Αν κάποιος, μουσουλμάνος ή μη, θέλει να γιορτάσει το πογκρόμ των τζιχαντιστών εναντίον των Εβραίων, μπορεί να πάει και να το κάνει στο Ιράν ή στο Κατάρ. Όχι στην Ευρώπη.
Του Drieu Godefridi για το Gatestone Institute
Μετάφραση CosmoStatus
Στη Βιέννη, το Λονδίνο, το Παρίσι, το Βερολίνο, τις Βρυξέλλες και δεκάδες άλλες Ευρωπαϊκές πόλεις, οργανώθηκαν διαδηλώσεις «υποστήριξης της Παλαιστίνης» ακόμη και πριν οι Ισραηλινοί απαντήσουν στο πογκρόμ των τζιχαντιστών που διέπραξε η υποστηριζόμενη από το Ιράν Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου, ενώ τα πτώματα περισσότερων από 1.400 Ισραηλινών θυμάτων που βασανίστηκαν, βιάστηκαν, δολοφονήθηκαν και ακρωτηριάστηκαν, μωρών που αποκεφαλίστηκαν ή κάηκαν ζωντανά, ήταν ακόμα ζεστά.
Σύμφωνα με έκθεση του JNS: «Ο Ισραηλινός Στρατός δημοσίευσε τη Δευτέρα (23 Οκτωβρίου) δύο τμήματα από την ανάκριση τρομοκρατών της Χαμάς που συμμετείχαν στη σφαγή. Ο σκοπός της εισόδου στο Ισραηλινό έδαφος... ήταν η απαγωγή αμάχων· θέλουν όσο το δυνατόν περισσότερους ομήρους, αποκάλυψε ένας από τους τρομοκράτες. Πρόσθεσε επίσης ότι (η Χαμάς) υποσχέθηκε ότι όποιος φέρει έναν απαχθέντα θα λάβει ένα διαμέρισμα και 10.000 δολάρια».
Σε όλες τις διαδηλώσεις (υποστήριξης των Παλαιστινίων) στην Ευρώπη ακούστηκαν συνθήματα μίσους κατά του Ισραήλ και των Εβραίων. Στις Βρυξέλλες, η ατμόσφαιρα ήταν γεμάτη βία και δίψα για αίμα. Γύρω μου, περικυκλωμένος από περίπου 2.000 διαδηλωτές γεμάτους μίσος, μια ομάδα 12 νεαρών Αράβων φώναζε «θάνατος στους Εβραίους» και «θάνατος στο Ισραήλ», ενώ αντάλλασσαν χαμόγελα και αστεία. Ένας από αυτούς με διέταξε να σταματήσω να βιντεοσκοπώ. Το έκανα.
Ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Χένρι Κίσινγκερ σε πρόσφατη συνέντευξή του εξήγησε ότι η Ευρώπη έκανε σοβαρό λάθος να δημιουργήσει μέσα της, μέσω της μαζικής μετανάστευσης, πληθυσμούς που απορρίπτουν όλους τους κανόνες, τις αξίες και τη «συνταγματική της βάση». Εξέφρασε επίσης τη λύπη του για το γεγονός ότι το 2023 στο Βερολίνο, σχεδόν 80 χρόνια μετά το Ολοκαύτωμα, οι άνθρωποι, με πλήρη ατιμωρησία, φωνάζουν στους δρόμους «θάνατος στους Εβραίους».
Τις ώρες μετά την αποκάλυψη της σφαγής που διέπραξε η Χαμάς, ξεκίνησε ένα κύμα ρατσιστικής βίας και επιθέσεων στην Ευρώπη, ιδιαίτερα στη Γαλλία. Δεν ήταν εναντίον Αράβων ή Μουσουλμάνων. Ήταν εναντίον των Εβραίων. Στην Ευρώπη, οι Εβραίοι εξακολουθούν να είναι θύματα μίσους και βίας. Προφανώς είναι ένας τρόπος για τους τοπικούς Ευρωπαίους υποστηρικτές της Χαμάς να γιορτάσουν το πογκρόμ της τζιχάντ της 7ης Οκτωβρίου.
Παρόλο που τα μέσα ενημέρωσης μας προειδοποιούν εδώ και 30 χρόνια για τον κίνδυνο βίας κατά των Μουσουλμάνων, με πράξεις και αριθμούς, οι Εβραίοι συμπολίτες μας έχουν πέσει άπειρες φορές θύματα βίας και κακοποίησης σε σχέση με τους μουσουλμάνους που ζουν στην Ευρώπη.
Ήδη από το 2015, ο Jeffrey Goldberg προειδοποίησε στο The Atlantic: «Το 2014 στην Ευρώπη, Εβραίοι δολοφονήθηκαν, βιάστηκαν, ξυλοκοπήθηκαν, κυνηγήθηκαν, παρενοχλήθηκαν, επειδή ήταν Εβραίοι».
Κουράστηκα με αυτούς που θεωρούν εξίσου υπεύθυνους τους Ισραηλινούς και τους Άραβες. Και δεν είναι μόνο η Ευρωπαϊκή Αριστερά, που πλέον δεν μπαίνει στον κόπο να κρύψει τον αντισημιτισμό της. Είναι και οι δεξιοί, που από δειλία ή άγνοια λένε ότι το Ισραήλ έπρεπε να το περιμένει.
Ας δούμε μερικά γεγονότα:
Το 2005, βλέποντας ότι η ειρηνευτική διαδικασία είχε φτάσει σε αδιέξοδο, το Ισραήλ έδιωξε βίαια 8.500 Εβραίους από τα σπίτια τους στη Λωρίδα της Γάζας και κατέστρεψε με μπουλντόζες όλα τα σπίτια και τις κοινότητές τους. Από εκείνη την ημέρα, δεν υπάρχει ούτε ένας ισραηλινός στο έδαφος της Γάζας και η Γάζα είναι «ελεύθερη». Πλέον, χωρίς ούτε έναν Εβραίο εκεί, οι Άραβες της Γάζας είχαν επιτέλους τον απόλυτο έλεγχο αυτής της όμορφης γης στις ακτές της Μεσογείου και μπορούσαν να χτίσουν τη «Σιγκαπούρη της Μέσης Ανατολής». Μια ομάδα Αμερικανών μάλιστα δώρισε 14 εκατομμύρια δολάρια για να αγοράσει 3.000 θερμοκήπια από τους εκδιωχθέντες Εβραίους και τα δώρισε στην Παλαιστινιακή Αρχή για να διασφαλίσει ότι οι Παλαιστίνιοι θα μπορούσαν να ξεκινήσουν επιχειρηματικές δραστηριότητες. Όμως μέσα σε λίγες μέρες, λεηλατήθηκαν και καταστράφηκαν τα πάντα.
Το 2006 διεξήχθησαν εκλογές στη Γάζα. Η πλειοψηφία των κατοίκων της Γάζας ψήφισε υπέρ της τρομοκρατικής οργάνωσης Χαμάς, της οποίας ο ανοιχτά δηλωμένος στόχος ήταν και εξακολουθεί να είναι, η ολοκληρωτική καταστροφή του Ισραήλ και η εξάλειψη των Εβραίων (άρθρα 7, 32).
Το 2007, ως απάντηση στο λαθρεμπόριο όπλων της Χαμάς για να εκπληρώσει την αποστολή της γενοκτονίας, εισήχθη ο αποκλεισμός της Γάζας από το Ισραήλ και την Αίγυπτο, σε συμφωνία με την Παλαιστινιακή Αρχή, την οποία η Χαμάς μόλις είχε αναγκάσει να εγκαταλείψει τη Γάζα, σκοτώνοντας εκατοντάδες μέλη της, πετώντας τα από τους πάνω ορόφους υψηλών κτιρίων.
Το Ισραήλ δεν φέρει καμία απολύτως ευθύνη για το πογκρόμ που υπέστη στις 7 Οκτωβρίου. Την ευθύνη δεν έχουν μόνο οι ψυχοπαθείς της Χαμάς αλλά εξίσου και η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν, ο επίδοξος ηγεμόνας της περιοχής.
Ας επιστρέψουμε όμως στην Ευρώπη.
Στις περισσότερες χώρες της Δυτικής Ευρώπης, η υποστήριξη της τρομοκρατίας και η υποκίνηση μίσους και βίας κατά των μη μουσουλμάνων έχουν μετατραπεί από αδικήματα, σε υποστήριξη της διαφορετικότητας και «πολυπολιτισμικότητα». Το 99% αυτών που διαπράττουν αυτά τα αδικήματα δεν διώκονται ποτέ, πόσο μάλλον καταδικάζονται. Το να λέμε «θάνατος στους Εβραίους» και «βάλτε σε θαλάμους αερίων τους Εβραίους» έχει γίνει και πάλι αποδεκτό στη Δύση.
Κανένας λογικός άνθρωπος, σύμφωνα με τον Θουκυδίδη, δεν θέλει τη χειρότερη μορφή πολέμου, που είναι ο εμφύλιος. Γι' αυτόν τον λόγο η Ευρώπη πρέπει να κατανοήσει καλύτερα τι έχει κάνει στον εαυτό της. Η Ευρώπη αναμφίβολα σκόπευε να «κάνει καλό», αλλά δημογραφικά κατακλύστηκε με ανθρώπους που οι Ευρωπαίοι μπορεί να φαντάζονταν ότι διέφευγαν από την τυραννία, αλλά στην πραγματικότητα έφερναν μαζί τους την τυραννία.
Τρία μέτρα φαίνονται άξια αναφοράς.
Το πρώτο είναι ένα μορατόριουμ στη μετανάστευση. Οι Ευρωπαίοι θα έχουν μεγαλύτερη δυσκολία να ενσωματώσουν τους πληθυσμούς που ήδη υπάρχουν στις χώρες τους. Ίσως να μην μπορούν καν. Πολλοί δεν φαίνεται να θέλουν να ενσωματωθούν στον Ευρωπαϊκό πολιτισμό. Φαίνεται να θέλουν τους Ευρωπαίους να ενσωματωθούν στον δικό τους. Θα πρέπει μέχρι τώρα να είναι προφανές ότι η προσθήκη εκατομμυρίων νεοφερμένων κάθε χρόνο δεν θα λύσει το πρόβλημα. Αυτό θα σήμαινε αποχώρηση από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΣΑΔ).
Η εξτρεμιστική νομολογία των «ανοιχτών συνόρων» του Δικαστηρίου του Στρασβούργου εμποδίζει κάθε ανάπτυξη μιας ορθολογικής πολιτικής ασύλου. Το 2012, το ΕΔΑΔ θέσπισε τη λεγόμενη «απόφαση Hirsi», που πήρε το όνομά της από τη δικαστική υπόθεση Hirsi Jamaa και άλλων κατά της Ιταλίας, η οποία αναφέρει ότι τα Ευρωπαϊκά κράτη έχουν τη νομική υποχρέωση να διασώσουν μετανάστες οπουδήποτε τους βρουν στη Μεσόγειο Θάλασσα, ακόμη και μόλις 200 μέτρα μακριά από τις ακτές της Λιβύης και να τους μεταφέρουν σε Ευρωπαϊκό λιμάνι, ώστε αυτοί οι άνθρωποι να διεκδικήσουν το καθεστώς του πρόσφυγα.
Όταν το Ιταλικό Πολεμικό Ναυτικό αναχαίτισε παράνομους μετανάστες στη Μεσόγειο Θάλασσα και τους έστειλε πίσω στη Λιβύη, όχι μόνο το ΕΔΑΔ καταδίκασε την Ιταλία για αυτή την «προφανή» παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά η Ιταλία έπρεπε να πληρώσει 15.000 ευρώ σε καθέναν από αυτούς τους παράνομους μετανάστες στο όνομα «ηθικής βλάβης». Τα χρήματα αυτά ισοδυναμούν με περισσότερα από 10 χρόνια εισοδήματος για τις χώρες καταγωγής του κ. Hirsi Jamaa και των συντρόφων του, στη Σομαλία και την Ερυθραία.
Το 2016, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Σομαλίας ήταν περίπου 400 δολάρια και της Ερυθραίας 1300. Όλοι, φυσικά, πληροφορήθηκαν για την απόφαση Χίρσι. Στην Αφρική, ειδικά, πολλοί κατάλαβαν ότι αν μπορούσαν να φτάσουν στη Μεσόγειο, το Ναυτικό των Ευρωπαϊκών χωρών θα ήταν πλέον υποχρεωμένο να τους μεταφέρει απευθείας στην Ευρώπη.
Πριν από την απόφαση Χίρσι, όταν οι άνθρωποι προσπαθούσαν να φτάσουν στις ακτές της Ευρώπης, εκατοντάδες πέθαιναν τραγικά κάθε χρόνο στη θάλασσα. Μετά τον Χίρσι, ο στόχος είναι απλώς να τους βρουν στη θάλασσα. Κατά συνέπεια, εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρούν αυτό το ταξίδι, συχνά με τη βοήθεια Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων όπως οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, των οποίων οι ακτιβιστές περιμένουν να εμφανιστούν βάρκες στη θάλασσα, ακριβώς έξω από τις ακτές της Λιβύης.
Τέλος, οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να κάνουν το αδιανόητο: να εφαρμόσουν πραγματικά τους νόμους τους. Αν κάποιος, μουσουλμάνος ή μη, θέλει να γιορτάσει το πογκρόμ των τζιχαντιστών εναντίον των Εβραίων, μπορεί να πάει και να το κάνει στο Ιράν ή στο Κατάρ. Όχι στην Ευρώπη. Κάθε «Θάνατος στους Εβραίους» ή «Θάνατος στο Ισραήλ» που ακούγεται στην Ευρώπη, ιδιαίτερα μετά από βασανιστήρια, καύση και αποκεφαλισμό μωρών, βιασμούς γυναικών και απαγωγές περισσότερων από 200 Ισραηλινών, αποτελεί προσβολή όχι μόνο για τους Εβραίους, αλλά για εμάς (σ.σ. τους Ευρωπαίους), αυτό που είμαστε, τους νόμους μας, τις δημοκρατίες μας και τη βούληση του λαού.
Αναπαραγωγή του άρθρου μπορεί να γίνει μόνο με ευδιάκριτη αναφορά στην πηγή CosmoStatus και χρήση live link
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου