Η κυβέρνηση της Ουγγαρίας είναι πεπεισμένη ότι η πυρηνική ενέργεια είναι ο δρόμος για ένα πράσινο μέλλον και γι’ αυτό θα κατασκευάσει έναν νέο Ρωσικό αντιδραστήρα που θα εγγυάται χαμηλές εκπομπές ρύπων και χαμηλές τιμές ενέργειας για τους καταναλωτές.
Ενώ η Γερμανία καταργεί σταδιακά την πυρηνική ενέργεια και πολλά κράτη της ΕΕ δεν διαθέτουν πυρηνικούς σταθμούς και δογματικά / πεισματικά αρνούνται να αποκτήσουν (όπως η Ελλάδα), άλλα σοβαρά κράτη της Ένωσης, επεκτείνουν τα πυρηνικά τους προγράμματα ως μέρος της καταπολέμησης της κλιματικής αλλαγής, αλλά και ως απάντηση στην αύξηση των τιμών του ηλεκτρικού ρεύματος εξαιτίας της παράλογης και αναίτιας αύξησης των τιμών του φυσικού αερίου.
Τα κράτη αυτά υποστηρίζουν ότι η ατομική ενέργεια είναι χαμηλή σε εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, τους επιτρέπει να παράγουν φθηνή ηλεκτρική ενέργεια και να είναι ενεργειακά αρκετά ανεξάρτητα.
Μπορεί όμως η πυρηνική ενέργεια να οδηγήσει πραγματικά στην έξοδο από την κλιματική κρίση; Για το θέμα υπάρχει διχασμός στην ΕΕ, όπως διχασμός υπήρξε και στην πρόσφατη Σύνοδο της Γλασκώβης για το κλίμα.
Στα μέσα Οκτωβρίου, 10 κράτη της ΕΕ εξέδωσαν ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία «για να κερδίσουμε τη μάχη για το κλίμα, χρειαζόμαστε πυρηνική ενέργεια», σε αντίθεση με την Ελλάδα που διά του Πρωθυπουργού κατέστησε σαφές πως δεν υπάρχει καμία περίπτωση να αποκτηθεί από τη χώρα πυρηνικό εργοστάσιο.
Η Ουγγαρία, θα επεκτείνει τον Ρωσικής κατασκευής πυρηνικό της σταθμό που βρίσκεται κοντά στη πόλη Paks στις όχθες του Δούναβη, με τη βοήθεια της Ρωσίας. Στους τέσσερις υπάρχοντες αντιδραστήρες, προγραμματίζεται να κατασκευαστούν ακόμη δύο.
Η κυβέρνηση της Ουγγαρίας εξήγησε ότι προχωρά στην επέκταση του πυρηνικού εργοστασίου για οικολογικούς και οικονομικούς λόγους. Το αρμόδιο Υπουργείο για το σχεδιασμό, την κατασκευή και τη λειτουργία του πυρηνικού εργοστασίου Paks II (όπως ονομάζεται), δήλωσε στην DW: «Χωρίς πυρηνική ενέργεια, δεν θα υπάρξει προστασία του κλίματος, πράσινο μέλλον και χαμηλές χρεώσεις κοινής ωφέλειας».
Είπε επίσης ότι η ατομική ενέργεια ήταν η μόνη τεχνολογία που θα παρήγαγε αξιόπιστα ηλεκτρική ενέργεια σε βιομηχανική κλίμακα και χωρίς εκπομπές θερμοκηπίου στην Ουγγαρία, ιδιαίτερα λόγω της γεωγραφικής θέσης της χώρας. Επιπλέον, ανέφερε ότι η πυρηνική ενέργεια εγγυάται προσιτές τιμές και θα καλύψει τις μακροπρόθεσμες ενεργειακές ανάγκες της χώρας.
Το αν η ατομική ενέργεια είναι πράγματι ασφαλής για το περιβάλλον, αμφισβητείται από πολλούς, καθώς οι συνέπειες στο περιβάλλον από τα πυρηνικά ατυχήματα στο Τσέρνομπιλ και τη Φουκουσίμα, είναι γνωστά, ενώ ακόμη δεν έχει λυθεί το ζήτημα της ασφαλούς αποθήκευσης των ατομικών αποβλήτων. Εκτός από την αποθήκευσή τους σε μονωμένα εγκαταλελειμμένα ορυχεία στα βάθη της Γης, έχει προταθεί η τακτική αποστολή τους με διαστημόπλοιο στον Ήλιο, κάτι που όμως κοστίζει αρκετά.
Για το αν η πυρηνική ενέργεια εγγυάται χαμηλότερες εκπομπές, μελέτη σε 123 χώρες που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature το 2020, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι πραγματικές εκπομπές δεν είναι σημαντικά χαμηλότερες στις χώρες με πυρηνική ενέργεια από αυτές που δεν διαθέτουν. Πάντως, είναι χαμηλότερες.
Το νέο πυρηνικό εργοστάσιο στο Paks έχει επίσης αντίκτυπο στη χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής, τονίζει ο Andras Perger, ο ειδικός για το κλίμα και την ενέργεια της Greenpeace Ουγγαρίας. Λέει ότι το νερό της ψύξης των αντιδραστήρων που λαμβάνεται από τον Δούναβη και επιστρέφει σ’ αυτόν, μπορεί να αυξήσει σημαντικά τη θερμοκρασία του ποταμού, η οποία μπορεί να φτάσει ή και να ξεπεράσει τους 30°C, ιδιαίτερα όταν τα επίπεδα του νερού είναι χαμηλά και όλοι οι αντιδραστήρες λειτουργούν.
Ο Perger τονίζει επίσης το γεγονός ότι οι νέοι αντιδραστήρες βρίσκονται σε μια σεισμικά ενεργή ζώνη και είναι δύσπιστος εάν ελήφθησαν υπόψη όλοι οι κανονισμοί κατά την επιλογή της τοποθεσίας. Από το 1900 μέχρι σήμερα, ο μοναδικός καταγεγραμμένος σεισμός άνω των 4 Ρίχτερ στην Ουγγαρία, είναι αυτός που συνέβη στις 12 Ιανουαρίου 1956 και είχε μέγεθος 5,8 Ρίχτερ. Άρα, το επιχείρημα της σεισμικότητας ηχεί τουλάχιστον φαιδρό για την Ουγγαρία.
Στην αρχική σελίδα της κρατικής εταιρείας MVM αναφέρεται ότι οι νέοι πυρηνικοί αντιδραστήρες δεν θα είναι απλώς ασφαλείς, αλλά εγγυώνται στην Ουγγαρία μεγαλύτερη ενεργειακή ανεξαρτησία. Όμως, η τεχνολογία καθώς και οι ράβδοι του πυρηνικού καυσίμου θα προέρχονται από τη Ρωσία, από την οποία θα εξαρτάται η Ουγγαρία. Μελέτη από το 2020 καταλήγει στο συμπέρασμα ότι εξαιτίας αυτού του γεγονότος, η πυρηνική ενέργεια μπορεί να χαρακτηριστεί εισαγόμενη, που σημαίνει ότι περίπου τα τρία τέταρτα του ενεργειακού ισοζυγίου της χώρας θα προέρχονται από το εξωτερικό.
Ένας από τους συγγραφείς της μελέτης, ο Dr. Andras Deak, υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση της Ουγγαρίας αναγκάζεται να βασιστεί στη Ρωσική ατομική ενέργεια, καθώς δεν διαθέτει σημαντικούς φυσικούς ενεργειακούς πόρους. «Ιστορικά, δεν υπήρχαν πηγές ενέργειας στη χώρα», λέει ο Dr. Andras Deak, οπότε ήταν λογικό να κατασκευαστεί το Σοβιετικό πυρηνικό εργοστάσιο στις δεκαετίες του 1970 και του 1980.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης και οι ΜΚΟ επέκριναν δριμεία την απόφαση να ανατεθεί απευθείας η σύμβαση για την επέκταση του πυρηνικού εργοστασίου στη Ρωσική κρατική εταιρεία πυρηνικής ενέργειας Rosatom και να χρηματοδοτηθεί το έργο με Ρωσικό δάνειο αξίας άνω των 10 δισεκατομμυρίων ευρώ. Το σχετικά υψηλό επιτόκιο μεταξύ 4% και 5% και η πτώση της αξίας του Ουγγρικού νομίσματος (φιορίνι), θα μπορούσε να σημαίνει ότι οι φορολογούμενοι θα καταλήξουν να πληρώσουν περισσότερα από τα 12,5 δισεκατομμύρια ευρώ για τους νέους αντιδραστήρες.
Κατά την άποψη της κυβέρνησης, από τη στιγμή που ήδη λειτουργούν 4 Ρωσικής κατασκευής πυρηνικοί αντιδραστήρες, είναι απολύτως λογικό και οι 2 καινούριοι να είναι Ρωσικοί. Η ύπαρξη δύο διαφορετικών τεχνολογιών στην ίδια τοποθεσία θα οδηγούσε σε προβλήματα.
Για χώρες όπως η Ουγγαρία, που δεν διαθέτει πετρέλαιο ή φυσικό αέριο, ενώ η χρήση ανεμογεννητριών ή ηλιακών πάνελ δεν μπορεί να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες της χώρας, η στροφή στην πυρηνική ενέργεια είναι απολύτως λογική.
Στην Ελλάδα, που διαπιστωμένα διαθέτει τεράστια κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου στις θάλασσές της, αποτελεί μεγάλο ερώτημα η διαχρονική κωλυσιεργία στην εκμετάλλευση τους. Οι απαραίτητες ενέργειες για την επέκταση των εθνικών χωρικών υδάτων και του εθνικού εναέριου χώρου στα 12 ναυτικά μίλια και η οριοθέτηση της ΑΟΖ (έστω και μονομερώς, με κατάθεση των συντεταγμένων στον ΟΗΕ) με ταυτόχρονη πρόσκληση σε διάλογο της Λιβύης, της Αιγύπτου και της Κύπρου, θα έπρεπε να είχε γίνει από τη δεκαετία του 1990.
Ο Ελληνικός λαός όμως, προτιμά να στηρίζει με την ψήφο του τα κόμματα που ΔΕΝ έχουν κάνει ΤΙΠΟΤΑ για την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων, προβάλλοντας το γελοίο επιχείρημα «και ποιον να ψηφίσω;». Όταν υπήρχαν κόμματα με στελέχη μορφωμένα και ικανά να προχωρήσουν το ζήτημα, ο λαός προτίμησε να στηρίξει αυτούς που υποστήριζαν «λεφτά υπάρχουν» και «με ένα νόμο και ένα άρθρο» θα καταργούσαν τα μνημόνια.
Ως πότε;
Αναπαραγωγή του άρθρου μπορεί να γίνει μόνο με ευδιάκριτη αναφορά στην πηγή CosmoStatus και χρήση live link
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου