Σε μια πολύ καλή ανάλυση των λόγων για τους οποίους δεν πρόκειται να φύγει ποτέ η Τουρκία από τη Συρία, την οποία ουσιαστικά εκτουρκίζει, προχώρησε Τούρκος αρθρογράφος.
Το Turkish Minute δημοσίευσε άρθρο του Turkmen Terzi στο οποίο αναλύονται οι λόγοι για τους οποίους η Τουρκία δεν πρόκειται να φύγει από τις περιοχές στις οποίες έχει εισβάλλει στη Συρία, όπως δεν πρόκειται να φύγει από το Ιράκ και την Κύπρο.
Η μετάφραση του άρθρου είναι από το CosmoStatus.
Η Συρία έχασε την εδαφική της ακεραιότητα μετά το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου το 2011. Επί του παρόντος, μεγάλες Ευρωπαϊκές χώρες μαζί με τις ΗΠΑ υποστηρίζουν τις κουρδικές δυνάμεις στη Συρία, ενώ η Ρωσία και το Ιράν υποστηρίζουν το καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ. Ως σουνιτική μουσουλμανική χώρα κατά πλειοψηφία, κύριος στόχος της Τουρκίας είναι να διατηρήσει ιστορικούς και θρησκευτικούς δεσμούς με τους Σύριους μουσουλμάνους.
Η Τουρκία έχασε τη χερσαία της σύνδεσή της με τους Άραβες του Ιράκ όταν οι Κούρδοι αυτονομήθηκαν στο τμήμα του βορείου Ιράκ που συνορεύει με την Τουρκία. Οι Κούρδοι της Συρίας σχημάτισαν επίσης την Αυτόνομη Διοίκηση της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας, γνωστή και ως Rojava, κατά μήκος των Τουρκικών συνόρων. Έτσι, τα σύνορα μήκους 1.300 χιλιομέτρων της Τουρκίας με τα αραβικά κράτη του Ιράκ και της Συρίας ελέγχονται επί του παρόντος από κουρδικές ένοπλες ομάδες.
Η Τουρκία έχτισε σχετικά ισχυρούς δεσμούς με την Περιφερειακή Κυβέρνηση του Κουρδιστάν (KRG), η οποία κυβερνά την αυτόνομη περιοχή του Κουρδιστάν στο βόρειο Ιράκ. Ωστόσο, τα σύνορα της Τουρκίας με τη Συρία ελέγχονται από τις Μονάδες Άμυνας του Λαού (YPG) και τον πολιτικό του βραχίονα, του Κόμματος Δημοκρατικής Ένωσης (PYD), το οποίο είναι το Συριακό παράρτημα του παράνομου Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK), της κουρδικής ομάδας που διεξάγει ένοπλο αγώνα κατά της Τουρκίας από το 1984.
Το κύριο κίνητρο του ισλαμιστή Προέδρου της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν πίσω από τη στρατιωτική επιχείρηση στη Συρία είναι να διατηρήσει δεσμούς με τους Σουνίτες Μουσουλμάνους της Συρίας.
Μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία για πάνω από 600 χρόνια ήλεγχε εδάφη σε Ευρώπη, Ασία και Αφρική, η Τουρκία εμφανίστηκε ως τουρκικό έθνος - κράτος στην Ανατολία και σε μια μικρή περιοχή της Ευρώπης. Αν και η Τουρκία έχει στρατηγική θέση και εξακολουθεί να είναι μια μεγάλη χώρα με πληθυσμό άνω των 80 εκατομμυρίων και σχεδόν 800.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα επιφάνειας, έχει χάσει τη σύνδεσή της με τα έθνη που κάποτε ήταν Οθωμανικά για πολλούς αιώνες στις τρεις ηπείρους.
Οι γείτονες της Τουρκίας στην Ευρώπη, η Βουλγαρία και η Ελλάδα, έχουν αποτρέψει τις σχέσεις μεταξύ της Άγκυρας και των μουσουλμάνων των Βαλκανίων. Η νέα Δημοκρατία της Τουρκίας έχασε επίσης τους δεσμούς της με τα μουσουλμανικά - τουρκικά έθνη της Κεντρικής Ασίας μετά την ίδρυση της Σοβιετικής Ένωσης πριν από έναν αιώνα. Η Τουρκία έχασε τη χερσαία της σύνδεση με τις τουρκικές χώρες της Κεντρικής Ασίας από τότε που ιδρύθηκε η Αρμενία στη μέση των τουρκικών κρατών το 1990. Η Τουρκία έχασε τις σχέσεις της με τους Άραβες του Ιράκ και τώρα τα κουρδικά καντόνια στη Συρία κατά μήκος των τουρκικών συνόρων έχουν σε μεγάλο βαθμό αποτρέψει τη σύνδεση της Τουρκίας με τους Σουνίτες Άραβες της Συρίας.
Από την άλλη πλευρά, η Τουρκία και οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης που υποστηρίζονται από την Τουρκία κατάφεραν να ελέγξουν στην Συρία τις πόλεις Afrin, al-Bab, Azaz, Jarabulus, Tal Abyad και Ras al-Ayn, ενώ η Άγκυρα απέτρεψε επιτυχώς την ένωση των κουρδικών καντονιών στο Συρία. Ενώ η Τουρκία δεν ελέγχει άμεσα την επαρχία Idlib, η οποία φιλοξενεί περισσότερους από 3 εκατομμύρια ανθρώπους, προστατεύει τους αντάρτες που ελέγχουν την πόλη από τις επιθέσεις της Ρωσίας και του Άσαντ.
Η απότομη κίνηση του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ τον Οκτώβριο του 2019 να απομακρύνει τα Αμερικανικά στρατεύματα από τη βόρεια Συρία, ενθάρρυνε τις επιθέσεις του Ερντογάν στους Κούρδους στη Συρία. Οι ΗΠΑ και ο Καναδάς καθώς και μερικές Ευρωπαϊκές χώρες επέβαλαν κυρώσεις ή ανέστειλαν τις πωλήσεις όπλων στην Τουρκία, ενώ σχεδόν όλες οι Αραβικές χώρες καταδίκασαν τη στρατιωτική επίθεση της Τουρκίας στις κουρδικές πόλεις στη Συρία. Η Ρωσία και το Ιράν αντιτίθενται επίσης στη στρατιωτική επιχείρηση της Τουρκίας για τη δημιουργία μιας ασφαλούς ζώνης 30 χιλιομέτρων κατά μήκος των συνόρων της με τη Συρία, που θα επιτρέψει στους Σύριους πρόσφυγες στην Τουρκία να επιστρέψουν στα σπίτια τους.
Η αμερικανική κυβέρνηση υποστηρίζει το YPG, το οποίο εξελίχθηκε στις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF), το οποίο περιλαμβάνει και άλλους γηγενείς εθνοτικούς λαούς της περιοχής, όπως Άραβες, Ασσύριους, Αρμένιους, Γιαζίντι, Κιρκάσιους και Τουρκμένους που έχουν πολεμήσει ενάντια στο Ισλαμικό Κράτος τα τελευταία χρόνια.
Η Τουρκία φιλοξενεί επί του παρόντος περίπου 3,5 εκατομμύρια Σύριους πρόσφυγες και η κυβέρνηση Ερντογάν σχεδιάζει να στείλει περίπου 1 εκατομμύριο από αυτούς, ειδικά εκείνους από τις πολυπληθείς πόλεις όπως η Κωνσταντινούπολη, η Άγκυρα και η Γκαζιαντέπ, σε πόλεις στη βορειοδυτική και βορειοανατολική Συρία όπου η Τουρκία και η υποστηριζόμενη από την Τουρκία αντιπολίτευση έχουν εξουσία. Η κυβέρνηση Ερντογάν σχεδιάζει να δημιουργήσει εμπορικές και βιομηχανικές ζώνες και να κατασκευάσει κτίρια προκειμένου να βελτιώσει την οικονομική κατάσταση των προσφύγων σε αυτές τις περιοχές. Ο Τούρκος Υπουργός Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού δήλωσε στις 5 Μαΐου ότι η Τουρκία σκοπεύει να κατασκευάσει 250.000 κατοικίες από 40 έως 80 τετραγωνικά μέτρα και ότι περίπου 100.000 από τις κατοικίες πρόκειται να παραδοθούν στους αποδέκτες τους μέχρι το τέλος του έτους.
Η αμφιλεγόμενη ΜΚΟ της Τουρκίας, το Ίδρυμα Ανθρωπιστικής Βοήθειας (IHH), έχει επίσης κατασκευάσει περισσότερες από 25.000 κατοικίες στην επαρχία Idlib και στην περιοχή όπου πραγματοποιήθηκε η Τουρκική στρατιωτική επιχείρηση με την ονομασία Ασπίδα του Ευφράτη μεταξύ Αυγούστου 2016 και Μαρτίου 2017, καθώς και στην ύπαιθρο του βόρειου Χαλεπίου, ανέφερε το Syria Direct. Η Γενική Διεύθυνση Ταχυδρομείων και Τηλεπικοινωνιών (PTT) παρέχει υπηρεσίες στις ελεγχόμενες από την Τουρκία πόλεις της Συρίας Azaz, Marea, al-Bab, Jarabulus, Afrin και Ra'i για Τούρκους υπαλλήλους και Σύριους πολίτες. Η Τουρκική κυβέρνηση άνοιξε νοσοκομεία σε Jarabulus, Azaz, al-Bab, Marea και Ra'i και έχτισε πύργους κινητής τηλεφωνίας που ανήκουν στην Türk Telekom στο Χαλέπι και στην ύπαιθρο της Idlib. Ο Τουρκικός γίγαντας ηλεκτρικής ενέργειας Akenerji έχτισε ένα εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας στο Azaz και δημιούργησε ένα άλλο δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας στη Jarabulus και στο al-Bab. Η Τουρκική Διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων (Diyanet) ανακαίνισε εκατοντάδες τζαμιά στην περιοχή και περισσότερα από 200 Τουρκικά θρησκευτικά σχολεία λειτουργούν πλέον στις περιοχές που ελέγχονται από την Τουρκία. Το Πανεπιστήμιο Gaziantep της Τουρκίας άνοιξε σχολές εκπαίδευσης στο Αφρίν, τη σχολή οικονομικών και διοικητικών επιστημών στο al-Bab και τη σχολή επιστημών της Σαρία (σ.σ. Ισλαμικού νόμου) στο Azaz, ενώ το Πανεπιστήμιο Harran, με έδρα τη Şanlıurfa, άνοιξε παράρτημα στο al-Bab τον Ιούνιο του 2018 για να παρέχει εκπαίδευση σε 6 τμήματα με βάση το Τουρκικό πρόγραμμα σπουδών, σύμφωνα με το Φόρουμ Μέσης Ανατολής, το οποίο περιγράφει λεπτομερώς την Τουρκική κυριαρχία στην περιοχή.
Τα Βαλκάνια ήταν το σπίτι των Οθωμανών Μουσουλμάνων Τούρκων για 5 αιώνες. Ωστόσο, μετά την ίδρυση των πρώτων δύο βαλκανικών εθνών - κρατών, της Ελλάδας και της Σερβίας, τη δεκαετία του 1830 και λόγω του ελληνοτουρκικού πολέμου στις αρχές του 20ου αιώνα και αργότερα της Σοβιετικής κυριαρχίας στη Γιουγκοσλαβία και της σύγκρουσης με τους Σέρβους, εκατομμύρια Μουσουλμάνοι των Βαλκανίων μετανάστευσαν στη σημερινή Τουρκία. Ως αποτέλεσμα όλων αυτών των συγκρούσεων, η ισλαμική ιστορία των Οθωμανών έχει σε μεγάλο βαθμό διαγραφεί από τα Βαλκάνια.
Το Ισλαμικό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) δεν θέλει να χάσει τη σύνδεσή του με τους Άραβες της Συρίας όπως η Τουρκία έχασε τις σχέσεις της με τους μουσουλμάνους των Βαλκανίων για πολλές δεκαετίες. Αντίθετα, ελπίζει να είναι ο φύλακας των Σουνιτών Αράβων της Συρίας. Οι Οθωμανοί κυβέρνησαν το Ιράκ για σχεδόν 300 χρόνια και τη Συρία για 400 χρόνια. Οι συντηρητικοί και εθνικιστές Τούρκοι ηγέτες εξακολουθούν να διεκδικούν την κυριαρχία σε ορισμένες πόλεις του Ιράκ, όπως η Μοσούλη και το Κιρκούκ, καθώς ισχυρίζονται ότι οι Βρετανοί κατέλαβαν παράνομα αυτές τις πόλεις από τη νέα ιδρυθείσα δημοκρατία του Ατατούρκ, ενώ η σουνιτική Τουρκία δεν τα πάει καλά με το αλεβίτικο καθεστώς του Μπασάρ αλ Άσαντ στη Συρία. Φαίνεται ότι το καθεστώς Ερντογάν θα συνεχίσει να αγωνίζεται για να διατηρήσει την επιρροή του στη Συρία.
Είναι προφανές ότι η Τουρκία υλοποιεί το σχέδιο της κατάκτησης και προσάρτησης εδαφών της Συρίας και του Ιράκ που θεωρεί ότι κακώς δεν της ανήκουν. Προφανώς, τα επόμενα εδάφη που θα επιχειρηθεί να κατακτηθούν είναι η Κύπρος, τα νησιά της Ελλάδας και η Θράκη. Το σχέδιο δεν είναι κρυφό, έχει ανακοινωθεί μέσω χαρτών και μέσω του δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδας».
Αναπαραγωγή του άρθρου μπορεί να γίνει μόνο με ευδιάκριτη αναφορά στην πηγή CosmoStatus και χρήση live link
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου