Οι Γερμανοί καταλαβαίνουν πως ο κόσμος αλλάζει και το σχέδιο για την παγκοσμιοποίηση με την επιβολή μίας κυβέρνησης, τη δημιουργία ενός νομίσματος και ενός (γκρι) λαού με μία επιτρεπτή θρησκεία, δεν προχωρά.
Δεν είναι τυχαίο πως η Deutsche Welle δημοσίευσε σήμερα άρθρο με τίτλο «Επαναφορά της υποχρεωτικής στράτευσης στη Γερμανία;» ενώ η Die Welt δημοσίευσε το άρθρο «H εποχή της παγκοσμιοποίησης πλησιάζει στο τέλος της».
Σύμφωνα με την Die Welt, ο κόσμος δεν αποκλίνει μόνο πολιτικά. Νεώτερα στοιχεία αποδεικνύουν ότι και η οικονομική αλληλοσύνδεση υποχωρεί. Η δε τεχνολογική εξέλιξη θα μπορούσε να δώσει τη χαριστική βολή στην παγκοσμιοποίηση.
Η πρωτοπόρος Γερμανική εταιρεία Adidas, στις αρχές της δεκαετίας του 1990 μετέφερε σε μεγάλο βαθμό την παραγωγή της στην Κίνα, την Ινδονησία, το Βιετνάμ, την Αργεντινή και το Μεξικό. Τώρα όμως η εταιρεία αθλητικών ειδών θέλει να επιστρέψει στη Γερμανία και από το φθινόπωρο θα κυκλοφορήσουν στο εμπόριο αθλητικά παπούτσια Made in Germany.
Η Adidas θα μπορούσε να γίνει και πάλι πρωτοπόρος, διότι φαίνεται πως πλησιάζει το τέλος της παγκοσμιοποίησης. Οι οικονομικές δοσοληψίες μεταξύ των κρατών xωλαίνουν, ενώ κάπου έχουν σταματήσει, εξαιτίας των πολιτικών εξελίξεων και των νέων τεχνολογικών δυνατοτήτων.
«Από την αρχή της οικονομικής κρίσης έχει επιβραδυνθεί όχι μόνο η παγκόσμια ανάπτυξη, αλλά και η αύξηση του διεθνούς εμπορίου», δηλώνει ο επικεφαλής οικονομολόγος της Deutsche Zentral-Genossenschaftsbank, Στέφαν Μπίλμαϊερ, της τέταρτης μεγαλύτερης Γερμανικής τράπεζας. Από τα στατιστικά στοιχεία προκύπτει ότι βρισκόμαστε στα επίπεδα της δεκαετίας του 1990.
Ο Μπίλμαϊερ υποθέτει ότι μία αιτία γι αυτήν την καθοδική πορεία, με ενδιάμεσες διακυμάνσεις, είναι ο «κορεσμός» σε κάποιο βαθμό. Οι περισσότερες επιχειρήσεις, που θα μπορούσαν να αποκομίσουν οφέλη από τις χώρες με φθηνό εργατικό δυναμικό, έχουν εδώ και καιρό μεταφέρει την παραγωγή τους σε χώρες με αναδυόμενη οικονομία.
Από την άλλη μεριά, πολλές αναδυόμενες οικονομίες περνούν εδώ και μερικά χρόνια κρίση, όπως η Ρωσία με τις στρατιωτικές συγκρούσεις, η Βραζιλία με την κρίση διαφθοράς, η Κίνα με την επιβράδυνση της ανάπτυξης και η Τουρκία με την πρόσφατη πολιτική κρίση. Αυτό κάνει πολλές εταιρείες να διστάζουν να δραστηριοποιηθούν περαιτέρω στις χώρες αυτές.
Αυτό συμβαίνει και επειδή λόγω των τεχνολογικών εξελίξεων, δεν είναι αναγκαία η δημιουργία εργοστασίων στις χώρες αυτές, όπως αποδεικνύεται και από το παράδειγμα της Adidas. Η παραγωγή στη Γερμανία, που ξεκίνησε και πάλι, μπορεί να γίνει αποκλειστικά χωρίς εργάτες. Τα παπούτσια παράγονται εξ ολοκλήρου από ρομπότ!
Αυτό συμπίπτει με μια πολιτική εξέλιξη: την αυξανόμενη αντίσταση κατά της παγκοσμιοποίησης στις δυτικές κοινωνίες.
Αυτό όμως είναι κάτι ακατανόητο για τους περισσότερους οικονομολόγους...
«Η βασική θεωρία της οικονομίας διδάσκει ότι το ελεύθερο εμπόριο είναι θετικό για όλες τις περιοχές οι οποίες συμμετέχουν», λέει ο οικονομολόγος Βίλεμ Φερχάγκεν της επενδυτικής εταιρείας NN Investment Partners.
Άλλωστε, αυτό ήταν και το αποφασιστικό επιχείρημα υπέρ της παγκοσμιοποίησης.
«Φαίνεται, όμως, πως ξεχνάμε ότι αυτές οι θεωρίες λένε επίσης ότι εντός των περιοχών αυτών υπάρχουν κερδισμένοι και χαμένοι», προσθέτει ο Φερχάγκεν.
Βέβαια, σύμφωνα με τη θεωρία, επέρχεται και μια εξισορρόπηση μεταξύ των ομάδων αυτών. «Κάτι όμως που δεν συμβαίνει». Στις περισσότερες δυτικές κοινωνίες οι χαμένοι αφέθηκαν στη μοίρα τους!
Η παράλειψη αυτή τώρα εκδικείται με το να αναπτύσσονται κινήματα λαϊκιστικά και αυταρχικά παγκοσμίως. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τη διεθνή συνεργασία είναι αυτή τη στιγμή ο Ντόναλντ Τραμπ.
Ως αντίπαλος της παγκοσμιοποίησης, ο υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ θα προκαλούσε ζημιά όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά και στο Μεξικό, τον Καναδά ή την Κίνα, λέει ο Μάρτιν Μόρισον, επικεφαλής οικονομολόγος της τράπεζας Sal. Oppenheim. «Επιπλέον πολλές χώρες θα μπορούσαν να ακολουθήσουν και να λάβουν προστατευτικά μέτρα».
Τυχόν νίκη του Τραμπ θα μπορούσε να προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις με αποτέλεσμα τη σταδιακή απορρύθμιση της παγκοσμιοποίησης, με όλα τα προβλήματα τα οποία αυτό συνεπάγεται, επισημαίνει ο Φερχάγκεν. Διότι θα χαθούν μαζί της και τα θετικά αποτελέσματα που αναμφίβολα είχε, όπως π.χ. το γεγονός ότι εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο ξέφυγαν από την φτώχια και στις βιομηχανικές χώρες πολλά προϊόντα έγιναν φτηνότερα και προσιτά.
Άραγε, βλέπουν πραγματικά μπροστά οι Γερμανοί και προετοιμάζονται για τα χειρότερα ή έτυχε να συμπέσουν όλα μαζί; Όμως κάθε λογικά σκεπτόμενος πολίτης δεν μπορεί παρά να προβληματιστεί, καθώς οι Γερμανοί έχουν αποδείξει πως τίποτα δεν κάνουν τυχαία, ενώ πάντα έχουν σχέδιο, βάσει του οποίου προχωράνε για τις επόμενες δεκαετίες…
Δεν είναι τυχαίο πως η Deutsche Welle δημοσίευσε σήμερα άρθρο με τίτλο «Επαναφορά της υποχρεωτικής στράτευσης στη Γερμανία;» ενώ η Die Welt δημοσίευσε το άρθρο «H εποχή της παγκοσμιοποίησης πλησιάζει στο τέλος της».
Σύμφωνα με την Die Welt, ο κόσμος δεν αποκλίνει μόνο πολιτικά. Νεώτερα στοιχεία αποδεικνύουν ότι και η οικονομική αλληλοσύνδεση υποχωρεί. Η δε τεχνολογική εξέλιξη θα μπορούσε να δώσει τη χαριστική βολή στην παγκοσμιοποίηση.
Η πρωτοπόρος Γερμανική εταιρεία Adidas, στις αρχές της δεκαετίας του 1990 μετέφερε σε μεγάλο βαθμό την παραγωγή της στην Κίνα, την Ινδονησία, το Βιετνάμ, την Αργεντινή και το Μεξικό. Τώρα όμως η εταιρεία αθλητικών ειδών θέλει να επιστρέψει στη Γερμανία και από το φθινόπωρο θα κυκλοφορήσουν στο εμπόριο αθλητικά παπούτσια Made in Germany.
Η Adidas θα μπορούσε να γίνει και πάλι πρωτοπόρος, διότι φαίνεται πως πλησιάζει το τέλος της παγκοσμιοποίησης. Οι οικονομικές δοσοληψίες μεταξύ των κρατών xωλαίνουν, ενώ κάπου έχουν σταματήσει, εξαιτίας των πολιτικών εξελίξεων και των νέων τεχνολογικών δυνατοτήτων.
«Από την αρχή της οικονομικής κρίσης έχει επιβραδυνθεί όχι μόνο η παγκόσμια ανάπτυξη, αλλά και η αύξηση του διεθνούς εμπορίου», δηλώνει ο επικεφαλής οικονομολόγος της Deutsche Zentral-Genossenschaftsbank, Στέφαν Μπίλμαϊερ, της τέταρτης μεγαλύτερης Γερμανικής τράπεζας. Από τα στατιστικά στοιχεία προκύπτει ότι βρισκόμαστε στα επίπεδα της δεκαετίας του 1990.
Ο Μπίλμαϊερ υποθέτει ότι μία αιτία γι αυτήν την καθοδική πορεία, με ενδιάμεσες διακυμάνσεις, είναι ο «κορεσμός» σε κάποιο βαθμό. Οι περισσότερες επιχειρήσεις, που θα μπορούσαν να αποκομίσουν οφέλη από τις χώρες με φθηνό εργατικό δυναμικό, έχουν εδώ και καιρό μεταφέρει την παραγωγή τους σε χώρες με αναδυόμενη οικονομία.
Από την άλλη μεριά, πολλές αναδυόμενες οικονομίες περνούν εδώ και μερικά χρόνια κρίση, όπως η Ρωσία με τις στρατιωτικές συγκρούσεις, η Βραζιλία με την κρίση διαφθοράς, η Κίνα με την επιβράδυνση της ανάπτυξης και η Τουρκία με την πρόσφατη πολιτική κρίση. Αυτό κάνει πολλές εταιρείες να διστάζουν να δραστηριοποιηθούν περαιτέρω στις χώρες αυτές.
Αυτό συμβαίνει και επειδή λόγω των τεχνολογικών εξελίξεων, δεν είναι αναγκαία η δημιουργία εργοστασίων στις χώρες αυτές, όπως αποδεικνύεται και από το παράδειγμα της Adidas. Η παραγωγή στη Γερμανία, που ξεκίνησε και πάλι, μπορεί να γίνει αποκλειστικά χωρίς εργάτες. Τα παπούτσια παράγονται εξ ολοκλήρου από ρομπότ!
Αυτό συμπίπτει με μια πολιτική εξέλιξη: την αυξανόμενη αντίσταση κατά της παγκοσμιοποίησης στις δυτικές κοινωνίες.
Αυτό όμως είναι κάτι ακατανόητο για τους περισσότερους οικονομολόγους...
«Η βασική θεωρία της οικονομίας διδάσκει ότι το ελεύθερο εμπόριο είναι θετικό για όλες τις περιοχές οι οποίες συμμετέχουν», λέει ο οικονομολόγος Βίλεμ Φερχάγκεν της επενδυτικής εταιρείας NN Investment Partners.
Άλλωστε, αυτό ήταν και το αποφασιστικό επιχείρημα υπέρ της παγκοσμιοποίησης.
«Φαίνεται, όμως, πως ξεχνάμε ότι αυτές οι θεωρίες λένε επίσης ότι εντός των περιοχών αυτών υπάρχουν κερδισμένοι και χαμένοι», προσθέτει ο Φερχάγκεν.
Βέβαια, σύμφωνα με τη θεωρία, επέρχεται και μια εξισορρόπηση μεταξύ των ομάδων αυτών. «Κάτι όμως που δεν συμβαίνει». Στις περισσότερες δυτικές κοινωνίες οι χαμένοι αφέθηκαν στη μοίρα τους!
Η παράλειψη αυτή τώρα εκδικείται με το να αναπτύσσονται κινήματα λαϊκιστικά και αυταρχικά παγκοσμίως. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τη διεθνή συνεργασία είναι αυτή τη στιγμή ο Ντόναλντ Τραμπ.
Ως αντίπαλος της παγκοσμιοποίησης, ο υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ θα προκαλούσε ζημιά όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά και στο Μεξικό, τον Καναδά ή την Κίνα, λέει ο Μάρτιν Μόρισον, επικεφαλής οικονομολόγος της τράπεζας Sal. Oppenheim. «Επιπλέον πολλές χώρες θα μπορούσαν να ακολουθήσουν και να λάβουν προστατευτικά μέτρα».
Τυχόν νίκη του Τραμπ θα μπορούσε να προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις με αποτέλεσμα τη σταδιακή απορρύθμιση της παγκοσμιοποίησης, με όλα τα προβλήματα τα οποία αυτό συνεπάγεται, επισημαίνει ο Φερχάγκεν. Διότι θα χαθούν μαζί της και τα θετικά αποτελέσματα που αναμφίβολα είχε, όπως π.χ. το γεγονός ότι εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο ξέφυγαν από την φτώχια και στις βιομηχανικές χώρες πολλά προϊόντα έγιναν φτηνότερα και προσιτά.
Έτσι, σύμφωνα με την Deutsche Welle, το νέο σχέδιο πολιτικής προστασίας της Γερμανικής κυβέρνησης εγκρίθηκε από το υπουργικό συμβούλιο. Το σχέδιο για την αντιμετώπιση καταστάσεων έκτακτης ανάγκης προκαλεί θύελλα αντιδράσεων από την συμπολίτευση και την αντιπολίτευση, μιας και παροτρύνει τους πολίτες να συγκεντρώσουν εφόδια επιβίωσης, όπως νερό και τροφή για 10 τουλάχιστον μέρες, για παν ενδεχόμενο.
Οι επικριτές κάνουν λόγο για καλλιέργεια κλίματος ανασφάλειας και πανικού από την κυβέρνηση, η οποία, όπως υποστηρίζουν, επιλέγει να παρουσιάσει την στρατηγική αντιμετώπισης ακραίων καταστάσεων σε αυτή την χρονική συγκυρία, λίγες μόνο εβδομάδες μετά τις τρομοκρατικές ενέργειες στη Γερμανία που συγκλόνισαν την κοινή γνώμη.
Στο πλαίσιο του σχεδίου πολιτικής προστασίας εξετάζεται και η επαναφορά της υποχρεωτικής στράτευσης, η οποία ανεστάλη το 2011. Ο χριστιανοδημοκράτης πρόεδρος της επιτροπής Εσωτερικών Υποθέσεων του Γερμανικού κοινοβουλίου Άνσγκαρ Χέβελινγκ δήλωσε στον ραδιοσταθμό Deutschlandfunk ότι η Γερμανία πρέπει να είναι προετοιμασμένη και όλα τα ενδεχόμενα: «Η στρατιωτική θητεία δεν καταργήθηκε, ανεστάλη και κατά συνέπεια μια ενδεχόμενη αναβίωσή της, συνάδει με την ισχύουσα νομοθεσία. Όμως έχουμε να κάνουμε απλά με ένα σενάριο, το οποίο εξετάζεται, ανεξάρτητα από την χρονική συγκυρία και την παρούσα κατάσταση».
Οι επικριτές κάνουν λόγο για καλλιέργεια κλίματος ανασφάλειας και πανικού από την κυβέρνηση, η οποία, όπως υποστηρίζουν, επιλέγει να παρουσιάσει την στρατηγική αντιμετώπισης ακραίων καταστάσεων σε αυτή την χρονική συγκυρία, λίγες μόνο εβδομάδες μετά τις τρομοκρατικές ενέργειες στη Γερμανία που συγκλόνισαν την κοινή γνώμη.
Στο πλαίσιο του σχεδίου πολιτικής προστασίας εξετάζεται και η επαναφορά της υποχρεωτικής στράτευσης, η οποία ανεστάλη το 2011. Ο χριστιανοδημοκράτης πρόεδρος της επιτροπής Εσωτερικών Υποθέσεων του Γερμανικού κοινοβουλίου Άνσγκαρ Χέβελινγκ δήλωσε στον ραδιοσταθμό Deutschlandfunk ότι η Γερμανία πρέπει να είναι προετοιμασμένη και όλα τα ενδεχόμενα: «Η στρατιωτική θητεία δεν καταργήθηκε, ανεστάλη και κατά συνέπεια μια ενδεχόμενη αναβίωσή της, συνάδει με την ισχύουσα νομοθεσία. Όμως έχουμε να κάνουμε απλά με ένα σενάριο, το οποίο εξετάζεται, ανεξάρτητα από την χρονική συγκυρία και την παρούσα κατάσταση».
Άραγε, βλέπουν πραγματικά μπροστά οι Γερμανοί και προετοιμάζονται για τα χειρότερα ή έτυχε να συμπέσουν όλα μαζί; Όμως κάθε λογικά σκεπτόμενος πολίτης δεν μπορεί παρά να προβληματιστεί, καθώς οι Γερμανοί έχουν αποδείξει πως τίποτα δεν κάνουν τυχαία, ενώ πάντα έχουν σχέδιο, βάσει του οποίου προχωράνε για τις επόμενες δεκαετίες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου