Δεν έχει κλείσει ακόμη τα 40 του χρόνια και κατέφερε να είναι ο πιο πιθανός επόμενος πρόεδρος της Γαλλίας. Από την σοσιαλιστική κυβέρνηση του Φρανσουά Ολλάντ, στην τράπεζα Rothschild και πιθανότατα κάτοικος των Ιλισίων Πεδίων, καθώς όλη η «δημοκρατική» Ευρώπη τον στηρίζει και εναντιώνεται στην Λεπέν, χωρίς να θεωρείται πως παρεμβαίνει στα εσωτερικά της Γαλλίας...
Το 2008, ο Μακρόν πλήρωσε από την τσέπη του 50.000 ευρώ για να εξαγοράσει την «ελευθερία» του και να αποδεσμευτεί από την κυβέρνηση και το Υπουργείο Οικονομικών της Γαλλίας και να μπορέσει να εργαστεί ως υψηλόβαθμο στέλεχος της επενδυτικής τράπεζας Rothschild.
Όπως γράφει (μεταξύ άλλων) ο Πάνος Παναγιώτου στην ιστοσελίδα Analitis, κατά την διάρκεια της εκστρατείας του, ο Εμμανουέλ Μακρόν δέχτηκε πολλές φορές τα πυρά της κυριότερης αντιπάλου του, της Μαρίν Λεπέν, αλλά και την αμφισβήτηση σημαντικής μερίδας του κόσμου, για το αν πράγματι μπορεί να έρθει κοντά στα προβλήματα της κοινωνίας και να κάνει πράξη τη ρητορική του περί εναντίωσης στο κατεστημένο πολιτικό σύστημα.
Η Γαλλική οικονομία βρίσκεται σε ένα τέλμα απ’ το οποίο δε φαίνεται ικανή να ξεφύγει. Η ανάπτυξη του ΑΕΠ της Γαλλίας είναι αναιμική, ενώ η πρόβλεψη για το ρυθμό μεταβολής του ΑΕΠ στα επόμενα 30 χρόνια είναι απογοητευτική, μεταξύ 1,6% και 0,87%, με φθίνουσα δυναμική.
Μία ματιά στο εμπορικό ισοζύγιο της Γαλλίας, (η διαφορά μεταξύ εξαγωγών και εισαγωγών εμπορευμάτων), είναι αρκετή για να αναδείξει μία από τις μεγάλες πληγές της Γαλλίας, καθώς αυτό έχει βυθιστεί σε ιστορικό χαμηλό, κυριολεκτικά καταρρέοντας από την υιοθέτηση του ευρώ.
Αυτό αποτελεί ένα από τα επιχειρήματα της Μαρίν Λεπέν για την ανάγκη επιστροφής στο εθνικό νόμισμα, ώστε να αναθερμανθούν οι Γαλλικές εξαγωγές και η Γαλλική οικονομία, μέσω της υποτίμησής του, αλλά και της επαναφοράς του ελέγχου της νομισματικής πολιτικής στα χέρια της Γαλλικής κυβέρνησης.
Το ίδιο επιχείρημα χρησιμοποίησε κατά την προεκλογική εκστρατεία και ο αριστερός υποψήφιος Ζαν-Λυκ Μελανσόν, για να πείσει για την ανάγκη εγκατάλειψης της Ευρωζώνης!!!
Το ποσοστό ανεργίας στην Γαλλία, βρίσκεται εδώ και πολύ καιρό πάνω από το 10%, στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 20 ετών, ενώ η εκτόξευση του δημόσιου χρέους που από το 65% πριν την διεθνή οικονομική κρίση, απογειώθηκε στο 95%, με τις προβλέψεις να δείχνουν ότι δε θα επιστρέψει στα προ κρίσης επίπεδα για τα επόμενα 20 χρόνια, αποτελούν τα κύρια θέματα της Γαλλικής πολιτικής σκηνής.
Η πολύ μεγάλη αύξηση του δημόσιου χρέους και κυρίως η αδυναμία των Γαλλικών κυβερνήσεων των τελευταίων 10 ετών να καταπολεμήσουν την υψηλή και επίμονη ανεργία είναι δύο από τα πολύ ισχυρά επιχειρήματα της Μαρίν Λεπέν απέναντι στο πολιτικό κατεστημένο, το οποίο υποστηρίζει ότι είναι ανήμπορο να αντιμετωπίσει τα οικονομικά προβλήματα της Γαλλίας και για το οποίο δηλώνει έτοιμη να το ανατρέψει.
Όμως, παραδόξως, η αρνητική οικονομική κατάσταση της Γαλλίας ευνόησε περισσότερο τον πρώην Υπουργό Οικονομίας και συνυπεύθυνο γι’ αυτήν, Εμμάνουελ Μακρόν, παρά την Μαρίν Λεπέν.
Αυτό έγινε γιατί μόλις το 20% των ψηφοφόρων, σύμφωνα με σειρά δημοσκοπήσεων, θεωρούν την Λεπέν ως την καλύτερη υποψήφια για να βάλει την οικονομία σε τάξη, έναντι ποσοστού 35% που εμπιστεύεται γι’ αυτό το εγχείρημα τον Μακρόν.
Το δυνατό σημείο της Λεπέν αφορά τα θέματα ασφάλειας, συμπεριλαμβανομένου του μεταναστευτικού, με την ρητορική της περί εγκατάλειψης του ευρώ να μην βρίσκει την ανταπόκριση που θα επιθυμούσε, δεδομένου ότι περισσότερο απ’ το 50% των Γάλλων εξακολουθούν να θέλουν το κοινό νόμισμα. Το υπόλοιπο ποσοστό είναι μοιρασμένο σε αντίπαλους του ευρώ, αδιάφορους και αναποφάσιστους. Οι δύο τελευταίες κατηγορίες αποτελούν σημαντικό τμήμα του 20% του εκλογικού σώματος που απείχε από την ψηφοφορία στον πρώτο γύρο και πιθανόν να απέχει και στον δεύτερο.
Αυτή, ακριβώς, η πλειοψηφία των υποστηρικτών του ευρώ και της ευρωπαϊκής προοπτικής της Γαλλίας γενικότερα και η αντίπαλη φωνή των υποστηρικτών της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα και της απομάκρυνσης απ’ την Ευρώπη, είναι που επέτρεψε τη δημιουργία του στρατοπέδου των «ευρωπαϊστών» και των «εθνικιστών», με το πρώτο να στηρίζει Μακρόν και το δεύτερο Λεπέν.
Αυτά τα δύο στρατόπεδα αναμένεται να καθορίσουν το αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου των Γαλλικών εκλογών, με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν νίκη του Μακρόν με ποσοστό 62-64%.
Ο Μακρόν έχει υποσχεθεί να ρίξει την ανεργία στο 7%, αν εφαρμόσει το πρόγραμμα του το οποίο, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει:
· Μείωση κατά 60 δισ. ευρώ στις δημόσιες δαπάνες έως το 2022, από 55% του ΑΕΠ σε 52%,
· Συρρίκνωση του δημοσίου κατά 120 χιλ. θέσεις, με την πρακτική της μη αντικατάστασης δημοσίων υπαλλήλων που βγαίνουν στη σύνταξη,
· Έκτακτο πακέτο τόνωσης της οικονομίας, ύψους 50 δισ. ευρώ, με κονδύλια για την κατάρτιση ανέργων και τη μετάβαση στην πράσινη οικονομία,
· Μείωση του ελλείμματος κάτω από το 3% του ΑΕΠ, σύμφωνα με τις απαιτήσεις της ΕΕ,
· Μείωση του εταιρικού φόρου από το 33% στο 25% με παγίωση των φορολογικών ελαφρύνσεων των σοσιαλιστικών κυβερνήσεων στους μισθούς,
· Απαλλαγή του 80% των νοικοκυριών από τον φόρο κατοικίας – ένα μέτρο ύψους 10 δισ. ευρώ,
· Χρηματοοικονομικές επενδύσεις που εξαιρούνται από τον φόρο περιουσίας,
· Διατήρηση ανέπαφης της ηλικίας συνταξιοδότησης και των συντάξεων,
· Βελτίωση των σχέσεων με τη Γερμανία, πραγματοποιώντας μεταρρυθμίσεις και τηρώντας του ευρωπαϊκούς δημοσιονομικούς κανόνες, με αντάλλαγμα την αύξηση των ευρωπαϊκών επενδύσεων.
Όμως, ας μην ξεχνάμε πως ήδη από το 2012 ο Μακρόν έχει σε ένα βαθμό στα χέρια του τη Γαλλική οικονομία, ως επικεφαλής του τμήματος Οικονομίας και Οικονομικών μέχρι το 2014 και ως Υπουργός Οικονομίας, Βιομηχανίας και Ψηφιακών Υποθέσεων στη συνέχεια και οι επιδόσεις του κάθε άλλο παρά εντυπωσιακές μπορούν να κριθούν, παρά τη συμμετοχή της Γαλλίας από το 2015 στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (η Γαλλία απολαμβάνει τα χαμηλότερα επιτόκια δανεισμού στην ιστορία της), μέχρι και 98.51% χαμηλότερα απ’ ότι πριν την υιοθέτηση του ευρώ και 69.76% χαμηλότερα απ’ το καλύτερο προηγούμενο ρεκόρ της, το 2006.
Έτσι, μπορεί ο δρόμος προς την προεδρία να έχει ανοίξει για τον Μακρόν αλλά αυτός της ανάστασης της Γαλλικής οικονομίας έχει ακόμη πολλά εμπόδια, μερικά απ’ τα οποία μοιάζουν ανυπέρβλητα.
Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι μία νίκη Μακρόν θα δώσει το φιλί της ζωής στην ΕΕ, μέχρι την επόμενη μεγάλη μάχη, των Ιταλικών εκλογών.
Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο είναι σημαντικό να δούμε αν οι πολιτικές εξελίξεις στη Γαλλία, με την εντυπωσιακή άνοδο της Λεπέν, θα ενεργοποιήσουν τη Γερμανία και θα την κάνουν να αλλάξει πολιτική, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες και το ρόλο της ως μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης ή αν θα γίνει άλλη μία χαμένη ευκαιρία, ίσως η τελευταία για την Ευρώπη.
Ας δούμε τώρα τις θέσεις που έχει εκφράσει ο Εμμάνουελ Μακρόν για την Ελλάδα και τα οικονομικά ζητήματα που την απασχολούν.
Όσον αφορά στο Ελληνικό χρέος η άποψη που έχει εκφράσει από το 2015, είναι πρέπει να κουρευτεί, ενώ σχετικά με ένα ενδεχόμενο Grexit έχει υποστηρίξει ότι θα ζημίωνε τόσο την Ελλάδα όσο και την Ευρώπη.
Αναφορικά με τα αίτια της Ελληνικής κρίσης, έχει υποστηρίξει ότι αυτά συμπεριλαμβάνουν μία από κοινού ευθύνη των Ελληνικών κυβερνήσεων αλλά και των Ευρωπαίων ηγετών, ενώ ενδιαφέρουσα ήταν η στάση του για το τρίτο Μνημόνιο, για το οποίο είχε δηλώσει ότι δεν περίμενε να βοηθήσει την Ελλάδα να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του χρέους της.
Όσον αφορά τη στάση του ΔΝΤ στο Ελληνικό ζήτημα, έχει ασκήσει έντονη κριτική απέναντι στο Ταμείο, σημειώνοντας σε ομιλία του τον Ιούνιο του 2016 ότι οι πολιτικές λιτότητας δε βοηθούν την Ελλάδα, προτείνοντας τη δημιουργία μηχανισμών δημοσιονομικής αλληλεγγύης και ένα μηχανισμό για την αναδιάρθρωση του χρέους των κρατών της Ευρωζώνης.
Βέβαια, όσο θετικά και αν ακούγονται τα παραπάνω για τη χώρα μας, το πιθανότερο είναι πως άμα την εκλογή του ως πρόεδρος της Γαλλίας, ο Μακρόν θα ακολουθήσει μία πολιτική ισορροπιών, αποφεύγοντας τη σύγκρουση με τη Γερμανία για την Ελλάδα, ενώ είναι βέβαιο πως αποτελεί τον εκλεκτό των Τραπεζών…
Το 2008, ο Μακρόν πλήρωσε από την τσέπη του 50.000 ευρώ για να εξαγοράσει την «ελευθερία» του και να αποδεσμευτεί από την κυβέρνηση και το Υπουργείο Οικονομικών της Γαλλίας και να μπορέσει να εργαστεί ως υψηλόβαθμο στέλεχος της επενδυτικής τράπεζας Rothschild.
Όπως γράφει (μεταξύ άλλων) ο Πάνος Παναγιώτου στην ιστοσελίδα Analitis, κατά την διάρκεια της εκστρατείας του, ο Εμμανουέλ Μακρόν δέχτηκε πολλές φορές τα πυρά της κυριότερης αντιπάλου του, της Μαρίν Λεπέν, αλλά και την αμφισβήτηση σημαντικής μερίδας του κόσμου, για το αν πράγματι μπορεί να έρθει κοντά στα προβλήματα της κοινωνίας και να κάνει πράξη τη ρητορική του περί εναντίωσης στο κατεστημένο πολιτικό σύστημα.
Η Γαλλική οικονομία βρίσκεται σε ένα τέλμα απ’ το οποίο δε φαίνεται ικανή να ξεφύγει. Η ανάπτυξη του ΑΕΠ της Γαλλίας είναι αναιμική, ενώ η πρόβλεψη για το ρυθμό μεταβολής του ΑΕΠ στα επόμενα 30 χρόνια είναι απογοητευτική, μεταξύ 1,6% και 0,87%, με φθίνουσα δυναμική.
Μία ματιά στο εμπορικό ισοζύγιο της Γαλλίας, (η διαφορά μεταξύ εξαγωγών και εισαγωγών εμπορευμάτων), είναι αρκετή για να αναδείξει μία από τις μεγάλες πληγές της Γαλλίας, καθώς αυτό έχει βυθιστεί σε ιστορικό χαμηλό, κυριολεκτικά καταρρέοντας από την υιοθέτηση του ευρώ.
Αυτό αποτελεί ένα από τα επιχειρήματα της Μαρίν Λεπέν για την ανάγκη επιστροφής στο εθνικό νόμισμα, ώστε να αναθερμανθούν οι Γαλλικές εξαγωγές και η Γαλλική οικονομία, μέσω της υποτίμησής του, αλλά και της επαναφοράς του ελέγχου της νομισματικής πολιτικής στα χέρια της Γαλλικής κυβέρνησης.
Το ίδιο επιχείρημα χρησιμοποίησε κατά την προεκλογική εκστρατεία και ο αριστερός υποψήφιος Ζαν-Λυκ Μελανσόν, για να πείσει για την ανάγκη εγκατάλειψης της Ευρωζώνης!!!
Το ποσοστό ανεργίας στην Γαλλία, βρίσκεται εδώ και πολύ καιρό πάνω από το 10%, στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων 20 ετών, ενώ η εκτόξευση του δημόσιου χρέους που από το 65% πριν την διεθνή οικονομική κρίση, απογειώθηκε στο 95%, με τις προβλέψεις να δείχνουν ότι δε θα επιστρέψει στα προ κρίσης επίπεδα για τα επόμενα 20 χρόνια, αποτελούν τα κύρια θέματα της Γαλλικής πολιτικής σκηνής.
Η πολύ μεγάλη αύξηση του δημόσιου χρέους και κυρίως η αδυναμία των Γαλλικών κυβερνήσεων των τελευταίων 10 ετών να καταπολεμήσουν την υψηλή και επίμονη ανεργία είναι δύο από τα πολύ ισχυρά επιχειρήματα της Μαρίν Λεπέν απέναντι στο πολιτικό κατεστημένο, το οποίο υποστηρίζει ότι είναι ανήμπορο να αντιμετωπίσει τα οικονομικά προβλήματα της Γαλλίας και για το οποίο δηλώνει έτοιμη να το ανατρέψει.
Όμως, παραδόξως, η αρνητική οικονομική κατάσταση της Γαλλίας ευνόησε περισσότερο τον πρώην Υπουργό Οικονομίας και συνυπεύθυνο γι’ αυτήν, Εμμάνουελ Μακρόν, παρά την Μαρίν Λεπέν.
Αυτό έγινε γιατί μόλις το 20% των ψηφοφόρων, σύμφωνα με σειρά δημοσκοπήσεων, θεωρούν την Λεπέν ως την καλύτερη υποψήφια για να βάλει την οικονομία σε τάξη, έναντι ποσοστού 35% που εμπιστεύεται γι’ αυτό το εγχείρημα τον Μακρόν.
Το δυνατό σημείο της Λεπέν αφορά τα θέματα ασφάλειας, συμπεριλαμβανομένου του μεταναστευτικού, με την ρητορική της περί εγκατάλειψης του ευρώ να μην βρίσκει την ανταπόκριση που θα επιθυμούσε, δεδομένου ότι περισσότερο απ’ το 50% των Γάλλων εξακολουθούν να θέλουν το κοινό νόμισμα. Το υπόλοιπο ποσοστό είναι μοιρασμένο σε αντίπαλους του ευρώ, αδιάφορους και αναποφάσιστους. Οι δύο τελευταίες κατηγορίες αποτελούν σημαντικό τμήμα του 20% του εκλογικού σώματος που απείχε από την ψηφοφορία στον πρώτο γύρο και πιθανόν να απέχει και στον δεύτερο.
Αυτή, ακριβώς, η πλειοψηφία των υποστηρικτών του ευρώ και της ευρωπαϊκής προοπτικής της Γαλλίας γενικότερα και η αντίπαλη φωνή των υποστηρικτών της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα και της απομάκρυνσης απ’ την Ευρώπη, είναι που επέτρεψε τη δημιουργία του στρατοπέδου των «ευρωπαϊστών» και των «εθνικιστών», με το πρώτο να στηρίζει Μακρόν και το δεύτερο Λεπέν.
Αυτά τα δύο στρατόπεδα αναμένεται να καθορίσουν το αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου των Γαλλικών εκλογών, με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν νίκη του Μακρόν με ποσοστό 62-64%.
Ο Μακρόν έχει υποσχεθεί να ρίξει την ανεργία στο 7%, αν εφαρμόσει το πρόγραμμα του το οποίο, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει:
· Μείωση κατά 60 δισ. ευρώ στις δημόσιες δαπάνες έως το 2022, από 55% του ΑΕΠ σε 52%,
· Συρρίκνωση του δημοσίου κατά 120 χιλ. θέσεις, με την πρακτική της μη αντικατάστασης δημοσίων υπαλλήλων που βγαίνουν στη σύνταξη,
· Έκτακτο πακέτο τόνωσης της οικονομίας, ύψους 50 δισ. ευρώ, με κονδύλια για την κατάρτιση ανέργων και τη μετάβαση στην πράσινη οικονομία,
· Μείωση του ελλείμματος κάτω από το 3% του ΑΕΠ, σύμφωνα με τις απαιτήσεις της ΕΕ,
· Μείωση του εταιρικού φόρου από το 33% στο 25% με παγίωση των φορολογικών ελαφρύνσεων των σοσιαλιστικών κυβερνήσεων στους μισθούς,
· Απαλλαγή του 80% των νοικοκυριών από τον φόρο κατοικίας – ένα μέτρο ύψους 10 δισ. ευρώ,
· Χρηματοοικονομικές επενδύσεις που εξαιρούνται από τον φόρο περιουσίας,
· Διατήρηση ανέπαφης της ηλικίας συνταξιοδότησης και των συντάξεων,
· Βελτίωση των σχέσεων με τη Γερμανία, πραγματοποιώντας μεταρρυθμίσεις και τηρώντας του ευρωπαϊκούς δημοσιονομικούς κανόνες, με αντάλλαγμα την αύξηση των ευρωπαϊκών επενδύσεων.
Όμως, ας μην ξεχνάμε πως ήδη από το 2012 ο Μακρόν έχει σε ένα βαθμό στα χέρια του τη Γαλλική οικονομία, ως επικεφαλής του τμήματος Οικονομίας και Οικονομικών μέχρι το 2014 και ως Υπουργός Οικονομίας, Βιομηχανίας και Ψηφιακών Υποθέσεων στη συνέχεια και οι επιδόσεις του κάθε άλλο παρά εντυπωσιακές μπορούν να κριθούν, παρά τη συμμετοχή της Γαλλίας από το 2015 στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (η Γαλλία απολαμβάνει τα χαμηλότερα επιτόκια δανεισμού στην ιστορία της), μέχρι και 98.51% χαμηλότερα απ’ ότι πριν την υιοθέτηση του ευρώ και 69.76% χαμηλότερα απ’ το καλύτερο προηγούμενο ρεκόρ της, το 2006.
Έτσι, μπορεί ο δρόμος προς την προεδρία να έχει ανοίξει για τον Μακρόν αλλά αυτός της ανάστασης της Γαλλικής οικονομίας έχει ακόμη πολλά εμπόδια, μερικά απ’ τα οποία μοιάζουν ανυπέρβλητα.
Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι μία νίκη Μακρόν θα δώσει το φιλί της ζωής στην ΕΕ, μέχρι την επόμενη μεγάλη μάχη, των Ιταλικών εκλογών.
Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο είναι σημαντικό να δούμε αν οι πολιτικές εξελίξεις στη Γαλλία, με την εντυπωσιακή άνοδο της Λεπέν, θα ενεργοποιήσουν τη Γερμανία και θα την κάνουν να αλλάξει πολιτική, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες και το ρόλο της ως μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης ή αν θα γίνει άλλη μία χαμένη ευκαιρία, ίσως η τελευταία για την Ευρώπη.
Ας δούμε τώρα τις θέσεις που έχει εκφράσει ο Εμμάνουελ Μακρόν για την Ελλάδα και τα οικονομικά ζητήματα που την απασχολούν.
Όσον αφορά στο Ελληνικό χρέος η άποψη που έχει εκφράσει από το 2015, είναι πρέπει να κουρευτεί, ενώ σχετικά με ένα ενδεχόμενο Grexit έχει υποστηρίξει ότι θα ζημίωνε τόσο την Ελλάδα όσο και την Ευρώπη.
Αναφορικά με τα αίτια της Ελληνικής κρίσης, έχει υποστηρίξει ότι αυτά συμπεριλαμβάνουν μία από κοινού ευθύνη των Ελληνικών κυβερνήσεων αλλά και των Ευρωπαίων ηγετών, ενώ ενδιαφέρουσα ήταν η στάση του για το τρίτο Μνημόνιο, για το οποίο είχε δηλώσει ότι δεν περίμενε να βοηθήσει την Ελλάδα να αντιμετωπίσει το πρόβλημα του χρέους της.
Όσον αφορά τη στάση του ΔΝΤ στο Ελληνικό ζήτημα, έχει ασκήσει έντονη κριτική απέναντι στο Ταμείο, σημειώνοντας σε ομιλία του τον Ιούνιο του 2016 ότι οι πολιτικές λιτότητας δε βοηθούν την Ελλάδα, προτείνοντας τη δημιουργία μηχανισμών δημοσιονομικής αλληλεγγύης και ένα μηχανισμό για την αναδιάρθρωση του χρέους των κρατών της Ευρωζώνης.
Βέβαια, όσο θετικά και αν ακούγονται τα παραπάνω για τη χώρα μας, το πιθανότερο είναι πως άμα την εκλογή του ως πρόεδρος της Γαλλίας, ο Μακρόν θα ακολουθήσει μία πολιτική ισορροπιών, αποφεύγοντας τη σύγκρουση με τη Γερμανία για την Ελλάδα, ενώ είναι βέβαιο πως αποτελεί τον εκλεκτό των Τραπεζών…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου