακηρύσσοντας με όρους ιδεολογικής καθαρότητας τον στόχο του για τη μετεξέλιξη της Ν.Δ. σε μια αμιγώς αστική παράταξη -η οποία μετά βίας μπορεί να φτάσει το 35%- ξεχνά, καταρχάς, ότι δεν κυβερνάται έτσι μια χώρα, με το βλέμμα στραμμένο στο 1/3. Απαιτείται ευρύτερη κοινωνική συμμαχία και με λαϊκά στρώματα, τα οποία βεβαίως δεν προσεγγίζονται με απαράδεκτες φράσεις, του τύπου «η Ν.Δ. έχει την ευκαιρία να ανασυσταθεί έχοντας ξεφορτωθεί τα παρασιτικά και πελατειακά στρώματα, που έχουν καταφύγει σε ακραίες αντιμνημονιακές δυνάμεις».
Αγνοεί επίσης ο κύριος Πελαγίδης ότι η μεσαία τάξη, που ονειρεύεται να συσπειρώσει στη Ν.Δ., δεν υπάρχει πλέον. Ας μελετήσει προσεκτικά τα οικονομικά στοιχεία των εισοδημάτων που παρουσίασε το ΚΚΕ στις θέσεις του για να συμπεράνει ότι αυτοί που ήταν παλαιά η μεσαία τάξη, είναι σήμερα εισοδηματικά «μισοπρολετάριοι». Και βεβαίως, αυτή δεν είναι πολιτική αντίληψη του Κωνσταντίνου Καραμανλή - ας μην κοπιάρει από την ιδρυτική διακήρυξη της Ν.Δ. ό,τι ταιριάζει με τη θεωρία του ο κύριος καθηγητής.
Ως προς τον δεύτερο άξονα, ο κύριος Πελαγίδης διαπράττει μια απρέπεια:
Προτείνει τη σύσταση μιας θυγατρικής τής Ν.Δ. για την υποδοχή των πολιτικών προσφύγων του Κέντρου, κατά τα πρότυπα του «Κάθε μέρα πολίτης» του Γιώργου Παπανδρέου. Χαρακτηρίζει μάλιστα αυτή τη θυγατρική «ρυμουλκό», δηλαδή προσέγγιση με το ζόρι. Η Κεντροδεξιά στην πατρίδα μας είναι όμως μια μεγάλη παράταξη, που κράτησε τις δυνάμεις της μέσα στην οικονομική κρίση, δεν έγινε «αέρας» σαν το ΠΑΣΟΚ το οποίο υποστήριζε ο κύριος Πελαγίδης. Όποιος θέλει, λοιπόν, να γίνει μέλος της δεν πρέπει να ντρέπεται για κάτι. Η είσοδος είναι μία και κυρία - δεν υπάρχουν πλαϊνές.
Ο Μανώλης Κοττάκης κλείνει το άρθρο του λέγοντας:
Δεν ξέρω πόσο συμβατές με την ιδεολογική φυσιογνωμία της Ν.Δ. είναι προτάσεις για τέλη εγγραφής και δίδακτρα στα δημόσια πανεπιστήμια, για δίδακτρα στα δημόσια σχολεία για όσους γονείς θέλουν παραμονή των παιδιών τους στα σχολεία πέραν του ωραρίου, για καταβολή προστίμου στο ΕΚΑΒ, αν κάποιος αποδειχθεί ότι μέσα στην αγωνία του το κάλεσε χωρίς λόγο, για θέσπιση ειδικού κατώτατου μισθού και τρίμηνες προσλήψεις σε επιχειρήσεις, για περικοπές σε συντάξεις που δεν αντιστοιχούν σε εισφορές κ.ά.
Εύχομαι ειλικρινά όλα τα παραπάνω -μαζί με τις θέσεις Πελαγίδη υπέρ της κατάργησης της υποχρεωτικής διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών- να μην είναι και θέσεις της Ν.Δ. Εύχομαι...
Με άρθρο του στην εφημερίδα Δημοκρατία, ο Μανώλης Κοττάκης εύστοχα εξέφρασε τις απόψεις του παραδοσιακού Νεοδημοκράτη, που δεν αντιπροσωπεύονται από τις απαράδεκτες νεοφιλελεύθερες θέσεις που εκφράζουν οι νέοι συνεργάτες του Προέδρου της ΝΔ, Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ο Μανώλης Κοττάκης έγραψε στην εφημερίδα Δημοκρατία, πως μελέτησε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το περασμένο Σαββατοκύριακο το φιλελεύθερο μανιφέστο που έγραψε, υπό μορφήν βιβλίου, ο εξ απορρήτων συνεργάτης του προέδρου της ΝΔ, Θεόδωρος Πελαγίδης και τιτλοφορείται «Μέση Γη» από τις εκδόσεις Παπαζήση.
Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιώς Θεόδωρος Πελαγίδης και πολιτικός φίλος του Ευάγγελου Βενιζέλου, επιχειρηματολογεί θαρραλέα υπέρ της «ζεύξης» της κεντροφιλελεύθερης Ν.Δ. με το κεντροφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ, όπως προσδιορίζει ιδεολογικά τα δύο κόμματα!!!
Εντυπωσιάζει κυρίως γιατί δείχνει ότι αγνοεί σε ποια παράταξη εντάχθηκε, αν κρίνω από τον πρώτο πληθυντικό που κατ’ επανάληψιν χρησιμοποιεί, δίκην παλαιού μέλους («θέλουμε αυτούς τους ανθρώπους δίπλα στην αστική δημοκρατική παράταξη, σε μια νέα Ν.Δ.»), γράφει ο Μανώλης Κοττάκης.
Τρεις είναι οι άξονες του βιβλίου Πελαγίδη σύμφωνα με τον έγκριτο και δηλωμένο Νεοδημοκράτη δημοσιογράφο:
Ο πρώτος είναι η μετατροπή της Ν.Δ. στην «όλη ευρωπαϊκή παράταξη», της οποίας κορμός θα είναι οι ψηφοφόροι της αστικής μεσαίας τάξης, που σήμερα βρίσκονται διάσπαρτοι στο εκλογικό σώμα.
Ο δεύτερος είναι η ενσωμάτωση στη Ν.Δ. πολιτικών προσφύγων που προέρχονται από αυτούς τους χώρους -μιλά για «απογοητευμένους εκσυγχρονιστές, προοδευτικούς και φιλελεύθερους πολίτες, ακόμη και πραγματικούς αριστερούς»-, μέσω της ίδρυσης μιας θυγατρικής τής Ν.Δ. Πρόκειται για έναν ενδιάμεσο φορέα, στον οποίο θα εγγράφονται για να μη νιώθουν ντροπή -λέμε εμείς- για τη συμπόρευσή τους με την κεντροδεξιά παράταξη.
Ο τρίτος είναι η κατάργηση του δωρεάν χαρακτήρα του κοινωνικού κράτους και η τιμολόγηση υπηρεσιών στους τομείς της Παιδείας, της Υγείας κ.λπ., σε συνδυασμό με την κατάργηση σειράς φοροαπαλλαγών.
Ο Μανώλης Κοττάκης σχολιάζει τους άξονες λέγοντας:
Ως προς τον πρώτο άξονα, ο κύριος Πελαγίδης κάνει ένα βασικό λάθος:
Διακηρύσσοντας με όρους ιδεολογικής καθαρότητας τον στόχο του για τη μετεξέλιξη της Ν.Δ. σε μια αμιγώς αστική παράταξη -η οποία μετά βίας μπορεί να φτάσει το 35%- ξεχνά, καταρχάς, ότι δεν κυβερνάται έτσι μια χώρα, με το βλέμμα στραμμένο στο 1/3. Απαιτείται ευρύτερη κοινωνική συμμαχία και με λαϊκά στρώματα, τα οποία βεβαίως δεν προσεγγίζονται με απαράδεκτες φράσεις, του τύπου «η Ν.Δ. έχει την ευκαιρία να ανασυσταθεί έχοντας ξεφορτωθεί τα παρασιτικά και πελατειακά στρώματα, που έχουν καταφύγει σε ακραίες αντιμνημονιακές δυνάμεις».
Αγνοεί επίσης ο κύριος Πελαγίδης ότι η μεσαία τάξη, που ονειρεύεται να συσπειρώσει στη Ν.Δ., δεν υπάρχει πλέον. Ας μελετήσει προσεκτικά τα οικονομικά στοιχεία των εισοδημάτων που παρουσίασε το ΚΚΕ στις θέσεις του για να συμπεράνει ότι αυτοί που ήταν παλαιά η μεσαία τάξη, είναι σήμερα εισοδηματικά «μισοπρολετάριοι». Και βεβαίως, αυτή δεν είναι πολιτική αντίληψη του Κωνσταντίνου Καραμανλή - ας μην κοπιάρει από την ιδρυτική διακήρυξη της Ν.Δ. ό,τι ταιριάζει με τη θεωρία του ο κύριος καθηγητής.
Ως προς τον δεύτερο άξονα, ο κύριος Πελαγίδης διαπράττει μια απρέπεια:
Προτείνει τη σύσταση μιας θυγατρικής τής Ν.Δ. για την υποδοχή των πολιτικών προσφύγων του Κέντρου, κατά τα πρότυπα του «Κάθε μέρα πολίτης» του Γιώργου Παπανδρέου. Χαρακτηρίζει μάλιστα αυτή τη θυγατρική «ρυμουλκό», δηλαδή προσέγγιση με το ζόρι. Η Κεντροδεξιά στην πατρίδα μας είναι όμως μια μεγάλη παράταξη, που κράτησε τις δυνάμεις της μέσα στην οικονομική κρίση, δεν έγινε «αέρας» σαν το ΠΑΣΟΚ το οποίο υποστήριζε ο κύριος Πελαγίδης. Όποιος θέλει, λοιπόν, να γίνει μέλος της δεν πρέπει να ντρέπεται για κάτι. Η είσοδος είναι μία και κυρία - δεν υπάρχουν πλαϊνές.
Ο Μανώλης Κοττάκης κλείνει το άρθρο του λέγοντας:
Δεν ξέρω πόσο συμβατές με την ιδεολογική φυσιογνωμία της Ν.Δ. είναι προτάσεις για τέλη εγγραφής και δίδακτρα στα δημόσια πανεπιστήμια, για δίδακτρα στα δημόσια σχολεία για όσους γονείς θέλουν παραμονή των παιδιών τους στα σχολεία πέραν του ωραρίου, για καταβολή προστίμου στο ΕΚΑΒ, αν κάποιος αποδειχθεί ότι μέσα στην αγωνία του το κάλεσε χωρίς λόγο, για θέσπιση ειδικού κατώτατου μισθού και τρίμηνες προσλήψεις σε επιχειρήσεις, για περικοπές σε συντάξεις που δεν αντιστοιχούν σε εισφορές κ.ά.
Εύχομαι ειλικρινά όλα τα παραπάνω -μαζί με τις θέσεις Πελαγίδη υπέρ της κατάργησης της υποχρεωτικής διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών- να μην είναι και θέσεις της Ν.Δ. Εύχομαι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου