Ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα τίθεται από το Αμερικανικό έντυπο, καθώς η κυβέρνηση Μπάιντεν φαίνεται διατεθειμένη να πουλήσει μαχητικά αεροσκάφη σε χώρες που θεωρεί μη φιλικές, όπως η Τουρκία και το Πακιστάν.
Το άρθρο στην Washington Examiner υπογράφει ο Michael Rubin, ειδικός σε θέματα Μέσης Ανατολής, Τουρκίας και Ιράν. Η μετάφραση είναι του CosmoStatus.
Αποτελεί κοινή λογική: οι ΗΠΑ δεν θα πρέπει να πωλούν όπλα σε χώρες που εργάζονται κατά των Αμερικανικών συμφερόντων, που υποστηρίζουν την τρομοκρατία, ή σε ηγέτες που φαντασιώνονται ότι σκοτώνουν Αμερικανούς.
Όμως, με αυξανόμενο ρυθμό, η κυβέρνηση Μπάιντεν προσπαθεί να κάνει ακριβώς αυτό.
Πάρτε την Τουρκία: μετά την στροφή του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προς τη Ρωσία, η Τουρκία έχασε τα επόμενης γενιάς Αμερικανικά αεροσκάφη F-35. Από τότε, η Τουρκία διπλασίασε τον αντιαμερικανικό της ανταγωνισμό.
Για παράδειγμα, την 1η Σεπτεμβρίου, ο ηγέτης του εθνικιστικού κόμματος Ντεβλέτ Μπαχτσελί, κύριος εταίρος στον κυβερνητικό συνασπισμό του Ερντογάν, αποκάλεσε τις ΗΠΑ την κύρια στρατηγική απειλή της Τουρκίας και όχι τη Ρωσία. Μερικές ημέρες μετά, ο Υπουργός Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού, δήλωσε: «θέλουμε να διαλύσουμε τις ΗΠΑ».
Ο Ερντογάν εμφανίζεται να ζητά χρήματα από τη Ρωσία για να χρηματοδοτήσει την προεκλογική του εκστρατεία. Ένα Τουρκικό μυθιστόρημα που έχει γίνει μπεστ σέλερ και αποτελείται από 7 συνέχειες, διαπραγματεύεται έναν πόλεμο μεταξύ της Τουρκίας και των ΗΠΑ που κορυφώνεται με την έκρηξη μιας πυρηνικής βόμβας στην Ουάσιγκτον. Αυτό όμως, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.
Η ιδέα ότι η πώληση F-16 στην Τουρκία θα πείσει τον Ερντογάν να γίνει υπεύθυνος παίκτης στην παγκόσμια σκηνή, είναι στην καλύτερη περίπτωση αφελής. Ωστόσο, αυτή τη παράλογη θέση έχει τώρα ο Μπάιντεν.
Δυστυχώς, αυτό (σ.σ. η πώληση Αμερικανικών όπλων σε χώρες που εργάζονται κατά των Αμερικανικών συμφερόντων) έχει γίνει η εξαίρεση παρά ο κανόνας.
Το 2018, η κυβέρνηση Τραμπ ανέστειλε τη στρατιωτική βοήθεια προς το Πακιστάν λόγω της διπρόσωπης συμπεριφοράς του Ισλαμαμπάντ στον αγώνα κατά της τρομοκρατίας. Το Πακιστάν παρείχε σανίδα σωτηρίας όχι μόνο στην Αλ Κάιντα και σε ορισμένες τρομοκρατικές ομάδες κατά της Ινδίας, αλλά επίσης επέτρεψε και την εξέγερση των Ταλιμπάν μέχρι και κατά τη διάρκεια της πορείας του κινήματος μέσω του Αφγανιστάν.
Στον απόηχο της πτώσης του Αφγανιστάν, το Πακιστάν προώθησε και πάλι τα πιο αντιφιλελεύθερα στοιχεία της εξωτερικής του πολιτικής. Παραμένει σατραπεία της Κίνας και ψηφίζει σταθερά κατά των συμφερόντων των ΗΠΑ στον ΟΗΕ. Το Πακιστάν αναδεικνύεται σταθερά στις δημοσκοπήσεις ως μία από τις πιο αντιαμερικανικές χώρες στον κόσμο.
Σε αυτό το πλαίσιο, η ανακοίνωση της κυβέρνησης Μπάιντεν την περασμένη εβδομάδα, ότι επιδιώκει την αναβάθμιση του στόλου των Πακιστανικών F-16, αξίας σχεδόν μισού δισεκατομμυρίου δολαρίων, είναι περίεργη. Αυτό όχι μόνο θα ανταμείψει το Πακιστάν για δεκαετίες συνωμοσίας για τη δολοφονία Αμερικανών στρατιωτικών στο Αφγανιστάν, αλλά αγνοεί επίσης τη γεωπολιτική πραγματικότητα.
Το Πακιστάν δεν θα χρησιμοποιήσει F-16 εναντίον τρομοκρατών. Σε τελική ανάλυση, οι εξτρεμιστές τόσο στο Αφγανιστάν όσο και στο Πακιστάν είναι πελάτες της Υπηρεσίας Υπηρεσιών Πληροφοριών της χώρας. Ούτε το Πακιστάν χρειάζεται F-16 για να αντιμετωπίσει την Κίνα. Οι δύο χώρες είναι στρατηγικοί σύμμαχοι. Το Πακιστάν επέτρεψε στην Κίνα να οικοδομήσει μια κρυφή ναυτική βάση στο Gwadar για να δώσει στο Ναυτικό του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού διέξοδο στον Ινδικό Ωκεανό.
Οι πωλήσεις σε αντιπάλους έχουν μεγαλύτερες συνέπειες. Καθώς η Τουρκία αλλάζει, είναι πολύ πιο πιθανό να χρησιμοποιήσει τα F-16 για να απειλήσει την Ελλάδα ή την Αρμενία, παρά για να υπερασπιστεί το ΝΑΤΟ ενάντια στους Ρώσους οικονομικούς της εταίρους. Ομοίως, ο μόνος λόγος που το Πακιστάν θέλει τα F-16 είναι για να τα χρησιμοποιήσει και να απειλήσει την Ινδία.
Ενώ τα F-16 δεν είναι πλέον το κορυφαίο μαχητικό των ΗΠΑ, είναι το άλογο εργασίας και τα κιτ αναβάθμισης είναι σημαντικά. Δεδομένου του προσανατολισμού της Τουρκίας και του Πακιστάν, το να δοθεί πρόσβαση σ’ αυτά στην Άγκυρα ή στο Ισλαμαμπάντ σημαίνει την έμμεση παροχή της κορυφαίας στρατιωτικής τεχνολογίας της Αμερικής στη Μόσχα και το Πεκίνο.
(Σχόλιο CosmoStatus: επομένως, υπάρχουν πολλοί στις ΗΠΑ που θεωρούν ότι η Τουρκία δεν αποτελεί πιστό εταίρο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και θεωρούν βέβαιο ότι Αμερικανική τεχνολογία δίδεται στους Ρώσους).
Η γραφειοκρατία έχει παρωπίδες. Αν αφεθεί ανεξέλεγκτη, μπορεί να υπονομεύσει την εθνική ασφάλεια για κοντόφθαλμους λόγους, όπως να επιτρέψει σε έναν πρεσβευτή να έχει ευκολότερη θητεία ή να καθησυχάσει έναν εκπρόσωπο της βιομηχανίας για τον οποίο έχει περισσότερη σημασία το κατώτερο όριο και όχι η εθνική ασφάλεια. Σ’ αυτό το σκηνικό, είναι καιρός ο Μπάιντεν να ανακτήσει τον έλεγχο του ολοένα και πιο ανεξάρτητου Στέιτ Ντιπάρτμεντ.
(Σχόλιο CosmoStatus: φαίνεται πως το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ακολουθεί μια δική του πολιτική, που δεν συμφωνεί με την κυβέρνηση και το βαθύ κράτος των ΗΠΑ και δεν προασπίζεται τα θέματα Εθνικής Ασφαλείας της χώρας με τον τρόπο που θα όφειλε).
Σε αντίθετη περίπτωση, είναι καιρός οι ηγέτες της Γερουσίας να εκφράσουν ένα δικομματικό δόγμα Εθνικής Ασφάλειας: Οι ΗΠΑ δεν θα εξοπλίζουν τους εχθρούς τους.
Αναπαραγωγή του άρθρου μπορεί να γίνει μόνο με ευδιάκριτη αναφορά στην πηγή CosmoStatus και χρήση live link
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου