Το κόστος της σιωπής της Δύσης στην Τουρκική προβοκάτσια για δήθεν τρομοκρατία.
Του Michael Rubin για το 19fortyfive.
Μετάφραση: CosmoStatus.
Στις 13 Νοεμβρίου 2022, μια μικρή βόμβα ταρακούνησε τον εμπορικό πεζόδρομο στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης. [σ.σ. η βόμβα είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο 8 αθώων πολιτών και τον τραυματισμό δεκάδων]. Μέσα σε μια μέρα, οι Τούρκοι αξιωματούχοι ανακοίνωσαν ότι είχαν βρει την ύποπτη: την Ahlam Albashir, γυναίκα από τη Συρία, για την οποία οι Τουρκικές αρχές ισχυρίστηκαν ότι πήρε εντολές από τους Κούρδους της Συρίας στο Κομπάνι. Την έδειξαν στα κατευθυνόμενα μέσα ενημέρωσης από τον Προόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ως λάφυρο, ντυμένη με φούτερ που έγραφε «Νέα Υόρκη». Για να μην παρεξηγήσουν οι Τούρκοι το μήνυμα, ο Υπουργός Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού είπε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν σχετίζονται με το θέμα.
Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία απόδειξη πέρα της Τουρκικής επιμονής, ότι η Albashir έχει σχέση με τους Κούρδους της Συρίας. Τα στοιχεία που τη συνδέουν με τον υποστηριζόμενο από την Τουρκία Ελεύθερο Συριακό Στρατό [σ.σ. αντικαθεστωτικοί της Συρίας] είναι ισχυρότερα. Φαίνεται ότι ο Ερντογάν χρησιμοποιεί την βομβιστική επίθεση ως πρόσχημα για να υλοποιήσει την προσχεδιασμένη επιχείρηση υπονόμευσης του Δημοκρατικού Κουρδικού πειράματος στη βορειοανατολική Συρία. Στον απόηχο της επίθεσης στην Κωνσταντινούπολη, Τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη επανειλημμένα χτύπησαν στόχους στην Κουρδική ζώνη της Συρίας, σκοτώνοντας όχι μόνο πολιτικούς αξιωματούχους αλλά και πολλούς πολίτες.
Το αφήγημα ότι οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις αποτελούν την εξέλιξη του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK), μια τρομοκρατική ομάδα, δεν δικαιολογεί τις ενέργειες της Τουρκίας για δύο λόγους. Πρώτον, το PKK έχει εξελιχθεί με τα χρόνια, όπως και η ίδια η Τουρκία. Σήμερα, η Τουρκία του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι αγνώριστη σε σχέση με αυτό που ήταν πριν από δύο δεκαετίες. Το ίδιο ισχύει και για το PKK, που μια ομάδα του κάποτε με κράτησε για λίγο υπό την απειλή των όπλων, ενώ ήμουν αξιωματούχος του Πενταγώνου στο Ιρακινό Κουρδιστάν. Πολιτικά, πνευματικά και πολιτιστικά, δεν είναι η ίδια οργάνωση. Δεύτερον, ενώ το Στέιτ Ντιπάρτμεντ είναι στον αυτόματο πιλότο και ορισμένοι αναλυτές δεξαμενών σκέψης είναι πιο Τούρκοι από πολλούς Τούρκους στον εξοστρακισμό του PKK, είναι χρήσιμο να θυμόμαστε ότι ο [πρώην Πρόεδρος της Τουρκίας] Τουργκούτ Οζάλ, που κυριάρχησε στην Τουρκία από το 1983 έως το 1993, ήταν πρόθυμος να συνάψει ειρήνη μαζί του. Πριν από το θάνατό του το 1993, είχε κλείσει το μάτι στον ηγέτη του PKK, Αμπντουλάχ Οτσαλάν και φαινόταν έτοιμος να διαπραγματευτεί τον τερματισμό της Κουρδικής εξέγερσης.
Ο Λευκός Οίκος και πολλοί Ευρωπαίοι διπλωμάτες μπορεί να πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν τα στραβά μάτια στη συνεχιζόμενη επίθεση της Τουρκίας στη βόρεια Συρία. Άλλωστε, οι Κούρδοι δεν είναι κράτος και άρα δεν έχουν θέση στο διπλωματικό τραπέζι. Κάνουν πως δεν βλέπουν και δεν ακούνε. Το πρόβλημα με αυτή τη λογική, δεν είναι μόνο η ηθική της διαστροφή. [Στη σημερινή Τουρκία] είτε κατηγορούν τους περιβαλλοντολόγους ότι συμμετείχαν στην τεράστια τρομοκρατική συνωμοσία μετά τις διαδηλώσεις στο πάρκο Gezi, είτε με υπερβολές για τη συμμετοχή των Γκιουλενιστών στο αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, είτε αναζητώντας πρόσχημα για επίθεση στο Ιράκ ή τη Συρία, οι ψευδείς κατηγορίες εναντίον των εχθρών, ως πρόσχημα, για αστυνομική ή στρατιωτική δράση, έχουν γίνει καθημερινότητα στην Τουρκία. Και ο λόγος είναι απλός: ο Ερντογάν έχει καταλήξει ότι αυτές τις τακτικές θα ακολουθεί [σ.σ. γιατί μπορεί].
Αυτό μας φέρνει στην Ελλάδα. Επί δεκαετίες, η Τουρκία κατηγορεί συνεχώς την Ελλάδα για τρομοκρατία. Καθώς ο Ερντογάν γαβγίζει εναντίον του γείτονά του στο ΝΑΤΟ και καθώς προσπαθεί να επανασχεδιάσει τον χάρτη του Αιγαίου και να επεκτείνει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Τουρκίας, θα χρειαστεί ένα πρόσχημα για στρατιωτική δράση. Εάν η Ευρώπη επιτρέψει στον Ερντογάν να ξεφύγει με μια προβοκάτσια κατά των Κούρδων της Συρίας για να δικαιολογήσει αρπαγή εδαφών στα νότια σύνορα [της Τουρκίας], δεν είναι παράλογο να εξετάσουμε το σενάριο που οδηγεί σε αρπαγή γης στα δυτικά των συνόρων [της Τουρκίας]. Μια βόμβα εκρήγνυται στη Σμύρνη, στην Αλικαρνασσό ή τη Μαρμαρίδα. Μια μέρα αργότερα, ο Σοϊλού παρουσιάζει έναν ύποπτο με φούτερ που γράφει «Αθήνα», ισχυριζόμενος ότι ομολόγησε πως ενήργησε κατ' εντολή Ελλήνων εθνικιστών. Η Ευρώπη μπορεί τότε να εκφράσει τις αντιρρήσεις της, αλλά τον Ερντογάν δεν θα τον νοιάζει. Έχει συνηθίσει τη Δύση να αποδέχεται τα Τουρκικά αποδεικτικά στοιχεία ή να ταπεινώνει χώρες όπως η Σουηδία, προς ευχαρίστησή του.
Αυτό θα είναι λάθος υπολογισμός από την πλευρά του. Το Ευρωπαϊκό σθένος είναι ισχυρότερο από ό,τι μπορεί να υποδηλώνει το σύνδρομο της Στοκχόλμης που έχει πάθει η Σουηδία το 2022. Ωστόσο, οι πόλεμοι συχνά ξεκινούν εξαιτίας τέτοιων λανθασμένων υπολογισμών. Γι' αυτό η σαφήνεια είναι σημαντική. Ο τερματισμός της Τουρκικής επιθετικότητας κατά των Κούρδων σήμερα, μπορεί να αποτρέψει μια μεγάλη σύγκρουση με την Ελλάδα, καθώς πλησιάζουν οι εκλογές στην Τουρκία.
Είναι καιρός να αντισταθούμε στον Ερντογάν, να σταματήσουμε τη χρηματοδότηση και τον εξοπλισμό του Τουρκικού στρατού και, πράγματι, να αυξήσουμε το κόστος που θα πρέπει να πληρώσει η Τουρκία για τις όποιες επιχειρήσεις της εκτός των συνόρων της.
Αναπαραγωγή του άρθρου μπορεί να γίνει μόνο με ευδιάκριτη αναφορά στην πηγή CosmoStatus και χρήση live link
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου