Για δεύτερη φορά το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο εκθέτει τις Ελληνικές κυβερνήσεις που ταύτισαν σκανδαλωδώς το δημόσιο συμφέρον με τα συμφέροντα της εταιρείας Ελληνικός Χρυσός στη Χαλκιδική.
Στις 9 Δεκεμβρίου 2015, το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε τις προσφυγές του Ελληνικού Δημοσίου και της εταιρείας Ελληνικός Χρυσός, οι οποίες είχαν κατατεθεί το 2011 κατά της Κομισιόν, η οποία στην αρχή της ίδιας χρονιάς εντόπισε παράνομη κρατική ενίσχυση κατά την πώληση των μεταλλείων Κασσάνδρας το 2003 από το Ελληνικό Δημόσιο στην Ελληνικός Χρυσός, έναντι του ποσού των 11 εκατ. ευρώ.
Παράνομη κρατική ενίσχυση η οποία συνίσταται στην πώληση των μεταλλείων σε τιμή χαμηλότερη της πραγματικής αγοραίας αξίας και στην απαλλαγή της Ελληνικός Χρυσός από κάθε φόρο κατά τη μεταβίβαση των εγκαταστάσεων, πέραν του γεγονότος ότι δεν προηγήθηκε διαγωνισμός.
Για τον λόγο αυτό διέταξε να επιστρέψει η εταιρεία στο Ελληνικό Δημόσιο 15,34 εκατ. ευρώ, συν τους τόκους.
Η απόφαση αυτή όχι μόνο αγνοήθηκε, αλλά η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με την προσφυγή της στις 28 Απριλίου του 2011, ζητούσε να ακυρωθεί...
Στο μεσοδιάστημα η Κομισιόν προσέφυγε στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο καταδίκασε την Ελλάδα τον Οκτώβριο του 2013 διότι, «παραλείποντας να λάβει, εντός των ταχθεισών προθεσμιών, όλα τα απαραίτητα μέτρα προκειμένου να ανακτήσει από την εταιρεία Ελληνικός Χρυσός την ενίσχυση που χορηγήθηκε επ' ευκαιρία της πώλησης, από το Ελληνικό Δημόσιο, ακινήτων και κρίθηκε παράνομη και ασυμβίβαστη με την κοινή αγορά με την απόφαση της Επιτροπής της 23ης Φεβρουαρίου 2011, παρέβη τις υποχρεώσεις της».
Με τη νέα απόφαση το τέταρτο τμήμα του Γενικού Δικαστηρίου ουσιαστικά υπερασπίζεται τις προγενέστερες αποφάσεις, κρίνοντας ότι:
* Η Ελλάδα χορήγησε πλεονέκτημα στην Ελληνικός Χρυσός από μεταφορά κρατικών πόρων, καθώς η μεταπώληση των μεταλλείων Κασσάνδρας στην Ελληνικός Χρυσός, σε τιμή χαμηλότερη της αγοραίας τιμής, συνεπάγεται μείωση των εσόδων του Ελληνικού Δημοσίου σε σχέση προς τα έσοδα που θα μπορούσε να έχει αποκομίσει, και, συνεπώς, απώλεια πόρων.
* Η απαλλαγή από την υποχρέωση καταβολής φόρου για τη μεταβίβαση της κυριότητας των μεταλλείων συνιστά κρατική ενίσχυση, καθώς συνεπάγεται τόσο πλεονέκτημα για την Ελληνικός Χρυσός όσο και απώλεια πόρων για τον κρατικό προϋπολογισμό.
* Η κρατική ενίσχυση παρείχε πλεονέκτημα στην Ελληνικός Χρυσός έναντι των ανταγωνιστών της, και αυτό συνεπαγόταν κίνδυνο στρέβλωσης του ανταγωνισμού και επηρεασμού του μεταξύ κρατών - μελών εμπορίου.
* Η Ελλάδα εσφαλμένα υπογραμμίζει ότι η απαίτηση ανάκτησης 15,34 εκατ. ευρώ κινδυνεύει να αναστείλει μια άμεση επένδυση αξίας 850 εκατ. ευρώ, περιορίζοντας έτσι, αντί να τονώσει, την οικονομική ανάπτυξη και τον ανταγωνισμό, σε μια περίοδο μείζονος οικονομικής κρίσης για τη χώρα, καθώς η ενίσχυση δεν χορηγήθηκε ούτε για τις επενδύσεις περιφερειακού χαρακτήρα ούτε για την προστασία του περιβάλλοντος, ούτε για την απασχόληση.
* Η Ελλάδα, με την παρέμβασή της στην επίμαχη αγοραπωλησία, δεν περιόρισε τις απώλειες που θα είχαν προκύψει από την πλήρη παύση της λειτουργίας των μεταλλείων Κασσάνδρας.
Αποφαίνεται δε ότι η κατάργηση παράνομης ενίσχυσης διά της ανάκτησής της αποτελεί τη λογική συνέπεια της διαπίστωσης του παράνομου χαρακτήρα της...
Πηγή: Η Αυγή
Στις 9 Δεκεμβρίου 2015, το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε τις προσφυγές του Ελληνικού Δημοσίου και της εταιρείας Ελληνικός Χρυσός, οι οποίες είχαν κατατεθεί το 2011 κατά της Κομισιόν, η οποία στην αρχή της ίδιας χρονιάς εντόπισε παράνομη κρατική ενίσχυση κατά την πώληση των μεταλλείων Κασσάνδρας το 2003 από το Ελληνικό Δημόσιο στην Ελληνικός Χρυσός, έναντι του ποσού των 11 εκατ. ευρώ.
Παράνομη κρατική ενίσχυση η οποία συνίσταται στην πώληση των μεταλλείων σε τιμή χαμηλότερη της πραγματικής αγοραίας αξίας και στην απαλλαγή της Ελληνικός Χρυσός από κάθε φόρο κατά τη μεταβίβαση των εγκαταστάσεων, πέραν του γεγονότος ότι δεν προηγήθηκε διαγωνισμός.
Για τον λόγο αυτό διέταξε να επιστρέψει η εταιρεία στο Ελληνικό Δημόσιο 15,34 εκατ. ευρώ, συν τους τόκους.
Η απόφαση αυτή όχι μόνο αγνοήθηκε, αλλά η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με την προσφυγή της στις 28 Απριλίου του 2011, ζητούσε να ακυρωθεί...
Στο μεσοδιάστημα η Κομισιόν προσέφυγε στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο καταδίκασε την Ελλάδα τον Οκτώβριο του 2013 διότι, «παραλείποντας να λάβει, εντός των ταχθεισών προθεσμιών, όλα τα απαραίτητα μέτρα προκειμένου να ανακτήσει από την εταιρεία Ελληνικός Χρυσός την ενίσχυση που χορηγήθηκε επ' ευκαιρία της πώλησης, από το Ελληνικό Δημόσιο, ακινήτων και κρίθηκε παράνομη και ασυμβίβαστη με την κοινή αγορά με την απόφαση της Επιτροπής της 23ης Φεβρουαρίου 2011, παρέβη τις υποχρεώσεις της».
Με τη νέα απόφαση το τέταρτο τμήμα του Γενικού Δικαστηρίου ουσιαστικά υπερασπίζεται τις προγενέστερες αποφάσεις, κρίνοντας ότι:
* Η Ελλάδα χορήγησε πλεονέκτημα στην Ελληνικός Χρυσός από μεταφορά κρατικών πόρων, καθώς η μεταπώληση των μεταλλείων Κασσάνδρας στην Ελληνικός Χρυσός, σε τιμή χαμηλότερη της αγοραίας τιμής, συνεπάγεται μείωση των εσόδων του Ελληνικού Δημοσίου σε σχέση προς τα έσοδα που θα μπορούσε να έχει αποκομίσει, και, συνεπώς, απώλεια πόρων.
* Η απαλλαγή από την υποχρέωση καταβολής φόρου για τη μεταβίβαση της κυριότητας των μεταλλείων συνιστά κρατική ενίσχυση, καθώς συνεπάγεται τόσο πλεονέκτημα για την Ελληνικός Χρυσός όσο και απώλεια πόρων για τον κρατικό προϋπολογισμό.
* Η κρατική ενίσχυση παρείχε πλεονέκτημα στην Ελληνικός Χρυσός έναντι των ανταγωνιστών της, και αυτό συνεπαγόταν κίνδυνο στρέβλωσης του ανταγωνισμού και επηρεασμού του μεταξύ κρατών - μελών εμπορίου.
* Η Ελλάδα εσφαλμένα υπογραμμίζει ότι η απαίτηση ανάκτησης 15,34 εκατ. ευρώ κινδυνεύει να αναστείλει μια άμεση επένδυση αξίας 850 εκατ. ευρώ, περιορίζοντας έτσι, αντί να τονώσει, την οικονομική ανάπτυξη και τον ανταγωνισμό, σε μια περίοδο μείζονος οικονομικής κρίσης για τη χώρα, καθώς η ενίσχυση δεν χορηγήθηκε ούτε για τις επενδύσεις περιφερειακού χαρακτήρα ούτε για την προστασία του περιβάλλοντος, ούτε για την απασχόληση.
* Η Ελλάδα, με την παρέμβασή της στην επίμαχη αγοραπωλησία, δεν περιόρισε τις απώλειες που θα είχαν προκύψει από την πλήρη παύση της λειτουργίας των μεταλλείων Κασσάνδρας.
Αποφαίνεται δε ότι η κατάργηση παράνομης ενίσχυσης διά της ανάκτησής της αποτελεί τη λογική συνέπεια της διαπίστωσης του παράνομου χαρακτήρα της...
Πηγή: Η Αυγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου