Τι συμβαίνει ιστορικά με αυτό το Παλαιστινιακό Αραβικό έθνος μουσουλμανικής θρησκείας που θέλει να γίνει κράτος αλλά τελικά δεν θέλει και που κατά κύριο λόγο είναι ταραξίας παγκοσμίου βεληνεκούς άνευ λόγου και αιτίας;
Του Μάνου Παπανίκου
Θα δούμε ιστορικά το γεγονός όπως είναι καταγεγραμμένες όλες οι πληροφορίες και μπορούν να βρεθούν από όλους όσους θέλουν να τις αναζητήσουν (κατά γενική ομολογία) και από εκεί και πέρα ο καθένας αποφασίζει με βάση την κοινή λογική, τις ηθικές πνευματικές και πολιτισμικές αξίες που έχει.
Αλλά προς θεού, οποιουδήποτε θεού όμως στην κυριολεξία, φτάνει με την πολιτικοκομματική εργαλοιοποίηση και γενικότερη προπαγάνδα του θέματος και του ποιός θέλει ειρήνη στην περιοχή αυτή και ποιός δεν θέλει, γιατί κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει όλο αυτό το κακοπαιγμένο έργο.
Ήμασταν νιοι και γεράσαμε στην κυριολεξία με το Μεσανατολικό ζήτημα.
Η περιοχή αυτή από το 1918 μέχρι και το 1936 ήταν υπό Βρετανική Κατοχή.
Το 1936 ξεκίνησε η μεγαλύτερη και πιο μακροχρόνια παλαιστινιακή εξέγερση εναντίον της βρετανικής κυριαρχίας.
Μετά την Αραβική εξέγερση του 1936 οι Βρετανοί πρότειναν τη δημιουργία 2 ανεξάρτητων Κρατών. Ένα Κράτος για τους Άραβες και ένα για τους Ισραηλινούς
Η συμφωνία αδικούσε ξεκάθαρα τους Ισραηλινούς διότι θα τους έδινε το 20% των εδαφών, ενώ στους Άραβες έδινε το 80% των εδαφών καθώς η Ιερουσαλήμ δεν θα άνηκε στους Εβραίους αλλά θα παρέμενε υπό αποκλειστική Διεθνή Κηδεμονία. Κάτι όπως ήταν το Βερολίνο λίγο πριν γίνει η ενοποίηση της Γερμανίας (Ανατολική και Δυτική). Παρότι λοιπόν η πρόταση αυτή ήταν κακή για τους Ισραηλινούς συμφώνησαν, ενώ οι Άραβες αρνήθηκαν. Αυτή ήταν η πρώτη άρνηση.
Το 1947 και ύστερα από την φρίκη του Ολοκαυτώματος τα Ηνωμένα Έθνη πρότειναν ξανά τη δημιουργία δύο Κρατών. Και πάλι οι Ισραηλινοί συμφώνησαν ενώ οι Άραβες αρνήθηκαν για δεύτερη φορά.
Αμέσως μετά από τη δεύτερη αυτή άρνηση οι Άραβες ενώθηκαν με το Ιράκ, την Ιορδανία και την Αίγυπτο και εξαπέλυσαν Πόλεμο εναντίον των Ισραηλινών που τότε ήταν αδύνατοι στρατιωτικά, εδαφικά και οικονομικά συγκριτικά με όλους αυτούς μαζί. Οι Ισραηλινοί νίκησαν στον Πόλεμο στον οποίο αμύνονταν και κάπως έτσι δημιουργήθηκε το Ισραήλ, το οποίο απέκτησε κάποια από τα επίμαχα εδάφη. Η Ιορδανία προσάρτησε επίσης ένα μεγάλο κομμάτι εδαφών και επειδή αυτά τα εδάφη ήταν στη Δυτική πλευρά της, δηλαδή στις όχθες του Ιορδάνη, έγιναν πλέον γνωστά ως Δυτική Όχθη.
Το 1967 η Αίγυπτος, σε συμμαχία με Συρία και Ιορδανία εξαπολύει και πάλι επίθεση στο Ισραήλ. Είναι ο περίφημος Πόλεμος των 6 ημερών, γνωστός και ως Αραβοϊσραηλινός Πόλεμος του 1967 ή Τρίτος Αραβοϊσραηλινός Πόλεμος. Ξέσπασε μεταξύ του Ισραήλ και των Αράβων γειτόνων του, την Αίγυπτο, την Ιορδανία και τη Συρία. Το Ιράκ, η Σαουδική Αραβία, το Κουβέιτ και η Αλγερία συνεισέφεραν με άντρες και οπλισμό στις αραβικές δυνάμεις. Το πόλεμο, τον έχασαν και πάλι οι Άραβες. Το Ισραήλ, από αυτόν τον πόλεμο, πήρε την Δυτική Όχθη από την Ιορδανία και μια μικρή λωρίδα γης από την Αίγυπτο, την λωρίδα της Γάζας.
Το ερώτημα που τέθηκε ήταν τι να την κάνουν αυτή την γη που κέρδισαν στον πόλεμο. Έτσι, η πρόταση που έκανε το Ισραήλ ήταν, αντί να δοθεί πίσω στην Αίγυπτο και την Ιορδανία, η γη αυτή να παραχωρηθεί στους αυτόχθονες Άραβες που κατοικούσαν στα εν λόγω εδάφη και που άρχισαν πλέον να αυτοαποκαλούνται Παλαιστίνιοι ώστε να δημιουργήσουν Κράτος.
Guess what? Οι Άραβες ΑΠΕΡΡΙΨΑΝ την πρόταση στην περίφημη Διάσκεψη του Σουδάν. Αυτή ήταν η τρίτη άρνηση μέχρι στιγμής.
Φτάνουμε στο 2000 όπου ο Ισραηλινός τότε πρωθυπουργός Μπάρακ, κάλεσε και πάλι σε συνομιλίες τον γνωστό μας στην Ελλάδα από τη φιλία του με τον Ανδρέα Παπανδρέου, Γιασέρ Αραφάτ με μεσολαβητή τον Μπιλ Κλίντον, στην οποία το Ισραήλ πρότεινε στον Αραφάτ να πάρει ολόκληρο το μέρος της Γάζας και το 94% της Δυτικής Όχθης, με το νέο Παλαιστινιακό Κράτος να έχει πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Ο Αραφάτ με την χαρακτηριστική μαντίλα σύμβολο αρνήθηκε. Φτάσαμε στην τέταρτη άρνηση μέχρι στιγμής.
Παρόλα αυτά (και ίσως υπό την πίεση της γενικότερης παγκόσμιας κοινωνικής κατακραυγής από διάφορους περίεργους τύπους και χώρες) το Ισραήλ αποχώρησε αυτοβούλως από την Γάζα η οποία είναι από τότε στα χέρια των Αράβων και της οποίας έχουν τον αποκλειστικό έλεγχο μόνοι τους οι Παλαιστίνιοι.
Το 2008 ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Ολμέρτ έκανε μια ακόμα προσπάθεια και πρότεινε να δώσει στην Παλαιστίνη όλα τα εδάφη που είχε προτείνει και ο προκάτοχος του (ο Μπάρακ) και να γίνει η Ανατολική Ιερουσαλήμ Πρωτεύουσα της Παλαιστίνης, αλλά και επιπλέον ακόμα εδάφη... Ο Μαχμούτ Αμπάς αρνήθηκε και πάλι.
Μέχρι εδώ φτάνουμε σε 5 αρνητικές απαντήσεις από πλευράς γενικότερης συνεργασίας από τη μεριά των Παλαιστίνιων.
Σε μία περίοδο κοντά 110 ετών. Ανά μία 20ετία ρίχνουν και από ένα άκυρο σε οποιαδήποτε πρόταση τους γίνεται!
Από ότι μπορεί να καταλάβει κανείς ο σκοπός των Παλαιστίνιων δεν έχει να κάνει πλέον με καθαρά εδαφικά κριτήρια, ηθικές αξίες και άλλα σχετικά θέματα, αλλά ξεκάθαρα με οικονομικά. Καθώς σε ένα κράτος δικό τους θα πρέπει να εργαστούν χωρίς να λαμβάνουν συνεχόμενη παγκόσμια οικονομική βοήθεια. Αυτό αυτόματα σημαίνει πως οι διάφοροι ηγέτες τους δεν θα μπορούν να λυμαίνονται κυριολεκτικά τα χρήματα της Διεθνούς βοήθειας που λαμβάνουν συστηματικά και αδιάκοπα και ούτε να βάζουν αμάχους να σκοτώνονται για να ζουν αυτοί!
Γι’ αυτό και υπάρχει αυτή η διαιώνιση του προβλήματος για να πλουτίζουν και να ζουν βασιλικά οι διάφοροι «ηγέτες» των διάφορων αυτών παραστρατιωτικών ομάδων και οι πέριξ αυτών.
Σε όλο αυτό το θέμα μην ξεχνάμε και τον ρόλο της Τουρκίας, η οποία ως μεγάλος αδερφός υποστηρίζει τις θέσεις των Παλαιστινίων με το αζημίωτο καθώς μόνο οφέλη θα έχει σε περίπτωση που κάτι θετικό βγει πάντοτε από οποιαδήποτε αναταραχή, όπως διαπιστώσαμε και πρόσφατα στο θέμα του Ναγκόρνο Καραμπάχ.
Δεν έχω καταλάβει ακόμα γιατί σε διάφορες δομές της Ελλάδας διάφοροι μουσουλμάνοι αιτούντες άσυλο από τις χώρες προέλευσης τους που κατά τα λεγόμενα τους υπάρχει βία και συνεχόμενες αιματηρές επιθέσεις και έφυγαν για να γλυτώσουν και να σωθούν αυτοί και οι οικογένειες τους, χαίρονται και ζητοκραυγάζουν για την χθεσινή επίθεση. Μήπως θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε σαν Ευρώπη του ποιοί θα πρέπει να μένουν σε δομές με τα λεφτά όλων των Ευρωπαίων & σε ποιούς θα πρέπει να γίνεται απέλαση με συνοπτικές διαδικασίες.
Ας ελπίσουμε κάποια στιγμή να πρυτανεύσει η λογική και να τελειώσει μία και καλή για την ασφάλεια όλων μας στην ευρύτερη περιοχή.
Αναπαραγωγή του άρθρου μπορεί να γίνει μόνο με ευδιάκριτη αναφορά στην πηγή CosmoStatus και χρήση live link
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου