Το άρθρο του Michael Makovsky, Προέδρου και Διευθύνοντος Συμβούλου του Εβραϊκού Ινστιτούτου Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ (JINSA) είναι κατατοπιστικότατο για το πως βλέπουν πλέον οι Εβραίοι (Ισραηλινοί) αλλά και οι Αμερικανοί την Τουρκία και τις σχέσεις της με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο Newsweek στις 20 Αυγούστου 2020.
Μετάφραση: CosmoStatus
Η ιστορική διευθέτηση των σχέσεων του Ισραήλ και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων αποτελεί ορόσημο για τη Μέση Ανατολή. Εξίσου σημαντικές ήταν και οι αντιδράσεις των κρατών της περιοχής. «Είναι καλή, αλλά οδυνηρή. Οι μάσκες έπεσαν» είπε ο επικεφαλής της Χεζμπολά, Hassan Nasrallah.
Η πιο σημαντική μάσκα που έπεσε ήταν αυτή του Τούρκου Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν. Η σφοδρή του αντίδραση θα πρέπει να έκαμψε κάθε αμφιβολία για το αν αποτελεί σύμμαχο των ΗΠΑ. Η Ουάσιγκτον θα πρέπει να δράσει ανάλογα.
Οι ΗΠΑ ενθάρρυναν επί δεκαετίες τις Αραβικές χώρες να επιτύχουν ειρήνη με το Ισραήλ και αντάμειψαν αυτές που το πέτυχαν, όπως η Αίγυπτος το 1979 και η Ιορδανία το 1994, προσφέροντάς τους ισχυρότερους δεσμούς και μεγαλύτερη οικονομική βοήθεια και ασφάλεια. Ομοίως, η Τουρκία που διατηρούσε διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ από το 1949, βελτίωσε τη θέση της στην Ουάσιγκτον ερχόμενη πιο κοντά στην Ιερουσαλήμ τη δεκαετία του 1990. Σήμερα, τα ΗΑΕ ακολούθησαν τον ίδιο δρόμο με τις άλλες χώρες εταίρους των ΗΠΑ.
Όμως οι εξτρεμιστές αντιτίθενται με βίαιο τρόπο εδώ και πολλά χρόνια τέτοιες συμφωνίες, συμπεριλαμβανομένης και της τραγικής Μουσουλμανικής Αδελφότητας που δολοφόνησε τον Αιγύπτιο Πρόεδρο Ανουάρ Σαντάτ. Οι ίδιοι εξτρεμιστές εμφανίστηκαν και σήμερα ως ριζοσπαστικοί ισλαμιστές, με ιδεολογία σφόδρα αντι-αμερικανική και αντι-εβραϊκή, εποφθαλμιούν την Ισραηλινή επικράτεια και με φιλοδοξίες να ηγηθούν στην περιοχή και στον Ισλαμικό κόσμο.
Για τον λόγο αυτό, οι συμφωνίες ειρήνης μεταξύ Αράβων και Ισραήλ ξεκαθαρίζουν τι υποστηρίζουν οι περιφερειακοί παίκτες: την ειρήνη ή το μίσος.
Αυτοί που έντονα χειροκρότησαν την συμφωνία Ισραήλ – ΗΑΕ, η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία, η Ελλάδα, η Ιορδανία, η Αίγυπτος, το Αζερμπαϊτζάν, ακόμη και το Ομάν και το Μπαχρέιν, απέδειξαν πως έχουν σοβαρή στάση για την ειρήνη στη Μέση Ανατολή και αποτελούν εποικοδομητικούς εταίρους των ΗΠΑ.
Αντίθετα, οι πιο αυστηροί και επικριτικοί, αποκαλύπτουν την αφοσίωσή τους στον ισλαμικό εξτρεμισμό - Σιίτες και Σουνίτες - που την τελευταία δεκαετία τροφοδότησαν τις αιματηρές και πολιτικές συγκρούσεις. Δεν αποτελεί έκπληξη το ότι το Ιράν, η Χαμάς και η Χεζμπολά, οι κύριοι παραβάτες της ειρήνης και της σταθερότητας της περιοχής και ενάντιοι της επιρροής των ΗΠΑ, ανήκουν σ’ αυτό το στρατόπεδο.
Πιο ανησυχητική για τις ΗΠΑ είναι η σφοδρή αντίδραση από έναν υποτιθέμενο σύμμαχο των ΗΠΑ, τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
«Η κίνηση κατά των Παλαιστινίων είναι ένα βήμα που δεν μπορεί να χωνευτεί» διακήρυξε, ενώ απείλησε με διακοπή των σχέσεων με τα ΗΑΕ.
Οι καταγγελίες του Ερντογάν επιβεβαιώνουν πως ανήκει στους αντι-ισραηλινούς, τους αντι-αμερικανούς, τους ακραίους ισλαμιστές και τους αναθεωρητές της Μέσης Ανατολής.
Ο Ερντογάν, που ανατράφηκε στην ισλαμιστική Τουρκία, συμμερίζεται την ιδεολογία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, υπερασπίστηκε την Χαμάς και άλλες τρομοκρατικές ομάδες. Κατά την Αραβική Άνοιξη, ο Ερντογάν υποστήριξε τη Μουσουλμανική Αδελφότητα στην Αίγυπτο και τη Συρία. Όταν στη Συρία ξέσπασε ο πόλεμος, οι μυστικές υπηρεσίες του Ερντογάν εξόπλισαν τους εξτρεμιστές, ανέχτηκαν τη χρήση του Τουρκικού εδάφους από αυτές και αρνήθηκε στις ΗΠΑ να χρησιμοποιήσουν τουρκικές βάσεις για την καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους.
Η Τουρκία επιτέθηκε ακόμη και στις κουρδικές δυνάμεις που υποστηρίζονται από τις ΗΠΑ που εξαφάνισαν το Ισλαμικό Κράτος. Ο Ερντογάν και οι αξιωματούχοι του απείλησαν τα στρατεύματα των ΗΠΑ με ένα «οθωμανικό χαστούκι» και την πιθανότητα ότι «κατά λάθος, μερικές ρουκέτες (θα μπορούσαν) να τους χτυπήσουν». Εν τω μεταξύ, η Τουρκία προστατεύει την αλ-Νούσρα, ένα παρακλάδι της Αλ Κάιντα, στην επαρχία Ιντλίμπ της Συρίας.
Η επιθετικότητα του Ερντογάν απλώθηκε και Δυτικά. Ανέπτυξε το Τουρκικό Ναυτικό για να διασπάσει τις κοινές προσπάθειες της Ελλάδας, της Κύπρου και του Ισραήλ, να εκμεταλλευτούν το φυσικό αέριο της Ανατολικής Μεσογείου και να το εξάγουν στην Ευρώπη και έστειλε εξτρεμιστές από τη Συρία να πολεμήσουν στον εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης.
Αλλά η πιο έντονη κριτική και οι απειλές του Ερντογάν στρέφονται κατά του Ισραήλ. Τ 2016 αναρωτήθηκε εάν «είναι πιο βάρβαρος ο Χίτλερ ή το Ισραήλ». Το 2018 κάλεσε τους μουσουλμάνους να αναλάβουν δράση κατά του Ισραήλ. Το 2019 διακήρυξε «όποιος είναι με το Ισραήλ, ας μάθει πως όλοι εμείς είμαστε εναντίον του». Το 2020 διακήρυξε πως η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί «σηματοδοτεί την απελευθέρωση του τεμένους Αλ Ακσά (στην Ιερουσαλήμ)».
Το ιστορικό αυτό και ιδιαίτερα η αγορά του Ρωσικού πυραυλικού συστήματος S-400 έκανε τους Αμερικανούς πολικούς να ανησυχήσουν για τον Ερντογάν. Ωστόσο, το ένστικτο να αντιμετωπίζεται ο Ερντογάν ως αξιόπιστος συνεργάτης επιμένει. Η Τουρκία παραμένει μέλος του ΝΑΤΟ και φιλοξενεί αμερικανικές δυνάμεις. Οι Αμερικανοί πρόεδροι έχουν στραφεί επανειλημμένα στον Ερντογάν για βοήθεια, πιο πρόσφατα για να αντιμετωπίσουν τη Ρωσία και το Ιράν.
Οι ΗΠΑ θα πρέπει να σπάσουν την παλιά συνήθεια και να γίνουν το παράδειγμα. Πρέπει να αναγνωριστεί πως η Τουρκία δεν είναι σύμμαχος των ΗΠΑ. Πρέπει να της αρνηθεί η ειδική μεταχείριση. Πρέπει να υπάρξει συνεργασία μαζί της μόνο όταν τα συμφέροντα των ΗΠΑ συμβαδίζουν με της Τουρκίας και να γίνει προσπάθεια ελέγχου της επιρροής της.
Ειδικά στη Συρία, οι ΗΠΑ θα πρέπει να ενισχύσουν και πάλι τους δεσμούς τους με τους Κούρδους. Στη Λιβύη, θα πρέπει να υποστηρίξουν τα ΗΑΕ, την Αίγυπτο και τον Λιβυκό Εθνικό Στρατό.
Το Αμερικανικό Πεντάγωνο θα πρέπει να μεταφέρει στρατιωτικά υλικά από την Τουρκία στην Ελλάδα, που είναι σύμμαχος στο ΝΑΤΟ, που είναι δημοκρατική και έχει πρωθυπουργό φιλοαμερικανό, να μεταφέρει περισσότερους στρατιώτες στην Ελλάδα, να υποστηρίξει την Ελληνική άμυνα και να υποστηρίξει τις Ελληνικές θέσεις κατά της Τουρκίας στο θέμα της ΑΟΖ.
Ταυτόχρονα, οι ΗΠΑ θα πρέπει να υποστηρίξουν τον Τουρκικό λαό και να εκφράσουν την ελπίδα τους για ανανέωση της συνεργασίας ΗΠΑ - Τουρκίας.
Η συμφωνία ΗΑΕ – Ισραήλ, δεν προωθεί μόνο τα Αμερικανικά συμφέροντα και τις αξίες, αλλά προσφέρει μια σπάνια στιγμή διευκρίνησης για το ποιοι αποτελούν εταίρους των ΗΠΑ, ποιοι όχι και ποιοι δεν αξίζουν να είναι.
Σχόλιο CosmoStatus
Πόσο πιο καθαρά να τα πει ο Michael Makovsky, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος του Εβραϊκού Ινστιτούτου Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ;
Όλη η αλήθεια για την Τουρκία και τις σχέσεις της στην περιοχή, αλλά και για την πολιτική που θα πρέπει να ακολουθήσουν οι ΗΠΑ, αναπτύχθηκε μέσα σε λίγες γραμμές.
Η Ουάσιγκτον ακούει;
Η Ελληνική κυβέρνηση ακούει ή παραμένει ηληθιωδώς προσκολλημένη στην δήθεν Ευρωπαϊκή Ένωση;
Αναπαραγωγή του άρθρου μπορεί να γίνει μόνο με ευδιάκριτη αναφορά στην πηγή CosmoStatus και χρήση live link
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου